Έργο: Canto General
Ποίηση: Pablo Neruda
Μουσική: Μίκης
Θεοδωράκης
Ερμηνεύει: Μαρία
Φαραντούρη
Συμμετέχει η Εθνική
Χορωδία της Γαλλίας
Σάββατο 26 Μαΐου 2012
10 σχόλια:
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Σου αφιερώνω και αυτούς τους Ελευθερωτές. Συγκλονίζομαι κάθε φορά που τους ακούω.
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=Xpy46kPOT3E&feature=related
Να πάψουν πια οι κιθάρες
έχει η πατρίδα πένθος.
Σκοτάδι πέφτει στη γη μας,
μας σκότωσαν τον αντάρτη
Μανουέλ Ροδρίγες.
Τα χρώματα μας κλαίνε.
Ας βουβαθούμε.
Pablo Neruda
Να είσαι καλά
Καλησπέρα Σοφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌ,τι και να πω για το τραγούδι αυτό, θα είναι λίγο.
Για τη φωνή του πολυαγαπημένου Μεράντζα, επίσης.
Καλή δύναμη!
Para detener las más guitarras. Tiene la patria luto. La oscuridad cae sobre nuestras tierras, mataron a nuestra guerrillero Manuel Rodrigo. Nuestros colores lloran. Deje silenciado.
ΔιαγραφήAχ τι μου θυμίσατε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρώτα φεστιβάλ της ΚΝΕ στο πάρκο της νέας Ελβετίας στη θεσσαλονίκη μετά την πτώση της χούντας.
Kαι τα δυο βεβαια αλλα ποιο πολύ οι ελευθερωτές του Χρηστου Λεοντή. Μικρός και Kνίτης τότε νόμιζα ότι ο κόσμος μπορεί να αλλάξει σε μια μέρα.
Τα χρονια πέρασαν αλλα το όνειρο για ένα καλύτερο κόσμο μένει.
Να είστε καλά:)
VENCEREMOS
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και δεν έχω παρόμοιες εμπειρίες από τα εκείνα τα φεστιβάλ της ΚΝΕ σαν τον Γιάννη, φαντάζομαι τι ρίγη ενθουσιασμού σκόρπιζαν τα τραγούδια του Μίκη και ιδιαίτερα το Canto General με σαφείς διεθνιστικές αναφορές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΆλλες εποχές τότε. Με δεκάδες αντάρτικα κινήματα σε εξέλιξη στη Λατ.Αμερική και την Αφρική, με πρόσφατες τις νίκες της Κουβανικής επανάστασης και το Βατερλό των αμερικάνων στο Βιετνάμ, το Γαλλικό Μάη. Εποχές που γονιμοποιούσαν τα όνειρα, την ιδεολογική αντιπαράθεση(ακόμα και οι δεξιοί ήταν πιο μπεσαλήδες), τις μεγάλες αφηγήσεις και την στράτευση στις κοινωνικοπολιτικές διεργασίες...
Πάντως μιας και η ανάρτηση σου έχει το μέγα Φιντέλ και Τσε, να σου πρότεινα αν μπορείς να κάνεις κάποιο μικρό αφιέρωμα στην Κουβανική Επανάσταση. Φωτίζοντας όμως κυρίως πλευρές που δεν είναι πολύ γνωστές όπως οι συμμαχίες του Φιντέλ με άλλες αντάρτικες ή αντιΜπατιστικες δυνάμεις-ομάδες, το κέρδισμα των αγροτών στις τάξεις του αντάρτικου, η πολιτική δουλειά στις πόλεις για την υποστήριξη του αντάρτικου κτλ.
Θα ήταν μια καλή αναδρομή αυτή φίλε Οικοδόμε. Θα μπορούσε να φωτίσει μερικά θέματα τακτικής και στρατηγικής των επαναστάσεων και γιατί όχι την προσπάθεια που κάνει το κίνημα στη χώρα μας.
Γιατί ξέρεις κάτι; Διάβασα το σχόλιο ενός φίλου, στην ανάρτηση με θέμα το γράμμα του Ρούση(παρεπιπτόντως..."μεγαλειώδης" η ανταπάντηση από τον "Ρ") και κάπου έλεγε ότι κάποια στιγμή είχανε μείνει 17 όλοι κι όλοι οι σύντροφοι του Φιντελ και του Τσε, αλλά δεν τα παρατήσανε...Άραγε γιατί; Και τελικά γιατί νικήσανε; Απλά επειδή έσφιξαν τα δόντια και τα "έλεγαν καλά"; Και στήλωσαν ακούνητοι τα πόδια και μουλάρωσαν; Και δεν άκουγαν κανένα;
Μην συνεχίσω...για τις εύκολες απλουστεύσεις και την επιλεκτική παράθεση γεγονότων της ιστορίας όπως βολεύει τον καθένα για να εξυπηρετήσει την επιχειρηματολογία του με μια παραπομπή που δίδει "κύρος". Αξίζει όμως να διαβαστεί η ιστορία της Κουβανικής επανάστασης και να συζητηθεί όποτε το επιτρέψει ο χρόνος σου φίλε Οικοδόμε. Άλλωστε αν κρίνω από τις λεπτομέρειες και το βάθος που αναλύσεις το κομμουνιστικό κίνημα της Άρτας, στην Αβάνα θα μασήσεις;
@Giannis:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα.
Έτσι Γιάννη. Κι εγώ θυμάμαι τα πρώτα φεστιβάλ, τον ενθουσιασμό, την επαναστατικότητα του κόσμου, τις συναυλίες Μίκη, Λεοντή και άλλων.
Κι εγώ πίστευα πως είχαμε τη δύναμη ν' αλλάξουμε μεμιάς τον κόσμο. Είμασταν παιδιά τότε. Το όνειρο μένει φίλε, ακόμα και τώρα που μεγαλώσαμε, και καταλάβαμε στο μεταξύ πως δεν αλλάζει εύκολα αυτός ο κόσμος. Καταλάβαμε όμως και την αναγκαιότητα του αγώνα. Μόνο αυτός θα φέρει πιο κοντά το όνειρο.
Να είσαι καλά.
Καλή δύναμη!
@ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ:
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου σύντροφε, καλή δύναμη!
@pavlosk:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα φίλε.
Αυτό το έργο το έχω συνδέσει μέσα μου με την Κουβανική Επανάσταση. Όποτε το ακούω αυτοί οι ελευθερωτές μου έρχονται στο νου. Γι' αυτό και η φωτογραφία. Βέβαια θα ήθελα μια φωτογραφία που δίπλα στους Φιντέλ και Τσε να βρίσκεται και ο Καμίλο (Σιενφουέγος), ο αγαπημένος μου ήρωας της Επανάστασης, όμως δεν βρήκα.
Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα αλλά και οι παράμετροι που βάζεις. Τι να πω, με "φορτώνεις" ευθύνες, δεν τις φοβάμαι, αλλά υπερβάλλεις στο τέλος με όσα λες. Πάντως έχω σκεφτεί παλιότερα να ασχοληθώ λίγο παραπάνω, από μια απλή ανάγνωση, με την Κουβανική Επανάσταση, να κάνω και μια σχετική ανάρτηση. Θα δούμε στο μέλλον κάποια στιγμή, είναι δύσκολος ο καιρός Πάυλο.
Καλή δύναμη!
Φίλε Οικοδόμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήμην σε πιέσω! Απλά επειδή είσαι πολυγραφότατος και ευρυμαθής είμαι σίγουρος ότι θα το είχες ανετα αυτό το θέμα. Όποτε θεωρήσεις ότι μπορείς να το αποδώσεις όπως σε ικανοποιεί κάντο. Αλλιώς εγώ προσωπικά βολεύομαι και με το αρτινό εργατικό κίνημα!(Μα καλά που βρίσκεις τέτοιο υλικό!)
Για το άλλο που λες, δεν υπερβάλλω. Το τελευταίο διάστημα ακούω ένα σωρό μπαρούφες που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα: Απο το ότι οι μπολσεβίκοι συμμετείχαν στην κυβέρνηση του Κερένσκι(!!!) πλευρά (άρα στηρίζουμε Τσίπρα!) ή ότι οι μπολσεβίκοι ήταν πάντα τρεις και ο κούκος στην ρωσική βουλή και μετά γίναν μυριάδες(ετσι θα γίνει και με το ΚΚΕ...). Η αποσπασματική αντιμετώπιση της ιστορίας ή η διαστρέβλωση της είναι λοιπόν ότι χειρότερο. Όχι μόνο δεν διδάσκει, αλλά παραπληροφορεί και χρησιμοποιείται σαν συνδικαλιστικό εργαλείο "μαγκιάς" και δημιουργίας εντυπώσεων. Αυτά τα ολίγα...