Η περηφάνεια του να είσαι κομμουνιστής

Κατερίνη. O λαός γιορτάζει την Απελευθέρωση.
Φωτογραφία: Σπύρος Μελετζής

Πάντα μου αρέσει να βλέπω το έκπληκτο βλέμμα εκείνων που δεν με γνωρίζουν, όταν ανοιχτά παραδέχομαι ότι είμαι κομμουνιστής. Υποθέτω ότι είναι λογική η έκπληξη, μετά από τόσα χρόνια ψευδών στα μέσα μαζικής ενημέρωσης και τον κινηματογράφο, όπου οι κομμουνιστές, μας εμφανίζονται ως τέρατα ανάμεσα στην άπειρη καλοσύνη του καπιταλισμού.

Οι καπιταλιστές συχνά προσωποποιούνται, σαν αυτοί που καταστρέφουν τους λαούς με μόνο κίνητρο να πάρουν περισσότερο πλούτο μέσω της συσσώρευσης του πετρελαίου και όλων των παραγόμενων αγαθών. Θα είναι πιο συγκλονιστικό να δείτε, από πρώτο χέρι, ότι οι κομμουνιστές είναι άνθρωποι με σάρκα και αίμα και δεσμεύονται ενώπιον της δικαιοσύνης, να εξασφαλίσουν τα δικαιώματα των πλέον μειονεκτούντων κοινωνικών ομάδων, συνήγοροι ενάντια στον καπιταλισμό που ακόρεστος καταπατά τα πιο βασικά ανθρώπινα δικαιώματα και την ανάγκη να σεβόμαστε τη φύση.

Ναι, είμαι κομμουνιστής.

Και όχι μόνο, αλλά επίσης, δεν έχω και κανένα πρόβλημα να το παραδεχθώ. Μάλλον το αντίθετο, είμαι υπερήφανος που είμαι ο ιδεολογικός κληρονόμος εκείνων που, πριν από μένα, έδωσαν τη ζωή τους για την ευγενή αποστολή του αγώνα. Για έναν πιο ανθρώπινο κόσμο στον οποίο ο πλούτος κατανέμεται καλύτερα, όπου κανείς δεν συσσωρεύει περιουσίες, εκμεταλλευόμενος την ατυχία εκείνων που δεν έχουν τίποτα. Έναν κόσμο στον οποίο όλες οι βασικές μας ανάγκες καλύπτονται, μακριά από το δολοφόνο της ισορροπίας του συστήματος, τον καπιταλισμό, που έχει σχεδιαστεί για την έλλειψη αλληλεγγύης και την επιτυχία μιας κακής υλιστικής κοινωνίας, που θα κάνει τα πάντα, ανεξαρτήτως κόστους, που για να επιτευχθεί αυτό, θα θυσιάσει αξίες, όπως η ηθική, ή η δικαιοσύνη.

Επίσης, δεν έχω κανένα πρόβλημα στην απόκρουση των κατηγοριών ότι συχνά τα μέσα μαζικής ενημέρωσης επιτίθενται σε εκείνους που σκέφτονται όπως εγώ. Καταλαβαίνω ότι ο καπιταλισμός χρησιμοποιεί τα μέσα που έχει στη διάθεσή του για να χειραγωγήσει τους ανθρώπους ενάντια σε εκείνους που τολμούν να αμφισβητήσουν την ηγεμονία του. Φυσικά, δεν είναι νέο συμβάν, πάντα γινόταν. Ο φασισμός που κυβέρνησε την Ισπανία, σπέρνοντας τον τρόμο για τέσσερις δεκαετίες, θεοσκότεινος, προειδοποιούσε πόσο επικίνδυνοι ήταν οι κομμουνιστές.

Και πολλοί τον πίστεψαν, δεν συνειδητοποίησαν ότι αυτός ήταν ο πραγματικός δολοφόνος. Σήμερα οι απόγονοί τους έχουν κάνει πάλι το ίδιο, δείχνοντας την Κούβα (ενισχύοντας τυχόν κενά που μπορεί να υπήρχαν και αγνοώντας τις αναμφισβήτητες αρετές της κουβανικής επανάστασης) για να κρύψουν ψευδώς τη βάση της δυστυχίας την αστική δημοκρατία που είναι οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος. Ένα καθεστώς που δεν διστάζει να κόψει τα δικαιώματα των πολιτών. Που  καταστέλλει το λαό, στον οποίο η δικαιοσύνη απονέμεται ανησυχητικά υπέρ των ισχυρών. Η προπαγάνδα των μέσων ενημέρωσης ότι υπάρχουν εναλλακτικές λύσεις για να μειωθεί η αδικία, παραπλανά, λέγοντας ότι το ίδιο το σύστημα είναι διατεθειμένο να συναινέσει.

Μην περιμένετε τίποτα άλλο, φυσικά.

Ξέρω ότι θα παραμείνω "ο εχθρός" και το καλύτερο είναι να αρχίσετε να αισθάνεστε άνετα με το ρόλο μου αυτό. Το να είμαι "ο εχθρός", κάθαρμα και δολοφόνος ενός καθεστώτος που καταπιέζει όπως αυτό, είναι, τουλάχιστον για μένα, μια πηγή υπερηφάνειας και όχι ντροπή.

Ελπίζω μόνο ότι, με τη δύναμη του να εξαπατά, ξανά και ξανά, πολλοί θα ανοίξουν τα μάτια τους στην πραγματικότητα και θα το ανακαλύψουν από την περιορισμένη και εγωιστική οπτική γωνία που μας προσφέρεται. Θα ήταν αρκετό να βγαίνουν στους δρόμους για να ανακαλύψουν ποιοι είμαστε και πόσο είναι ψευδής είναι η εικόνα που το σύστημα μας πουλάει.

Θα δείτε

ότι είστε οι άνεργοι, οι άστεγοι, οι ξεχασμένοι, οι τιμωρημένοι, οι κατεσταλμένοι, οι περιθωριοποιημένοι, αυτοί που υπόκεινται διακρίσεις, εκμετάλλευση, οι εξαγριωμένοι ... τότε ενδεχομένως να είμαστε εμείς αυτοί που θα δούμε την αμηχανία σας, όταν έκπληκτοι μας δείτε μαζί σας τελικά στον αγώνα που σήμερα παρακολουθείτε από απόσταση, και η μόνη έκπληξη που προδίδουν τα πρόσωπά σας είναι η ανακάλυψη ότι αυτό το σύστημα και αυτοί είναι "ο εχθρός".

Raul Ruiz-Berdejo

http://cronicadisidente.wordpress.com

Πηγή: gekoudi