Η παρέμβαση του ΠΑΜΕ στο Γενικό Συμβούλιο της ΓΣΕΕ

«Συνάδελφοι, η αντεργατική επίθεση συνεχίζεται, τα μέτρα δεν έχουν τελειωμό. Κανένας πλέον δεν είναι σίγουρος για το τι μισθό, σύνταξη, επίδομα θα πάρει τον επόμενο μήνα, αν θα συνεχίσει να έχει μεροκάματο. Τα βάσανα της εργατικής οικογένειας μεγαλώνουν. Παντού υπάρχει αγανάκτηση, αγωνία, απόγνωση, φόβος για το αύριο.

Το μέλλον της εργατικής τάξης δε μπορεί να είναι η φτώχεια, η ανεργία, η εξαθλίωση, η μόνιμη ανασφάλεια. Δεν μπορεί κάθε μέρα να αγκομαχάει για ένα πιάτο φαΐ, για να σωθούν τα κέρδη των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.

Η επίθεση στους εργαζόμενους είναι ολομέτωπη σε όλη την Ευρώπη. Το κεφάλαιο και η ΕΕ το επόμενο διάστημα θα επιτεθούν με ακόμα μεγαλύτερη αγριότητα στη ζωή, στα δικαιώματα της εργατικής τάξης.

Καμία συνδικαλιστική οργάνωση δεν πρέπει να βάλλει την υπογραφή της στην άγρια αυτή επίθεση. Κανένας εργαζόμενος να μην υποκύψει στους εκβιασμούς της κυβέρνησης, της εργοδοσίας. Κανένας τίμιος συνδικαλιστής να μη βάλλει την υπογραφή του στη σφαγή της ζωής της τάξης του. Να απορρίψουμε τη θεωρία των μονοπωλίων ότι οι εργαζόμενοι και τα δικαιώματά τους είναι «κόστος» και πρέπει να σφαγιαστούν.

Δεν είναι μονόδρομος η υποχώρηση, ο συμβιβασμός και η υποταγή για να σωθούν τα κέρδη των πολυεθνικών και να διασωθεί το καπιταλιστικό σύστημα. Να πετάξουμε στα άχρηστα την αυταπάτη ότι αν αλλάξουν οι διαχειριστές θα γίνει πιο ανθρώπινο. Οτι αν μεγαλώσει η κερδοφορία των επιχειρήσεων θα γλιτώσει ο εργαζόμενος από την ανεργία, το χτύπημα των δικαιωμάτων του.

Πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα πόσο μπορούμε να συνεχίσουμε με όλα αυτά που μας οδηγούν στον Καιάδα; Ο δρόμος ανάπτυξης που εδώ και χρόνια μας γεμίζει με φτώχεια, εξαθλίωση και τα μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα να γίνονται όλο και πιο ισχυρά με τεράστια κέρδη, μπορεί να είναι το αύριο το δικό μας και των παιδιών μας;

Η οικονομία τους, το κράτος τους, έχουν σαπίσει, δε διορθώνονται, δεν αλλάζουν με νέες δήθεν προτάσεις καλύτερης διαχείρισής τους. Κάθε νέα διαπραγμάτευση σε φορτώνει με νέες δεσμεύσεις για αντιλαϊκά μέτρα.

Στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των μονοπωλίων δεν υπάρχει ζωή, δεν υπάρχει καμία προοπτική. Πρέπει να εμπιστευτούμε τις δυνάμεις μας. Με ισχυρό ταξικό κίνημα και κοινωνική συμμαχία που θα αμφισβητεί το μονόδρομο της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Που θα βάζει επί τάπητος την αναγκαιότητα άλλης οργάνωσης της οικονομίας, του κράτους, της κοινωνίας, που στο κέντρο θα έχει τις ανάγκες της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων.

Η κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ - ΔΗΜΑΡ εκφράζει και προωθεί αταλάντευτα τις απαιτήσεις των επιχειρηματικών ομίλων στην Ελλάδα και την ΕΕ. Η προοπτική που χαράζει για το λαό είναι δραματική, οδηγεί ακόμη και άνεργοι να πληρώνουν φόρους αν έχουν ένα σπίτι, αρρώστους να μένουν χωρίς φάρμακα, παιδιά έξω από τους παιδικούς σταθμούς και τόσα άλλα που ο λαός καλείται να αντιπαλέψει αποφασιστικά. Καμία διαχειριστική πρόταση δεν απαντά στα προβλήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, ούτε η πρόταση της σημερινής συγκυβέρνησης, ούτε η πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ, αφού είναι ενταγμένες στη στρατηγική υπέρ των μονοπωλίων και της ΕΕ. Η μονόπλευρη κριτική κατά της Γερμανίας και των ελληνικών κυβερνήσεων που συμφώνησαν με τις συνταγές της τριάδας ΕΕ - ΕΚΤ - ΔΝΤ, οι κραυγές περί υποτέλειας, δεν έχουν καμία σχέση με τα πραγματικά συμφέροντα του λαού. Εκφράζουν διαφωνίες στη διαχείριση της κρίσης, καλύπτονται με δήθεν φιλολαϊκά συνθήματα, ώστε ο λαός να μη στραφεί κατά του ίδιου του εκμεταλλευτικού συστήματος, αλλά να περιφέρει την προτίμησή του πότε υπέρ του ενός και πότε υπέρ του άλλου διαχειριστή.

Βέβαια, δεν αποτελεί απάντηση και η ακραία αντιδραστική «Χρυσή Αυγή», που δημαγωγεί προσπαθώντας να ψαρέψει στα θολά νερά, αξιοποιώντας το σύνθετο και εξαιρετικά σοβαρό ζήτημα της μετανάστευσης. Στις πλάτες των μεταναστών, με την οργανωμένη βία και τις δολοφονικές επιθέσεις, προετοιμάζεται και εκπαιδεύεται για την πιο βασική αποστολή της: Να παίξει το ρόλο των σύγχρονων ταγμάτων ασφαλείας σε βάρος του εργατικού και λαϊκού κινήματος, με στόχο να το τσακίσει και να προασπίσει έτσι τα συμφέροντα του συστήματος.

Ο λαός έχει ήδη πτωχεύσει, ενώ η δαμόκλειος σπάθη νέων μέτρων θα στέκεται απέναντί του για πολλά χρόνια. Δεν μπορεί να πληρώνει φόρους, χαράτσια, να έχει ψευδαισθήσεις ότι δε θα υπάρξουν νέες περικοπές σε μισθούς, συντάξεις, φάρμακα και να ελπίζει ότι θα απορροφηθούν 1,5 εκατομμύρια άνεργοι, με μια αναιμική καπιταλιστική ανάπτυξη που μπορεί να γίνει σε ενέργεια, πράσινη ανάπτυξη, που υπόσχεται η κυβέρνηση ή με τη διαπραγμάτευση του ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνεργοι θα γίνουν πολλοί περισσότεροι το 2013.

Οι επιλογές της αστικής τάξης και της ΕΕ είναι αδυσώπητες. Θέλουν φθηνή και υποταγμένη εργατική δύναμη, τώρα και στο μέλλον, συντριβή του ταξικού - ριζοσπαστικού εργατικού - λαϊκού κινήματος.

Σήμερα, συγκρούονται οι δύο δρόμοι ανάπτυξης, από τη μια, ο δρόμος που χαράσσεται από τα μονοπώλια και τα κόμματά τους και, από την άλλη, ο δρόμος του αγώνα των αποφασιστικών και ανυποχώρητων μαζών, με κλιμάκωση που οδηγεί στη ρήξη, στην ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων.

Δεν υπάρχει διέξοδος όσο ο εργαζόμενος λαός, οι άνεργοι, οι συνταξιούχοι επηρεάζονται από τις διάφορες φιλελεύθερες, σοσιαλιστικές και «αριστερές» συνταγές διαχείρισης. Οσο κυριαρχεί η μοιρολατρία, η ηττοπάθεια, η λαθεμένη άποψη ότι σήμερα η εργατική τάξη δεν μπορεί να νικήσει, ότι η ριζική αλλαγή δε θα έλθει ποτέ, ότι είναι λύση της «δευτέρας παρουσίας». Δεν πρέπει ο λαός να περιμένει μοιρολατρικά τα διάφορα δίκτυα, που υποκριτικά τα ονομάζουν αλληλεγγύης και φιλανθρωπίας, που στήνονται σχεδιασμένα, ώστε αυτός να συμβιβαστεί με τη διαχείριση της φτώχειας.

Δεν πρέπει να μείνει κανένας μόνος του στα νύχια της εφορίας και άλλων μηχανισμών του κράτους, χωρίς στέγη, τροφή, φάρμακα, με παιδιά να οδηγούνται στον υποσιτισμό. Κανένας μόνος του απέναντι στην καταστολή και τον αυταρχισμό του αστικού κράτους.

Συνάδελφοι

Από τις κινητοποιήσεις του προηγούμενου διαστήματος προκύπτουν μερικά συμπεράσματα, όπως: Οι αγώνες που έγιναν δεν αντιστοιχούν στο μέγεθος της επίθεσης. Αυτοί οι αγώνες δεν ήταν ικανοί να οδηγήσουν σε ανατροπές πολιτικών, να προκαλούν δυσκολίες στην υλοποίησή τους, δημιουργούν όμως προϋποθέσεις για ανατροπές στην πορεία. Ηταν αγώνες με μικρή συμμετοχή και αμυντικά χαρακτηριστικά. Αυτοί οι αγώνες στην όποια επιτυχία σημείωσαν ήταν καθοριστική η στάση και η συμβολή, η δράση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Οι κινητοποιήσεις αυτές επιβεβαιώνουν την αποπροσανατολιστική, υπονομευτική και εκφυλιστική δράση των παρατάξεων της ηγεσίας της ΓΣΕΕ ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ και σε Ομοσπονδίες. Αναπαράγετε τα επιχειρήματα των αστών για την κρίση, τη διέξοδο και τη στάση που πρέπει να κρατήσει το εργατικό κίνημα. Μιλάτε για στρέβλωση της καπιταλιστικής ανάπτυξης, ότι φταίει η μπότα των «ξένων δυνάμεων» κλπ. Αναπαράγετε τις θεωρίες του κακού νεοφιλελεύθερου μοντέλου, του ανίκανου πολιτικού προσωπικού, των κλεπτών (ΣΥΡΙΖΑ κλεπτοκρατία), των εθνικών μειοδοτών και σαν λύση αναζητείτε ικανούς πατριώτες, τίμιους διαχειριστές, ένα καπιταλισμό με δήθεν υγιή ανταγωνιστικότητα. Αυτά λέτε όλες οι άλλες δυνάμεις.

Μόνο το ΠΑΜΕ και τα συνδικάτα που συσπειρώνει αποδίδουν τα δεινά της εργατικής τάξης στην ύπαρξη του καπιταλιστικού συστήματος και της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας.

Εντείνονται οι προσπάθειες και στο συνδικαλιστικό κίνημα οι αγώνες να υπηρετήσουν την προσαρμογή του αστικού συστήματος στις σημερινές ανάγκες του κεφαλαίου. Δύο είναι τα κυρίαρχα στοιχεία αυτής της προσπάθειας στο επίπεδο του σ.κ. Το ένα είναι η επιδίωξη της Αυτόνομης Παρέμβασης, ιδιαίτερα στον ιδιωτικό τομέα, κάνοντας λόγο για αγώνα ενάντια στον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, κοινή δράση κλπ. Στη πράξη βέβαια, η κατεύθυνσή της είναι η αλλαγή προσώπων και σχημάτων στο σ.κ και όχι άλλη πολιτική και γραμμή πάλης σε ταξική κατεύθυνση.

Οι θέσεις της Α.Π. για ανταγωνιστικότητα της οικονομίας, για στήριξη των παραγωγικών επενδύσεων, για σύμπραξη δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, για νέα αρχιτεκτονική στην ΕΕ δεν συνιστούν πολιτική ταξική. Οι αυταπάτες που καλλιεργούνται ότι με ορισμένες απεργίες μπορούν να ανατραπούν τα μέτρα, ενίσχυσαν το αίσθημα της αναποτελεσματικότητας των αγώνων. Ο ΣΥΡΙΖΑ αξιοποιεί αυτή την κατάσταση για να προβάλλει την άμεση λύση από τα πάνω, με την όσο πιο γρήγορα γίνεται συγκρότηση της κυβέρνησης της Αριστεράς.

Να πώς εννοεί η Αυτόνομη Παρέμβαση το ταξικό κίνημα. Η νεολαία του ΣΥΡΙΖΑ προχωράει σε σύσκεψη με θέμα "Για την Αριστερή ΔΟΕ". Δηλαδή, θέλουν ενότητα με βάση το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή είναι η αντίληψή τους για το κίνημα. Εχει καμιά σχέση αυτό με την ταξική γραμμή στο κίνημα. Καπέλο δηλαδή. Ετσι θα απαλλαγούμε από τον κυβερνητικό εργοδοτικό συνδικαλισμό δημιουργώντας νέο. Με την ενσωμάτωση στελεχών του μηχανισμού της ΠΑΣΚΕ στην Αυτόνομη Παρέμβαση, στελεχών με αμαρτωλό παρελθόν.

Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα ενσωματωμένο στις επιδιώξεις του κεφαλαίου, χωρίς γραμμή ρήξης με την πολιτική των μονοπωλίων. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα φέρνει στις γραμμές των εργατών το δηλητήριο της ταξικής ειρήνης και συνεργασίας. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα έχει ως θεό την ΕΕ, θα αναγνωρίζει το χρέος, θα στέκεται αντιμνημονιακά χωρίς όμως να έχει γραμμή ρήξης με τη μήτρα που γεννά τα μνημόνια. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα που θα διεκδικεί από τους ιμπεριαλιστές δυνάστες νέα σχέδια Μάρσαλ, που θα αναζητά στο σάπιο καπιταλιστικό σύστημα υγιείς επιχειρηματίες. Δεν έχουμε ανάγκη από ένα κίνημα της εργατικής αριστοκρατίας, που θα είναι απεργοσπαστικό. Από τη μια θα πετάει μεγαλοστομίες, επαναστατικά συνθήματα και θα φλυαρεί με λέξεις αγώνα αλλά στην πράξη θα υπονομεύει κάθε κινητοποίηση που θα αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης και την Ευρωπαϊκή Ενωση.

Χωρίς αλλαγή των συσχετισμών στο συνδικαλιστικό κίνημα, θα υπάρχει ισχυρό εμπόδιο και δυσκολία στην ανάπτυξη νικηφόρων αγώνων. Οι δυνάμεις που φέρνουν την πολιτική της εργοδοσίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κυβερνήσεων στις γραμμές της εργατικής τάξης, οι υπέρμαχοι της ανταγωνιστικότητας είναι επικίνδυνοι. Βάζουν τη γραμμή της ήττας, του συμβιβασμού και της μοιρολατρίας, της παντοτινής υποταγής της εργατικής τάξης στα δεσμά των εκμεταλλευτών.

Σήμερα δεν έχουμε ανάγκη από κινητοποιήσεις εκτόνωσης, δεν αρκούν αγώνες που βασίζονται στη οργή, αγώνες που υπάρχει απουσία οργάνωσης και προετοιμασίας, αγώνες χωρίς τη συμβολή των ίδιων των εργαζομένων.

Κάθε απεργία ενοχλεί την καπιταλιστική μηχανή. Οι απεργίες είναι σχολείο της ταξικής πάλης που με τη σωστή οργάνωση και προετοιμασία διαπαιδαγωγεί τους εργάτες, στη μάχη για την τελική αναμέτρηση. Γι' αυτό τη χτυπούν, την υπονομεύουν, γι' αυτό στήνονται από την εργοδοσία απεργοσπαστικοί μηχανισμοί, γι' αυτό εκβιάζουν και τρομοκρατούν.

Οσοι μιλούν σήμερα εκ του ασφαλούς για απεργίες διαρκείας είναι αυτοί που τις σαμποτάρουν, που δεν τις οργανώνουν, που δεν τους ενδιαφέρει η συμμετοχή του κλάδου, η προετοιμασία των αγώνων και η επιτυχία τους. Είναι οι ίδιοι που κάνουν απεργίες με ρεπό και άδειες ασθενείας, που πραγματοποιούν αγώνες της ατάκας και της εικόνας, αγώνες για να φτιάξουν αγωνιστικό προφίλ για μελλοντική χρήση, αυτοί που καλούν τους εργαζόμενους για δυο ώρες στην απεργιακή συγκέντρωση χωρίς να απεργήσουν.

Δεν πρέπει να περάσει ο εκφυλισμός. Να μην περάσουν απόψεις που θεοποιούν τις μορφές πάλης έναντι του περιεχομένου. Απεργία χωρίς απεργούς είναι βούτυρο στο ψωμί των εκμεταλλευτών και του πολιτικού προσωπικού τους. Το σύστημα δεν τρέμει μια απεργία με τους εργαζόμενους να δουλεύουν. Τρέμει τη συνειδητή πάλη, τη μαζική συμμετοχή, το εκτεταμένο και πραγματικό σταμάτημα της παραγωγής. Η εργοδοσία τρέμει το περιεχόμενο της απεργίας και τη μαζική συμμετοχή σε αυτήν, την κλιμάκωση των αγώνων στους οποίους εντάσσεται μια απεργία, τρέμει τα συνθήματα του ταξικού κινήματος.

Οι εργαζόμενοι να βγάλουν συμπεράσματα από αυτούς που παίζουν εκλογικά παιχνίδια πάνω στις πλάτες τους, αξιοποιώντας τους απεργιακούς αγώνες με έναν και μόνο στόχο. Να ανέβει στην κυβέρνηση μια κυβέρνηση της αριστεράς. Αποτελεί ξεκάθαρη υπονόμευση απέναντι σε αγωνιστικές διεργασίες, παραμονή απεργιακών κινητοποιήσεων, να βγαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ και να ζητά "εκλογές", βάζοντας το και ως κεντρικό σύνθημα στην απεργία. Από τη μια, μένει σε ένα τμήμα των εργαζομένων πως οι εκλογές αποτελούν λύση και, από την άλλη, ένα τμήμα που συμμετέχει στους αγώνες μπαίνει με όρους εκλογικής μάχης.

Είναι ανάγκη όμως να οργανωθεί η πάλη της εργατικής τάξης ενάντια στη φοροληστεία, στα χαράτσια, στις αυξήσεις στη ΔΕΗ και στην κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, τις απολύσεις, την αύξηση της ανεργίας. Πλέον ο εργατόκοσμος, οι εργατικές οικογένειες δεν μπορούν να ζήσουν.

Γνωρίζουμε ποια είναι η κατάσταση με τις ΣΣΕ και την ΕΓΣΣΕ. Εδώ υπάρχουν εγκληματικές ευθύνες. Στο όνομα να υπάρχει έστω κάποια σύμβαση ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ υπογράφουν σωρηδόν ΣΣΕ με σημαντικές μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων της εργατικής τάξης. Από κοντά βέβαια και η ΑΠ με τα στελέχη της που χωρίς τσίπα υπογράφουν μειώσεις μισθών και υπερηφανεύονται γι' αυτό. Εδωσαν άλλοθι στην κυβέρνηση και την εργοδοσία να προχωρήσουν στη σημερινή τους στάση και να τρίβουν τα χέρια τους για την κατάργηση της ΕΓΣΣΕ.

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ δίνοντας απάντηση σε κυβέρνηση, εργοδοσία και στη λογική της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ καταθέτει σήμερα εδώ σε όλους σας την πρότασή του για την νέα ΕΓΣΣΕ και απαιτεί να γίνει συζήτηση και ο κάθε ένας να πάρει θέση. Η κατάργηση της ΕΓΣΣΕ αποτελεί ουσιαστικό και μεγάλο βήμα προς τα πίσω σε σχέση με την μέχρι σήμερα κατάσταση όπου η μείωση των μισθών, η καταβολή μισθού κάτω από τα επίπεδα της ΕΓΣΣΕ ήταν μια αυθαίρετη και παράνομη ενέργεια από τη μεριά του εργοδότη. Νομιμοποιεί δηλαδή την αξίωση και πρακτική της εργοδοσίας.

Δε νομιμοποιεί μόνο τις μειώσεις μισθών, ανοίγει το δρόμο στην ατομική συμφωνία, υπονομεύει την ίδια την υπόσταση του συνδικαλιστικού κινήματος.

Οι συνέπειες για τους εργαζόμενους θα είναι οδυνηρές. Δε θα έχουμε μόνο την άμεση και απευθείας μείωση του μισθού και του ημερομισθίου. Θα έχουμε μείωση σε σημαντικό βαθμό των συνολικών ετήσιων αποδοχών των εργαζόμενων αφού επί του βασικού υπολογίζονται βασικά επιδόματα γάμου, τέκνων, προϋπηρεσίας, ανθυγιεινού, επιστημονικά, αποζημιώσεις, δώρα, άδεια, κ.ά. Θα πλήξει όλους τους εργαζόμενους, αφού ο κατώτερος μισθός και μεροκάματο αποτελεί τη βάση για τον υπολογισμό των κλαδικών ΣΣΕ.

Μια τέτοια εξέλιξη θα οδηγήσει σε ακόμα πιο μαζικές απολύσεις εργαζομένων και μάλιστα εργαζομένων με προϋπηρεσία, με δικαιώματα αφού το κόστος της απόλυσης για τους εργοδότες θα μειωθεί ακόμα πιο πολύ από ό,τι έχει μειωθεί με τις κυβερνητικές παρεμβάσεις και στόχος τους είναι να ξεμπερδέψουν με τους παλιούς εργαζόμενους, με τους εργαζόμενους με δικαιώματα.

Η εργατική τάξη πρέπει να απορρίψει και να ματαιώσει αυτή τη βάρβαρη εξέλιξη. Η αντίσταση σε αυτήν την επιδίωξη της κατάργησης του βασικού μισθού της ΕΓΣΣΕ και των κλαδικών συμβάσεων, η παρεμπόδισή της, η ματαίωσή της, η υπογραφή συμβάσεων που στην παρούσα φάση να δυσκολεύουν τις επιδιώξεις των δυνάμεων του κεφαλαίου πρέπει να γίνουν στοιχείο της ανασύνταξης του εργατικού λαϊκού κινήματος, να σημάνει συναγερμός και να αποτελέσει αφετηρία αντεπίθεσης.

Και τούτο διότι η ματαίωση της μείωσης των μισθών, η υπογραφή συμβάσεων με αυξήσεις απαιτούν μαζικά σωματεία με την πλειοψηφία των εργαζόμενων να συμμετέχουν σε αυτά, σωστά προσανατολισμένους και με αποφασιστικότητα αγώνες, κοινή δράση και αλληλεγγύη από όλα τα άλλα τμήματα της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων, αλλαγή των συσχετισμών υπέρ του ταξικού ρεύματος, δηλαδή βήματα στους όρους και τις προϋποθέσεις για την ανασύνταξη του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Το επόμενο διάστημα χρειάζεται να προχωρήσουν τα συνδικάτα σε συζήτηση στα ΔΣ, σε Γενικές Συνελεύσεις, συσκέψεις, να πάρουν πρωτοβουλίες, να ενημερώσουν πλατιά την εργατική τάξη και να δημιουργήσουν πνεύμα ανάτασης, τις προϋποθέσεις για να απαντήσει η εργατική τάξη με απεργιακή κινητοποίηση. Καταθέτουμε την πρόταση για απεργία μέσα στο Φλεβάρη. Θέτουμε ζήτημα εδώ το Γενικό Συμβούλιο να αποφασίσει για το ζήτημα αυτό».

(Θυμίζουμε πως, σε συνέντευξη Τύπου στις 29 Νοέμβρη 2012, το ΠΑΜΕ παρουσίασε αναλυτικά την πρότασή του για την ΕΓΣΣΕ του 2013, την οποία δημοσίευσε αναλυτικά την επόμενη μέρα και ο «Ρ»).