Η καταστολή δείχνει τον φόβο τους

Διμοιρίες των ΜΑΤ, με εντολή του πρωθυπουργού, εισβάλλουν μέσα στη νύχτα στο αμαξοστάσιο του Μετρό για να συλλάβουν απεργούς. Οι εταίροι της συγκυβέρνησης απειλούν με φυλάκιση όποιους εργαζομένους στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς τολμήσουν να απεργήσουν. Δικαστές συνεδριάζουν εκτάκτως, μέρα Κυριακή, και κρίνουν παράνομες τις απεργίες τους. Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου επιστρατεύονται απεργοί. Τα αστικά επιτελεία εφορμούν με «λύσσα» στις λαϊκές συνειδήσεις και διακηρύττουν με απειλές και συκοφαντίες το δόγμα του «νόμου και της τάξης». Η ένταση της κρατικής καταστολής είναι προειλημμένη απόφαση της κυβέρνησης. Δεν έχει στόχο μόνο το χτύπημα των απεργιακών αγώνων των εργαζομένων στις συγκοινωνίες, αλλά αποσκοπεί να στείλει μηνύματα αυταρχισμού συνολικότερα στην εργατική τάξη και στα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Σε μια περίοδο που η συγκυβέρνηση εφαρμόζει τους ψηφισμένους νόμους που κατακρεουργούν μισθούς, συντάξεις, επιδόματα, διαλύουν ό,τι έχει απομείνει από εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα και φορτώνουν νέους φόρους στις πλάτες του λαού, χρησιμοποιούνται όλοι οι κρατικοί μηχανισμοί για την ανεμπόδιστη επιβολή τους. Αστικό κράτος - αστική Δικαιοσύνη - μηχανισμοί καταστολής προχωρούν χέρι χέρι. Μετά την κυβερνητική απόφαση για επιστράτευση των απεργών, το Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) συνεδρίασε μέρα Κυριακή (!) για να απορρίψει την αίτηση του Σωματείου Εργαζομένων Λειτουργίας Μετρό Αθηνών για «πάγωμα» της επιστράτευσής τους. Την ίδια μέρα και μετά τις «υποδείξεις» κυβερνητικών στελεχών περί «νομιμότητας» των απεργιών, το Μονομελές Πρωτοδικείο έκρινε παράνομη την απεργία στα λεωφορεία και τα τρόλεϊ.

Η Δικαιοσύνη, το κράτος και οι μηχανισμοί τους δεν είναι αταξικοί. Προασπίζονται και θωρακίζουν τις δομές ενός συγκεκριμένου συστήματος και στον καπιταλισμό είναι έκφραση της εξουσίας των μονοπωλίων. Εχουν, δηλαδή, για αποστολή να νομιμοποιούν την καταπίεση των καπιταλιστών απέναντι στους εργαζομένους. Γι' αυτό με το μανδύα της αστικής νομιμότητας στρέφονται ενάντια σε οποιονδήποτε δεν συναινεί, ή αμφισβητεί την εφαρμογή των φιλομονοπωλιακών νόμων. Η «συναίνεση» που επιζητά η άρχουσα τάξη και τα κόμματά της από τους εργαζόμενους για την προώθηση των βάρβαρων μέτρων, όταν δεν «ευδοκιμεί», μετατρέπεται σε καταστολή. Τελικός στόχος της αστικής εξουσίας είναι η υποταγή των λαϊκών στρωμάτων στην πολιτική που συρρικνώνει το εισόδημα και τα δικαιώματά τους, που παραδίδει στρατηγικούς τομείς της οικονομίας στο κεφάλαιο για να κάνει μπίζνες. Αυτές είναι οι συνθήκες που εξασφαλίζουν στα μονοπώλια ανταγωνιστικότητα και κέρδη.

Σήμερα, στο στόχαστρο της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών είναι οι εργαζόμενοι στα ΜΜΜ. Στο παρελθόν βρέθηκαν οι «επιστρατευμένοι» ναυτεργάτες, οι απεργοί στη «Χαλυβουργία». Τώρα η κυβέρνηση απειλεί τους αγρότες, τους υγειονομικούς, τους ναυτεργάτες, που απεργούν μέσα στη βδομάδα. Μόνη αποτελεσματική απάντηση μπορεί να δώσει η συμμαχία και ο ενιαίος αγώνας εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, φτωχομεσαίων αγροτών, για να μπουν σοβαρά εμπόδια στην εφαρμογή των μέτρων, με καθαρό το μέτωπο στα μονοπώλια και την εξουσία τους. Η συγκρότηση και το δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας παντού είναι η καλύτερη ασπίδα στην κλιμακούμενη καταστολή. Ανοίγει ταυτόχρονα δρόμους στην πάλη του λαού να εμποδίσει τα μέτρα και να καταφέρει ριζικές αλλαγές προς όφελός του στην εξουσία και την οικονομία.

Παναγιώτης Θεοδωρόπουλος στον Ριζοσπάστη