«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»
Σελίδες
Δευτέρα 11 Μαρτίου 2013
Βόλος - «Ελληνική Χαλυβουργία»: Οι εργάτες απέρριψαν τις εργοδοτικές αξιώσεις
2 σχόλια:
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
"Πόντιος Πιλάτος"!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυνδικαλιστές-διαμεσολαβητές, κάτι σαν τις προξενήτρες, μόνο που κείνες κάναν θεάρεστο έργο, τούτοι δω μάλλον σε χαφιεδιλίκι-νταβαντζιλίκι φέρνουνε.
Πελατειακός συνδικαλισμός..., η έσχατη ξεφτίλα.
Δε λέω, δεν κάνω τον από καθέδρας κριτή, ξέρω το σφιχτό πλαίσιο της επαρχιακής πόλης, τα παιδιά, που πρέπει να μεγαλώσουν, την πεθερά, που μουρμουρίζει για τον γαμπρό, που πήρε η κόρη της. Αλλά όλα ξεκινάνε από την ελαφρότητα των εύκολων καιρών και πόσο χαλαροί φανήκαμε τότε, όταν δεν ήταν δα και οι μεγάλες πιέσεις, που είχαμε λεφτά για έναν Ρίζο, έστω την Κυριακή, που η Συνέλευση, στη χειρότερη περίπτωση, άντε να ήταν δυο χαμένες ώρες - χαρά στο πράμα. Τότε μπήκαν οι βάσεις της απομόνωσης και της αυτοφυλάκισης, του μικροαστικού ατομικισμού.
Τώρα βέβαια, στραβοκοιτάς τον συνάδελφο, "θα με πουλήσει", κι αυτός το ίδιο σκέφτεται για σένα. Λογικό, αφού έχουμε κάτι χρόνια να αλλάξουμε δυο κουβέντες ουσίας εκτός από το πόσα έβαλε ο Τζιμπούρ στο Αεκάκι, αφού έχουμε αποδεχτεί να μην ξέρει ο ένας τι μισθό παίρνει ο άλλος, γιατί..."είναι προσωπικό δεδομένο", τρομάρα μας!!
Αειντε τώρα, κουράγιο να διανύσουμε την απόσταση, που χάσαμε τα περασμένα είκοσι χρόνια, μέσα σε λίγους μήνες....
Για αρχή, δεν είναι και άσκημο αυτό το 145-130.
Πόσο δίκιο έχεις σύντροφε...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη!