Οι έντεκα οικοδόμοι που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής, την Πρωτομαγιά του 1944

  Μήτσος Παπαδόπουλος – Απόστολος Συνοδινός

Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος η εργατική τάξη θα τιμήσει τη μνήμη των 200 παλικαριών που πότισαν με το αίμα τους το χώμα στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944. Οι διακόσιοι κομμουνιστές, μάρτυρες της Εργατικής Τάξης, που αντιμετώπισαν τους βάρβαρους εκτελεστές τους με γενναιότητα με την οποία μόνο οι αληθινοί ήρωες ξέρουν να στέκονται αντίκρυ στο θάνατο, θα μείνουν αλησμόνητοι στη μνήμη μας*. Το ταξικό οικοδομικό κίνημα σφράγισε με το αίμα του, μελάνι ανεξίτηλο, και αυτήν την ηρωική σελίδα της ιστορίας του λαού μας. Ανάμεσα στους διακόσιους εκτελεσμένους της Καισαριανής ήταν και 11 οικοδόμοι-εκπρόσωποί του:

ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ  

Οικοδόμος, Ακροναυπλιώτης, από την Καλλιθέα της Αττικής.

ΔΑΝΔΙΝΙΔΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ

Σοβατζής από την Πάτρα

ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ ΖΑΦΕΙΡΗΣ

Γεννήθηκε το 1906 στη Ραιδεστό Ανατολικής Θράκης. Πρόσφυγας φτάνει στον Πειραιά, στη Δραπετσώνα . Γρήγορα συνδέθηκε με την ΟΚΝΕ. Γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε. Μαχητικά παίρνει μέρος στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες. Η δικτατορία του Μεταξά τον βρίσκει με τους πρωτοπόρους οικοδόμους να αγωνίζεται ενάντιά της. Συλλαμβάνεται το 1938 και στέλνεται στην Ακροναυπλία. Το 1941 παραδόθηκε από τις ελληνικές αρχές, μαζί με όλους τους κρατούμενους κομμουνιστές στους κατακτητές. Από την Ακροναυπλία οδηγήθηκε στο στρατόπεδο του Χαϊδαρίου και την Πρωτομαγιά του 1944 στο σκοπευτήριο της Καισαριανής.

ΚΑΡΑΤΖΑΣ ΠΑΥΛΟΣ

Εργάτης ξυλουργείου, από το Μαρμάρι Εύβοιας.

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ ΑΛΕΚΟΣ

44 χρόνων, από το Βατούμ Ρωσίας. Υδραυλικός από την Αργυρούπολη Αθήνας.

ΜΗΤΣΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ

Αρτεργάτης -μπογιατζής, από την Κάτω Ρεβέντα Ιωαννίνων.

ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ (Μήτσος)

Οικοδόμος Ακροναυπλιώτης από τον Πόντο, κάτοικος Καλλιθέας. Στέλεχος του ΚΚΕ. Εκλέγεται Γενικός Γραμματέας της Ομοσπονδίας Οικοδόμων στο 2ο Συνέδριο το 1928.

Μήτσος Παπαδόπουλος

«Απ’ τους παλιότερους και καλύτερους αγωνιστές οικοδόμους. Παίρνει μέρος στο συνδικαλιστικό κίνημα μόλις ήρθε σαν πρόσφυγας στην Ελλάδα το 1922-1924. Στα 1928 βγήκε στη διοίκηση της Βιομ. Ένωσης Οικοδόμων, για να ανέβει σε λίγο στην Εκτελεστική Επιτροπή της Ομοσπονδίας Οικοδόμων και να γίνει Γενικός Γραμματέας της. Στα χρόνια αυτά 1928-1936 οργανώνει και καθοδηγεί τους αγώνες των εργατών Οικοδόμων. Για τους αγώνες του αυτούς πολλές φορές φυλακίζεται και εξορίζεται. Το 1936 όντας Γραμματέας της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Οικοδόμων συλλαμβάνεται από τη μοναρχοφασιστική διχτατορία της 4ης Αυγούστου, στέλνεται εξορία και από κει στην Ακροναυπλία. Το 1941 παραδίδεται απ’ τους μοναρχοφασίστες στους Γερμανούς. Μεταφέρεται στο Χαϊδάρι και την 1η του Μάη τουφεκίζεται μαζί με τους 200 αγωνιστές του λαού.»

(Βιογραφικά στοιχεία από την εφημερίδα «Ο Οικοδόμος», όργανο της Ομοσπονδίας Εργατοτεχνιτών Οικοδόμων της Ελλάδας – τμ. ΓΣΕΕ, 28/4/1946)

ΠΙΤΤΑΚΑΣ  ΓΕΩΡΓΙΟΣ

41 χρόνων, από το Φραντάτο Ικαρίας. Τραμβαγιέρης και μετά μπογιατζής. Στέλεχος του Κ.Κ.Ε. και της Εργατικής Βοήθειας. Διωκόταν από το 1931 για τη συμμετοχή του στην εξέγερση στον Κάμπο Ικαρίας. Στις 28.10.1940 βγήκε από την παρανομία και ζήτησε να σταλεί στο Μέτωπο να πολεμήσει τον Ιταλό επιδρομέα. Αμέσως οι ντόπιοι φασίστες τον έκλεισαν φυλακή και τον έστειλαν στην Ακροναυπλία.

ΠΛΑΚΟΠΙΤΗΣ ΝΙΚΟΣ

37 χρόνων, χτίστης από την Κοζάνη. Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του Κ.Κ.Ε. και Πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων Κοζάνης.

ΣΥΝΟΔΙΝΟΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

Ξυλουργός, Ακροναυπλιώτης, στέλεχος του Κ.Κ.Ε. Γεννήθηκε στο Πάνορμο της Μ. Ασίας, το 1908. Κάτοικος Σερρών.

Απόστολος Συνοδινός

«[…] Ο Απόστολος Συνοδινός ήταν Γραμματέας της Περιφερειακής Κομματικής οργάνωσης Δράμας του ΚΚΕ και έκανε τα πάντα για τον συνάνθρωπό του. Και μια μπουκιά ψωμί να είχε θα την έδινε σε ένα παιδί. Θυμάμαι, ήμουν μόλις 3 χρόνων που με έβαζε να τον βοηθάω μέσα σε δύσκολες καταστάσεις για να μπορέσει να καλύπτεται και να προχωράει τους αγώνες του. Αυτό το πράγμα δεν μπορεί να το καταλάβει κάποιος, παρά μόνο όποιος το έζησε. Ο Απόστολος Συνοδινός καταγόταν από την Πάνορμο της Μ. Ασίας. Γεννήθηκε το 1908 και ήταν μοναχοπαίδι από πατέρα παπά. Η μητέρα του, αν και αγράμματη γυναίκα, βοήθησε το παιδί της και φρόντισε να δώσει τις βάσεις στα πιστεύω του.

Ο Απόστολος άρχισε τον αγώνα του, έναν αγώνα που δεν μπορούσε να έχει άλλα κριτήρια από την αγάπη του για τον συνάνθρωπο. Έκανε τα πάντα για να μπορέσει να βοηθήσει τους ανθρώπους. Το 1936 με το κίνημα της Δράμας δεν μπόρεσε να ξεφύγει από τους φασίστες, όπως και η σύντροφός του η Χρυσούλα, που και αυτή αγωνίστηκε στο πλευρό του, για τα ιδανικά του Κόμματος. Μετά το κίνημα της Δράμας τον έπιασαν και τον έστειλαν στις φυλακές της Ακροναυπλίας, όπου έμεινε δύο χρόνια. Μετά την Ακροναυπλία, στις φυλακές του Χαϊδαρίου και τέλος στην Καισαριανή.

Ήταν ακέραιος χαρακτήρας, λεπτός, ευαίσθητος, με μεγάλη ζωντάνια και λόγω της τέχνης του, ήταν ξυλογλύπτης. Στις φυλακές έφτιαχνε διάφορα αντικείμενα, για τσιγάρα, για ζάχαρη και οι Γερμανοί παρόλο που ήταν φασίστες του έδειχναν αγάπη.

Στο Χαϊδάρι, όταν ήρθε το απόσπασμα να πάρει τους μελλοθάνατους για εκτέλεση, το τελευταίο παιδί ήταν 22 χρόνων και έκλεγε με μαύρο δάκρυ. Ο Απόστολος όταν το είδε δέχτηκε με πολύ θάρρος να πάρει τη θέση του, λέγοντάς του ότι θα πάει αυτός, παίρνοντας τη θέση του νεότερου συντρόφου του. Αργότερα, αυτό το 22χρονο παιδί, δεν θυμάμαι το όνομά του, ήρθε στην οικογένειά μου και έφερε τα άσχημα μαντάτα, λέγοντάς μας ότι αυτός φταίει που ο Αποστόλης σήμερα δε ζει. Θυμάμαι, τη γιαγιά μου και μητέρα του Αποστόλη που γύρισε και του είπε: «Όχι παιδί μου, ο Αποστόλης έφυγε για την πατρίδα, ας είναι αθάνατος».

Η οικογένειά μου συνέχισε τον αγώνα και μετά τη θυσία του Αποστόλη. Η συντρόφισσα του η Χρυσούλα και αδελφή της μητέρας μου συνέχισε τον αγώνα της με φυλακές, εξορίες, ξύλο. […]»

(Απόσπασμα ομιλίας της Ιφιγένειας Κωνσταντίνου, ανιψιάς του Αποστόλη Συνοδινού, στην «Εκδήλωση τιμής και μνήμης της 1ης Μάη» της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας στις 26/4/2009.)

ΤΖΩΡΤΖΑΤΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

27 χρόνων, μαραγκός, από την Κεφαλονιά.

*Σήμερα, 69 χρόνια μετά,  δεν τιμούμε τους νεκρούς της τάξης μας με μνημόσυνα και συγκινητικά λόγια συμπάθειας. Βαδίζοντας στα μονοπάτια της ιστορικής μνήμης,  αναλύουμε, αναδεικνύουμε το νόημα της θυσίας τους και το μεταδίδουμε στις νεώτερες γενιές που χτυπιούνται βάναυσα από την σύγχρονη «πραγματικότητα», της σήψης του καπιταλιστικού συστήματος και τις συνέπειές της. Ο πιο ουσιαστικός τρόπος τιμής των νεκρών μας και της ηρωικής πράξης τους είναι ο αγώνας τους να γίνει υπόθεσης ολόκληρης  της εργατικής τάξης, να θεριέψει και να συντρίψει  τους εκμεταλλευτές της, να πάρει την εξουσία και να χτίσει μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, δίκαιη, σοσιαλιστική. Μόνο τότε θα καρπίσουν οι σπόροι που φύτεψαν με τη θυσία τους οι ήρωες  συνάδελφοί μας. Είμαστε περήφανοι γι’ αυτούς και μας συντροφεύουν στους αγώνες μας.

Πηγή: ΕΝΩΜΕΝΟ ΚΤΙΣΤΑΔΙΚΟ