Ντοκουμέντο: Ηχογραφημένες ανταποκρίσεις από τη χουντοκρατούμενη Αθήνα που μετέδιδε η «Φωνή της Αλήθειας» (AUDIO)

Για τους νεότερους είναι μια σχεδόν άγνωστη πτυχή του επαναστατικού κινήματος στη χώρα μας. Για τους παλιούς είναι ένας θρύλος. Ήταν «Φωνή της Αλήθειας», ο ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ που εξέπεμπε στα βραχέα, μέσα από τον οποίο γίνονταν οι κρίσιμες ανακοινώσεις, παρεχόταν πληροφόρηση, οργανωνόταν μ' έναν τρόπο και έτσι η αντίσταση. Κι ήταν σημαντικό εκείνα τα χρόνια να μάθει ο κόσμος ότι υπάρχει αντίσταση, υπάρχει Κόμμα, υπάρχει δύναμη που παλεύει. Η «Φωνή της Αλήθειας» ακουγόταν 10 φορές το 24ωρο. Η μοναδική καθημερινή Φωνή στη φασιστοκρατούμενη, Ελλάδα. Ήταν η Φωνή που εξέφραζε τους μύχιους πόθους του λαού μας, τα αισθήματα των μαχόμενων Ελλήνων, τα πραγματικά συμφέροντα του έθνους μας. Ενημέρωνε σωστά το λαό μας για ό,τι συνέβαινε στη χώρα. Τον εμψύχωνε στον αγώνα του. Διαφώτιζε και έδειχνε το δρόμο της πάλης.

Η «Φωνή της Αλήθειας» μετέδιδε και εκπομπές που ηχογραφούνταν στη χουντοκρατούμενη Αθήνα από αγωνιστές που διακινδύνευαν τα πάντα προκειμένου να ενημερώσουν τον ελληνικό λαό.

Δημοσιοποιούμε μια τέτοια που μεταδόθηκε στα τέλη Απρίλη 1973 και η οποία αναφέρεται στους αγώνες και στις εξελίξεις μετά την κατάληψη της Νομικής στις 21 και 22 Φλεβάρη. Παρουσιάζονται άγνωστες πτυχές και λεπτομέρειες της αντιδικτατορικής πάλης που δεν σίγησε από την άγρια καταστολή και την τρομοκρατία που είχε επιβάλει η χούντα και αποδεικνύουν καταρχήν ότι η εξέγερση του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια «αυθόρμητη» έκρηξη των νέων που έπεσε από τον ουρανό, αλλά ήταν ένας κρίκος μιας αλυσίδας αγώνων που είτε «κρυφά» είτε «ανοικτά» είχαν ξεκινήσει από τις πρώτες μέρες της επιβολής της στρατιωτικοφασιστικής δικτατορίας. Τα υλικά προέρχονται από το υπό συντήρηση αρχείο του ΚΚΕ.

Μία ολόκληρη γενιά κομμουνιστών, μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα ακούσουν τη γνώριμη φωνή της εκφωνήτριας η οποία παρουσιάζει την εκπομπή και θα θυμηθούν αυτήν τη φωνή που άκουγαν ανάμεσα στα παράσιτα των βραχέων κυμάτων. Θα θυμηθούν τις χίλιες προφυλάξεις να μην ακουστεί αυτή η φωνή παρά έξω, γιατί αυτό σήμαινε σύλληψη, βασανιστήρια, φυλάκιση ή εξορία και ποιος ξέρει ποια άλλη τύχη. Θα θυμηθούν τη λαχτάρα να ακούσουν τη φωνή του Κόμματος σαν λάμψη διαφώτισης και αλήθειας μέσα στα βαρύ σκοτάδι του ψέματος, σαν σπίθα αντίστασης που εμψύχωνε, δείχνοντας το δρόμο της πάλης, κρατώντας ψηλά τη σημαία της στα χρόνια που «η νύχτα έμοιαζε πως θα κρατούσε για πάντα και εκείνοι που διέκριναν τη λυκαυγή ήταν χτισμένοι σε τοίχους». Τη φωνή που έμοιαζε να έρχεται «όπως το φως απ' την πόρτα της νύχτας» που θα έλεγε ο ποιητής και που δεν είναι άλλη από τη φωνή του ΚΚΕ.

Α' ΜΕΡΟΣ

Το πρώτο μέρος αναφέρεται σε γεγονότα του Μάρτη 1973 και περιέχει ανταπόκριση από τη δράση των φοιτητών σε μια σειρά ανώτατες σχολές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον έχει το ρεπορτάζ από φοιτητική συγκέντρωση με αφορμή την κατάργηση της στήλης «Σπουδαστικά», έξω από τα γραφεία της εφημερίδας «Τα Νέα», σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη φιλοχουντική στάση της εφημερίδας. Στο ίδιο ρεπορτάζ γίνεται αναφορά για τα μηνύματα αλληλεγγύης φοιτητών από ξένα πανεπιστήμια, καυτηριάζεται η στάση των πρυτάνεων πολλών σχολών, ενώ μια ιδιαίτερη στιγμή είναι το τραγούδι «Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι φοιτητές», διασκευασμένο στο ρυθμό του δημοτικού τραγουδιού «Μαύρη ζωή που κάνουμε εμείς οι μαύροι κλέφτες», που είναι κατά πάσα πιθανότητα ηχογραφημένο σε μαγνητόφωνο και τραγουδιέται από ομάδα νεολαίων των οποίων τα ονόματα είναι άγνωστα.

Στη συνέχεια δίνεται ανταπόκριση για μια κινητοποίηση των φοιτητών της Ιατρικής Σχολής Αθηνών που αντιμετωπίστηκε από την αστυνομία με άγρια επίθεση. Ακολουθεί ανταπόκριση από την Πάτρα, η οποία αναφέρεται σε βίαιη εισβολή της αστυνομίας στην πανεπιστημιακή λέσχη του Πανεπιστημίου, αφού πρώτα έσπασαν τις πόρτες με τσεκούρια, και σε συλλήψεις και ξυλοδαρμούς φοιτητών που βρίσκονταν εκεί. Η ανταπόκριση συνεχίζεται με τις διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στους δρόμους της Πάτρας για τις συλλήψεις των φοιτητών και ενάντια στην παρουσία της Ασφάλειας έξω από τα κτίρια των φοιτητικών συλλόγων και παρουσιάζεται το σχετικό ψήφισμα. Επίσης παρουσιάζεται ανταπόκριση από φοιτητικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλονίκη που συνοδεύτηκαν με αποχή από τα μαθήματα, η οποία όπως τονίζεται ήταν καθολική. Η ανταπόκριση κλείνει με ένα διασκευασμένο τραγούδι ενάντια στη χούντα πάνω στο ρυθμό του αντάρτικου «Το τραγούδι του ΕΑΜ», το γνωστό «Τρία γράμματα μόνο φωτίζουν».

Β' ΜΕΡΟΣ

Στο 2ο μέρος του ραδιοφωνικού ντοκουμέντου της «Φωνής της Αλήθειας» περιέχονται ανταποκρίσεις από την Ελλάδα που αναφέρονται στην αντιδικτατορική δράση του φοιτητικού κινήματος τον Απρίλη του 1973.

Οι ανταποκρίσεις ξεκινούν με σχόλιο για τη διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών οι οποίες αποκαλούνται παρωδία. (Υπενθυμίζεται ότι η χούντα, αντιμετωπίζοντας φοιτητικές κινητοποιήσεις με αίτημα τη διενέργεια γνήσιων φοιτητικών εκλογών, αναγκάζεται να υποχωρήσει δεχόμενη τη διεξαγωγή φοιτητικών εκλογών το Νοέμβρη του 1972, εντείνοντας όμως τις διώξεις και την τρομοκρατία και εφαρμόζοντας το μέτρο της επιστράτευσης. Ανάλογες εκλογές υποσχέθηκε και για το 1973). Εξαιρετικό ενδιαφέρον έχει το σατυρικό τραγούδι με τίτλο «Αν ήμουν πρύτανης» που τραγουδιέται στο ρυθμό μιας πασίγνωστης επιτυχίας της εποχής, το «Αν ήμουν πλούσιος». Υπάρχει ανταπόκριση για τη λήψη σκληρών μέτρων καταστολής από τη χούντα, που στις 5 Απρίλη του 1973 προχώρησε στο κλείσιμο του Πανεπιστημίου, που σήμανε ξέσπασμα διαδηλώσεων που χτυπήθηκαν από την Αστυνομία, ενώ επιβλήθηκε καθεστώς αστυνομοκρατίας στην Αθήνα. Ανταπόκριση από φοιτητική συγκέντρωση στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας και πορεία στην πλατεία Γεωργίου αναφέρει τη θερμή συμπαράσταση του κόσμου, αλλά και τη βίαιη επίθεση της Αστυνομίας. Αναφέρεται επίσης αποχή φοιτητών του Γ' και Δ' Τμήματος Φυσικών Επιστημών του Πανεπιστημίου. Γίνεται επίσης λόγος για μεγάλη διαδήλωση, 2.500 φοιτητών όπως αναφέρεται στην ανταπόκριση, στο Γουδή όπου βρισκόταν η έδρα της Ελληνικής Στρατιωτικής Αστυνομίας, της περιβόητης ΕΣΑ, στην οποία είχαν μεταφερθεί 3 φοιτητές που είχαν συλληφθεί από τα όργανα της χούντας, ενώ καταγγέλλεται και σύλληψη φοιτητή μέσα στη Νομική Σχολή από ΕΣΑτζήδες. Σύμφωνα με την ανταπόκριση, μετά το τέλος της συγκέντρωσης η Αστυνομία εξαπέλυσε, στους γύρω δρόμους, πογκρόμ συλλήψεων. Επίσης αναφέρεται κάλεσμα για την πραγματοποίηση συγκεντρώσεων σε όλες τις σχολές για τις 9 Μάη 1973.

Αναλυτικές είναι οι ανταποκρίσεις για την τρομοκρατία που είχε επιβάλει η χούντα ενόψει του «εορτασμού της Επετείου» του στρατιωτικοφασιστικού πραξικοπήματος, την 21η Απρίλη του 1973.

Αναφέρονται δεκάδες συλλήψεις, καθώς επίσης και το κλείσιμο του «Ελεύθερου Θεάτρου», που συνοδεύτηκε από συλλήψεις των ηθοποιών του. Στις 20 Απρίλη 1973 αναφέρεται διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε το απόγευμα στους στύλους του Ολυμπίου Διός, παρά τα μέτρα της Αστυνομίας, που την συνέδραμαν στρατιώτες των ΛΟΚ και της Αεροπορίας. Επίσης σύμφωνα με την ανταπόκριση, όλη την ημέρα πραγματοποιούνταν μπλόκα και διενεργούνταν έρευνες, ενώ τη νύχτα σκορπίστηκαν τρικ που καλούσαν σε συγκέντρωση για την 21η Απρίλη. Ανταπόκριση αναφέρει ότι την 21η Απρίλη πραγματοποιήθηκε αστραπιαία διαδήλωση στη γωνία των οδών Ιπποκράτους και Πανεπιστημίου, ενώ χαρακτηριστικό του κλίματος τρομοκρατίας που είχε επιβληθεί, σύμφωνα με την ανταπόκριση, ήταν ο έλεγχος ταυτοτήτων σε τουλάχιστον 2.500 άτομα κάτω των 30 ετών και οι συλλήψεις τουλάχιστον 1.000. Υπάρχει επίσης ανταπόκριση για εκδηλώσεις που έγιναν σε Περιστέρι, Κυψέλη, Παγκράτι και Βύρωνα. Αναφορά γίνεται στο κλείσιμο της εφημερίδας «Βραδυνής» και την κατάσχεση της εφημερίδας «Athens Νews». Το ντοκουμέντο κλείνει με την εκφωνήτρια να αναφέρει ότι οι σπασμωδικές κινήσεις και η σκλήρυνση της δικτατορίας φανερώνουν ότι τρέμει η γη κάτω από τα πόδια της.

902.gr