(Μια πολύ ενδιαφέρουσα άποψη για τον καλλιτέχνη που μονοπωλεί τα φώτα της δημοσιότητας τις τελευταίες μέρες, αλλά και την κυρία Άννα Βαγενά που... δεν είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά έγινε... "λίγο" ΠΑΣΟΚ, για να μπορεί να είναι υποψήφια βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, και τώρα που πήρε τη θέση της στη Βουλή, λόγω ΠΑΣΟΚ, πάλι δεν είναι ΠΑΣΟΚ, αλλά... "ανεξάρτητη"...)
"Βρήκαμε αντίπαλο ρε παιδιά; Γιατί ξεμείναμε από άλλον; Τρέχουν διάφοροι πίσω από τον Νταλάρα για να τον γιουχάρουν, να τον βρίσουν και 'γω δε ξέρω τι άλλο. Λες και ήταν μέχρι πριν από λίγο στο κίνημα, αντιστεκόταν στο σύστημα, κυνηγιόταν, είχαν απαγορευθεί τα τραγούδια του και τώρα ξαφνικά αυτός ...πρόδωσε! Μισά δελτία αφιερώνονται από τα κανάλια, τη στιγμή που οι χαλυβουργοί για παράδειγμα εδώ και τέσσερους μήνες δεν είδαν ούτε δευτερόλεπτο τη φάτσα τους στο γυαλί!
"Βρήκαμε αντίπαλο ρε παιδιά; Γιατί ξεμείναμε από άλλον; Τρέχουν διάφοροι πίσω από τον Νταλάρα για να τον γιουχάρουν, να τον βρίσουν και 'γω δε ξέρω τι άλλο. Λες και ήταν μέχρι πριν από λίγο στο κίνημα, αντιστεκόταν στο σύστημα, κυνηγιόταν, είχαν απαγορευθεί τα τραγούδια του και τώρα ξαφνικά αυτός ...πρόδωσε! Μισά δελτία αφιερώνονται από τα κανάλια, τη στιγμή που οι χαλυβουργοί για παράδειγμα εδώ και τέσσερους μήνες δεν είδαν ούτε δευτερόλεπτο τη φάτσα τους στο γυαλί!
Μια ζωή πολιτικά "προσεκτικός" ήταν. Πότε εκτέθηκε απέναντι στο σύστημα; Είτε χούντα ήταν, είτε μεταπολίτευση, είτε ο ΠΑΣΟΚικός παράδεισος του '80, είτε μετά που τα πάντα τά 'σκιαζε η κατάρρευση. Σε ποιες μεγάλες μάχες ήταν μπροστά δηλαδή; Επειδή εκμεταλλεύτηκε και αυτός μαζί με μπόλικους άλλους το μεταπολιτευτικό κλίμα για να μείνει στον αφρό, στην ελίτ των καλλιτεχνών και των διανοούμενων;
Σύμπτωμα της παθογένειας της αριστεράς είναι και αυτός. Μιας αριστεράς που έδινε πολύ μεγαλύτερη σημασία σε λαμπερά ονόματα, σε διανοούμενους και καλλιτέχνες και όχι στους πραγματικούς "ήρωες" που ήταν και είναι οι λαϊκές μάζες (άλλη σταλινική και απεχθείς έκφραση και αυτή!). Μιας αριστεράς που επειδή οι διάφοροι συμμετείχαν στα φεστιβάλ της "αφιλοκερδώς" τους αναγόρευε σε επαναστάτες ή αγωνιστές και όταν αυτοί πλέον έβλεπαν ότι δεν έχει ψωμί το πράγμα την έκαναν για εκεί που τους ταίριαζε καλύτερα. Στα μέγαρα μουσικής και τα εθνικά οράματα τύπου ολυμπιακών αγώνων.
Και μου αρέσει ότι τα γιούχα στο Νταλάρα τα προβάλουν και κάμποσοι που επιχαίρουν για την άλλη μεγάλη καλλιτέχνιδα που βγήκε στη Βουλή και ..."τά 'χωσε συγκινητικά" ενώ πριν μερικά χρόνια επιδιδόταν σε κυνήγι μεταναστών στον Άγιο Παντελεήμονα, φωνάζοντας στα κανάλια ότι "η αριστερή θα γίνει ...ΛΑΟΣ" και στον Κεραμεικό όπου πρόσφατα κατηγορούσε την αφρόκρεμα της ΓΑΔΑ, σε κοινή σύσκεψη επιχειρηματιών, καλλιτεχνών και αξιωματικών της ΓΑΔΑ σε ξενοδοχείο του Μεταξουργείου, γιατί δεν μαντρώνει του άστεγους και τους μετανάστες και αφήνει το "κέντρο του πολιτισμού" υποβαθμισμένο.
Τόσο μεγάλη ανάγκη έχουν πια κάποιοι τα μεγάλα ονόματα; Είτε για να στηριχθούν είτε για να αγανακτήσουν; 'Αραγε αν κρατούσε το στόμα του κλειστό και δεν έλεγε αυτά που έλεγε πριν τις δωρεάν συναυλίες του πως θα αντιμετωπιζόταν; Μήπως ως μέρος του κινήματος που πάει κόντρα στα μονοπώλια και τους ...μεσάζοντες του πολιτισμού; Όπως και κάμποσα φασιστοειδή και τσιράκια του συστήματος που έχουν αναλάβει την "αδιαμεσολάβητη" αντίσταση του λαού;"
Αντίσταση στις γειτονιές
Αντίσταση στις γειτονιές
Γεια στο στομα σου παιδακι μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα' σαι καλά! Και ο/η κλ και εσύ Οικοδόμε! Μάλλον πρέπει να σε προσέχω! Το κείμενο αυτό το έγραψα την Κυριακή το μεσημέρι και το απόγευμα το ...διέγραψα γιατί από τη μια δεν με ικανοποιούσε και από την άλλη είχα βρει ένα άλλο, από κάτι παιδιά στη Δανία, το οποίο μου άρεσε και του συμπλήρωσα και κάποια από αυτά που λέω εδώ. Που το πρόλαβες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά αφού το βρίσκεις ενδιαφέρον, τώρα που το ξαναβλέπω μάλλον καλό είναι(!!!), κράτα το.
Χαιρετώ συντροφικά!