Με
αφορμή ορισμένες σκέψεις γύρω από τη συμπεριφορά των καλλιτεχνών μέσα στην κοινωνία,
ανέσυρα μια ξεχασμένη φράση του Μισέλ Φουκώ: «Εκείνο που με εκπλήσσει είναι ότι
στην κοινωνία μας η τέχνη δεν έχει πλέον σχέση παρά μόνο με τα αντικείμενα και
όχι με τα άτομα ή με τη ζωή. Η ζωή του κάθε ατόμου δεν θα μπορούσε να είναι
έργο τέχνης;»
Ο
Φουκώ ψηλαφίζει μια αλήθεια που στηρίζει την αρχή της στο γεγονός ότι το ποίημα
γράφει τον ποιητή του. Γνωρίζω πολλούς ανθρώπους που δεν έχουν γράψει ούτε ένα
ποίημα, έχουν καταπιεί όμως πολλά ποιήματα και έχουν κάνει τη ζωή τους έργο
τέχνης. Μπορεί να είναι η μάνα σου ή ο αδελφός σου, ο φίλος σου ή η γυναίκα
σου, αλλά, βλέπεις, έχει κάτσει τόση κοσμική σκόνη στα μάτια σου, που έχεις
συνηθίσει να ψάχνεις μακριά, αγνοώντας τους δίπλα σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.