Σελίδες

Παρασκευή 27 Ιουλίου 2012

Ο ταξικός αγώνας φέρνει νίκες (τι θα γινόταν αν απεργούσαν και οι χαλυβουργοί στο Βόλο;)



Ένα κλίμα απαισιοδοξίας και ήττας για τους εργαζόμενους και τις διεκδικήσεις τους, καλλιεργούν τα ΜΜΕ μέσα από τα ψέματα και τις χυδαίες συκοφαντίες που εξαπολύουν για να χτυπήσουν τον ηρωικό αγώνα των χαλυβουργών του Ασπροπύργου. Από τα δελτία «ειδήσεων», τις «ενημερωτικές» και άλλες εκπομπές στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο, από τις πένες «έγκριτων» δημοσιογράφων σε εφημερίδες και διαδίκτυο, οι πλουτοκράτες στέλνουν σαφές μήνυμα στον εργάτη:
 να «κάτσεις στ’ αυγά σου γιατί  οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν σηκώνουν διεκδικήσεις». Τον  φορτώνουν με ενοχές επειδή ακόμα έχει ένα μεροκάματο -«έστω» πενιχρό- ενώ η ανεργία θερίζει. Τον απειλούν πως θα τον πετάξουν στο δρόμο και θα πεινάσει η οικογένειά του, αν αρχίσει να κάνει «πονηρές» σκέψεις για δικαιώματα και «δήθεν» κατακτήσεις…

Σ’ αυτήν την προσπάθεια έχουν στο πλευρό τους, πιστές ορντινάντζες, εργαζόμενους με εύκαμπτους σπονδύλους ή απεργοσπάστες, που όχι μόνο δεν συμμετέχουν στους αγώνες των συναδέλφων τους (που στο κάτω κάτω αφορούν και τους ίδιους), αλλά τους αποστρέφονται με μένος, σαν να μην είναι πια συνάδελφοι, σαν να έπαψαν να είναι ταξικά αδέλφια τους. Όμως θα σπεύσουν να ωφεληθούν, απ’ τους πρώτους, αν ο αγώνας των συναδέλφων τους φέρει νικηφόρα αποτελέσματα…

Και όμως, οι διεκδικήσεις των εργατών σήμερα, μέσα σε όλο αυτό το καλλιεργημένο κλίμα της απογοήτευσης και της μιζέριας, του φόβου και της χαμένης αξιοπρέπειας του εργάτη, μπορεί να γίνουν νικηφόρες! Όχι, δεν πρόκειται για σύνθημα που προσπαθεί να ανυψώσει το πεσμένο ηθικό αυτών που έχασαν την πίστη τους στη δύναμη και την αποτελεσματικότητα του αγώνα.  Αποδεικνύεται από τα αποτελέσματα μιας σειράς απεργιακών κινητοποιήσεων σε εργοστάσια και επιχειρήσεις που οι εργαζόμενοι κράτησαν τα κεκτημένα τους ή κατάφεραν να τα επαναφέρουν μετά την αφαίρεσή τους από την εργοδοσία.

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα, οι εργαζόμενοι στοεργοστάσιο ανακύκλωσης της Βιομηχανικής Περιοχής Ηρακλείου. Όταν η εργοδοσία τους ανακοίνωσε πως προτίθεται να τους κόψει κατά 22% τα μεροκάματα, αυτοί αντέδρασαν, πίστεψαν στη δύναμή τους, ξεκίνησαν απεργία και, μετά από 118 μέρες στο πεζοδρόμιο, τα κατάφεραν να μην ισχύσει ποτέ η μείωση! Επέστρεψαν στη βάρδιά τους νικητές. Προϋποθέσεις της νίκης υπήρξαν η καθολική συμμετοχή των εργαζομένων στην απεργία, η πίστη στην αποτελεσματικότητα του αγώνα τους και η ταξική αλληλεγγύη που εκφράστηκε με πολλούς τρόπους από τους άλλους εργαζόμενους και την τοπική κοινωνία.

Οι συνειρμοί είναι αναπόφευκτοι και προκαλούν:

Ο βιομήχανος Μάνεσης, που διαρρέει «πτώση παραγγελιών», ζητάει και εξασφαλίζει την άδεια  της κυβέρνησης για την κατασκευή ιδιωτικού λιμανιού (!) απέναντι από την πύλη του εργοστασίου της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο. Παράλληλα «δίνει τα ρέστα του» στο εργοστάσιο του Βόλου για να προλάβει τις δουλειές, με αποτέλεσμα την υπερεντατικοποίηση της παραγωγής και εξαιτίας της δυο σοβαρά εργατικά ατυχήματα μέχρι τώρα (αυτά τουλάχιστον βγήκαν στο φως).

Οι διαθέτοντες ευλύγιστο αυχένα εργάτες του Βόλου ωφελήθηκαν από την απεργία των συναδέλφων τους (του Ασπροπύργου) που οι ίδιοι απαρνήθηκαν θορυβώντας, αφού δεν υπέστησαν τελικά τις μειώσεις στους μισθούς τους (που ήταν και ο βασικός λόγος της απεργίας των συναδέλφων τους του Ασπροπύργου) λόγω συγκέντρωσης της παραγωγής στο εργοστάσιό τους. Αφού το αφεντικό τους είχε τόσο μεγάλη ανάγκη δηλαδή.

Οι αλύγιστοι απεργοί εργάτες του Ασπροπύργου, που δεν έσκυψαν στις προσταγές του Μάνεση, αντέχουν ακόμα σε έναν αγώνα ταξικό, όμορφο, ελπιδοφόρο, μα και σκληρό, επίπονο, με πληγές και απώλειες. Είναι ακόμα εκεί, απέναντι από την πύλη του εργοστασίου και τα ΜΑΤ, όρθιοι, διδάσκουν αξιοπρέπεια και ταξική περηφάνια.

Οι συνειρμοί γεννούν τα ερωτήματα:

Πως θα αντιδρούσε ο Μάνεσης αν έβλεπε κλειστές τις πύλες και των δυο εργοστασίων του;
Θα ήταν η στάση του τόσο προκλητικά ανένδοτη;
Θα κρατούσε κλειστά τα αυτιά του στις εκκλήσεις των εργατών για να βρεθεί λύση;
Θα απειλούσε εκ του ασφαλούς τους εργάτες με «λουκέτα»;
Θα μπορούσε να βασίζεται στη βοήθεια των κατασταλτικών μηχανισμών του κράτους αν δεν άνοιγε η κερκόπορτα (απεργοσπάστες) στο απεργιακό τείχος;
Θα μπορούσε με απλά,  λόγια της πιάτσας,  να το παίζει σήμερα τζάμπα μάγκας;

Ποιο θα ήταν σήμερα το αποτέλεσμα του τιτάνιου αγώνα των χαλυβουργών αν εργάτες σε Ασπρόπυργο και Βόλο γίνονταν μια γροθιά ενάντια στον εκμεταλλευτή του ιδρώτα τους;

Ποια θα ήταν άραγε η κατάσταση σήμερα, αν όλοι οι άνθρωποι του μεροκάματου, οι εργάτες, οι άνεργοι, οι φτωχοί, οι ταπεινοί και καταφρονεμένοι αυτού του μικρού κομματιού γης, καταλάβαιναν πόσο βάρος μπορούν να σηκώσουν τα μπράτσα τους;
Αν ανακαλύπταμε πόση δύναμη κρατάμε κρυμμένη βαθιά μέσα μας;
Αν η λάβα της οργής ξεπηδούσε από τα σπλάχνα μας και σάρωνε συθέμελα την αδικία;

5 σχόλια:

  1. Δυστυχώς Οικοδόμε μου, με τα θα και τα αν δεν προχωρά η ζωή ούτε γράφεται η ιστορία. Μόνο με συνειδητοποίηση, ταξική συνειδητοποίηση μπορεί να γίνει ένα βήμα μπροστά. Αυτή είναι το μεγάλο ζητούμενο.

    "Xάιντε θύμα, χάιντε ψώνιο,
    χάιντε Σύμβολον αιώνιο!
    Aν ξυπνήσεις, μονομιάς
    θά ρτει ανάποδα ο ντουνιάς."
    (Κ.Βάρναλης)

    Καλησπέρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. ΑΝ..Φιλε μου οικοδομε...ΑΝ....!!
    Αν στηριζε τον αγωνα εναντιον του μνημονιακου αξωνα...Ενας Αντιμνημονιακος αξονας;;;
    Εστω ετεροκλητος και ευκαιριακος...
    Εστω..Και να συμπεριλαμβανει...Αστικα κομματα...!!

    Αν...
    Αν οι απεργοι και οι ανεργοι ψηφιζαν αριστερα...

    Αν στηριζοταν το κινημα"δεν πληρωνω"..Και το κινημα παραγωγων;;;

    Αν...

    Αν πηγαιναμε ΕΜΕΙΣ στα γεροντια...Να τα βοηθησουμε να παρουν τη συνταξη τους...Και αν στηριζοταν η αποφαση της ΚΕ για την μαυρη εργασια...

    Αν...
    Ετσι ομως θα παμε πολυ μακρυα...
    Αν τα βοδια καταλαβαιναν τη δυναμη τους...
    Αν...
    Αλλα και αν...
    Η γιαγια μου..Ηταν βαγονι τραινου...!!

    Εδω φιλε...Εχεις να κανεις με Αστους...
    Ουτε με απελπισμενους Κολληγους εχεις να κανεις...Ουτε με Κουβανους επαναστατες...!!

    Με συγχωρεις κι ολας...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Σε ευχαριστώ Οικοδόμε που μου δίνεις αφορμή να εκφράσω κάποιες σκέψεις με τη συγκεκριμένη ανάρτηση.

    Συμφωνώντας στο πνεύμα των προηγούμενων σχολίων (πως δηλαδή με τα "αν" δεν γράφεται η ιστορία), θέλω να προσθέσω κι εγώ τα δικά μου "αν":

    Τι θα γινόταν ΑΝ υπήρχαν μορφές συγκρότησης της εργατικής τάξης σε αντιπαράθεση με τον γραφειοκρατικοποιημένο συνδικαλισμό;

    Τι θα γινόταν ΑΝ τα σωματεία ήταν αποκλειστικά ταξικά και όχι διαταξικά;

    Τι θα γινόταν ΑΝ στα σωματεία γράφονταν ανεξαιρέτως και οι μετανάστες (το πιο σκληρά εκμεταλλευόμενο κομμάτι της εργατικής τάξης);

    Τι θα γινόταν ΑΝ τα εργατικά σωματεία είχαν στην πρωτοκαθεδρία τις τακτικές Γ.Σ των εργατών σε αντιπαράθεση με τα Δ.Σ και τα κομπρεμί συνδικαλιστικών παρατάξεων;

    Τι θα γινόταν ΑΝ επιτυγχανόταν η σύνδεση πολιτικού και οικονομικού αγώνα (σε αντιπαράθεση με το μοντέλο "Το κόμμα κάνει τον πολιτικό αγώνα-Το σωματείο τον οικονομικό";)

    Θα μπορούσα να συνεχίσω με τα ΑΝ, ωστόσο εκείνο που θέλω να καταδείξω με τα γραφόμενά μου είναι ότι ούτως ή άλλως (κατά την άποψή μου) με το υπάρχον εργατικό κίνημα δεν μπορούμε να πάμε πολύ μακριά. Το εργατικό κίνημα (και υποκρίνεται όποιος δεν το βλέπει) είναι βαθιά ηττημένο, βαθιά χρεοκοπημένο.

    Όσο τα πράγματα στο εργατικό κίνημα δεν διαφοροποιούνται από την σημερινή κατάσταση, επίτρεψέ μου να θεωρώ ότι οι κουβέντες γύρω από το τι έκαναν οι εργάτες στην άλλη μονάδα παραγωγής του Μάνεση και του κάθε Μάνεση, θα εξακολουθήσουν να γίνονται για εσωτερική κατανάλωση (δυστυχώς) και θα επαναλαμβάνονται συνεχώς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δηλαδη φιλε Χρηστο..
    Τους κομματικοποιημενους εργατες..Να τους ζουληξουμε κι αλλο σε αγωνες ταξικους ΚΑΙ πολιτικους σε Ταξικα αποκλειστικα σωματεια;;;
    Και αυτο να γινει ΚΑΙ χωρις παραταξεις;;;
    Που το ειδες αυτο σε Αστικες "δημοκρατιες";;;
    Και μαλιστα σε μια χωρα αποβιομηχανοποιημενη..Οπως η δικη μας..Με δεκαδες χιλιαδες ανεργους...Που παρακαλανε για ΕΝΑ μεροκαματο μαυρο...Οπως εγω...!!

    Ο αποκλειστικα ταξικος επαγγελματικος αγωνας...Δεν φερνει αντιθεσεις;;;

    ΠΧ εργολαβοι οικοδομοι...Και τεχνιτες..Ιδιοκτητες ταξιτζηδες..Και οδηγοι ταξι...
    Αρτεργατες και φουρναρεοι...
    Ιδιοκτητες Νταλικας..Και οδηγοι...
    Φαρμακοποιοι ΜΕ φαρμακειο...Και φαρμακοποιοι..Χωρις φαρμακειο...

    Δεν θα νομιμοποιησεις τον κοινωνικο αυτοματισμο;;;

    Οι Δασοφυλακες..Δεν θα εχουν..Αντιθετα συμφεροντα με τους
    αγροτες..Τους βοσκους και τους...Οικοδομους;;;
    [παραδειγματα επιτηδες τραβηγμενα]
    Πως θα γινει ταξικος αγωνας..Σε επαγγελματικο επιπεδο..ΧΩΡΙΣ Κομματα.;;;;

    Το θεμα ειναι..Αν ΟΛΟΙ οι συδικαλες...
    Ειναι ταγμενοι στον εργατικο αγωνα...
    η ειναι πουλημενοι στους εργοδοτες...!!

    Τους μεταναστες που πουλανε τσαντες..Ρολογια σιντι Ντιβιντι παπουτσια και ρουχα...Που θα τους εγγραψεις;;
    Στους εμπορουπαλληλους...!!

    Για να δουμε και..ποιος υποκρινεται..Οτι δεν βλεπει...!!

    Με συγχωρεις κι ολας...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. @ μαχαιρης


    Μάλλον δεν κατάλαβες το σχόλιό μου...

    Αυτό το "ΧΩΡΙΣ ΚΟΜΜΑΤΑ" που επανέλαβες αρκετές φορές, από πού πηγάζει με βάση το σχόλιό μου;;;

    Είπα για σύνδεση πολιτικού και οικονομικού αγώνα και θεωρώ ότι το (κυρίαρχο) μοντέλο 'Το κόμμα κάνει τον πολιτικό-Το σωματείο τον οικονομικό' είναι αναποτελεσματικό. Επομένως, μιλάω για άλλου τύπου σύνδεση αυτών των 2 (Είναι ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ ότι ο ρόλος των κομμάτων και οργανώσεων που παρεμβαίνουν στο εργατικό κίνημα, είναι κομβικός).

    Μίλησα για σωματεία εργαζομένων που θα εκφράζουν το ανεξάρτητο από τους αστικούς θεσμούς κ αστικά κόμματα, εργατικό κίνημα. Που δεν θα είναι διαταξικά, ακριβώς γιατί δεν θα μπορεί να υλοποιηθεί το παραπάνω. Ανεξάρτητα από τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία. Τα παραπάνω κριτήρια καταλήγουν στην συμμετοχή στα υπάρχοντα σωματεία (για τον απεγκλωβισμό συνειδήσεων από την κυρίαρχη ιδεολογία και την αποτροπή λήψης αντιδραστικών αποφάσεων), κυρίαρχα όμως στην δημιουργία νέων σωματείων που θα εκφράζουν (σε μορφή και περιεχόμενο) την πλευρά χειραφέτησης της εργατικής τάξης.

    Μιλάω για τη δημιουργία σωματείων ανέργων (υπάρχουν κάποιες τέτοιες σκόρπιες προσπάθειες αν δεν το γνωρίζεις...)

    Οι μετανάστες δεν πουλάνε μονο σι ντι, παπουτσια, ρουχα, τσάντες...Οι μετανάστες είναι και στην οικοδομή. Στην πλειοψηφία τους όμως, με βάση τη δομή του σημερινού εργατικού κινήματος, ΔΕΝ εγγραφονται στα σωματεία. Πέφτεις από τα σύννεφα ακούγοντάς το;;;

    Δεν είναι όλοι οι συνδικαλες ταγμένοι στον εργατικό αγώνα. Ούτε είναι όλοι πουλημένοι στους εργοδότες. Πώς να το κάνουμε τώρα;

    Στο εργατικό κίνημα, συγκρούονται η τάση χειραφέτησης και η τάση ενσωμάτωσης. Αναμφίβολα, η τάση ενσωμάτωσης έχει το πάνω χέρι. Το θέμα και αυτό νομίζω ότι συζητάμε είναι αν και πώς μπορεί να αντιστραφεί η κατάσταση υπέρ της τάσης χειραφέτησης.

    Εξακολουθείς να μην καταλαβαίνεις τι λέω;

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:

Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.

Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.

Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.

ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.

Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.

Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.

Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.