Ακολουθώντας χνάρια
από μαύρες σταγόνες
ωκεανών πέτρινης
σιωπής,
σβησμένες κλαγγές
όπλων και εκρήξεις άστρων,
τραγούδια
μαυροφορεμένων μανάδων
με βλέμμα από
μέλλον κόκκινο,
Άπλωσα τα χέρια κι
έσκυψα στη γη.
Μετάλαβα κοινωνία
ανήσυχων πνευμάτων
κάτω απ’ τις
αχτίδες μιας στέρφας σελήνης.
Ήπια νερό απ’ την πηγή που ανάστησε
τα κουρασμένα χείλη
των ματωμένων
στρατοκόπων του
ονείρου.
Ο αέρας μυρίζει
καταιγίδα.
Πάνω στο χώμα, το
μουσκεμένο απ’ το αίμα
διαμελισμένων
προσδοκιών,
πάνω στην άσπρη
πέτρα των τάφων
της μάταιης
ελπίδας,
χαραγμένες οι
αυλακιές της υπόσχεσης.
Ταξιδεύοντας η οργή της δικαίωσης
φουσκώνει τις
φλέβες της προσμονής.
Θ.Κ.Ν.
(φωτογραφία: Κώστας
Μπαλάφας)
πηγή: στηθάγχη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.