«Εργάτες
που όχι μόνο δε θα έχουν κανένα δικαίωμα, αλλά και θα πιστεύουν πως αυτή τους η
ζωή χωρίς κανένα δικαίωμα, είναι θυσία που κάνουν για δικό τους όφελος. Οχι
μόνο δε θα αντιστέκονται, αλλά και θα συμφωνούν ώστε όλες οι συνθήκες που
συνθέτουν το περιβάλλον μέσα στο οποίο δουλεύουν (και βέβαια αλληλεπιδρούν σε
όλες τις πλευρές της καθημερινότητάς τους) θα βρίσκονται υπό διαρκή αίρεση, θα
διαμορφώνονται συνεχώς με βάση πόσο διασφαλίζουν την κερδοφορία του εργοδότη: ο
μισθός, η ασφάλιση, οι μέρες και ώρες δουλειάς, το αν και τι μέτρα ασφάλειας
και υγιεινής θα υπάρχουν στον εργασιακό χώρο, το αν και πότε θα κάνουν
διάλειμμα, το αν και πόσο θα έχουν δουλειά... Σε μια τέτοια κόλαση θέλουν να
βυθίσουν την εργατική τάξη και τα παιδιά της, τα μονοπώλια και η συγκυβέρνηση,
η ΕΕ, η τρόικα, όλοι οι πολιτικοί τους υπηρέτες».
Ο
δρόμος προς την εξαθλίωση
«(...)
Η εργατική τάξη δεν πρέπει να δεχτεί τους άθλιους εκβιασμούς (...) Κανείς
εργάτης δεν μπορεί να αναζητά το "προτιμότερο", το
"καλύτερο" μεταξύ της δουλειάς με όρους σκλαβιάς και της ανεργίας
(...) Είναι οι δυο όψεις της ίδιας καταστροφικής για τους εργαζόμενους
"ανάπτυξης". Είναι δύο "διαφορετικοί" δρόμοι για την
εξαθλίωση (...) στόχος της πλουτοκρατίας και των κυβερνήσεών της είναι να
στραφεί η συζήτηση στο "μέχρι" πού μπορεί να φτάσει ο μισθός, μέχρι
πόσο «αντέχει» να πληρώνει ο εκάστοτε εργοδότης (...) Να εξετάζει και να
παζαρεύει τι θα χάσει και όχι να παλεύει για να διεκδικεί να έχει, έστω, στέγη,
φαγητό, φάρμακα, βιβλία για τα παιδιά του, να διεκδικεί πράγματα που μπορεί να
προσφέρει ο πλούτος που η δική του τάξη παράγει αλλά καρπώνεται σε όλο και
μικρότερο βαθμό, αφού βιώνει μόνο διαρκείς στερήσεις.
Και
ο δρόμος των εργατών
«(...)
ο αγώνας για την υπεράσπιση Μισθών και Συμβάσεων, είναι άρρηκτα δεμένος με την
ολόπλευρη αποδυνάμωση όλων εκείνων που πίνουν νερό στο όνομα της
"ανταγωνιστικότητας", θέλουν τα συνδικάτα χειροκροτητές της ανάπτυξης
των μονοπωλίων και τους εργάτες συνομιλητές των μέτρων στήριξης των
πολυεθνικών. Είναι άρρηκτα δεμένος με την ισχυροποίηση του ΠΑΜΕ και των
συνδικάτων, ως εργαλείων υπεράσπισης και πάλης των εργατών και των δικών τους
ταξικών συμφερόντων» (από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.