"ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΔ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ";;

Συνέντευξη του Δ.Κουτσούμπα στην εφημερίδα "Πρώτο Θέμα" με τίτλο "ΣΥΡΙΖΑ ΚΑΙ ΝΔ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΠΡΑΓΜΑ" είδε το φως της δημοσιότητας...
Ένα φως λίγο σκοτεινό και θαμπό όμως, αφού φυσικά κάτι τέτοιο δεν ειπώθηκε. Ηταν "μετάφραση" του δημοσιογράφου Μ.Γαλάνη που πιθανότατα ...έκανε μια μικρή λάθος εκτίμηση των όσων ειπώθηκαν από τον ΓΓ του ΚΚΕ, κάνοντας συγχρόνως τη δουλειά του.

Ποια είναι η δουλειά του; Μα η στήριξη του συστήματος σε μια δύσκολη εποχή γι αυτό. Η στήριξη αυτή περιλαμβάνει και χτυπήματα κάτω από τη μέση εναντίον αυτών που απειλούν την ...σταθερότητα, δηλαδή του ΚΚΕ.
Το ΚΚΕ φυσικά καθόλου φιλικό δεν είναι προς τον ΣΥΡΙΖΑ αφού διαρκώς κάνει σκληρή κριτική στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τις ψεύτικες ελπίδες και τις αυταπάτες που σκορπάει στο λαό, ότι μπορεί τάχα μια "αριστερή" κυβέρνηση να διαχειριστεί την κρίση του καπιταλισμού προς όφελος του λαου. Όμως άλλο είναι αυτό και άλλο αυτό που γράφτηκε σαν τίτλος της συνέντευξης.
Αυτό ακριβώς άλλωστε είπε και ο Δ.Κουτσούμπας.
1.Στην ερώτηση... Υπάρχουν σήμερα οι προϋποθέσεις για μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό της Αριστεράς με τη συμμετοχή και του ΚΚΕ;
- Η κάθε κυβέρνηση είναι όργανο της εξουσίας. Βάθρο της εξουσίας είναι η κυριαρχία στην οικονομία, στην ιδιοκτησία των μέσων με τα οποία γίνεται η παραγωγή, οργανώνεται όλη η κοινωνία. Το ΚΚΕ παλεύει για μια κυβέρνηση που θα εκφράζει τη θέληση, την ετοιμότητα για έξοδο από την κρίση προς όφελος του λαού, για κατάργηση της εκμετάλλευσης, για κοινωνικοποίηση του πλούτου, αποδέσμευση από την ΕΕ, μονομερή διαγραφή του χρέους, πραγματική λαϊκή εξουσία. Σε τέτοια διακυβέρνηση το ΚΚΕ θα δώσει το «παρών». Γι' αυτό σήμερα παλεύουμε για την δημιουργία των προϋποθέσεων, ώστε ο λαός να γίνει πρωταγωνιστής των εξελίξεων.

2. Στην ερώτηση ....

Στην περίπτωση που μια κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρότεινε μια προσωπικότητα από τον χώρο του ΚΚΕ για τη θέση του Προέδρου της Δημοκρατίας τι θα κάνατε;
- Μα, νομίζω σας απάντησα ήδη. Φαντάζεστε ένα στέλεχος, μέλος, φίλο, συνεργαζόμενο με το ΚΚΕ να επικυρώνει αντιλαϊκά φιρμάνια της όποιας κυβέρνησης της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, του ΣΥΡΙΖΑ ή όποιων λοιπών «συνεργαζόμενων δυνάμεων» και μάλιστα με τη βούλα της ΕΕ και του Συνδέσμου Ελλήνων Βιομηχάνων;

Στην αρχή της συνέντευξης τέλος σε ερώτηση για τις πιθανές πρόωρες εκλογές και τη "διαμάχη" για τις ημερομηνίες ο Δ.Κουτσούμπας λέει:

"Θα δούμε πολλά τέτοια επεισόδια, για να κρυφτεί η ουσιαστική σύγκλιση των δύο κομμάτων στα βασικά ζητήματα που είναι και οι αιτίες της ταλαιπωρίας του λαού μας."

Αυτά σημαίνουν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι το ίδιο με τη ΝΔ; 

Φυσικά όχι. Φυσικά και υπάρχουν μεγάλες διαφορές ανάμεσα στα 2 κόμματα. Έστω και στα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για "σοσιαλισμό" (με τον τρόπο που τον καταλαβαίνουν οι διάφορες πλευρές και απόψεις που υπάρχουν εκεί) ενώ η ΝΔ εξελίσσεται σε ένα σκληρό δεξιό κόμμα αποφασισμένο ήδη να τσακίσει το λαό προκειμένου να σώσει το σύστημα.

Επίσης μέσα στη ΝΔ κρύβονται όπως φαίνεται δυνάμεις που ακουμπάνε στο φασισμό, ενώ στο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τη δυσκολία να διακρίνει κανείς καθαρά μες την "ποικιλία" απόψεων, όλη την ωρα έχουμε καταγγελία του φασισμού και των δράσεων της Χ.Α.

Στα επι μέρους ζητήματα, επίσης υπάρχουν μεγάλες διαφορές, από τα ζητήματα του νομίσματος και του χρέους μέχρι τους τρόπους αντιμετώπισης των προβλημάτων της κρίσης, τις ιδιωτικοποιήσεις(τουλάχιστον θεωρητικά και μέχρις ενός σημείου), τα ζητήματα της Παιδείας, Υγείας κλπ.

Για όλα αυτά ο ΣΥΡΙΖΑ έχει μια καλή κουβέντα να πει για το λαό κι αυτούς που υποφέρουν, ενώ η ΝΔ με όλους τους τρόπους λέει πως πάνω απ' όλα είναι το καλό της ''Πατρίδας", δηλαδή του καπιταλισμού. Όπως είναι γνωστό η πατέντα που ακολουθείται στις κρίσεις θέλει το συμφέρον του καπιταλισμού να ανάγεται σε εθνικό συμφέρον.

Εδώ όμως αρχίζει η σύγκλιση...

Πριν συνεχίσουμε θα πούμε ότι η μεγάλη διαφορά ανάμεσα στα 2 κόμματα είναι στη βάση τους όπου βέβαια οι ψηφοφόροι και τα μέλη  της ΝΔ δεν γίνεται να έχουν και μεγάλη σχέση με αυτούς του ΣΥΡΙΖΑ που σίγουρα, τουλάχιστον στην πλειοψηφία τους, κοιτάζουν προς άλλη κατεύθυνση κι ένα διαφορετικό μέλλον, όσο κι αν το κάνουν με έναν τρόπο που δεν μπορεί να οδηγήσει σ'αυτό το διαφορετικό μέλλον.

Με απλό τρόπο μιλώντας θα πούμε το εξής.

Είναι παράξενο πως 2 κόμματα που φαίνεται να έχουν τεράστιες διαφορές τελικά μπορεί να βρεθούν στην ίδια πλευρά. (Πόσο πιθανό φαινόταν άλλωστε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ(πόσο μάλλον η ΔΗΜΑΡ) να συγκατοικούν σε μια δεξιά αντιλαική κυβέρνηση.) Είναι ιστορικά αποδειγμένο όμως ότι κάτι τέτοιο συμβαινει τελικά με ευκολία. 

Το δείχνει ο μεσοπόλεμος στη Γερμανία (και σε άλλες χώρες) αλλά και η πείρα των μεγάλων "δημοκρατικών συνεργασιών", "αριστερών κυβερνήσεων"(όπως π.χ. στη Χιλή με τη σύμπραξη των Χριστιανοδημοκρατών), μετώπων διαφόρων ειδών όπως π.χ. στη Γαλλία, ιστορικων συμβιβασμών όπως στην Ιταλία κλπ.

Σε όλες τις περιπτώσεις αυτό που έγινε ήταν ότι τελικά οι δυνάμεις που συμμετείχαν έκριναν ότι έπρεπε να αποφευχθεί το ξεκαθάρισμα του ταξικού προσανατολισμού του κινήματος, και "όλοι μαζί" να βαδίσουν για "το καλό της πατρίδας", αναβάλοντας την ταξική σύγκρουση για αργότερα.

Το ποιό ήταν το αποτέλεσμα δεν χρειάζεται καν να το πούμε. Το αποτέλεσμα είναι παντού γύρω μας. Ο καπιταλισμός έχει επικρατήσει παντού, ενώ τα κόμματα που συμμετείχαν σε τέτοιους σχηματισμούς και μέτωπα ψάχνουν τα κομμάτια τους.

Αυτό σημαίνει ότι το σύστημα έχει έναν απαράμιλλο τρόπο να σπρώχνει κόμματα που βλέπει πως δεν έχουν καθαρό στόχο και στρατηγική σύγκρουσης με τον καπιταλισμό, προς όλο και μεγαλύτερους συμβιβασμούς με όλο και μεγαλύτερη ταχύτητα. 'Εχει έναν τρόπο να απαιτεί από κόμματα που λιγουρεύονται τη θέση του διαχειριστή, έμπρακτες δηλώσεις μετάνοιας και δεσμεύσεις, τέτοιες που να μην απειλούν σε καμιά περίπτωση την ίδια την ουσία και το πνεύμα του καπιταλισμού, την καρδιά της μηχανής του δηλαδή, που είναι η ιδιοκτησία από τους καπιταλιστές των μέσων παραγωγής, η ιδέα της κερδοφορίας των καπιταλιστικών επιχειρήσεων, η ανταγωνιστικότητα κλπ., και επομένως η διατήρηση και στήριξη μέχρι νεωτέρας του εκμεταλλευτικού συστήματος που ρημάζει καθημερινά ζωές.
Αυτό που συμβαίνει λοιπόν είναι να σταματάει η κουβέντα για το βασικό ζήτημα του "ποιος έχει την εξουσία" και όλη η "σύγκρουση" να γίνεται μόνο για την πιο δίκαιη μοιρασιά του πλούτου, δηλαδή την κατανομή. Δεν ξέρω πόσο πιθανό είναι, ειδικά μέσα σε συνθήκες άγριας κρίσης, αυτός που εχει στα χέρια του την εξουσία και τα μέσα παραγωγής(και που βλέπει αυτή την εξουσία να κινδυνεύει), να γίνεται ξαφνικά ελεήμων και φιλάνθρωπος...

Έτσι πάντα στο τέλος της διαδρομής, κόμματα με  αριστερές διακηρύξεις και ιδέες αλλά χωρίς ταξικό προσανατολισμό και θεώρηση, όπου όλοι οι καλοί χωράνε (εργαζόμενοι και "υγιής επιχειρηματικότητα"), καταλήγουν όχι μόνο να στηρίξουν την ιδέα της "σωτηρίας της πατρίδας" αλλά και να επιτεθούν σε αυτούς που τάχα απειλούν την ...."κοινωνική συνοχή" και την "πολιτική σταθερότητα".

 Βέβαια αυτοί αντί για "σωτηρία της πατρίδας" μπορεί να μιλάνε για "σωτηρία της Δημοκρατίας" ξεχνώντας ότι η "δημοκρατία" στον καπιταλισμό μόνο δημοκρατία δεν είναι, και βέβαια δεν μπορεί να μην εξελίσσεται κατα το δοκούν στη διάρκεια σοβαρών κρίσεων όπως αυτή που περνάμε. 

Σημασία έχει ότι δυστυχώς κάποτε φτάνουν στο σημείο, βαδίζοντας βήμα- βήμα το γλιστερό μονοπάτι του συμβιβασμού, χέρι χέρι με τα πιο αντιδραστικά κομμάτια της αστικής τάξης, να δολοφονούν και να πετάνε στο ποτάμι ηρωικές μορφές όπως η Ρόζα Λούξεμπουργκ και ο Κ.Λίμπκνεχτ, ή να παραδίνουν την εξουσία στον Αδ. Χίτλερ...

Γιώργος Σαρρής