Ο αντιμνημονιακός μύλος όλα τ' αλέθει

«...Η πολιτική των συμμαχιών αποτελεί εκ των ων ουκ άνευ συνθήκη της φυσιογνωμίας του (σ.σ. του ΣΥΡΙΖΑ). Στην παρούσα φάση εργάζεται, και μάλιστα αποτελεσματικά, για τη διαμόρφωση ευρέος φάσματος κοινωνικών - πολιτικών συμμαχιών σε δημοκρατική - αντιμνημονιακή κατεύθυνση, για να βγει η χώρα από την κρίση και να επαναθεμελιωθεί η ΕΕ (...)
Η υπόθεση της υποψηφιότητας Καρυπίδη στη Δυτ. Μακεδονία απειλεί να τραυματίσει το δημοκρατικό πολιτικό άνοιγμα του ΣΥΡΙΖΑ, όπως εκφράζεται με τις υποψηφιότητες άφθαρτων και νέων προσώπων. Ακόμη, βαθύτερα, μπορεί να δημιουργήσει την εντύπωση μετάλλαξης του ΣΥΡΙΖΑ ενόψει της αριστερής διακυβέρνησης και να υπονομεύσει, εδώ, στην Ευρώπη και την Αμερική, το ριζοσπαστικό - αριστερό μήνυμα» («Αυγή», 6/02/2014).

***

Μία παραδοχή και μία υπόδειξη περιλαμβάνει το παραπάνω απόσπασμα από άρθρο του Ν. Φίλη, διευθυντή της «Αυγής» στο χτεσινό της φύλλο, με αφορμή το ζήτημα Καρυπίδη. Την παραδοχή ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να ψαρεύει στα θολά «αντιμνημονιακά νερά». Αλλωστε, και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέρος ενός ρεύματος που κάνει κριτική στο μνημόνιο, στη δανειακή σύμβαση, στην κυρίαρχη πολιτική της ΕΕ από τη σκοπιά του κεφαλαίου. Ετσι, περιλαμβάνει ετερόκλητες δυνάμεις με διαφορετικές ιδεολογικές αναφορές, με κοινό όμως προσανατολισμό την αλλαγή μείγματος αστικής διαχείρισης στην Ελλάδα και την ΕΕ. Ετσι, άλλωστε, φλερτάρει με τους ΑΝΕΛ. Και την υπόδειξη να μαζευτεί γρήγορα ο «απλωμένος τραχανάς» γιατί κινδυνεύει να τινάξει στον αέρα τη σαθρή, ούτως ή άλλως, προεκλογική προπαγάνδα περί «νέων και άφθαρτων», αλλά και να στείλει λάθος μηνύματα σε πολύ σημαντικούς για τον ΣΥΡΙΖΑ αποδέκτες, στην ΕΕ και τις ΗΠΑ.

***

Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ένα λάθος και μάλιστα από ...άγχος (!!) ισχυρίζεται ο Ν. Φίλης. Δεν είναι έτσι φυσικά. Η υπόθεση Καρυπίδη, για όποιον έχει στοιχειωδώς παρακολουθήσει την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ απ' την ίδρυσή του έως σήμερα, δεν πρέπει να ξαφνιάζει. Είναι φυσικό δυνάμεις που διεκδικούν πρωταγωνιστικό ρόλο στην αστική διαχείριση, που διεκδικούν την αστική διακυβέρνηση, να προσπαθούν να ενσωματώνουν «παράγοντες» με διαφορετικές ιδεολογικοπολιτικές καταγωγές, να ενσωματώνουν διαφορετικές πλευρές της αστικής πολιτικής και ιδεολογίας, όπως είναι ο εθνικισμός και ο κοσμοπολιτισμός. Το ΠΑΣΟΚ επέδειξε μεγάλη ικανότητα σε αυτό το ζήτημα. Αλλωστε, και οι προσδιορισμοί όπως «μεγάλη δημοκρατική παράταξη» κ.λπ. κάλυπταν την ανάγκη τέτοιας έκφρασης. Το έργο, δηλαδή, το έχουμε ξαναδεί. Τι, άραγε, σημαίνει το κάλεσμα κύριου άρθρου της «Αυγής», αμέσως μετά την ανακοίνωση των υποψηφίων, να δημιουργήσουμε ρήγματα στο συντηρητικό χώρο; `Η σε ποιους απευθυνόταν ο Αλ. Τσίπρας όταν έλεγε στην ομιλία του στην ΚΕ ότι είναι ντροπή για το συντηρητικό χώρο η σημερινή ΝΔ;

Για να λέμε την αλήθεια, εδώ, σε σωματεία οι δυνάμεις τους κατεβαίνουν σε κοινά ψηφοδέλτια με την ΠΑΣΚΕ και τη ΔΑΚΕ όταν χρειάζεται ενάντια στο ΠΑΜΕ. Στην Ικαρία το 2010 στήριξαν από κοινού υποψήφιο ακόμα και με το ΛΑ.Ο.Σ. για να μη βγει ο κομμουνιστής υποψήφιος δήμαρχος. Αν ψαχτεί το τι έχουν κάνει οι δυνάμεις του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ όλα αυτά τα χρόνια, ειδικά σε περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, μπορεί και η υπόθεση Καρυπίδη να είναι πταίσμα...

***

Ομως, και ο ίδιος ο ΣΥΡΙΖΑ προέκυψε ως αποτέλεσμα μιας συγχώνευσης τέτοιων δυνάμεων. Από το «παλιό» παπανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ (εδώ έφτασε να γιορτάζει την 3η Σεπτέμβρη), στελέχη του οποίου διακρίθηκαν σε κυβερνητικές θέσεις μέχρι πρόσφατα, έχοντας άμεση πολιτική και ατομική ευθύνη για τις αντιλαϊκές αναδιαρθρώσεις τουλάχιστον της τελευταίας 25ετίας. Από γνωστά στελέχη του εργατοπατερισμού, που χαντάκωσαν το συνδικαλιστικό κίνημα, θιασώτες της «κοινωνικής συναίνεσης», μέχρι οπορτουνιστικές ομάδες του λεγόμενου εξωκοινοβουλευτικού χώρου. Κοινή συνισταμένη τους η διαμόρφωση μιας «νέας σοσιαλδημοκρατίας»... στη θέση του καταρρέοντος ΠΑΣΟΚ.

***

Αλλωστε, ποια είναι η διαχωριστική γραμμή που βάζει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη ΝΔ και την κυβέρνηση; Δεν αφορά στρατηγικές διαφορές, αλλά διαφορές σε σχέση με το πώς θα εξυπηρετηθεί το χρέος, ποιες προτεραιότητες θα μπουν στη χρηματοδότηση του κεφαλαίου κ.λπ. Οσο γίνεται κοινή ομολογία η ανάγκη αλλαγής μείγματος, όσο ενισχύονται οι τάσεις αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής στην ΕΕ τόσο θα θολώνουν οι διαχωριστικές γραμμές. Συνεπώς, γιατί να είναι παράξενο που μαζεύει ως αντιμνημονιακό τον Βουδούρη που ψήφισε το πρώτο μνημόνιο και τις προγραμματικές δηλώσεις της συγκυβέρνησης Σαμαρά; Αλλωστε, το πρώτο μνημόνιο δεν είχε ψηφίσει και το στέλεχος σήμερα του ΣΥΡΙΖΑ Π. Κουρουμπλής; Το οποίο επίσης είχε καταψηφίσει και η ΝΔ.

Οι συμμαχίες και οι συνεργασίες του ΣΥΡΙΖΑ λένε πολλά για το χαρακτήρα του ως δύναμης αφοσιωμένης σε στόχους εχθρικούς προς το λαό, όπως είναι η ανάκαμψη της καπιταλιστικής οικονομίας και η ανασυγκρότησή της πάνω στα ερείπια των λαϊκών δικαιωμάτων. Είναι ένα πρόσθετο στοιχείο της αφερεγγυότητας και αναξιοπιστίας του για τα λαϊκά - εργατικά συμφέροντα που πρέπει να συνεκτιμηθεί, μαζί με όλα τα υπόλοιπα που τον διακρίνουν, απ' το λαό μπροστά στις εκλογικές αναμετρήσεις.

Ψ.

Ριζοσπάστης