«Πριν
από 62 χρόνια στο Σικάγο της Αμερικής θέριεβε και έπνιγε τους σκλάβους η
αδικία. Και έγινε μίσος. Και ξεχύθηκε σε διαδήλωση στους δρόμους.
Άστραψαν
στις βαθουλωμένες κόγχες τα μάτια και στα σκελετωμένα πρόσωπα το μίσος έγινε
θέληση και απόφαση και κραυγή: ΔΙΚΑΙΩΣΥΝΗ!...
Έριξε
πάνω στη λαοθάλασσα το κράτος των εκμεταλλευτών και ξάπλωσε κορμιά καταγής και
έβαψε με αίμα τους δρόμους.
Έβαψε
και η εργάτρια στο αχνιστό αίμα των συντρόφων της το μαντήλι και το ύψωσε
σημαία ακατάβλητη για τις φάλαγγες της παγκόσμιας εργατιάς που ξεκινούσαν και
ξεκίνησαν και ξεκινάνε στην πάλη για μια καινούργια κοινωνία, χωρίς πείνα και
δάκρυα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο…
Έτσι
έγινε η Πρωτομαγιά…
Μέρα
πάλης της παγκόσμιας εργατικής τάξης και εξόρμησης για νέες νίκες.
Μα
έγινε μέρα πάλης και εξόρμησης και για όλους τους εργαζόμενους, σ’ όλες τις
χώρες, όταν η εργατική τάξη αναδείχτηκε οργανωτής και οδηγητής και πρωτοπορεία
στον αγώνα όλων των Λαών για την απολύτρωσή τους από κάθε σκλαβιά.
Έγινε
και για τον Ελληνικό Λαό μέρα πάλης η Πρωτομαγιά στον αγώνα για την απολύτρωσή
του από τους ξένους και ντόπιους τυράνους του.
Περισσότερο
από κάθε άλλη η φετεινή Πρωτομαγιά πρέπει να γίνει μέρα εξόρμησης για ολόκληρο
το Λαό της Ηπείρου. Ελεύθερης και σκλάβας. Και μέρα αυτοελέγχου για τον κάθε
πατριώτη και την κάθε πατριώτισσα. Να δει ο καθένας τι έκανε και τι μπορεί και
τι πρέπει ακόμα να κάνει.
Να
πάρουν όλοι τα όπλα, όσοι μπορούν. Και να παλαίψουν όπως μπορούν οι άλλοι. Με
διαφώτιση, με πληροφορίες, με σαμποτάζ στις υπηρεσίες, στους στρατώνες και στις
συγκοινωνίες του εχθρού. Με κάθε τρόπο. Μα όλοι στον αγώνα.
Και
οι μαχητές μας τα παλληκάρια του Αρχηγείου Ηπείρου να εξορμήσουν για νέες
νίκες.
Εμπρός
όλοι. Με θέληση, με μαχητικότητα, με ηρωισμό.
Εμπρός!
Να κάνουμε την Πρωτομαγιά μέρα εξόρμησης με το σάλπισμα της λαϊκής και εθνικής
σωτηρίας:
ΟΛΟΙ
ΣΤ’ ΑΡΜΑΤΑ!
ΟΛΑ
ΓΙΑ ΤΗ ΝΙΚΗ!»
«ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΗΠΕΙΡΟΣ», όργανο του
Αρχηγείου Ηπείρου του Δ.Σ.Ε.
αρ. φύλλου 14, 1 Μάη 1948
Θα
μπορούσε να είχε γραφτεί και για την φετινή Πρωτομαγιά…
Ένα
μεγάλο ευχαριστώ στη φίλη μου Γίτσα και το ιστολόγιο Αγρίνιο, γλυκές μνήμες για την
παραχώρηση του σπάνιου αυτού ντοκουμέντου.
Ένα μεγάλο μπράβο σε σένα και στη φίλη μας τη Γίτσα για την προβολή αυτού του μοναδικού ντοκουμέντου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντοτινή τιμή και δόξα στον ηρωϊκό ΔΣΕ, τον εργατοαγροτικό στρατό του εξεγερμένου λαού μας!
Αυτό το σπάνιο υλικό της Γίτσας είναι συναρπαστικό μόνο και μόνο γιατί κατόρθωσε και πέρασε διά πυρός και σιδήρου, διασώθηκε και γίνεται σήμερα μάρτυρας μιας ηρωικής και συγχρόνως τραγικής εποχής. Η αίσθηση των χεριών που άγγιξαν το φύλλο, των ματιών που το διάβασαν αλλά και η γνώση των συνθηκών μέσα στις οποίες έγινε αυτό μου προκαλεί από μόνο του ένα περίεργο συναίσθημα που δεν μπορώ ακριβώς να προσδιορίσω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ
Να είστε καλά και οι δύο