ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΡΑΝΤΑΗΣ - Ένας λαϊκός αγωνιστής απ' τη γενιά των Μπελογιάννηδων

Ξημέρωνε Πρωτομαγιά του 1955, και τα χαράματα στην Κρήτη, έξω από το κάτεργο της Αλικαρνασσού, έσπασε την πρωινή σιγαλιά η ομοβροντία του Εκτελεστικού Αποσπάσματος. Η φυλακή ταράχτηκε. Οι πολιτικοί κρατούμενοι ξύπνησαν από έναν εφιάλτη και έβαλαν τις φωνές. Ο λαός του Ηρακλείου συγκλονίστηκε. Είχαν σκοτώσει τον Χρήστο Καρανταή, παλικάρι 26 χρόνων, νεολαίο, στέλεχος του ΚΚΕ, που είχε έρθει από το εξωτερικό με κομματική αποστολή. Και είχε καταδικαστεί με τον ΑΝ 375/36 για «κατασκοπία» σε θάνατο. Η ματοβαμμένη κυβέρνηση Παπάγου, που εκτέλεσε τον Πλουμπίδη, διέπραξε ένα ακόμα στυγερό έγκλημα, συνεχίζοντας το μακάβριο έργο της κυβέρνησης Πλαστήρα, που έβαψε τα χέρια της με το αίμα του Μπελογιάννη και πολλών κομμουνιστών. Εκτελώντας πιστά τις εντολές της Ουάσιγκτον.

Ημουν τότε στην Αθήνα, στην παρανομία. Διάβασα το πρωί τη θλιβερή είδηση στην εφημερίδα «Αυγή». Την έστειλα ανταπόκριση με τον ασύρματο στην καθοδήγηση του Κόμματος, στο εξωτερικό. Κι αμέσως ο Ραδιοφωνικός Σταθμός μας «Ελεύθερη Ελλάδα» άρχισε σε αλλεπάλληλες εκπομπές να καταγγέλλει σε όλον τον κόσμο το γεγονός. Οταν αργότερα βρέθηκα θανατοποινίτης κι εγώ στην Αλικαρνασσό, έμαθα από τους συγκρατουμένους μου λεπτομέρειες για την εκτέλεση του Χρηστάκη. Αυτή ήταν από τις τελευταίες δυο - τρεις εκτελέσεις τότε, που συνεχίστηκαν, όπως θυμάμαι, μέχρι που πέθανε ο Παπάγος.

Ο Χρήστος Καρανταής γεννήθηκε στην Κομοτηνή, όπου τελείωσε το Δημοτικό. Το 1941 έρχονται οι Βούλγαροι. Η οικογένειά του φεύγει από τη Θράκη, έρχεται στη Λαμία. Εκεί φοίτησε στο Γυμνάσιο. Ταυτόχρονα, ρίχνεται στη βιοπάλη. Οργανώθηκε στην ΕΠΟΝ. Το 1945 επιστρέφει στην Κομοτηνή. Τελειώνει το Γυμνάσιο και γράφεται στη Σχολή ΤΤΤ. Το 1947 είναι γραμματέας της ΕΠΟΝ. Γλιτώνει από επίθεση Χιτών. Περνάει στην παρανομία. Και βγαίνει αντάρτης στον ΔΣΕ. Υπηρέτησε στην αρχή στο Επιτελείο του Αρχηγείου Ροδόπης. Και ύστερα σε διάφορα πόστα της 7ης Μεραρχίας. Ονομάστηκε Ανθυπολοχαγός. Στο αντάρτικο έγινε και μέλος του ΚΚΕ. Το 1949 βγήκε στη ΛΔ Βουλγαρίας. Το 1950, ως στέλεχος της ΕΠΟΝ, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή Κόκκαλη, πήρε αποστολή με 1.000 παιδιά για τη ΛΔ Γερμανίας. Στα προσφυγόπουλα δούλεψε ως δάσκαλος. Παντρεύτηκε, απόχτησε δυο κόρες.

Το 1952 στάλθηκε από το Κόμμα στην Ελλάδα, για την ανασυγκρότηση των κομματικών οργανώσεων. Πιάνεται στην Κομοτηνή, σε συγγενικό σπίτι. Βασανίζεται απάνθρωπα στα υπόγεια της Ασφάλειας. Στην Καβάλα καταδικάζεται σε θάνατο. Κρατείται στις φυλακές Επταπυργίου, Κέρκυρας και τέλος Αλικαρνασσού.

Κράτησε παλικαρίσια στάση. Εμεινε αλύγιστος. Στην απολογία του στο Στρατοδικείο δήλωσε: «Είμαι από τη γενιά των Μπελογιάννηδων. Αρνούμαι την κατηγορία του κατασκόπου. Ηρθα στην πατρίδα να αγωνιστώ για την ανεξαρτησία και την ειρήνη». Εμεινε πιστός στο Κόμμα και στο λαό. Εδωσε τη ζωή του για τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής Αντίστασης. Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του έγραφε στη μικρή κόρη του από το κελί της φυλακής: «Στα γενέθλιά σου η μανούλα σου θα σου δώσει όμορφα δώρα. Ο πατέρας σου δε θα σου χαρίσει τίποτα. Για δώρο σου στέλνω αυτό το γράμμα με πολλά φιλιά. Και όταν μεγαλώσεις θα τα καταλάβεις όλα μικρούλα μου Ειρηνούλα».

[…] Στις 30 Απρίλη 1955, παραμονή της εκτέλεσής του η γαλλική εφημερίδα «Ουμανιτέ Ντιμάνς» δημοσίευε έκκληση στην κοινή γνώμη του συγγραφέα Θέμου Κορνάρου από τον Αϊ Στράτη, που έγραφε: «Πρέπει να μας καταλάβετε. Δε θέλουμε να προκαλέσουμε τον οίκτο σας. Αυτό που γίνεται στην Ελλάδα είναι μια συνωμοσία κατά του πολιτισμού».

Η περίπτωση του λαϊκού αγωνιστή Χρήστου Καρανταή είναι διπλά τραγική. Για την ακρίβεια, όταν ήρθε από το εξωτερικό στη γενέτειρά του τον παρέδωσε στην Ασφάλεια στενός συγγενής του που τον έκρυβε. Αυτός πήγε και μάρτυρας υπεράσπισής του στο Στρατοδικείο. Είχε τύψεις συνείδησης. Προσπάθησε να τον σώσει. Και σε καμιά περίπτωση, παρά την καταδίκη του σε θάνατο, δεν πίστευε πως θα τον σκοτώσουν. Οταν έμαθε την εκτέλεσή του πήγε να τρελαθεί. Ενώ οι δολοφόνοι του έμειναν ασυγκίνητοι.

Γ. ΜΩΡΑΪΤΗΣ - Ριζοσπάστης