Ένας άγνωστος πίνακας εμπνευσμένος από την εκτέλεση του Νίκου
Μπελογιάννη (30/3/1952) που, ΣΑΝ ΧΘΕΣ (15/11)* καταδικάστηκε σε θάνατο,
από το ζωγράφο Πίτερ ντε Φράντσια.
Ο ίδιος λέει: «Ζωγράφισα
τον πίνακα γρήγορα,ύστερα από ένα μόνο προσχέδιο, υπό τη συναισθηματική
επιρροή των ίδιων των γεγονότων. Τότε ζούσα ήδη στην...
Αγγλία και, παρ΄
ότι η αίσθησή μου είναι ότι η αντίδραση εδώ
ήταν μάλλον μικρότερη από ό,τι στη Γαλλία, στον κύκλο των επαφών μου η
εξέλιξη αυτή είχε μεγάλη επίπτωση....Το θέμα αντανακλά ένα σημαντικό
γεγονός της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, επομένως, η φυσική κατάληξη
του πίνακα δεν μπορεί παρά να είναι στην Ελλάδα....Θα ήθελα κάποια
στιγμή να αποτελέσει κομμάτι της μόνιμης συλλογής ενός ελληνικού
μουσείου, έτσι ώστε πολλοί άνθρωποι να έχουν την ευκαιρία να τον βλέπουν
και να θυμούνται ό,τι έγινε...
Σπούδαζα Τέχνη στις Βρυξέλλες
και δραπέτευσα στην Αγγλία όταν εισέβαλαν οι Γερμανοί.Προφανώς, η
αντίσταση μου ασκούσε μεγάλη έλξη. Για ένα διάστημα μετά τον πόλεμο
έζησα στην Ιταλία και μοιράστηκα ένα μικρό διαμέρισμα με τον ζωγράφο
Ρενάτο Γκουτούζο, ο οποίος υπήρξε παρτιζάνος και ορκισμένος
αντιφασίστας. Μέσα από όλες αυτές τις συγκρούσεις οι κομμουνιστές και οι
σοσιαλιστές βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή της αντίστασης κατά του
φασισμού. Τότε διαμόρφωσα και εγώ τις πολιτικές μου απόψεις. Από τη
στιγμή που γεννήθηκα και μεγάλωσα στη Γαλλία διατήρησα επαφές με την
πολιτική σκέψη εκεί και είχα πλήρη ενημέρωση για τις αντιδράσεις τις
οποίες προκάλεσε η καταδίκη του Μπελογιάννη από προσωπικότητες όπως ο
Σαρτρ, ο Πικάσο και πολλοί άλλοι».
από Χρήστος Ζουλιάτης
Πηγή: σίβυλλα
*Σημείωση Οικοδόμου: Η πρώτη δίκη του Ν. Μπελογιάννη και 92 ακόμη συντρόφων του, με τον ΑΝ 509, το νόμο δηλαδή, με τον οποίο βγήκε, και τυπικά, παράνομο το ΚΚΕ το Δεκέμβρη του 1947, άρχισε στο έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών, στις 19 Οκτώβρη 1951 και ολοκληρώθηκε στις 16 Νοέμβρη του ίδιου έτους. Ο Ν. Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο, αλλά δεν εκτελείται. Θα ακολουθήσει και δεύτερη δίκη, που ξεκίνησε στις 15 Φλεβάρη 1952 και τελείωσε την 1η Μάρτη του 1952, και στην οποία ο Μπελογιάννης και άλλοι επτά σύντροφοί του καταδικάστηκαν σε θάνατο.
«Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», εκτελέστηκε μαζί με τους συντρόφους του ημέρα Κυριακή!! Ούτε οι Γερμανοί Ναζί δεν εκτελούσαν Κυριακή. Προδότες, οσφυοκάμπτες και θρασύδειλοι κυβερνούσαν τη χώρα, αλλά μήπως τώρα έχει αλλάξει κάτι;
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε εκτίμηση στο Blog του οικοδόμου,
Α.Τ.