Από τη δράση των σωματείων για τους ανέργους της Ζώνης

Αποσπάσματα από την τοποθέτηση του Σωτήρη Πουλικόγιαννη, προέδρου του Συνδικάτου Μετάλλου, στη σύσκεψη που διοργάνωσε το ΠΑΜΕ την περασμένη βδομάδα

Στο «Πάσχα των ανέργων» πέρυσι το Μάη, συμμετείχαν πάνω από 1.000 άτομα στη Ζώνη

Στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, όπου από το 2009 η ανεργία φτάνει το 90% - 95%, τίποτα δε θα μπορούσε να έχει εξασφαλίσει, αυτό που λέμε «να σταθούμε όρθιοι» σε πολύ δύσκολες στιγμές και να υπάρχουν τα Συνδικάτα μας σήμερα, με όλη αυτήν την επίθεση και με το μεγαλύτερο κομμάτι του κλάδου να βρίσκεται σε εξαθλίωση με κομμένα ρεύματα και νερά, εάν από την πρώτη στιγμή δεν είχαμε ανοίξει το ζήτημα των μέτρων προστασίας των ανέργων, το ζήτημα της αλληλεγγύης. Οχι, βέβαια, μόνο για τον εργαζόμενο, αλλά συνολικά για τον άνεργο και την οικογένειά του, «πιάνοντας» όλα τα ζητήματα.

Το πρώτο διάστημα, η δράση αναπτυσσόταν από τα τέσσερα Σωματεία της Ζώνης. Στη συνέχεια, οργανώσαμε κοινές πρωτοβουλίες με τους Οικοδόμους. Τον τελευταίο 1,5 χρόνο περίπου, έχουμε κατακτήσει ένα μόνιμο μέτωπο, με πρωτοβουλίες για τα ζητήματα των ανέργων, σε επίπεδο Πειραιά, με τις λαϊκές Επιτροπές και τα ταξικά Σωματεία, όπως οι Εμποροϋπάλληλοι, ο Επισιτισμός, τα Ναυτεργατικά σωματεία, η Ιδιωτική Υγεία, οι Καθαρίστριες, οι Συνταξιούχοι.

Σε δύσκολες συνθήκες, αυτός ο αγώνας είχε αποτελέσματα. Μπορούμε να φέρουμε κάποια παραδείγματα, γιατί υπάρχει και αυτό που λέμε η μοιρολατρία, ότι «δεν γίνεται τίποτα». Είχαμε έκτακτες οικονομικές ενισχύσεις, στη συνέχεια είχαμε σφράγισμα βιβλιαρίων ασθενείας. Η Ζώνη είχε καταφέρει μέχρι πρόσφατα, μέχρι 28/2/2013, αυτό που είναι αίτημα συνολικά του κινήματος και του ΠΑΜΕ: Με μηδέν ένσημα να σφραγίζονται τα βιβλιάρια ασθενείας. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για το ότι μπορούμε να έχουμε αποτελέσματα.

Στην οργάνωση της πάλης για την ανεργία, τα σωματεία θα πρέπει να είναι σε ετοιμότητα να αναμετρηθούν με μηχανισμούς, που όχι μόνο ανακυκλώνουν τους ανέργους, αλλά επιπλέον προσπαθούν να τους αποσπάσουν από τη δράση, να τους αποθαρρύνουν από το να αναζητήσουν αποκούμπι στα συνδικάτα. Για παράδειγμα, στη Ζώνη, για να χτυπήσουν το Συνδικάτο, έστησαν ένα σεμινάριο για 1.500 σε πρώτη φάση, 1.000 στη συνέχεια ανέργους, με προϋπολογισμό 8 εκ., τα οποία μυστικά προσπαθούσαν να τα δώσουν στον «αντισύνδεσμο» που στήθηκε στη Ζώνη και μέσα από εκεί οι άνεργοι να πηγαίνουν στο σεμινάριο.

Η αποζημίωση ήταν περίπου 1.300 ευρώ, συν την πιστοποίηση μιας ειδικότητας που δεν υπήρχε στη Ζώνη, με σκοπό να προωθήσουν το στήσιμο σωματείου. Βλέπουμε, δηλαδή, πως η κυβέρνηση συμμετείχε κι αυτήν ανοιχτά στην προσπάθεια εφοπλιστών - εργολάβων να διαλύσουν τα ταξικά συνδικάτα. Στην προσπάθεια αυτή, απαντήσαμε άμεσα και μαζικά. Αποκαλύψαμε το σεμινάριο και τις στοχεύσεις του, κάναμε παρέμβαση σε ΔΣ του ΟΑΕΔ, στο υπουργείο Ανάπτυξης, όταν συνεδρίαζαν. Μέσα από αυτήν την αποκάλυψη, αναγκάστηκαν να δημοσιοποιήσουν το σεμινάριο και πετύχαμε να μην πάει κανένας, εάν δεν έκανε αίτηση μέσω του Συνδικάτου.

Αυτό συσπείρωσε έναν κόσμο και είχε τα αντίθετα αποτελέσματα από αυτά που σχεδίαζαν με το συγκεκριμένο σεμινάριο. Και βέβαια, οι άνεργοι πήραν τα χρήματα, αλλά και την πιστοποίηση. Βλέποντας την εξέλιξη, τώρα έχουν μπλοκάρει τα υπόλοιπα 1.000 άτομα, γιατί σου λέει, «εδώ μπήκαμε για μαλλί και βγήκαμε κουρεμένοι».

Παρέμβαση με όλες τις μορφές

Πλούσια δράση, σε συνεργασία και με άλλους φορείς του κινήματος στις Λαϊκές Επιτροπές του Πειραιά, έχει αναπτυχθεί και σε ό,τι αφορά τις επανασυνδέσεις ρεύματος, ή παρεμβάσεις για να μην κοπεί το ρεύμα, να ξανασυνδεθεί το κομμένο νερό, να μη γίνουν πλειστηριασμοί για οφειλές. Θέλω να αναφέρω ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα για έναν συνάδελφο με οφειλές στην ΕΥΔΑΠ, τον οποίο η εταιρεία απειλούσε να του πάρει το σπίτι. Ηταν συνάδελφος που ούτε το 2008, ούτε το 2010, ούτε το 2012 ψήφισε στο Συνδικάτο. Ηταν γραμμένος αλλά δεν ψήφιζε. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά σε συζητήσεις ήταν -ας πούμε- φορέας της λογικής ότι φταίνε τα Σωματεία για ό,τι συνέβαινε και πριν την κρίση, όχι μόνο με την κρίση.

Ακόμα κι όταν βρέθηκε για εφτά μήνες χωρίς νερό, δεν ήρθε στο Συνδικάτο, προσπαθούσε να το λύσει μόνος του. Οταν έφτασε η ώρα να του πάρουν το σπίτι, βρήκε έναν συνάδελφο από άλλη ειδικότητα, για τον οποίο ήξερε ότι γνωρίζει κάποιον συνδικαλιστή από τη Διοίκηση. Με αυτόν ήρθε στο συνδικάτο, επειδή ο ίδιος ντρεπόταν να έρθει μόνος του. Τελικά, αυτό που είπε ήταν: «Εχετε δίκιο, το μόνο αποκούμπι στο οποίο μπορώ να απευθυνθώ και να ελπίζω είναι το Συνδικάτο».

Η δράση του Συνδικάτου, με την ανάδειξη του θέματος και το μπλοκάρισμα του πλειστηριασμού, έδωσε το έναυσμα να γίνει μια πλατιά συζήτηση ανάμεσα σε εργαζόμενους και ανέργους. Πραγματικά, από την άλλη μέρα, ένας κόσμος που είχε δάνεια ερχόταν στο Συνδικάτο, ενώ μέχρι τότε δεν το είχε σκεφτεί. Πήγαινε μέσω του «νόμου Κατσέλη» και αναζητούσε άλλες, ατομικές λύσεις.

Αποφασιστικό ρόλο για να μη χάνουμε τον κόσμο λόγω της ανεργίας, με δεδομένο ότι δεν τους βρίσκουμε στους χώρους δουλειάς, παίζουν και οι διάφορες πρωτοβουλίες που αφορούν την αλληλεγγύη με εκδηλώσεις, μοίρασμα τροφίμων και άλλα παρόμοια, που κάνουμε συχνά - πυκνά. Ξεκινήσαμε από την εκδήλωση αλληλεγγύης πέρσι τα Χριστούγεννα, παραμονές Χριστουγέννων, όπου μοιράσαμε δώρα, αναλώσιμα κ.λπ., με θεατρικό για τα παιδιά των ανέργων. Στη συνέχεια, προχωρήσαμε με το λεγόμενο «Πάσχα των ανέργων», όπου ψήσαμε 25 αρνιά.

Στην πρώτη εκδήλωση, είχαμε γύρω στα 700 άτομα, σε συνεργασία με ταξικά Σωματεία του Πειραιά, Επιτροπές Ανέργων και Λαϊκές Επιτροπές. Στο Πάσχα των ανέργων συμμετείχαν πάνω από 1.000 άτομα, σε ένα πραγματικά λαϊκό γλέντι. Ακολούθησαν εκδηλώσεις με θέατρο, με παιδικό παιχνίδι, με μοίρασμα βοήθειας κ.λπ. Το καλοκαίρι κάναμε την ανοιχτή γιορτή της σαρδέλας. Μετά, έγιναν οι πολιτιστικές εκδηλώσεις με πρωτοφανή επιτυχία στη Ζώνη, τον Οκτώβρη που μας πέρασε. Στις 29 του Δεκέμβρη, προγραμματίζουμε νέα εκδήλωση αλληλεγγύης. Εχουμε ήδη εξασφαλίσει φαγητό για 1.200 άτομα για να μοιραστεί και να γίνει ένα λαϊκό γλέντι με συγκρότημα, θεατρικό για παιδιά και μοίρασμα δώρων για 500 παιδιά.

Ορος για ανασύνταξη του κινήματος

Θέλω να σταθώ σε ένα ζήτημα που βγαίνει από την πείρα και το οποίο δείχνει ότι και εμείς πρέπει να βλέπουμε και άλλα ζητήματα, στο πλαίσιο της αλληλεγγύης: Υπήρξαν συνάδελφοι που, μετά τις πρώτες εκδηλώσεις, σταμάτησαν να έρχονται, γιατί ένιωθαν ότι εξευτελίζονται όταν στέκονται στην ουρά για μια σακούλα τρόφιμα. Εγιναν συνεδριάσεις των ΔΣ των Σωματείων, το συζητήσαμε και αποφασίσαμε στην επόμενη εκδήλωση να μη γίνει καμία ουρά, αλλά να χρεώσουμε 30 - 40 άτομα και να μοιράσουμε ό,τι έχουμε εκεί που κάθεται ο καθένας. Υπήρχε κόσμος που μόνο γι' αυτό είπε «μπράβο βρε παιδιά, γιατί δεν ήθελα το Συνδικάτο, το οποίο ξέρω ότι δεν έχει αυτήν την πρόθεση, να με εξευτελίζει».

Να πω και κάτι άλλο: Οταν έγιναν τα σεμινάρια που ανέφερα προηγουμένως και πληρώνονταν οι άνεργοι -8 με 15 Αυγούστου έγιναν οι πληρωμές- βγάλαμε ένα τραπεζάκι έξω από την τράπεζα, εκεί που πληρώνονταν και ζητήσαμε οικονομική ενίσχυση για το Συνδικάτο και τα υπόλοιπα Σωματεία. Ξέρετε πόσα μαζέψαμε; 25.000 ευρώ. Υπήρχαν συνάδελφοι που άφηναν 150 ευρώ, παρά το γεγονός ότι όλοι περίμεναν αυτά τα 1.300 ευρώ για να καλύψουν πολύ άμεσες ανάγκες στα σπίτια τους. Αυτό είναι κατά την άποψή μας μια επιβράβευση της προσπάθειας και μια επιβεβαίωση για τις ρίζες που έχει το συνδικάτο στους εργαζόμενους.

Είναι μεγάλο το βάρος και θέλει προσοχή, γιατί μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ και να πας στη λογική της ανάθεσης. Εάν δεν έχεις δυνάμεις, κάποια στιγμή θα έρχεται ο κόσμος και δε θα μπορείς να κινητοποιήσεις για ένα ζήτημα. Πρέπει να μπαίνουν δυνάμεις μπροστά και να κινητοποιείται και αυτός που έχει το πρόβλημα, άλλοι στον περίγυρό του. Δεύτερο ζήτημα: Κινδυνεύεις να γίνεις επιτροπή ή ομάδα επίλυσης προβλημάτων, εάν δεν βάζεις τον προσανατολισμό να κινητοποιείται κόσμος μέσα στη συλλογική δράση, να είναι ο καθένας συμμέτοχος στην προσπάθεια επίλυσης του προβλήματος.

Τρίτον, πρέπει λυθεί το ζήτημα της οργάνωσης με βάση τη συνοικία, κομβικό ζήτημα. Πρέπει το κάθε Συνδικάτο να χωρίσει τα Μητρώα του ανά συνοικία, να βρει στέκι. Και εδώ πρέπει να συνεργαστούμε μεταξύ μας τα Σωματεία, γιατί μπορεί ένα Συνδικάτο μόνο του να μην μπορεί να σηκώσει το βάρος σε κάθε γειτονιά, να έχει στέκι. Μπορούμε να συνεργαστούμε. Χρειάζεται ζωή και δράση των Λαϊκών Επιτροπών στις γειτονιές. Με βάση αυτήν την πείρα και μπροστά στον στόχο που μπαίνει από το ΠΑΜΕ για ανασύνταξη του κινήματος, είναι όρος και προϋπόθεση να γίνει οργανικό κομμάτι του κάθε Συνδικάτου η δουλειά για τους ανέργους.

Ριζοσπάστης