Ήταν
μόλις 27 χρόνων. Ζούσε και δούλευε (όποτε έβρισκε μεροκάματο) στην Κέρκυρα. Ήταν
εργάτης, οικοδόμος. Προχτές, δουλεύοντας σε μερεμέτια σε ένα ξενοδοχείο, έπεσε από
τη σκαλωσιά και σκοτώθηκε. Ήταν ένα «ατύχημα» (τέταρτο κατά σειρά θανατηφόρο για
το 2013 στο νησί), από αυτά που «συμβαίνουν»
καθημερινά σε ολόκληρη την επικράτεια. Ήταν
και μετανάστης.
Δεν ήταν μια είδηση που θα μπορούσε να βρει θέση στα «δελτία των οχτώ», ανάμεσα στις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης να «κερδίσει» την τρόικα, ή στις αγωνιώδεις προσπάθειες της αξιωματικής αντιπολίτευσης να «πείσει» για την δική της συνταγή.
Δεν ήταν μια είδηση που θα μπορούσε να βρει θέση στα «δελτία των οχτώ», ανάμεσα στις αγωνιώδεις προσπάθειες της κυβέρνησης να «κερδίσει» την τρόικα, ή στις αγωνιώδεις προσπάθειες της αξιωματικής αντιπολίτευσης να «πείσει» για την δική της συνταγή.
Τα
ταξικά σωματεία, φωνάζουν, προειδοποιούν, παλεύουν να κινητοποιήσουν τους εργάτες,
να τους πείσουν να οργανωθούν, να συσπειρωθούν, να αγωνιστούν.
Η
ανακοίνωση του Συνδέσμου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας:
«Ο Σύνδεσμος Ξενοδοχοϋπάλληλων Κέρκυρας καταγγέλλει το νέο εργοδοτικό
έγκλημα (εργατικό ατύχημα) που έγινε την Δευτέρα σε ξενοδοχείο της Νότιας Κέρκυρας με θύμα ένα νέο
μετανάστη.
Κάτω
από την ανοχή των αρχών και τον ελεγκτικών μηχανισμών κατά την διάρκεια
της χειμερινής περιόδου οι ξενοδόχοι εκμεταλλεύονται σκληρά
ανασφάλιστους εργαζόμενους οι οποίοι παρέχουν εργασίες συντήρησης χωρίς τα
στοιχειώδη μέτρα ασφάλειας και συνήθως πίσω από κλειδαμπαρωμένες καγκελόπορτες,
ήταν φυσικό επόμενο κάτω από τέτοιες συνθήκες να θρηνήσουμε θύματα.
Ο Σύνδεσμος
Ξενοδοχοϋπάλληλων Κέρκυρας πυκνά
συχνά έχει καταγγείλει τις άθλιες συνθήκες εργασίας χωρίς όμως κανείς αρμόδιος
να παρεμβαίνει, ο λόγος για τον οποίο κανείς δεν παρεμβαίνει είναι, γιατί το
κράτος σε όλες του τις εκφράσεις
στηρίζει την πολιτική εξόντωσης των εργαζομένων από τους εργοδότες και βάζει
την ζωή τους σε δεύτερη μοίρα μπροστά
στις ανάγκες εξυπηρέτησης των κερδών της εργοδοσίας.
Η
εργατική τάξη της Κέρκυρας πρέπει να βγάλει τα συμπεράσματα της και να
καταλάβει ότι ο καθένας μας είναι υποψήφιος να βρεθεί στην θέση του άτυχου
μετανάστη αν δεν οργανωθεί ένα πανίσχυρο εργατικό ταξικό κίνημα που θα τσακίσει
την εργοδοτική ασυδοσία και την κυβερνητική πολιτική στήριξη της
πλουτοκρατίας». (corfutime.gr)
Και
του Σωματείου Οικοδόμων Κέρκυρας:
«Επιβεβαιώνεται
για άλλη μια φορά μετά και το τραγικό αυτό γεγονός και τις επανειλημμένες
καταγγελίες του σωματείου μας ότι η έλλειψη μέτρων ασφαλείας και οι άθλιες
συνθήκες δουλειάς, όταν βρίσκουν μεροκάματο οι οικοδόμοι, οδηγούν σε τέτοια
τραγικά ατυχήματα.
Οι
αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές που επιβάλλουν η ΕΕ, το ΔΝΤ, το κεφάλαιο και
οι κυβερνήσεις του, πλήττουν σε μεγάλο βαθμό τον κλάδο της κατασκευής.
Χιλιάδες
συνάδελφοι οικοδόμοι και όσοι σχετίζονται με την οικοδομή (συναφή επαγγέλματα)
βρίσκονται χωρίς ασφάλιση και έχουν οδηγηθεί στην ανεργία και την εξαθλίωση.
Όσο
αυξάνει η φτώχεια και η ανεργία, τόσο οξύνονται οι εκβιασμοί των εργοδοτών
στους εργαζόμενους και οι εργαζόμενοι μειώνουν τις απατήσεις τους για αξιοπρεπή
μεροκάματα και ασφαλείς συνθήκες δουλειάς.
Καλούμε
τους συναδέλφους οικοδόμους να πλαισιώσουν το ταξικό σωματείο οικοδόμων
Κέρκυρας, για να υπερασπιστούμε τις κατακτήσεις και τα δικαιώματα που έχουμε
εξασφαλίσει με αγώνες και θυσίες. Να ισχυροποιήσουμε τη συμμαχία της εργατικής
τάξης με τους άλλους κλάδους, για την οριστική σύγκρουσή και ανατροπή αυτής της
βάρβαρης πολιτικής». (corfupress.com)
Καλησπέρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτη φορά σας επισκέπτομαι και θέλω να αφήσω το σχόλιό μου. Λυπάμαι για το θάνατο ενός νέου ανθρώπου πραγματικά.
Πιο πολύ λυπάμαι όμως όλους τους συμπατριώτες μας που έχουν αυτοκτονήσει στα χρόνια της κρίσης είτε επειδή τους έπνιξαν τα χρέη, είτε επειδή τους έδιωξαν από τις δουλειές τους για να πάρουν μη νόμιμους μετανάστες με πολύ λιγότερα χρήματα. Δυστυχώς συμβαίνει στο χώρο του τουρισμού σε μεγάλη έκταση το φαινόμενο αυτό. Έτσι πλουτίζουν τα αφεντικά, και φτωχαίνουν οι εργαζόμενοι ακόμα περισσότερο. Ποιος τολμά τώρα πια να μιλήσει για ΙΚΑ; Του γιου μου του έδειξαν την πόρτα και του είπαν κατάμουτρα:
- Αν δεν σου αρέσει, να ο δρόμος και προχώρα. Αν θέλεις ένσημα εσύ θα πάρω εγώ Πακιστανό με τα μισά λεφτά που θα μου φιλά τα χέρια. Αυτό δεν έγινε στην Κέρκυρα αλλά κάπου στο Νότιο Αιγαίο.
Αυτό και τίποτα άλλο.
Δεν μιλώ ρατσιστικά, αλλά κάποια πράγματα είναι θέμα επιβίωσης δικής μας και όχι ρατσισμού. Όσο πληθαίνουν οι παράνομοι μετανάστες τόσο θα μένουν τα δικά μας παιδιά άνεργα και θα ζητιανεύουν για ένα μεροκάματο όπως π.χ. τα παιδιά μου. Χώρια οι μεταδοτικές ασθένειες που κουβαλούν αυτοί οι άνθρωποι από τις χώρες τους που αφού δεν έχουν βιβλιάριο υγείας σαν υπάλληλοι όταν εργάζονται σε χώρους εστίασης, κινδυνεύουν άμεσα και οι καταναλωτές.
ΜΑΝΑ ΤΡΙΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ.
@ΜΑΝΑ ΤΡΙΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα και καλώς ορίσατε.
Αυτά που σας γράφω δεν είναι μια «απάντηση» στο σχόλιό σας. Είναι απλά λίγα λόγια που έρχονται να συναντήσουν την κραυγή αγωνίας σας, τα οποία μπορείτε να λάβετε υπόψη ή και να τα πετάξετε στα σκουπίδια.
Δουλεύω στο γιαπί από τα 13 μου χρόνια. Η ηλικία μου μου επέτρεψε να δουλέψω και αποκλειστικά με Έλληνες (πολύ παλιά), αλλά, από τα τέλη της δεκαετίας του ΄80, και με αλλοδαπούς συναδέλφους. Μέχρι πριν από δυο χρόνια και κάτι, δεν ήξερα τι θα πει ανεργία, ούτε είχα περάσει ποτέ από τον ΟΑΕΔ. Σήμερα, σύμφωνα με την κυβέρνηση, υπάρχουν λιγότεροι μετανάστες στη χώρα μας, απ’ ότι πριν από δυο χρόνια. Τα τελευταία δυο χρόνια λοιπόν δεν έμεινα απλά από δουλειά, αλλά έγινα κανονικός «μακροχρόνια άνεργος».
Λυπάμαι πολύ όταν νέος άνθρωπος χάνει τη ζωή του πριν «την ώρα του» και επειδή κάποιοι «άλλοι» το αποφάσισαν. Η λύπη μου για έναν νέο εργάτη που χάνει τη ζωή του στο μεροκάματο, δεν είναι λιγότερη ή περισσότερη απ’ ότι για έναν άνθρωπο που σπρώχνεται στην αυτοκτονία, ή από έναν μετανάστη που πνίγεται στα κύματα αγωνιώντας να βρει στεριά να ζήσει. Όμως δεν περιορίζομαι στο συναίσθημα της λύπης. Αν το έκανα δεν θα πρόσφερα τίποτα στον εαυτό μου, ούτε στους γύρω μου. Το πολύ πολύ η απογοήτευσή μου να κατέληγε να γίνει μοιρολατρεία, και ίσως αδυναμία να κάνω κάτι για να μη βρεθώ και εγώ στη θέση αυτών που «εγκατέλειψαν» επειδή δεν άντεξαν.
Ας υποθέσουμε πως αύριο το πρωί άδειαζε η Ελλάδα από τους «ξένους». Έχετε την εντύπωση πως εγώ και τα παιδιά σας θα βρίσκαμε δουλειά, ότι θα λύνονταν τα προβλήματά μας και η ζωή θα μας χαμογελούσε όπως δικαιούμαστε; Εγώ λέω πως όχι. Άραγε οι μετανάστες ευθύνονται που τα παιδιά σας είναι άνεργα; Το λέτε κι εσείς: «Ποιος τολμά τώρα πια να μιλήσει για ΙΚΑ;». Θέλετε να σας πω πόσο κόστιζε το ένσημό μου πριν την κατάργηση της συλλογικής σύμβασης εργασίας και πόσο κοστίζει σήμερα (αν είσαι τυχερός και σταυρώσεις ένα μεροκάματο); Λιγότερο από το μισό σε σχέση με πριν! Λόγω των μεταναστών καταργήσανε τις συλλογικές συμβάσεις και σήμερα «Ποιος τολμά τώρα πια να μιλήσει για ΙΚΑ;»; Δεν είμαι «δικηγόρος» των μεταναστών. Απλά αρνούμαι να ξεχάσω ποιοι ήταν αυτοί που έφεραν τους μετανάστες στη χώρα μου, με ποιων τις εντολές και για να εξυπηρετήσουν ποια συμφέροντα. Αρνούμαι να δεχτώ πως δεν είδα με τα μάτια μου την εκμετάλλευση των μεταναστών από τα αφεντικά (μαύρη δουλειά) και το κράτος όσο αφορά τα χαρτιά τους. Αρνούμαι να κλείσω τα μάτια στις αιτίες που γεννάνε μετανάστες, στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και στις στρατιωτικές επεμβάσεις στις χώρες τους κλπ.
(συνεχίζεται…)
@ΜΑΝΑ ΤΡΙΩΝ ΑΝΕΡΓΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ (…συνέχεια προηγουμένου):
ΑπάντησηΔιαγραφήΛέτε για τις μεταδοτικές ασθένειες που κουβαλούν. Έχετε δίκιο. Για σκεφτείτε όμως, για ποιο λόγο μια οικογένεια ξεσπιτώνετε και ρισκάροντας τη ζωή της ρίχνει μαύρη πέτρα και κινάει, χωρίς ακριβώς να ξέρει πώς και που, για την άλλη άκρη του κόσμου; Δεν υπάρχει άνθρωπος που να γεννιέται και να θέλει να μην έχει πατρίδα, οικογένεια, δουλειά, μόρφωση, που να θέλει να μην έχει χαρτιά, να είναι φορέας ασθενειών, να τον θεωρούν παρείσακτο.
Ναι, σήμερα μπαίνει για πολλούς ζήτημα επιβίωσης, όμως θα αρκεστούμε σε αυτή; Θα είμαστε ικανοποιημένοι αν εξασφαλίσουμε πχ ένα πιάτο φαί και ένα γερό χαρτόκουτο στην άκρη ενός «καλού» πεζοδρομίου; Κούτσα κούτσα και έτσι θα επιβιώσουμε. Την ίδια στιγμή όμως οι πραγματικοί υπεύθυνοι της κατάστασης που ζούμε, θα συνεχίσουν να μας βάζουν να βγάζουμε τα μάτια μας οι εργαζόμενοι και οι άνεργοι μεταξύ μας και να κατηγορούμε οι έλληνες τους ξένους και να υιοθετούμε τη θεωρία του μικρότερου κακού και αυτοί θα πλουτίζουν μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο και θα φτιάχνουν ακόμα περισσότερους ανέργους, ακόμα περισσότερους ξεριζωμένους από τα χώματά τους και εμείς θα ευχαριστούμε το θεό που και σήμερα επιβιώσαμε…
Αν με ρωτάτε, αυτά δεν μου φτάνουν. Θέλω αυτά που παράγω, τον κόπο μου, τον ιδρώτα μου, όλα αυτά που δικαιούμαι και που αξίζω. Αγωνίζομαι για να τα καταχτήσω και στον αγώνα μου αυτό είναι σύμμαχοί μου όσοι κάνουν το ίδιο, ανεξάρτητα από χρώμα δέρματος φυλή και γλώσσα, και αντίπαλοί μου αυτοί που με εμποδίζουν. Όσο θα γινόμαστε περισσότεροι, τόσο θα θεριεύει η ελπίδα.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Καλή δύναμη!