Με αφορμή το «ειδικό πρόγραμμα συνταξιοδότησης» του βουλευτή κ. Τσουκαλά

Ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Τσουκαλάς δήλωσε στο φετινό βουλευτικό «πόθεν έσχες» του 1.000.000 ευρώ, τα οποία δικαιολόγησε ως αποζημίωση από «ειδικό πρόγραμμα συνταξιοδότησης»  της ιδιωτικής  τράπεζας στην οποία εργαζόταν. Ο κ. Τσουκαλάς εκτός από βουλευτής είναι σήμερα συνταξιούχος τραπεζικός και πριν μεταπηδήσει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ήταν για πολλά χρόνια στέλεχος του ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστικό στέλεχος της ΠΑΣΚΕ στον χώρο των τραπεζών (πρόεδρος ΟΤΟΕ κλπ).

Από τη στιγμή που έγινε γνωστό το ποσό του 1.000.000, τα… κανάλια της «ενημέρωσης» παίζουν το θέμα όλες τις ώρες της μέρας και σε όλους τους «τόνους», εξυπηρετώντας την γενικότερη συστημική προπαγάνδα που βγάζει στον αφρό τους πολιτικούς και όχι την πολιτική που αυτοί υπηρετούν. Από την άλλη βγαίνουν μερικοί και αναρωτιούνται υποκριτικά αν απαγορεύεται ένας πρώην συνδικαλιστής και νυν βουλευτής να είναι λεφτάς και ταυτόχρονα «αριστερός» (το δεύτερο ας το αφήσουμε για την ώρα, αφορά άλλη συζήτηση…). Την απάντηση στο ερώτημά τους θα τη βρουν στην απάντηση από μεριάς τους ενός άλλου ερωτήματος: Θα λέγατε τα ίδια αν στη θέση του κ. Τσουκαλά βρισκόταν ένας βουλευτής του ΚΚΕ;

Ακούσαμε το πρωί τον ίδιο τον κ. Τσουκαλά να λέει ότι ΟΛΟΙ οι εργαζόμενοι της συγκεκριμένης τράπεζας επωφελήθηκαν από αυτό το πλουσιοπάροχο (όπως αποδείχτηκε) «ειδικό πρόγραμμα συνταξιοδότησης», και ότι υπάρχουν και συνάδελφοί του που πήραν για αποζημίωση περισσότερα λεφτά από αυτόν! Αν πράγματι ισχύουν αυτά, μιλάμε για μια δουλειά (στην συγκεκριμένη τράπεζα) «λαχείο» (που κληρώνει κιόλας τον πρώτο αριθμό), που θα ονειρευόταν ο κάθε εργαζόμενος. Και, υποθέτουμε, χωρίς να νιώθει την ανάγκη να αγωνιστούν για τα συμφέροντά του οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ… Είναι όμως έτσι όπως τα λέει ο κ. Τσουκαλάς; Μπορεί. Το ζήτημα για εμάς δεν είναι αν ο κ. Τσουκαλάς είναι «καθαρός» απέναντι στο νόμο. Και δεν θα σχολιάσουμε όλα όσα ακούγονται στο δημόσιο λόγο για διάτρητο «πόθεν έσχες», ή για ελλιπές «έσχες» και ανύπαρκτο «πόθεν». Χωρίς να υπονοούμε απολύτως τίποτα για τον κ. Τσουκαλά, θυμίζουμε πως για πολλά χρόνια πολιτικοί που σήμερα βρίσκονται στη φυλακή ή ετοιμάζονται για εκεί, παρουσίαζαν κάθε χρόνο κανονικά το «πόθεν έσχες» τους και ούτε γάτα ούτε ζημιά… Το ζήτημα όμως βρίσκεται αλλού.

Στα όρια που κινείται ένας συνδικαλιστής που διακηρύσσει πως υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων-συναδέλφων του και παράλληλα οι σχέσεις του με τον εργοδότη του. Τι είδους σχέσεις είναι αυτές; Μήπως «καλής και αγαθής συνεργασίας», σχέσεις υποταγής ή σχέσεις ταξικές, που θα σπάσουν αυγά στην κατεύθυνση της χωρίς «αναστολές»  υπεράσπισης των συμφερόντων των συναδέλφων του και της τάξης του γενικότερα; Μπαίνει λοιπόν το εξής ερώτημα, ή μάλλον, ερωτήματα: Πώς ένας συνδικαλιστής που γνωρίζει από πριν ότι όταν συνταξιοδοτηθεί θα φύγει από την επιχείρηση που εργάζεται κρατώντας μπόνους μια βαλίτσα γεμάτη λεφτά, τα οποία θα προέρχονται όχι από δικές του εισφορές (αλίμονο, ένα εκατομμύριο ευρώ είναι πάρα πολλά λεφτά!) αλλά του εργοδότη του, πώς λοιπόν θα συγκρουστεί με τα συμφέροντα του εργοδότη του, τα χρόνια που εργάζεται, χωρίς να επηρεαστεί από… τη «βαλίτσα»; Και πόσο τελικά απέχει το προσωπικό του συμφέρον από το συμφέρον του εργοδότη του; (Για να μην πιάσουμε και ζητήματα  όπως οι εργαζόμενοι πολλών «ταχυτήτων», τα γνωστά «ρετιρέ» και άλλα…  «προϊόντα» των πελατειακών σχέσεων που καθιέρωσαν τα κόμματα που διαχειρίζονται την αστική εξουσία από τη μεταπολίτευση ως τις μέρες μας, με στόχο τον κατακερματισμό της εργατικής τάξης και τον καλύτερο έλεγχο του εργατικού κινήματος μέσω του κυβερνητικού-εργοδοτικού συνδικαλισμού.)

Τα ερωτήματα αυτά ας τα σκεφτεί και ας απαντήσει ο κάθε εργαζόμενος, άνεργος και συνταξιούχος  που κατεβάζει καντήλια μπροστά στην τηλεόραση στο άκουσμα τέτοιων αστρονομικών ποσών, μεγάλων αριθμών ακινήτων και τεραστίων περιουσιών γενικότερα στα λεγόμενα «πόθεν έσχες» των πολιτικών. Ας σκεφτεί και ας δώσει μια απάντηση στη συνείδησή του, ποιοι υπερασπίστηκαν και αταλάντευτα υπερασπίζονται τόσα χρόνια τα πραγματικά συμφέροντά του, ποιοι έδωσαν αμέτρητες ταξικές μάχες από τις οποίες ωφελούταν και ο ίδιος, άσχετα αν κοίταζε την πάρτη του ή χάριζε την ψήφο-δύναμή του στους καρεκλοκένταυρους  συνδικαλιστές. Ας σκεφτεί για πρώτη φορά ΤΑΞΙΚΑ, ας ανοίξει τα μάτια του να δει ποιοι τραβούσαν πάντα και σήμερα μπροστά και ας σταθεί δίπλα τους.

Τρίτη 17 Δεκέμβρη 2013.