«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»
Σελίδες
Κυριακή 1 Ιουλίου 2012
Ακραία μοναξιά
7 σχόλια:
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Διαβάζοντας το κείμενο αυτόματα μου ήρθε αυτό στο νου.Δεν ξέρω αν ταιριάζει, αλλά η σκέψη μου εκεί με οδήγησε:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα τείχη
Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
(Κ.Π.Καβάφης, Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)
Μια μεγάλη και φωτεινή καλημέρα
Είναι ειλικρινά απίστευτη ή σύμπτωση! Ακριβώς το ίδιο ποίημα του Καβάφη που αναφέρει η Sofia, μου γεννήθηκε μέσα μου καθώς διάβαζα το κείμενο σου Οικοδόμε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό μήνα!
ΚΑΛΗΜΕΡΑ!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣοφία και Χριστόφορε,
αν θέλετε πιστέψτε το, πείτε το επίσης σύμπτωση, πείτε το ταύτιση, πείτε το επικοινωνία σε "άλλη" διάσταση...πάντως πείτε κάτι γιατί εγώ δεν ξέρω τι να πω.
Προχτές, την Παρασκευή το βράδυ, σκεφτόμουν πως έχω πολύ καιρό να ανεβάσω κάτι του Καβάφη. Περιδιαβαίνοντας
τις σελίδες των απάντων του (Ιλίνσκαγια), ξεχώρισα τα "τείχη" και αυτό:
"Τα παράθυρα
Σ' αυτές τες σκοτεινές κάμαρες, που περνώ
μέρες βαρυές, επάνω κάτω τριγυρνώ
για να ΄βρω τα παράθυρα . -Όταν ανοίξει
ένα παράθυρο θα ΄ναι παρηγορία.-
Μα τα παράθυρα δεν βρίσκονται, ή δεν μπορώ
να τα ΄βρω. Και καλλίτερα ίσως να μην τα βρω.
Ίσως το φως θα ΄ναι μια νέα τυραννία.
Ποιος ξέρει τι καινούρια πράγματα θα δείξει."
Σήμερα, πρωί πρωί, με μεγάλη χαρά δέχομαι το δώρο της σκέψης σας. Ευχαριστώ.
Χριστόφορε καλώς ήρθες.
Καλή δύναμη!
Καλημέρα, καλό μήνα, καλή δύναμη.
ΑπάντησηΔιαγραφήleon
@leon:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα.
Έχεις δίκιο, μου διέφυγε, πρώτη του Ιούλη σήμερα. Καλό μήνα.
Καλή δύναμη φίλε!
Καλό μήνα σε όλους!
Εγώ όμως πάντα "κουβαλάω" μαζί μου αυτό σαν φυλαχτό:
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσο μπορείς
"Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις,
τούτο προσπάθησε τουλάχιστον
όσο μπορείς: μην την εξευτελίζεις
μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου,
μες στες πολλές κινήσεις κι ομιλίες.
Μην την εξευτελίζεις πηαίνοντάς την,
γυρίζοντας συχνά κ’ εκθέτοντάς την
στων σχέσεων και των συναναστροφών
την καθημερινήν ανοησία,
ώς που να γίνει σα μια ξένη φορτική.
Ο Καβάφης παραδίδει μαθήματα ζωής και αξιοπρέπειας.Είναι Ο ΠΟΙΗΤΗΣ.
Καλό μήνα (και εγώ το ξέχασα)
Αγαπητέ οικοδόμε , καλημέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι τα δύο ποιήματα του Καβάφη, ΤΑ ΤΕΙΧΗ και ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ συνιστούν αληθινό «σχήμα πολιορκίας». Ο εγκλεισμός του ποιητή ισοδυναμεί με τον αποκλεισμό του από τον κόσμο της πραγματικής ζωής. Δεν αντιλαμβάνεται το χτίσιμο των τειχών. Δεν ακούει τίποτε. «Ανεπαίσθητα» τον κλείνουν έξω από τον κόσμο, από τη ζωή και ως εκ τούτου ζει με τις ψευδαισθήσεις του. Απλά, δεν έχει συνείδηση της πλάνης του.
Ο αποκλεισμός στο ποίημα ΤΑ ΠΑΡΑΘΥΡΑ είναι εσωτερικός και αφορά τα αδιέξοδα του ποιητή. Η αναζήτηση διεξόδου αναστέλλεται από το φόβο μήπως ανακαλύψει νέα πράγματα, τα οποία δεν είναι έτοιμος να τα βιώσει και να τα υπηρετήσει.
Ο νέος αστός έχει κάτι παραπάνω. Τον ιδεολογικό αχταρμά μέσα στο κεφάλι του. (ΜΜΕ, προπαγάνδα κλπ.). Βρίσκεται σε χειρότερη θέση και από τον Πλατωνικό δεσμώτη και από τον Καβάφειο δεσμώτη. Ζει με τον τύραννο και δυνάστη της ανθρώπινης σκέψης. Βιβλία, διάλογος και προβληματισμός απαγορευμένα.
Αδράνεια, πλαστές σκηνές που παρουσιάζονται ως αληθινές, έλλειψη πολιτικής συνείδησης, παθητικοποίηση και «όσο περισσότεροι γύρω μας, τόσο λιγότεροι μέσα μας, και τελικά ένας: ο εαυτός μας». Ο ΣΗΜΕΡΙΝΟΣ ΜΑΖΑΝΘΡΩΠΟΣ. ΝΑ ΤΟΝ ΧΑΙΡΟΜΑΣΤΕ…
Καλά είμαστε εδώ στα Τζουμέρκα. Χαιρετίσματα
Ο Τζουμερκιώτης