«Εκείνος» ο Μαντέλα συνεχίζει να με εμπνέει

Ο Μαντέλα αγωνίστηκε για ισότητα, δικαιοσύνη και λευτεριά. Πέρασε 28 από τα πιο δημιουργικά χρόνια της ζωής του στη φυλακή, καταδικασμένος για τις ιδέες του. Το όνομά του γράφτηκε στην ιστορία σαν ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της χώρας του. Γέμισε τους Νοτιοαφρικανούς εργάτες, αγρότες και γενικότερα τους φτωχούς με προσδοκίες και ελπίδες πως η ζωή τους θα αλλάξει, πως θα πάρουν στα χέρια τους, θα γευτούν τα αγαθά που παράγουν, που αξίζουν και δικαιούνται. Δεν έχουμε καμιά πρόθεση να κάνουμε  «απολογισμό»  των πεπραγμένων του ιστορικού αυτού ηγέτη. Όμως μας βρίσκει αντίθετους η συνήθεια να «καθαγιάζονται» οι νεκροί  (ειδικά όταν πρόκειται για τόσο σημαντικά πρόσωπα), και να γίνονται «εικονίσματα».

Σήμερα ξεκίνησε σε στάδιο της ΝΑ η επίσημη επιμνημόσυνη τελετή για τον Νέλσον Μαντέλα, με παρόντες  αρχηγούς κρατών και χιλιάδες Νοτιοαφρικανούς ενώ σε πέντε μέρες θα γίνει η ταφή του.  Διαβάζοντας για τις αποδοκιμασίες Νοτιοαφρικανών και το λόγο για τον οποίο ακούστηκαν κατά τη διάρκεια της τελετής, και ανακαλώντας στη μνήμη κάποια γεγονότα που σημάδεψαν την χώρα του μεγάλου ηγέτη και –αναπόφευκτα- τον ίδιο, από τη στιγμή που το κόμμα του ανέλαβε την εξουσία μέχρι και σήμερα, τα συναισθήματα που μένουν είναι ανάμικτα.

Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την εξαθλίωση που βιώνουν σήμερα οι μεγάλες μάζες των Νοτιοαφρικανών εργατών, τις τελετές της χλιδής του τελευταίου «μουντιάλ» και τα γκλαμουράτα σόου με τις «Σακίρες», δίπλα στις βρώμικες παραγκουπόλεις, την έλλειψη καθαρού πόσιμου νερού για όλους και τις επιδημίες, τις σοβαρότατες καταγγελίες για διαφθορά κομματικών και κυβερνητικών (ακόμα και του προέδρου της χώρας) αξιωματούχων και τις σφαγές  από την αστυνομία δεκάδων απεργών εργατών ορυχείων στην επαρχία Μαρικάνα και αλλού. Δεν μπορούμε να παραβλέψουμε την ζωντανή παρουσία του Μαντέλα στα τεκταινόμενα της χώρας του, μέχρι το τέλος σχεδόν της ζωής του, τη συμμετοχή, την «διακριτική» ανοχή ή τη σιωπή του. Μπορούμε όμως και επιβάλλεται να διδαχτούμε, να σκεφτούμε καλά και να παραδειγματιστούμε.

Κρατώ στη μνήμη μου τον Μαντέλα των ασπρόμαυρων  αυτοκόλλητων «ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΜΑΝΤΕΛΑ» που κολλούσα στα σχολικά μου βιβλία. Δεν θα ξεχάσω ποτέ τις πορείες, τις καμπάνιες με τις υπογραφές, τις ομιλίες στην τάξη και στο προαύλιο με το «δεκαπενταμελές», τις προκηρύξεις από χέρι σε χέρι, το περίπτερο της Διεθνούπολης στο Φεστιβάλ, όλους τους αγώνες που συμμετείχε η ασημαντότητά μου με τις λιγοστές δυνάμεις της, για την απελευθέρωση του Μαντέλα. Ο Μαντέλα ήταν πηγή έμπνευσης για πολλούς ανθρώπους της γενιάς μου στην Ελλάδα. Γέμισε της καρδιές μας με αγάπη για τη λευτεριά, μας ενέπνευσε πίστη στην ισότητα των ανθρώπων και τη δικαιοσύνη, μας δίδαξε τι σημαίνει προσήλωση σε έναν δίκαιο σκοπό, με αυταπάρνηση, μέχρι τη νίκη. Εκείνα κρατώ από αυτόν. Εκείνον τον Μαντέλα κρατώ στη μνήμη μου, εκείνον υπερασπίζομαι. Εκείνος ο Μαντέλα συνεχίζει να με εμπνέει.

Τρίτη 10 Δεκέμβρη 2013.