Όταν
νιώθεις τις κολώνες σου να τραντάζονται από τους συνεχόμενους μετασεισμούς που
προκαλούν η αίσθηση της καθημερινής απώλειας και η «ρεαλιστική» θεώρηση των πραγμάτων.
Όταν
τα «ανήλιαγα στενά» γίνονται όλο και περισσότερα στις γειτονιές αυτής της πόλης
και οι πόρτες των κρύων σπιτιών ανοίγουν
(από μέσα) στον κυνισμό και την μοιρολατρία.
Όταν
βλέπεις τα πάντα να γκρεμίζονται και οι σωροί των ερειπίων να σκεπάζουν τις
ανθρώπινες ψυχές. Όταν όλα γύρω σου μοιάζουν χαμένα…
…σφίγγεις
τα δόντια και τις γροθιές σου και προχωράς. Αγώνας χωρίς σταματημό είν’ η ζωή, για να γίνει η χαραμάδα της ελπίδας ουρανός.
Στα "Όνειρα που Χτίζονται", λέει ο Άκης Πάνου με τη φωνή του Στέλιου Καζαντζίδη στο ρεφραίν:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι τόσο σκληρός ο αγώνας, μα τόσο γλυκός.
Είναι τόσο μεγάλη η ζωή όταν ζεις διαρκώς.
Κι έτσι, φτάνεις στο τέρμα χωρίς να 'χεις νιώσει μικρός
και παλεύεις, πεθαίνεις, περνάς, μα δεν είσαι νεκρός.
“σφίγγεις τα δόντια και τις γροθιές σου και προχωράς. “
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι λες. Όχι ρε δεν θα το βουλώσω δεν θα κάτσω στη γωνιά μου θα είμαι εδώ. Ο εφιάλτη σας, κακό σπυρί στον κώλο σας. Θα είμαι εδώ και θα αντέχω .
Οικοδόμε την καλησπέρα μου.
Και εκείνος ο κουζουλός ο κομμουνιστής ποιητής να επιμένει
ΑπάντησηΔιαγραφή"Η πιο όμορφη θάλασσα
είναι αυτή που δεν έχουμε ακόμα ταξιδέψει
Τα πιο όμορφα παιδιά δεν έχουν μεγαλώσει ακόμα
Τις πιο όμορφες μέρες μας
δεν τις έχουμε ζήσει ακόμα"
και όπως επέμενε ο άλλος κομμουνιστής ποιητής
"Είταν μακρύς ο δρόμος ως εδώ — δύσκολος δρόμος.
Τώρα είναι δικός σου αυτός ο δρόμος. Τον κρατάς
όπως κρατάς το χέρι του φίλου σου και μετράς το σφυγμό
του
πάνου σε τούτο το σημάδι που άφησαν οι χειροπέδες.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρο χέρι.
Κανονικός σφυγμός. Σίγουρος δρόμος."
Αγάντα σύντροφοι, στο "τέλος" του δρόμου θα κάνουμε λογαριασμό και τότε θα λάβουνε τα όνειρα εκδίκηση.
Καλό κουράγιο και καλή συνέχεια οικοδόμε...