Έχω ΑΠΕΡΓΙΑ σήμερα!

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί τσάκισα -μαζί με τα κόκαλά μου- τα πιο παραγωγικά μου χρόνια στο γιαπί, την ώρα που οι εργολάβοι και οι κατασκευαστές θησαύριζαν από τον ιδρώτα μου και σήμερα μου λένε πως «είμαι μεγάλος» για ν’ ανέβω στη σκαλωσιά.

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί το τηλέφωνο χτυπάει μόνο για τα χρέη. Γιατί οι επιλογές των κυβερνήσεων του κεφαλαίου σκότωσαν την οικοδομή. Γιατί όσοι συνάδελφοί μου κατορθώνουν να βρουν μεροκάματο, αυτό δεν φτάνει ούτε για χαρτζιλίκι.

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί δεν μπορώ να δεχτώ την κατάργηση της Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας και το κατώτερο μεροκάματο να το καθορίζουν οι εργολάβοι αναλόγως τι τους συμφέρει. Γιατί αν αποδεχτούμε ο καθένας να… «διαπραγματεύεται» από μόνος  του το μεροκάματό του, τότε οι εργοδότες  θα μας συντρίψουν!

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί με τον ιδρώτα και με το αίμα μου, στο χιονιά και στο λιοπύρι,  κατόρθωσα να «βάλω» χιλιάδες ένσημα και σήμερα μου λένε πως δεν  έχουν κανένα αντίκρισμα, πως τα ταμεία είναι «άδεια» και λεφτά «δεν υπάρχουν» για σύνταξη.

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί η γυναίκα μου είναι άνεργη,  παρά τα πτυχία και τα μεταπτυχιακά, τις ικανότητές της, την εμπειρία στο αντικείμενό της, την όρεξη για δουλειά, τα σχέδια για το μέλλον της οικογένειάς μας και τα όνειρα για τα παιδιά μας. Γι’ αυτό στην απεργία θα είναι κι εκείνη μαζί μας.

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί τα παιδιά μου με ρωτάνε «μπαμπά γιατί να σπουδάσω;». Γιατί στα σχολειά τους δεν μορφώνονται. Γιατί τα καταδικάζουν στην ανεργία. Τα θέλουν φτηνό κρέας στις μηχανές του κέρδους τους. Γιατί όλους μας θέλουν εξαθλιωμένους σκλάβους, να εκλιπαρούμε για λίγη «απασχόληση» με αντάλλαγμα μερικά ψίχουλα.

ΑΠΕΡΓΩ! Γιατί το επίδομα ανεργίας δεν φτάνει ούτε για ένα πιάτο φαΐ τη μέρα. Γιατί οι «προϋποθέσεις» γίνονται όλα και πιο «μακρινές» για τους πολλούς, έτσι που οι περισσότεροι  άνεργοι να μην το παίρνουν ούτε αυτό.

ΑΠΕΡΓΩ! Με τους συναδέλφους μου κάτω από τις σημαίες του Συνδικάτου μας, μαζί με όλους τους εργαζόμενους. Γιατί σήμερα είναι η μέρα μου. Ήρθε η ώρα, να εμπιστευτώ και να δείξω τη δύναμή  μου. Για να πω το δικό μου μεγάλο ΟΧΙ σ’ αυτά που έκαναν και ετοιμάζουν να κάνουν, «για μένα», χωρίς εμένα. Γιατί έχω δικαίωμα στη ζωή με αξιοπρέπεια. Γιατί ήρθε η ώρα να σηκώσω την τύχη τη δική μου και της οικογένειάς μου στα δικά μου μπράτσα.

ΑΠΕΡΓΟΥΜΕ! Και πλημμυρίζουμε τους δρόμους, για να κάνουμε την ΑΡΧΗ. Για ν’ ανοίξουμε τους δρόμους που μας κρατάνε κλειστούς. Που οδηγούν στο μέλλον που δικαιούμαστε και αξίζουμε!

Καλή δύναμη! - ΜΕ ΤΗ ΝΙΚΗ!