ΑΝΤΙΚΟΜΜΟΥΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΧΑΡΑΞΗ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ Καθήκον η αντεπίθεση με όρους ιδεολογίας και κινήματος

Μαζική συμμετοχή στην ημερίδα που διοργάνωσε η ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ και η ΟΠ Κ. Μακεδονίας της ΚΝΕ

Τους στόχους της αντικομμουνιστικής πλαστογράφησης και παραχάραξης της Ιστορίας ανέδειξαν με τις παρεμβάσεις τους οι ομιλητές

Motion Team

Με μαζική συμμετοχή της σπουδάζουσας νεολαίας και των εργαζομένων πραγματοποιήθηκε χτες στο Πολυτεχνείο της Θεσσαλονίκης η ημερίδα με θέμα «Αντικομμουνισμός και παραχάραξη της Ιστορίας μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα» που διοργάνωσαν η Κομματική Οργάνωση Κεντρικής Μακεδονίας του ΚΚΕ και η Οργάνωση Περιοχής Κεντρικής Μακεδονίας της ΚΝΕ.

Εισηγητές της ημερίδας ήταν ο Φάνης Καρκατζούνης, μέλος της ΤΕ Εκπαιδευτικών της ΚΟ Κ. Μακεδονίας του ΚΚΕ, ο Γιώργος Μαργαρίτης, καθηγητής Σύγχρονης Ιστορίας του ΑΠΘ, ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ και ο Μάκης Μαΐλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και υπεύθυνος του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ.

Μέσα από τις εισηγήσεις παρουσιάστηκαν συγκεκριμένα παραδείγματα από τα σχολικά βιβλία, αλλά και συγγράμματα πανεπιστημίων, μέσα από τα οποία τεκμηριώθηκε πώς προωθείται ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη της Ιστορίας μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα. Αναδείχτηκε ο ρόλος του παιδαγωγού όπως προωθείται από το αστικό κράτος και η δυνατότητα παρέμβασης και αντίστασης στις σημερινές πολυσύνθετες συνθήκες. Επίσης αναλύθηκαν οι στόχοι και οι επιδιώξεις της πλαστογράφησης της Ιστορίας που εντάθηκε μετά τη νίκη της αντεπανάστασης στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες. Οπως σημειώθηκε, η διαστρέβλωση των ιστορικών γεγονότων αποτελεί μέρος της σύγχρονης αντικομμουνιστικής εκστρατείας, μ' επικεφαλής Ευρωπαϊκή Ενωση και ΗΠΑ, ως συστατικό στοιχείο της γενικότερης ιμπεριαλιστικής στρατηγικής.

Γέμισε από νεολαία κι εργαζομένους η αίθουσα της Πολυτεχνικής Σχολής που φιλοξένησε την ημερίδα

MotionTeam

Τονίστηκε ότι ο αντικομμουνισμός, είτε ραφιναρισμένος είτε με την πιο βρώμικη εκδοχή του, μέσα κι έξω από τα σχολεία, θα δυναμώσει, καθώς στρώνεται το έδαφος όχι μόνο για τη δίωξη, αλλά και την ποινικοποίηση της κομμουνιστικής ιδεολογίας.

Καθήκον των κομμουνιστών είναι να μην αφήσουν σε χλωρό κλαρί κανέναν πλαστογράφο, παραχαράκτη, να δώσουν τη μάχη, να οργανώσουν την αντεπίθεση με όρους ιδεολογίας, με όρους κινήματος και με άξονα τον άλλο δρόμο ανάπτυξης, την προοπτική της λαϊκής εξουσίας.

Μετά την ολοκλήρωση των εισηγήσεων, ακολούθησαν ερωτήσεις από τους συμμετέχοντες στην ημερίδα και συζήτηση.

Απογυμνώνουν την Ιστορία από το ρόλο του λαού

Στην παραχάραξη της Ιστορίας μέσα από τα σχολικά βιβλία αναφέρθηκε ο Φάνης Καρκατζούνης: «Πρόκειται για προσπάθεια παραχάραξης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας, απογύμνωσής της από το ρόλο του παράγοντα λαού, αθώωσης των εκμεταλλευτών, ενταγμένη στη γενικότερη προσπάθεια επίθεσης ενάντια στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις του λαού μας, ενάντια στη νέα γενιά. Μια προσπάθεια που δε στοχεύει στο παρελθόν, αλλά στο παρόν και το μέλλον», τόνισε.

Παρουσίασε περιπτώσεις παραχάραξης της Ιστορίας στα βιβλία Ιστορίας της ΣΤ' Δημοτικού, της Γ' Γυμνασίου και Γ' Λυκείου και κυρίως στα κεφάλαια που αφορούν την περίοδο Μεσοπόλεμος - Β' Παγκόσμιος Πόλεμος - Κατοχή - Αντίσταση - Εμφύλιος.

«Δεν έχουμε αυταπάτες ότι είναι δυνατό ν' αλλάξουν τα βιβλία της Ιστορίας που διδάσκονται στα σημερινά σχολεία δίχως ν' αλλάξει ριζικά η συνολική εκπαίδευση, η σημερινή οικονομία, τελικά η εξουσία», ανέφερε, προσθέτοντας ταυτόχρονα: «Καθοριστική είναι η παρέμβαση του κομμουνιστή και αγωνιστή εκπαιδευτικού μέσα στο σχολικό μάθημα, στη σχολική τάξη. Η ανάδειξη της ιστορικής αλήθειας δεν αποτελεί μια ακόμα "ακαδημαϊκή" ευθύνη, αλλά αναπόσπαστο στοιχείο της αγωνιστικής διαπαιδαγώγησης, ώστε η αυριανή βάρδια της εργατικής τάξης να μάθει να εμπιστεύεται τη δύναμή της, το λογικό της, να κατανοήσει τη θέση και την αποστολή των τάξεων στην Ιστορία».

«Η άρχουσα τάξη κρατά με φανατισμό, σε κάθε εποχή, για τον εαυτό της, τη θέση του "Κριτή της Ιστορίας", του θεματοφύλακα της κωδικοποιημένης εμπειρίας του παρελθόντος», σημείωσε ο Γιώργος Μαργαρίτης. Οπως είπε, «ήδη ζούμε την επίθεση στην Ιστορία, την αποκαθήλωση της Ιστορίας, τον ευτελισμό της. Στο χώρο της εκπαίδευσης οι νέες αυτές τάσεις ξετυλίγονται ολοένα και πιο γρήγορα: Καταιγισμός "Ιστορίας" στη Μέση Εκπαίδευση, εξοβελισμός των ιστορικών σπουδών στην Τριτοβάθμια, συρρίκνωση της έρευνας και της επιστήμης (...)

Η διδασκαλία της επιστήμης της Ιστορίας στα Πανεπιστήμια διαχέεται σε πλήθος ασυνάρτητων μεταξύ τους δεξιοτήτων - κακή αρχειοδιφία, υποκειμενισμός - προφορική ιστορία - "ψιχουλοποίηση" της γνώσης, εκτροπή σε αυτό που ονομάζεται "μνημονικές μελέτες". Μια μεταφυσική προσέγγιση που ανοίγει το δρόμο στις αφηγήσεις περί καπιταλιστικού μονόδρομου.

Προϋπόθεση ο στιγματισμός της Ιστορίας των λαϊκών αγώνων. Εάν οι λαοί "θυμούνται" αυτούς τους αγώνες ως ατυχήματα, ως τερατογενέσεις, ως λάθη, τότε ο στόχος έχει εκπληρωθεί».

Ενδεικτικά αναφέρθηκε στο βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ, «Σκοτεινή ήπειρος. Ο ευρωπαϊκός εικοστός αιώνας», που δίνεται σε όλα τα προγράμματα σπουδών Ιστορίας κι αποτελεί τη ναυαρχίδα των αντικομμουνιστικών δυνάμεων.

Ο ρόλος του παιδαγωγού

Ο Κυριάκος Ιωαννίδης σημείωσε ότι η εκπαίδευση των αυριανών παιδαγωγών εντάσσεται σχεδιασμένα στην αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας.

Εξήγησε πως «το γεγονός ότι δεν μπορεί να υπάρξει το σχολείο ως "σοσιαλιστική νησίδα" δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να οργανώνεται η ιδεολογική, διαπαιδαγωγική παρέμβαση των κομμουνιστών εκπαιδευτικών με τέτοιο τρόπο, ώστε να δουλεύουν με τους μαθητές, να δένουν τη λαϊκή οικογένεια με την ανάγκη όχι γενικά της γνώσης και της πρόσβασης σε αυτήν, αλλά και ως πεδίο αντιπαράθεσης στο ιδεολογικό της περίβλημα και τους στόχους που υπηρετεί. Να βοηθήσουν νεολαία κι εργατική τάξη με όρους αντίστασης, απειθαρχίας, αντεπίθεσης να συγκρουστούν με την αντιδραστική ιδεολογία, ν' αποκτήσουν στοιχεία υλιστικής αντίληψης στην κίνηση της ιστορίας, διαλεκτική κριτική σκέψη. Αυτό άλλωστε συνιστά ανυπακοή».

Και κατέληξε σημειώνοντας ότι «ο παιδαγωγός, αυτός που στέκεται δίπλα στα παιδιά του λαού, που έγνοια του έχει να τα μορφώσει, είναι αυτός που συγκρούεται και μόνο έτσι μπορεί να κατακτά την περιβόητη παιδαγωγική ελευθερία του.

Δεν έχουμε καμιά αυταπάτη ότι στις σημερινές συνθήκες η παιδαγωγική ελευθερία μπορεί ν' αποκτήσει ένα τέτοιο περιεχόμενο, χωρίς ν' αλλάξουν ριζικά η κοινωνία, η εκπαίδευση, η οικονομία και εν τέλει η εξουσία.

Είναι θέμα όχι κυβέρνησης, αλλά εξουσίας, και όχι απλά εξουσίας, αλλά σε ποιας τάξης τα χέρια βρίσκεται η εξουσία, και βέβαια δεν περιμένουμε τη λαϊκή εξουσία για να κατακτηθεί το πραγματικό νόημα της παιδαγωγικής ελευθερίας».

Η παραχάραξη της Ιστορίας αποκαλύπτει τα στρατηγικά τους αδιέξοδα

«Η ανεύρεση της αλήθειας είναι μια εξαιρετικά δύσκολη και περίπλοκη υπόθεση, που μπορεί σε ορισμένες περιπτώσεις να πάρει και αρκετό χρόνο, ακόμα και δεκαετίες για να επιβεβαιωθεί ή όχι. Δεν αφορά μόνο την ακριβή περιγραφή των ιστορικών γεγονότων. Αφορά ταυτόχρονα και την εξήγηση των αιτιών που τα γεγονότα εξελίχτηκαν έτσι και όχι διαφορετικά. Αφορά και την εκτίμηση, αν αυτό που προέκυψε ως γεγονός αναμφισβήτητο ήταν θετικό ή αρνητικό και για ποια τάξη», τόνισε εισηγητικά ο Μάκης Μαΐλης.

Ξεκαθάρισε ότι για τους κομμουνιστές «η επιστημονική θεώρηση της Ιστορίας είναι δυνατή μόνο όταν γίνεται με οδηγό τη μαρξιστική διαλεκτική μέθοδο, μια μεγάλη κατάκτηση της ανθρωπότητας στην ερμηνεία της ιστορικής εξέλιξης, θεμελιωμένη από τους Κ. Μαρξ και Φρ. Ενγκελς.

Η ιστορική έρευνα, για να είναι αντικειμενική, δε φτάνει να έχει ως προϋπόθεσή της τη συσσώρευση γνώσεων και την καλή πρόθεση, χαρακτηριστικά που δε λείπουν και από αστικής ή οπορτουνιστικής αφετηρίας ιστορικούς, εν πάση περιπτώσει από άτομα που σέβονται τον εαυτό τους και την ενασχόλησή τους. Ομως δεν μπορούν να δουν το συνολικό ζήτημα αντικειμενικά. Το εμπόδιο είναι εξ αντικειμένου η ταξική σκοπιά από την οποία πραγματεύονται τη μεθοδολογία και τα συμπεράσματα που προκύπτουν από την ιστορική εξέλιξη».

Αναφερόμενος ιδιαίτερα στην παραχάραξη της Ιστορίας που, όπως είπε, «είναι η κατασκευή γεγονότων για να συκοφαντήσεις τον αντίπαλο ή η επίκληση ανύπαρκτων ζητημάτων ως πραγματικών για να τον εμφανίσεις ως αναξιόπιστο», σημείωσε ότι: «Δείχνει ιδεολογική αδυναμία και στρατηγικά αδιέξοδα, εκφράζει την ιστορικά αντιδραστική θέση της αστικής τάξης. Με την παραχάραξη επιχειρείται το χτύπημα της ταξικής πάλης για να θωρακίζεται η αστική εξουσία, για να συγκαλύπτεται η αναγκαιότητα του σοσιαλισμού.

Τα αστικά επιτελεία γνωρίζουν ότι, παρά την αντεπανάσταση, η αντίθεση κεφάλαιο - εργασία είναι ανειρήνευτη. Γνωρίζουν ότι οι οικονομικές κρίσεις βρίσκονται στο αίμα του καπιταλισμού, ότι η θέση του είναι εξ αντικειμένου επισφαλής».

Ριζοσπάστης