Το
blog Οικοδόμος παρουσιάζει σήμερα ντοκουμέντα του
ΚΚΕ και της ΚΝΕ από τις μέρες της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Ο τετρασέλιδος
«ΟΔΗΓΗΤΗΣ» με ημερομηνία Νοέμβρης 1973, η ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της
Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ με ημερομηνία «16 του Νοέμβρη 1973», η ανακοίνωση
του Κεντρικού Συμβουλίου της ΚΝΕ με ημερομηνία «17 Νοέμβρη 1973 και μερικά τρικ
με συνθήματα κατά της χούντας, από αυτά που τύπωναν τα μέλη της ΚΝΕ στα
παράνομα τυπογραφεία και γέμιζαν τους δρόμους της Αθήνας και τις συνοικίες.
Ενώ
λίγο πολύ όλοι σήμερα γνωρίζουμε πως εξελίχτηκαν τα γεγονότα εκείνων των
ημερών, τι προηγήθηκε και τι ακολούθησε, ένα στοιχείο με ιδιαίτερη σημασία
είναι καταγεγραμμένο στην τέταρτη σελίδα του «ΟΔΗΓΗΤΗ». Με τίτλο «Η ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ
ΑΝΑΚΡΙΣΗ», οδηγίες της οργάνωσης στους αγωνιστές συντρόφους σε περίπτωση
σύλληψής τους από τα όργανα της χούντας, για τη στάση που πρέπει να κρατήσουν
κατά τη διάρκεια της ανάκρισης και των βασανιστηρίων.
Ας
δούμε όμως την πρώτη σελίδα του ΟΔΗΓΗΤΗ:
Κάτω
από τον τίτλο «Ο ΛΑΟΣ ΕΝΩΜΕΝΟΣ ΘΑ ΣΥΝΤΡΙΨΕΙ ΚΑΙ τους ΝΕΟΥΣ ΤΥΡΑΝΝΟΥΣ»
διαβάζουμε: «Η ΕΣΑ υπό την διεύθυνση του Ιωαννίδη απειλεί ότι ‘θα πιει το αίμα’
των κρατουμένων πατριωτών. Το καθεστώς του πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου κλονίστηκε
ανεπανόρθωτα. Το αίμα των εκατοντάδων πατριωτών υπονόμευσε το καθεστώς και γι’
αυτό έπρεπε να αλλάξει κάτι. Έτσι σκηνοθετήθηκε η νέα δήθεν ‘επέμβαση’ του
στρατού, υπό την πρωτοκαθεδρία του αρχιβασανιστή Ιωαννίδη και τέως
αρχιστρατοδίκη Γκιζίκη. Δεν πρόκειται για καινούργια επέμβαση αλλά για συνέχιση
της παλιάς με απλή αλλαγή φρουράς για να ρίξουν στάχτη στα μάτια του λαού.»
Σε
άλλο άρθρο με τίτλο «ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ»: «Όπως αναφέρεται και στη Προκήρυξη
του ΚΣ της ΚΝΕ οι νεκροί των τελευταίων αγώνων του λαού είναι πολλοί
περισσότεροι από τους 99 που ο θάνατός τους έχει επιβεβαιωθεί. Παραθέτουμε τα
ονόματα των αγωνιστών που έχουν γίνει μέχρι σήμερα γνωστά, παρά τις λυσσώδεις
προσπάθειες των οργάνων της χούντας να τα αποκρύψουν, ακόμα και απειλώντας τους
συγγενείς των θυμάτων με νέες δολοφονίες» (ακολουθούν τα ονόματα).
Διαβάζουμε
επίσης το «ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ», γραμμένο από τον Γιάννη Ρίτσο για τους νεκρούς
ήρωες:
«Το
Παλληκάρι πούπεσε μ’ ορθή τη κεφαλή του
δεν
το σκεπάζει η γης ογρή, σκουλίκι δεν τ’ αγγίζει-
φτερό
στη ράχη του ο σταυρός κι όλο χυμάει τ’ αψήλου
και
σμίγει τους τρανούς αητούς και τους χρυσούς αγγέλους.»
Διαβάζουμε
στη δεύτερη σελίδα, κάτω κάτω στις «ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ»:
«1.
Τις μέρες των γεγονότων του Πολυτεχνείου μοιράστηκαν χιλιάδες τρυκ στο κέντρο
της Αθήνας και σε διάφορες συνοικίες με τα συνθήματα: «ΚΑΤΩ Η ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΤΩΝ
ΝΤΟΠΙΩΝ ΚΑΙ ΞΕΝΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ», «ΚΑΤΩ Η ΧΟΥΝΤΑ-ΕΞΩ ΟΙ ΑΜΕΡΙΚΑΝΟΙ», «ΚΑΤΩ Ο
ΦΑΣΙΣΜΟΣ-ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟ ΛΑΟ», «ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ».
2.
Στις 17.11 το ΚΣ της ΚΝΕ εξέδοσε ανακοίνωση στην οποία καταγγέλει το αιματηρό
όργιο της χούντας και καλεί τη νεολαία και το λαό σε ενότητα και αγώνα. Ηα
ανακοίνωση τυπώθηκε σε χιλιάδες αντίτυπα και μοιράστηκε.» (Πρόκειται για την
ανακοίνωση που παρουσιάζουμε πιο κάτω).
Στην
τρίτη σελίδα του «ΟΔΗΓΗΤΗ», κάτω από τον τίτλο "ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ" περιγράφονται με λεπτομέρειες τα γεγονότα
μέχρι την εισβολή του τανκ και των οπλισμένων λοκατζήδων και αστυνομικών, που
πυροβολούν στο ψαχνό σπέρνοντας νεκρούς και τραυματίες.
«Στις
ΙΙ το πρωί ο αρχιδολοφόνος Παπαδόπουλος και ο ματωβαμένος πρωθυπουργός του
Μαρκεζίνης, επαναφέρουν σε ισχή το σταρτιωτικό νόμο. Τα τανκς αλωνίζουν στην
Αθήνα. Η φωτιά και το σίδερο που βγάζουν ατσαλώνει τη θέληση του λαού για
ενότητα και αγώνα.»
Στην
τέταρτη σελίδα ξεχωρίζει το άρθρο που προαναφέραμε. Το αντιγράφουμε ολόκληρο:
«Η
ΣΤΑΣΗ ΜΑΣ ΣΤΗΝ ΑΝΑΚΡΙΣΗ
Μετά
την επιβολή του στρατιωτικού νόμου, τη πολύχρονη κράτηση στα άντρα της ΕΣΑ και
της ασφάλειας και τις μαζικές συλλήψεις,
γίνεται επιταχτικό το καθήκον της αντιμετώπισης της ασφάλειας με επιτυχία, από
όσους τυχόν πέσουν στα χέρια της. Οι γενικοί κανόνες της σιωπής και της άγνοιας
των πάντων έχουν πάντοτε ισχή και η τήρησή τους είναι αποτελεσματική.
Από
κει και πέρα όμως πρέπει να ξεχωρίσουμε δυο κατηγορίες περιπτώσεων ανάκρισης.
Πρώτα,
των γνωστών στην ασφάλεια αριστερών ή αυτών για τους οποίους η ασφάλεια έχει
αποδεδειγμένα στοιχεία. Στη προκειμένη περίπτωση δεν παραδεχόμαστε τίποτα,
αρνιόμαστε τα πάντα και τα πιο ανώδυνα. Οποιαδήποτε υποχώρηση, έστω και η πιο
άσχετη, ανοίγει την όρεξη στην ασφάλεια και συνεπάγεται μεγαλύτερη επιμονή της
ασφάλειας για να βγάλει κάτι. Ακόμα κι αν μας παρουσιάζουν στοιχεία τα
αρνιόμαστε γιατί η ασφάλεια ξέρει ότι τα έχει αποσπάσει με βασανιστήρια και
συνεπώς μπορεί να μην είναι αληθινά. Βέβαια η στάση μας αυτή μπορεί να σημαίνει
μια άγρια μεταχείριση στην αρχή, αλλά το κεντρικό πρόβλημα είναι με τη θαραλλέα
και ανυποχώρητη στάση μας να τους πείσουμε ότι δεν θα σπάσουμε. Από κει και
πέρα η ασφάλεια αν θα μας παραπέμψει στο στρατοδικείο που σημαίνει δημιουργία
και ατσάλωμα αντιπάλων. Ο στόχος τους είναι πως θα μας σπάσουν ώστε να μην
μπορούμε πλέον να υπηρετήσουμε αποτελεσματικά και αναμφισβήτητα το λαϊκό
κίνημα.
Δεύτερο
έχουμε τη περίπτωση των άγνωστων στην ασφάλεια και που συλλαμβάνονται τυχαία ή
προληπτικά. Στη περίπτωση αυτή δεν παραδεχόμαστε ότι είμαστε μέλη
αντιδιχτατορικής οργάνωσης, ότι διαβάζουμε παράνομες εφημερίδες κλπ. Το
τελευταίο χαρτί της ασφάλειας στη περίπτωση αυτή είναι να μας ζητήσει να
κάνουμε ένα βιογραφικό σημείωμα ή δήλωση αποκήρυξης του ΚΚΕ κλπ. Την αξίωση
αυτή απορρίπτουμε με το αιτιολογικό ότι είναι ζήτημα αρχής και δεν υπογράφουμε
ή δεν δηλώνουμε προφορικά κάτι που περιορίζει την ελευθερία του ατόμου.
Τελειώνοντας
πρέπει να υπογραμμίσουμε ότι ο καθένας μας πρέπει να έχει ξεκαθαρίσει στο μυαλό
του πως θα αντιμετωπίσει την ασφάλεια και να μην προσπαθεί την τελευταία στιγμή
να σκεφτεί το πρόβλημα.
Η
ασφάλεια στηρίζεται στο πανικό και στις πιο ανώδυνες υποχωρήσεις. Συνεπώς αν
είμαστε έτοιμοι και τα βασανιστήρια παρά τη σατανικότητα και αγριότητά τους θα
μας φανούν σαν κάτι που μπορεί να ξεπεραστεί»
Στη
συνέχεια η ανακοίνωση του ΚΣ της ΚΝΕ, την 17η του Νοέμβρη του 1973:
Διαβάζουμε
στο τέλος: «(Το ΚΣ) Καλεί τις αντιδικτατορικής οργανώσεις, πολιτικά κόμματα και
παράγοντες, κάθε τίμιο πατριώτη, τη νεολαία και όλο το λαό να σταθεί στο πλευρό
της σπουδάζουσας νεολαίας, με κάθε τρόπο, συσπειρωμένοι και ενωμένοι να
βρίσκονται σε ετοιμότητα για να αποκρούσουν τα νέα εγκληματικά σχέδια της
χούντας κατά του λαού. Το ΚΣ της ΚΝΕ καλεί τα μέλη και τα στελέχη της ΚΝΕ να
βρεθούνστη πρώτη γραμμή του αγώνα του λαού μας.»
Η
ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, της 16ης του Νοέμβρη 1973:
Αντιγράφουμε
ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την ανακοίνωση:
«Καλούμε
την εργατική τάξη και το λαό να εκδηλώσει ακόμα πιο μαζικά τη συμπαράσταση και
βοήθεια του προς τους φοιτητές. Η καλύτερη συμπαράσταση είναι να οργανώσουν οι
εργαζόμενοι τον δικό τους αγώνα κατά της ακρίβειας, για αύξηση των μεροκάματων
και των μισθών, για τις συνδικαλιστικές και πολιτικές τους ελευθερίες.
Καμιά
πίστη στη ‘πολιτικοποίηση’ της δικτατορίας. Καμιά συνδιαλλαγή με το καθεστώς. Ο
αγώνας των φοιτητών είναι κομμάτι του παλαϊκού αγώνα για την ανατροπή της
χούντας, για τη λαϊκή κυριαρχία. Οι φοιτητές ας ανεβάζουν την ενότητα του αγώνα
τους, ας επαγρυπνούν κατά των προκλήσεων των φασιστικών και άλλων οργάνων της
χούντας και να είναι βέβαιοι για τη νίκη.»
Τέλος,
μερικά τρικ που κυκλοφόρησε η ΚΝΕ:
(Η
αφίσα της ΚΝΕ για την επέτειο του Νοέμβρη, στην αρχή της ανάρτησης, από τη δεκαετία του ΄70.
Περιλαμβάνεται στην έκδοση του ΚΣ της ΚΝΕ «1974-1983 ΑΦΙΣΣΕΣ», Αθήνα 1983.)
Αγαπητέ Οικοδόμε, παρέλειψες την παρουσίαση ενός ακόμη ντοκουμέντου, ενδεικτικού του πώς αντιμετώπιζε το ΚΚΕ την κατάληψη του Πολυτεχνείου.
ΑπάντησηΔιαγραφή"Καταγγέλουμε τη προσχεδιασμένη εισβολή στο χώρο του Πολυτεχνείου τη Τετάρτη, 14 του Νοέμβρη, 350 περίπου οργανωμένων πραχτόρων της ΚΥΠ, σύμφωνα με το προβοκατόρικο σχέδιο των Ρουφογάλη-Καραγιαννόπουλου, με βάση τις εντολές του παραμερισμένου τώρα τέως πρωτοδικτάτορα Παπαδόπουλου και της αμερικανικης CIA, με σκοπό να προβάλουν με κάθε μέσο τραμπουκισμού και προβοκάτσιας γελοία και αναρχικά συνθήματα..."
Πανσπουδαστική, φύλλο 8, Γενάρης – Φλεβάρης του 1974
http://www.politikokafeneio.com/gallery/displayimage.php?pid=199&fullsize=1
Αγαπητέ "Χρήστο Γ.",έχουν ανακαλυφτεί πιο σύγχρονα "εργαλεία" συκοφάντησης (αντιΚΚΕ). Το δικό σου πάλιωσε πια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλ' αυτά:
1. http://e-globbing.blogspot.gr/2011/11/8-12.html
και 2. http://rizospastis.gr/story.do?id=6294503&textCriteriaClause=%2B%CE%A0%CE%91%CE%9D%CE%A3%CE%A0%CE%9F%CE%A5%CE%94%CE%91%CE%A3%CE%A4%CE%99%CE%9A%CE%97+%2B%CE%A6%CE%A5%CE%9B%CE%9B%CE%9F+%2B8
Ευχαριστώ για το σχόλιό σου.
Το ΚΚΕ ήταν εναντίον της κατάληψης του Πολυτεχνείου,(γιατί δεν ήλεγχε την κατάσταση) ενώ ετοιμάζοταν να συμμετάσχει στις ψευτοεκλογές του Μαρκεζίνη ... ίσως για να ισοφαρίσει την μη συμμετοχή σε κάποιες άλλες εκλογές Η εξέγερση του Πολυτεχνείου ήταν για πολλούς μη αναμενόμενη και τελικά μη επιθυμητή. Υπάρχουν αρκετοί που πιστεύουν χωρίς το Πολυτεχνείο ο Παπαδόπουλος δεν θα έπεφτε... Ο Ιωαννίδης δεν θα ανέτρεπε τον Μακάριο ... οι Τούρκοι δεν θα κατελάμβαναν την Κύπρο δηλαδή εν τέλει είχε δίκιο το ΚΚΕ που δεν ήθελε την κατάληψη γιατί οι συνθήκες δεν ήταν ώριμες για τη Λαϊκή Εξουσία
ΑπάντησηΔιαγραφή@Ανώνυμος(17 Νοεμβρίου 2012 1:01 μ.μ.):
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ξεσηκωμός του Πολυτεχνείου δεν ήταν μια «αυθόρμητη», «ανοργάνωτη» λαϊκή (ούτε, πολύ περισσότερο, μόνο «φοιτητική») εκδήλωση. Στο φοιτητικό κίνημα, που ήταν συλλογικά οργανωμένο, δρούσαν συγκεκριμένες πολιτικές δυνάμεις και μάλιστα με διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς το σκοπό της αντιδικτατορικής πάλης. Αλλά, υπάρχει ένα χαρακτηριστικό που αποτελεί ποιοτικό στοιχείο και από το οποίο βγαίνει πείρα και για το σήμερα. Στον ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου εκφράστηκε η σύνδεση του φοιτητικού κινήματος με το εργατικό κίνημα. Μπορεί να μην είχε οργανωθεί με συγκεκριμένο σχέδιο από τα πριν η μορφή της κατάληψης, αλλά έγινε σε περίοδο κορύφωσης της πολύχρονης αντιδικτατορικής πάλης του λαού και της νεολαίας και είναι γεγονός ότι σε τέτοιες περιπτώσεις η ίδια η ζωή, η εξέλιξη των γεγονότων επιδρά στη γέννηση της μιας ή της άλλης μορφής οργάνωσης ενός αγώνα.
Υπάρχουν φωνές σήμερα, που λένε ότι το Πολυτεχνείο είχε αυτό το αποτέλεσμα, γιατί ήταν μια στιγμή ενότητας του κινήματος, πήγαμε όλοι μαζί (και συνήθως, υπονοούν τη λεγόμενη «Εθνική Ενότητα» ή κάποιοι άλλοι την «ανάγκη ενότητας της Αριστεράς»). Ομως δεν ήταν έτσι. Η διαπάλη στο πλαίσιο του κινήματος ήταν και τότε έντονη.
Στο αντιδικτατορικό κίνημα δεν ήμασταν όλοι μαζί. Υπήρχε το ΚΚΕ που πάλευε για να αποκτήσει η πάλη αντιιμπεριαλιστικό προσανατολισμό, να αναδείξει το ότι πίσω από τη χούντα και τις ελληνικές επιχειρηματικές δυνάμεις που αυτή εκπροσωπούσε ήταν και οι ιμπεριαλιστές σύμμαχοί τους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ, ότι το ζήτημα δεν είναι η αλλαγή της χούντας με μια άλλη μορφή αστικής κοινοβουλευτικής διακυβέρνησης, αλλά το πώς θα ανοίξει ο δρόμος για ριζικές αλλαγές στην κοινωνία με προοπτική τη ρήξη με τον ιμπεριαλισμό.
Από την άλλη, αστικές πολιτικές δυνάμεις διαπραγματεύονταν με τη χούντα, αλλά και με ιμπεριαλιστικά κέντρα για το ενδεχόμενο αστικής κοινοβουλευτικής μετάβασης. Υπήρχαν και δυνάμεις όπως το αυτοονομαζόμενο «ΚΚΕ Εσωτερικού», (πρόγονος του ΣΥΡΙΖΑ), που συμβιβάζονταν με την κυβέρνηση Μαρκεζίνη, το μανδύα του δήθεν εκδημοκρατισμού της χούντας, υπήρχαν δυνάμεις που υποτιμούσαν τη μαζική λαϊκή πάλη, υιοθετούσαν αποπροσανατολιστικά συνθήματα, χωρίς στρατηγική διεξόδου σε όφελος του λαού, όπως οι «αριστεριστές» και το ΠΑΚ.
Θα ωριμάσουν οι συνθήκες για τη λαϊκή εξουσία. Αυτό δεν θα μπορέσει κανείς να το αποφύγει.
Δε νομίζω ότι η παράθεση ντοκουμέντων (εκτός κι αν θεωρείς ότι δεν είναι τέτοιο το "Πανσπουδαστική 8"), σημαίνει συκοφάντηση του κόμματος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ απάντησή σου λοιπόν στο δικό μου σχόλιο ήταν να μου παραθέσεις δύο λινκ, τα οποία χρησιμοποιούν ως βασικό επιχείρημα την αναπαραγωγή του συγκεκριμένου ντοκουμέντου από την Ελευθεροτυπία. Κάνοντας κριτική στην Ελευθεροτυπία, βγάζουμε αναξιόπιστους όσους κάνουν κριτική στο ΚΚΕ σε σχέση με τη στάση του τις ημέρες εκείνες.
Αυτό φυσικά δεν ακυρώνει σε καμία περίπτωση τον ΑΓΩΝΑ του κόμματος, των μελών του κτλ κατά τη διάρκεια της 7ετίας.
Δεν ξέρω αν είναι παλιό το ντοκουμέντο, σίγουρα όμως είναι πολύ παλιά η τακτική κατασκευής πρακτόρων και αυτό ήθελα να θίξω με το αρχικό μου σχόλιο.
Είναι άλλο πράγμα από ποιους χρησιμοποιείται το "Πανσπουδαστική 8" και για ποιους λόγους (εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου ότι μέσα σε αυτούς, υπάρχουν ΚΑΙ αντικομμουνιστές) και τελείως διαφορετικό να επιχειρείται να παρουσιαστεί ως συκοφαντία ενάντια στο κόμμα και εν συνεχεία να καταδειχθεί ως ανακριβές.
Πιο τίμιο κατ' εμέ, θα ήταν να υπάρξει μια αυτοκριτική (έστω και καθυστερημένα) εκ μέρους του κόμματος για εκείνες τις μέρες παρά να προσπαθούμε να "αποδείξουμε" την μη εγκυρότητα της κριτικής.
Υ.Γ: Η προσφώνηση στο προηγούμενο σχόλιό μου δεν περιείχε κανένα στοιχείο ειρωνίας όπως τουλάχιστον μου έδωσες να καταλάβω με βάση το δικό σου σχόλιο-απάντηση.
Ίσα ίσα, παρακολουθώ αρκετό καιρό τη δουλειά σου και την βρίσκω αξιέπαινη (άσχετα αν κάποιες φορές έχω τις διαφωνίες μου).
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
@Χρήστος Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌχι, η παράθεση ντοκουμέντων δεν αποτελεί συκοφαντία. Η χρησιμοποίησή τους όπως κατά το δοκούν, μερικές φορές ναι. Τι θέλεις να πεις παραθέτοντας το απόσπασμα (προλογίζοντάς το ως: «ενδεικτικού του πώς αντιμετώπιζε το ΚΚΕ την κατάληψη του Πολυτεχνείου»);
Εγώ κατάλαβα αυτό: Ότι το ΚΚΕ «θεωρούσε προβοκάτορες τους καταληψίες», επειδή «δεν μπορούσε να τους ελέγξει». Εννοούσες κάτι διαφορετικό;
Σε αυτό ακριβώς απαντούν τα λινκ που σε παρέπεμψα.
Τι απαντάει λοιπόν το ΚΚΕ σε αυτό;
«Στο εσωτερικό του φύλλου 8 της "Πανσπουδαστικής" υπάρχει ανακοίνωση της Συντονιστικής Επιτροπής Αγώνα του Πολυτεχνείου που ανάμεσα σε άλλα καταγγέλλει συγκεκριμένο περιστατικό, δηλαδή επιχείρηση να εισβάλουν στην κατάληψη του Πολυτεχνείου προβοκάτορες - ασφαλίτες.»
Και ρωτάω εγώ: Δεν επιχείρησε η χούντα να χτυπήσει την εξέγερση του Πολυτεχνείου στέλνοντας προβοκάτορες – ασφαλίτες;
Το ότι δεν ήμουν εκεί (λόγω ηλικίας) –ήταν όμως άλλοι- δεν νομίζω να επιβάλλει να μην έχω προσωπική άποψη για τα γεγονότα. Ειδικά όταν ζω για δεκαετίες, μετά, ανάλογα «φαινόμενα». Διάφορους προβοκάτορες, ασφαλίτες, κουκουλοφόρους ή μη, μπαχαλάκηδες κλπ. να προσπαθούν και να πετυχαίνουν συχνά με τη δράση τους την οπισθοχώρηση του κινήματος (μαρφίν, «περιφρούρηση» της βουλής από… το ΠΑΜΕ κλπ), πάντα σε κρίσιμες στιγμές...
Και από την άλλη, λυσσαλέα συκοφάντηση (δεν αναφέρομαι σ’ εσένα) του ΠΑΜΕ-ΚΚΕ, επειδή έχει τη δυνατότητα να περιφρουρεί τα μπλοκ του και να μην επιτρέπει να γίνονται έρμαιο των προαναφερόμενων «παιδιών».
Δεν σε παρέπεμψα στο λινκ για να διαβάσεις την κριτική στην Ελευθεροτυπία, αλλά στην άποψή της/σου που θεωρώ, μετά από τόσα χρόνια πια, συκοφαντική.
Γράφεις: «Είναι άλλο πράγμα από ποιους χρησιμοποιείται το "Πανσπουδαστική 8" και για ποιους λόγους (εδώ θα συμφωνήσω μαζί σου ότι μέσα σε αυτούς, υπάρχουν ΚΑΙ αντικομμουνιστές) και τελείως διαφορετικό να επιχειρείται να παρουσιαστεί ως συκοφαντία ενάντια στο κόμμα και εν συνεχεία να καταδειχθεί ως ανακριβές.»
Δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο. Κάθε άλλο. Αν διάβασες το λινκ που αναφέρεται στην Ελευθεροτυπία (σου εξήγησα πιο πάνω το λόγο που σε παρέπεμψα) θα δεις πως το ΚΚΕ έστειλε φωτοτυπία του «8» στην εφημερίδα για να στηρίξει τα επιχειρήματά του.
Αυτοκριτική;!
Μα αν υπάρχει ένα κόμμα Χρήστο, που δεν φοβήθηκε ποτέ την αυτοκριτική, αυτό είναι το ΚΚΕ. Η ιστορία του, και πρόσφατη, το αποδεικνύει.
Εννοείται πως δεν είναι προϋπόθεση το να συμφωνούμε για να είσαι ευπρόσδεκτος εδώ.
Αναγνωρίζω ότι το ύφος στο αρχικό μου σχόλιο μάλλον δεν ήταν το πρέπον.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα, έχεις την άποψή σου, έχω τη δική μου, ο κάθε αναγνώστης μπορεί να κρίνει (ακόμη κι ας μην έχει ζήσει εκείνη την περίοδο) με βάση και το συγκεκριμένο φύλλο, σε ποιους αναφερόταν το περιβόητο "350 προβοκάτορες".
Επίσης, είναι μεγάλη η κουβέντα γύρω από την αυτοκριτική. Μάλιστα, μάλλον κι εκεί έχουμε διαφορετική θεώρηση αλλά δεν είναι της παρούσης.
Σε κάθε περίπτωση, θα επανέλθω είτε για να υπερθεματίσω σε κάποιο σχολιασμό σου ή για να διαφωνήσω.
Καλή συνέχεια
Οικοδόμε και Χρήστο Γ,
ΑπάντησηΔιαγραφήη συζήτηση γύρω από τα θέματα του Πολυτεχνείου είναι ζωτικής σημασίας για το κίνημα. Οι ανακοινώσεις που "σήκωσε" ο Οικοδόμος βοηθάνε σε κάτι τέτοιο. Η ατέρμονη συζήτηση γύρω από την Πανσπουδαστικη Νο8 και με τον τρόπο που ως συνήθως γίνεται δεν προσφέρεται για κάτι τετοιο...
Παραθέτω ένα λινκ, από ένα άρθρο του Θ.Σκαμνάκη "Το ανολοκλήτωτο πολυτεχνείο" από το ΠΡΙΝ της τελευταίας Κυριακής (http://prin.gr/?p=224). Βάζει πολλά ζουμερά σημεία θα έλεγα. Κυριώς τονίζει αυτό που έλεγε παραπάνω ο Οικοδόμος ότι δεν είμασταν όλοι μαζί γενικά και αόριστα στον αντιδικτατορικό αγώνα. Η κάθε οργάνωση είχε διαφορετικές στοχεύσεις και δράση. Αλήθεια, γιαυτό θα γίνει ποτέ ουσιαστική συζήτηση ή όλοι θα πιπιλάν την καραμέλα "και γω εκεί ήμουνα;". Ωραία, εκεί ήσασταν κύριοι, με τι γραμμή, τι στάση και τι επιδιώκατε...