Το «ταξίδι» και το Βιβλίο μας: «Το ματωμένο θέρος του 1882», Γ.Χ. Παπασωτηρίου, Εκδόσεις ΗΠΕΠΟΤΕ Άρτας 2014, σελ.196

Κυρίες και Κύριοι ,Φίλοι και Φίλες

Ξαναδιάβασα αυτές τις ημέρες την «Ιθάκη» του Κ.Καβάφη.

                               Σαν βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη

                                να εύχεσαι να ναι μακρύς ο δρόμος,

                               γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις….

                               ………..   

                               ………..

                               Η Ιθάκη σ΄εδωσε τ’ ωραίο ταξίδι.

                               Χωρίς αυτήν δεν θα’ βγαινες στο δρόμο.

                               Αλλά δεν έχει να σε δώσει πια.

                               Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δεν σε γέλασε.

                               Έτσι σοφός που έγινες , με τόση πείρα,

                              ήδη θα το κατάλαβες η Ιθάκη  τι σημαίνει.»                                                                              

Έκανα και εγώ ένα  «ταξίδι»  , περίπου επτά μήνες τώρα (17 Ιουλίου 2013-24 Φεβρουαρίου 2014), μέσα στους δρόμους της μικρής μας πόλης ,της Άρτας και σε κάποια χωριά του Νομού μας. Προσέρχομαι σε τόπους  γνωστούς και κοντινούς , όμως  θέλει μακρύ ταξίδι ,για να τους καταλάβεις . Μόνον αυτός που περπατά , συνειδητοποιεί τη δύναμή του και ότι σε κάθε του στροφή κάνει να ξεπροβάλλουν μακρινοί ορίζοντες, ξέφωτα, προοπτικές , νέα εσωτερικά τοπία.

 Συνάντησα περίπου 300 Αρτινούς και Αρτινιές και συγκέντρωσα 170 χορηγίες  (από ένα ευρώ  έως 240 ευρώ) ,με την βοήθεια 50 συμπολιτών μας, για λογαριασμό της Ηπειρωτικής Εταιρείας Πολιτισμού Τεχνών και Επιστημών (ΗΠ.Ε.ΠΟ.Τ.Ε.) , με σκοπό  την έκδοση του ιστορικού δοκιμίου «Το ματωμένο θέρος του 1882», του συμπατριώτη μας δημοσιογράφου-συγγραφέα κ. Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου (ο οποίος δυστυχώς απολύθηκε από την εφημερίδα

« Βραδυνή» τις ημέρες του Δεκαπενταύγουστου).

Σε μια εποχή εσωστρέφειας , μέσα από αυτή την εξαίρετη πρωτοβουλία της ΗΠ.Ε.ΠΟ.Τ.Ε., δώσατε εσείς σήμερα ένα μήνυμα αισιοδοξίας,  ευαισθησίας, πολιτισμού και ανθρωπιάς , που τόσο έχει ανάγκη η χώρας μας.

Τι μου πρόσφερε αυτό το «ταξίδι» στην Άρτα  ;

Μου διεύρυνε το μυαλό, μου έμαθε την ιστορία της Άρτας και του αγροτικού ζητήματος , μου δίδαξε λογοτεχνία. Μου άνοιξε τα πάντα : τον κόσμο, την ιστορία ,τον πολιτισμό. Μου γνώρισε  μέρη , ανθρώπους , συνήθειες, ιδέες, επιθυμίες .Μου έδωσε απάντηση σε προηγούμενο ερώτημά μου, ότι πράγματι υπάρχουν άνθρωποι. Μου δίδαξε  να βλέπω και κυρίως να ακούω. Μου πρόσφερε  την ακατανίκητη διάθεση προσφοράς. Μου ανέδειξε την αντίθεση ανάμεσα στον ενθουσιασμό ενός νεαρού « περιηγητή» και την μελαγχολία ενός ώριμου άντρα. Μου έδειξε την μεγάλη αξία του τυπωμένου χαρτιού. Μου υπέδειξε  τον κόπο και τον μόχθο , που χρειάζεται για να εκδοθεί ένα   βιβλίο. Μου δίδαξε την ψυχική  δύναμη, που μπορείς να έχεις μέσα σου, για να χαρίσεις το πνευματικό  σου έργο , για το οποίο κόπιασες πέντε ολόκληρα χρόνια. Μου υποκίνησε την σκέψη ,ότι για να γραφτεί ένα ιστορικό δοκίμιο, απαραίτητο είναι : η στέρεη   κατασκευή, η συγκροτημένη σκέψη, η αξιοποίηση των τεκμηρίων, η καλή διατύπωση , η οργανωμένη προσέγγιση, η μέθοδος της έρευνας, που έχει προηγηθεί της γραφής. Μου ανακάλυψε την εσωτερική ετερότητα , του Άλλου που κρύβουμε μέσα μας, ώστε μέσω αυτού ,να συναντήσουμε τον Άλλο απέναντί μας. Μου δημιούργησε μια γέφυρα επικοινωνίας αμφίδρομη….

Ξέρω ότι επιδεικνύοντας ένα πείσμα δίχως προηγούμενο και διαψεύδοντας αυτούς που με ήθελαν να κουράζομε και να τα παρατάω ,μπόρεσα όμως τελικά  με την βοήθεια 50 ατόμων ,να βρω 170 Αρτινούς και Αρτινιές χορηγούς (οι γυναίκες με στήριξαν  πάρα πολύ και τις ευχαριστώ ιδιαίτερα) να συγκεντρώσω σε δύσκολους οικονομικούς καιρούς το ποσό των 3.124 Ευρώ  (η έκδοση των 1.000 αντιτύπων κόστισε τελικά   2.300 €) .

Θέλω να ευχαριστήσω επίσης τους Δημάρχους των Δήμων Ν.Σκουφά και Αρταίων : κ.Ευστάθιο Γιαννούλη και   κ.Ιωάννη Παπαλέξη , τους Υποψηφίους  Δημάρχους Άρτας : κ.Χρήστο Τσιρογιάννη ,κ.Ηλία Καραμπίκα και κ.Γιάννη Νικολάου  , τον υποψήφιο Αντιπεριφερειάρχη Άρτας κ.Βασίλη Ζιώβα ,το Εργατικό Κέντρο Άρτας, τον συγγραφέα κ.Δημήτρη Βίκτωρ , τον Πρόεδρο της Ιστορικής Λαογραφικής Εταιρείας Τζουμέρκων (Ι.Λ.Ε.Τ.) κ.Κώστα Μαργώνη, τον φωτογράφο- κινηματογραφιστή κ.Βασίλη Γκανιάτσα , τον   Πρόεδρο της Ένωσης Γεωργικών  Συνεταιρισμών Άρτας- Φιλιππιάδας  κ.Νίκο Γκίζα , το Δ.Σ. του Αγροτικού Συνεταιρισμού Εκμετάλλευσης Ακτινιδίων (Α.S.Ε.Α.),                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 οι οποίοι αγοράσανε αυτές τις ημέρες , πάρα πολλά αντίτυπα του Βιβλίου μας.

 Τέλος θέλω να ευχαριστήσω θερμά  τον συγγραφέα κ.Γιώργο Χ.Παπασωτηρίου ,τον κ.Αλέξανδρο Ριζά (έκανε την σελιδοποίηση του βιβλίου),τον Ιάκωβο Ματαφιά (είναι ο τυπογράφος του βιβλίου) και την κυρία Γιώτα Παπασωτηρίου (έκανε την φιλολογική επιμέλεια), για την άριστη συνεργασία που είχαμε.

Ξέρω ότι το βιβλίο αυτό θα πρέπει να διαβαστεί αργά, βήμα-βήμα.

 Ξέρω ότι σιώπησα για να μην επιτρέψω στους άφωνους να φορέσουν την φωνή μου .

Ξέρω ότι πολέμησα με τον εχθρό με όσα προσωπεία και αν φορούσε , ξέχασα όμως , δεν πρόβλεψα τους «φίλους» ,  με τον κακοήθη όγκο στον εγκέφαλο.

Δυστυχώς οι σημερινοί νέοι δεν θα μάθουν ποτέ τι σημαίνει να ανήκεις σε ένα σύνολο ,σε ένα σύλλογο, σε μια ομάδα , να αγωνίζεσαι με χιλιάδες. Και εμείς δεν μπορούμε να τους το διδάξουμε με τέτοιους  «φίλους» και «συντρόφους». Αυτή είναι η πιο σκληρή μας ήττα ….

Ανήκω πρακτικά και θεωρητικά στο κόμμα της Ανιδιοτέλειας.

Επειδή έχω διαβάσει όλους τους μεγάλους σύγχρονους αστροφυσικούς Χώκινγκς, Κάκου, Κρούμυ,Ντικ,Ίμπι,Τούροκ,Στάϊνχαρντ,Στάνλευ,Φιλντ,Τσέισσον,Ρόμπινσον,Σέτζιγκ, Γραμματικάκη, κ.α. πιστεύω μόνο στον Άνθρωπο και πουθενά αλλού.

Ξέρω ότι η συνεργασία και οι σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων , πρέπει να έχει μια γυαλιστερή καθαρότητα .

Ξέρω ότι εσείς δείξατε αξιοθαύμαστη ευαισθησία  και νιώσατε κτήμα σας την πολιτιστική και ιστορική μας κληρονομιά.

Ξέρω ότι δεν υπάρχει περίπτωση να ελπίζουμε σε κάτι αν δεν πάρουμε την πρωτοβουλία , αν δεν δουλέψουμε για έναν  κοινό σκοπό.

Ξέρω ότι πήρα αδιάβατους μέχρι τώρα δρόμους.

Ξέρω  ότι βρήκα πολύ μεγάλη ανταπόκριση στην Άρτα, το Πέτα , το Κομπότι, το Κλειστό, τους Κωστακιούς, την Λιμίνη, τις Συκιές, την Περάνθη, τα Πράμαντα , την Άγναντα , το Αθαμάνιο , το Βουλγαρέλι, την Κυψέλη, τους Μελισσουργούς , την Φιλιππιάδα, τα Ιωάννινα, τα Τρίκαλα, τον Βόλο, την Πάτρα , την Αθήνα, το Λονδίνο ,τα Τίρανα, την….

Ξέρω ότι πρόκειται για μοναδική εμπειρία συνεργασίας , αλληλεγγύης και αυτοδιαχείρισης.

Ξέρω  ότι επικράτησε  το   συνεταιριστικό πνεύμα.

Ξέρω ότι πρέπει να ενωθούμε για να επιβιώσουμε.

Ξέρω ότι έγινε υποχώρηση του Εγώ απέναντι στο Εμείς .Ότι πρέπει να σταματήσουμε να νοιαζόμαστε τόσο για τον εαυτό μας και να αποφασίσουμε πια να σκεφτόμαστε για την πόλη μας και την χώρα μας. Ας ενεργοποιηθούμε , ας αποκτήσουμε κι εμείς ευθύνη και υποχρέωση για αυτή την πόλη , γι΄αυτό το κράτος.

Ξέρω ότι έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο και πρέπει να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο, όχι γιατί μας λυπηθήκατε , ούτε γιατί είμαστε καλοί άνθρωποι. Μας στηρίξατε ,γιατί ξέρατε ότι θα εκδώσουμε ένα άριστο βιβλίο, ένα βιβλίο –κόσμημα , ένα βιβλίο- πρεσβευτή της Άρτας. Τώρα ήδη ,250 οικογένειες , διαβάσατε το ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΣ : «Το ματωμένο θέρος του 1882» του Γιώργου Χ.Παπασωτηρίου και το διαπιστώσατε και εσείς οι ίδιοι, ότι πρόκειται για ένα καταπληκτικό βιβλίο-δοκίμιο, για τους φτωχούς και αφανείς Αρτινούς αγρότες  ,για τους προγόνους μας ,που δεν τους γράφει καμία Ιστορία (μικρή και μεγάλη) και που τους έχουν ξεχάσει όλοι, διότι  ο Χριστός δεν σταμάτησε στο Έμπολι , αλλά στην Άρτα…

Ξέρω ότι με το βιβλίο αυτό οι άνθρωποι της Άρτας θα αποπειραθούν να σηκώσουν το κεφάλι και την καρδιά τους ,πιο ψηλά απ’ την Ιστορία….

Ξέρω ότι το ίδιο θα κάνατε αν ήταν ένας πίνακας ζωγραφικής, ένα άγαλμα, ένα μουσικό κομμάτι, ένα θεατρικό έργο ,ένα κινηματογραφικό έργο, ένα….

Ξέρω ότι και το Μουσείο του Λούβρου ξεκίνησε εκστρατεία συγκέντρωσης χρημάτων (από ένα ευρώ έως 1 εκατ. ευρώ )από τους Γάλλους πολίτες,  για την συντήρηση της Νίκης της Σαμοθράκης.

Ξέρω ότι η Τέχνη από μόνη της δεν έχει τη δύναμη να αλλάξει τον κόσμο. Μπορεί όμως να περάσει ένα ποιητικό  μήνυμα αλληλεγγύης. Οι άνθρωποι  μπορούν να τον αλλάξουν.

Ξέρω ότι πρέπει να φτιάξουμε αναχώματα μνήμης και αντίστασης.

Ξέρω ότι πρωταρχικός στόχος της ιστορίας είναι η καταγραφή , διάσωση και διαφύλαξη της μνήμης. Η κατανόηση της ιστορίας δίνει νόημα στην επαφή με το σήμερα, αλλά , ταυτόχρονα , ανοίγει διόδους για να κατανοηθούν οι τάσεις που ετοιμάζουν το αύριο.

Ξέρω ότι ο κόσμος έγινε μια μεγάλη φυλακή κι εμείς ψάχνουμε έναν τρόπο τα δεσμά να σπάσουμε.

Ξέρω ότι μπορείς να φτάσεις μέχρι εκεί που φτάνουν τα όνειρά σου.

Ξέρω ότι έχουμε δικαίωμα στην Ουτοπία.

Ξέρω ότι πρέπει να κινήσω αυτές τις περιοχές του κάτω κόσμου , που έλεγε ο Φρόυντ και εννοούσε αυτές τις κακές πρακτικές και νοοτροπίες, που πρέπει να γκρεμιστούν.

Ξέρω ότι πρέπει να σβήσουμε τον μουντό ορίζοντα του μέλλοντός μας.

Ξέρω ότι το να πείθεις είναι άγονο.

Ξέρω ότι βάδιζα επί ξυρού ακμής και ότι αρκετοί  με έχουν στείλει στο πυρ το εξώτερον. Ωστόσο σημασία έχει το πυρ το εσώτερον.

Ξέρω ότι και να επιμένεις και να συνεχίζεις μόνος ένα δύσκολο έργο, στο τέλος θα χάσεις και θα κομματιαστείς.

Ξέρω ότι αντί του μάννα θα σε ποτίσουν χολή.

Ξέρω ότι αν έχεις μικρή φλόγα , σβήνεις.

Ξέρω ότι δεν περιμένω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα , απλά έκανα το καθήκον μου, σαν ενεργός Αρτινός πολίτης και φίλος του  βιβλίου .

Ξέρω, εύχομαι ,αλλά και έχω τα μηνύματα, ότι το δοκίμιο του Γιώργου Χ.Παπασωτηρίου θα κάνει περισσότερες από 10 εκδόσεις ( Η πρώτη έκδοση 1.000 αντιτύπων ,ήδη τελειώνει…). Πιστεύω ακράδαντα ότι το βιβλίο αυτό θα μπει σε πολλές Βιβλιοθήκες της χώρας  και θα διδάσκεται σε πολλά Πανεπιστήμια και Τ.Ε.Ι. της Ελλάδας .

 Το βιβλίο μας θα το βρείτε σε όλα τα βιβλιοπωλεία της πόλης .

Σύντομα θα γίνει  Παρουσίαση του βιβλίου μας: στο Κομπότι ,στην Άρτα, στα Ιωάννινα , στην Φιλιππιάδα, στο Πέτα, στο Νεοχώρι ,στην Λάρισα , στην Αθήνα κ.α.

Ξέρω ,μετά από αυτό το ωραίο «ταξίδι»,  ότι  ο καλύτερος κόσμος είναι εφικτός. 

Κυρίες και Κύριοι , Φίλες και Φίλοι

Όπως σας συνάντησα όλους ,για να πάρω την χορηγία σας , έτσι και τώρα σας ξανασυνάντησα ,για να σας παραδώσω ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΣΑΣ : «Το ματωμένο θέρος του 1882» του συμπατριώτη μας  Γιώργου Χ. Παπασωτηρίου .

Η καρδιά μου θα είναι πάντα γεμάτη ευγνωμοσύνη προς εσάς .

            Με

   Βαθιά εκτίμηση

Κώστας Τραχανάς

Συνταξιούχος του Ο.Τ.Ε.

Μέλος και μεγάλος χορηγός της ΗΠ.Ε.ΠΟ.Τ.Ε.

Μέλος και μεγάλος χορηγός της Ι.Λ.Ε.Τ.(Ιστορική  Λαογραφική Εταιρεία Τζουμέρκων)

Μεγάλος χορηγός της Α.Θ.Ο.Α.(Ανεξάρτητη Θεατρική Ομάδα Άρτας)

Μέλος του Μ/Φ Συλλόγου «Ο Σκουφάς»

Μέλος του Συλλόγου «Οι Φίλοι του Βιβλίου Άρτας»

Μέλος του Σ.Α.Φ. Αναγέννηση Άρτας 

Υπεύθυνος Λέσχης Ανάγνωσης Άρτας

π. Εργαστηριακός Συνεργάτης του Τ.Ε.Ι.-Ηπείρου

π. Συντονιστής της Λέσχης Μαθηματικής Λογοτεχνίας  της ομάδας Θαλής + Φίλοι

Κάτοχος μιας από τις πέντε  μεγαλύτερες βιβλιοθήκες της Άρτας (5.500 τίτλοι βιβλίων, Β.Κων/νου 147, Άρτα)