Παρασκευή
πρωί, προχτές, περίπου έξι και μισή, στο
δρόμο για τη δουλειά. Νύχτα ακόμα. Τα πανιά μου, όσο κι αν καταβάλω προσπάθεια,
δεν φουσκώνουν. Κάποτε πηγαίναμε στη δουλειά τραγουδώντας. Ξέραμε πως θα μας
ανταμείψει. Έχοντας σιχαθεί από καιρό να
ακούω τις «ειδήσεις τους», τις «ενημερωτικές» εκπομπές και τα «σχόλιά τους»,
αναζητώ στο ραδιόφωνο την μουσική. Κάποια στιγμή η βελόνα σταματάει στον ΒΗΜΑfm. Μετά από δευτερόλεπτα η μουσική χαμηλώνει
και ο παρουσιαστής προαναγγέλλει ένα
«κουίζ» για το οποίο θα πρέπει «να περιμένουμε λίγα λεπτά». Ο τρόπος που το παρουσιάζει
μου κεντρίζει την περιέργεια. Η μουσική επανέρχεται και σε λίγο χαμηλώνει πάλι.
Ακούγεται και δεύτερος παρουσιαστής και μαζί και οι δυο δίνουν οδηγίες στους ακροατές για τον τρόπο
που θα στείλουν τις απαντήσεις τους στην εκπομπή. Η ώρα για το «κουίζ» είχε
φτάσει.
«Πως
λέγεται ο συνθέτης του εθνικού μας ύμνου;». Επαναλαμβάνουν την ερώτηση πολλές
φορές με την επισήμανση «δεν ψάχνουμε τον στιχουργό, αλλά αυτόν που έγραψε την
μουσική». Οι παρουσιαστές
(που είναι δημοσιογράφοι) ανταλλάσσουν αστειάκια μεταξύ τους και χασκογελούν,
σχολιάζοντας πόσο εύκολη είναι η
απάντηση και πόσοι ακροατές θα καταφέρουν να μπουν στην κλήρωση για το δώρο. Α…το
δώρο.
Όσοι
ακροατές θα γνώριζαν ποιος ήταν ο συνθέτης του εθνικού μας ύμνου, θα έμπαιναν σε κλήρωση και αν ήταν –εκτός από
μορφωμένοι και- τυχεροί, θα κέρδιζαν… πέντε κιλά μπριζολάκια. Για να είμαι πιο
ακριβής, η κλήρωση θα έβγαζε τρεις τυχερούς. Ο πρώτος και ο δεύτερος θα
κέρδιζαν από πέντε κιλά χοιρινά μπριζολάκια και ο τρίτος πέντε κιλά αρνί… όλα «προσφορά
του κυρίου Τσ. από την Βαρβάκειο
κρεαταγορά»…
Τα
γελάκια και η ωραία ατμόσφαιρα στο στούντιο συνεχίζονται, μαζί με τους ύμνους
των παρουσιαστών για τον κύριο Τσ. και την «τόσο σημαντική προσφορά του εν μέσω
κρίσης». «Πέντε και πέντε και πέντε… δεκαπέντε κιλά κρέας! Ωραίος ο κύριος Τσ.,
να είναι καλά ο άνθρωπος!», να λέει και να ξαναλέει ο ένας από τους δυο
παρουσιαστές. Και ο άλλος να παροτρύνει τους ακροατές να στείλουν SMS με την «εύκολη» απάντηση στην εκπομπή… Κόντευα να φτάσω στην οικοδομή,
όταν άκουσα πως «οι συμμετοχές είχαν ξεπεράσει κάθε προηγούμενο» και, ακόμα, εκκρεμούσαν
κι άλλοι «διαγωνισμοί» με έπαθλα «δείπνο για δυο άτομα σε επώνυμο εστιατόριο,
κομπλέ» και «τραπέζι για τέσσερα άτομα σε γνωστό ουζάδικο της (τάδε) περιοχής,
με το κρασί να συμπεριλαμβάνεται». Πλούσια τα ελέη…
Το
φαΐ, το φαγητό, η τροφή που έχει ανάγκη ένας άνθρωπος για να σταθεί στα πόδια
του, «δώρο» μετά από κλήρωση, αρκεί να ξέρεις την «σωστή απάντηση». Μοιάζει
εύκολο.
Ένα
κομμάτι μιας κοινωνίας με τσακισμένα πόδια παλεύει να επιβιώσει από την
οικονομική εξαθλίωση στην οποία βουλιάζει, απλώνοντας το χέρι για ελεημοσύνη
σε αυτούς που ακόμα έχουν και στην «φιλανθρωπία»
των ισχυρών...
…που
τεμαχίζουν την πνευματική ξεφτίλα ενός
ολόκληρου λαού και την σερβίρουν σε ατομικές μερίδες. Οι τυχεροί θα
προσθέσουν στο πιάτο τους και ένα
κομμάτι κρέας…
Kαλημερα φιλε οικοδομε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι μονο που ακουω τη λεξη «φιλανθρωπία» αηδιαζω. Σε τι ασχημο σημειο εφτασαν σημερα οι κυβερνησεις αυτες τον κοσμο, δεν χρειαζεται να το πουμε, φαινεται καθε μερα ολο και πιο πολυ. Το ποτε θα συνειδητοποιηθει απο τη πλειοψηφια, ειναι το ζητουμενο!
Ένα μάτσο ξεφτίλες πολιορκούν καθημερινά τη ζωή μας. Σκουλίκια που κάνουν πλάκα με την θλιβερή καθημερινότητα του λαού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν θέλω να πω τίποτε άλλο αγαπητέ φίλε Οικοδόμε. Δεν μου βγαίνει λέξη, που λένε, γιατί αν γραφούν αυτά που σκέφτομαι...