Ο γερο Μανασσος

Στα 60 ηταν πια ο Μανασσος...! Και τ αριστερο το ποδι..Το σερνε... Απο τοτενες, οπου επεσε η κεφαλη του τορνου, πανω του...Δεν εγιανε ποτες, καλα-καλα... Εκειο το μεσημερι... Μπηκε χοροπηδητος, στο μηχανουργειο... Και γελαε, σαν μικρο παιδι... Ανεμιζοντας ενα χαρτι... Και κρατωντας παραμασχαλα, ενα μεγαλο πακετο με ψητα... Και τρια μπουκαλια ρακη, απ το χωριο... Εσφυριξε δυνατα... Μεσα στο θαλαμο,βαζοντας τα δαχτυλα στο στομα...!!

Αργια ωρε...!!..Σταματηστε ολοι...!!

Κοπιαστε να φαμε, να πιουμε...,Απ εκεινα που ο Θεος απλοχερα δινει...!!

Πλησιασανε ολοι,σκουπιζοντας τα γρασσα, με τα στουπια...Εκαθισανε,γυρα στα ξυλινα σκαμνια,

Στον παγκο, τον μεγαλο με τη μεγγενη...

Κι ανοιξανε τη λαδοκολλα με τα ψητα...!!

Η μεγαλυτερη γιορτη του Μανασσου, ειχε φτασει...!!

Το λαχειο, και το λοττο..Ειχανε πεσει, θαρρεις μαζι...

Και οι ζαρες, απο την ηλικια, κι απο την ηλεκτροκολληση, ειχανε, απο θαυμα λειανει...

Και φαινοτανε ο Μανασσος, ως και δεκα χρονια πιο νεος...!!

Εκαμανε τοπο...Σπρωχνωντας τα σιδερα, στην ακρη...Και τα μεγαφωνα, να δουλεβουνε φουλ...Με την γκαραζοπορτα, φορα ανοιχτη...

Και αφου φαγανε και ηπιανε...Τσουγκριζοντας τα πλαστικα ποτηρακια τους με τη ρακη...

Στο τελος ο Μανασσος εχορεψε...!!

Τ αγαπημενο του τραγουδι.."Τα δυο σου χερια..Πηρανε..Βεργουλες και, με δειρανε..."

Και οι αλλοι επηρανε να χτυπανε γονατιστοι παλαμακια, και να γελανε...!!!

Και οι κοπελλες, ηρθανε απο διπλα, τη βιοτεχνια με τα παιδικα ρουχα...!!

Και οι Ρουμανοι, που κουβαλαγανε τις βεργες,παραδιπλα...

Κι ο Πακιστανος, ο παλιατζης, που μαζευε τα γρεζια, με το τρικυκλο...!!

Μετα...Ο πολωνος,ο ξανθομαλλης...Ηφερε απο το αμαξι το ακκορντεον...Και το γλεντι αναψε...!!

Σκουροι, και ξανθες κοπελλες απο τη Γεωργια...

Ελληνες, και μεταναστες..Επιαστηκαν απο τους ωμους...

Και χορευανε..."Ο χαρος βγηκε...Βγηκε Παγανια...

Και στη δικη...Δικη μου γειτωνια....!!

Κι απο τον πολυυυυυυ το το συλλογισμο...!!

Εχασε...

Το λογαριασμο...!!!"

Την ημερα,που βγηκε...Ο Μανασσος στη συνταξη...!!

"Θα φυγω"...Ειπε στον Γρηγορη...Τον αδερφο του ο Μανασσος...Μετα απο λιγες μερες...

-Εκαμα τα χαρτια, καθως πρεπει...Ειπε...

Το μερτικο μου απο το μαγαζι...Τ αφηνω στο γιο μου...Εσυ κρατας, το δικο σου μερτικο...Εγω..Θα παρω την κυρα...Και θα παω στο νησι...Στο πατρικο μας...!!

Αρκετα εδουλεψα...Θελω να ψαρεψω και λιγο...Να ζησω, οσα χρονια μου μενουν..Οπως πρεπει...!!

Μετα που εφυγε ο Μανασσος...Ο Γιωργακης, ο γιος του...Δεν ερχοτανε πια το πρωι...

Κατα τις δεκα...Εντεκα...

Εμφανιζοτανε, στο μαγαζι,ντυμενος στην τριχα...Με "κολλημενα τα μαλλια" και με το κινητο συνεχεια στ αυτι...

Ισα για να παρει λεφτα απο τον θειο του, και να ξαναφυγει...!!

Η φορμα και τα γαντια του...Ητονε συνεχεια κρεμασμενα, στο ντουλαπι...

Κι αυτος..Ολο ζηταε...!!..Κι ας μη δουλευε...Μια και το μισο μαγαζι, ητονε στ ονομα του...!!

-Εγω θειε...Ειπε στο Γρηγορη, σε καννα δυο μηνες...

Δεν θα ασχοληθω με το μαγαζι...

Θα ανοιξω καφετερια...Στο Μπουρναζι...!!.Δεν ειμαι γω "κολλημενος" με τη μουτζουρα, και τα γρασσα...!!..Το μαγαζι στο πουλαω..!!

Εφερε και γραμματια, χαρτια και συμβολαια...

Τι να κανει ο Γρηγορης...Θελοντας και μη, υπογραψε...Για να μη χαθει το μαγαζι...

Εμεινε με τον Πολωνο...Και δουλευανε, ως τη νυχτα...Παλευοντας με τα σιδερα..Για να "Βγει" η δουλεια...!!

Κι ηρθε η κριση...!!

Ο Γρηγορης..Για να πληρωσει τα μεροκαματα...Και τις διαμαρτυρημενες επιταγες...

Εδινε απο τα δικα του...!!

Και οι προμηθευτες, οι λαμαριναδες, και η "Βιοχαλκο"..Θελανε μετρητα, για να δωσουν εμπορευμα...

Και οι πελατες, αφαντοι...!!

Κατω 50% η δουλεια...Και ολοι να πουλανε εισαγωμενα...Κινεζικα...!!

Ετσι...Αναγκαστηκε...Μερικα γραμματια του ανεψιου του...Να μην τα πληρωσει...!!

-Κανε λιγο υπομονη, παιδι μου..Παρακαλεσε...!!

Να μη χαθει το μαγαζι...!!

Αλλα ο Γιωργακης...Ανενδοτος...!!

Με τα διαμαρτυρημενα γραμματια στο χερι....Και την αποφαση, αμεσης πληρωμης, του δικαστηριου...Ηρθε με τους κλητηρες, να κανει κατασχεση στο εμπορευμα...

Τα μηχανηματα, και τα υλικα...!!

Το μεγαλο αγροτικο Νισσαν, με τις λασπωμενες τραχτερωτες ροδες...Παρκαρησε αναμεσα στους εργατες...Και τους κλητηρες...Σκορπιζοντας λασπες, και λερωνοντας μερικα κουστουμια...Ατσαλακωτα...!!

Απο μεσα, βγηκε ο Μανασσος...Κρατωντας μια χοντρη μαγκουρα απο ελια...!!

Καρβουνα αναμμενα τα ματια του...Εσυρε το χωλο το ποδι του, κατ ευθειαν προς το γιο του...Εφερε τη μαγκουρα στο αριστερο το χερι...

Και με το δεξι...

Αστραψε μια γερη μπουφλα στα μουτρα...Του νεαρου.."αφεντικου"...

ΣΚΑΤΩΜΕΝΟ...ΤΗΣ ΣΚΥΛΑΣ ΓΕΝΝΗΜΑ...!!

Φωναξε ο Μανασσος...Με την βροντερη φωνη του...Οπου ακουστηκε, πανω απο τις μηχανες

και το θορυβο...Σαν του Αρχαγγελλου η ρομφαια...!!

-Εθαρρου..Οτι θα βαλεις τον αδερφο μου στη φυλακη...!!Εσηκωθηκε παλι η τεραστια χερακλα του...!!..Και παλι ξαναπεσε, με δυναμη εμβολου μηχανης τραινου...

Χαλωντας τα "κοκκαλωμενα" τσουλουφια...!!

Ο νεαρος επεσε στις λασπες...Και λερωθηκαν τα "μαρκατα" ρουχα...Και σκορπισανε, στα νερα..Τα γραμματια και τα χαρτια...!!

Πισωπατησαν ολοι...!!

Ο Γρηγορης ετρεξε, κι αγκαλιασε τον αδερφο του...Γιατι εβλεπε, τη μαγκουρα στο αριστερο χερι..Να κουνιεται επικινδυνα...!!

-ΜΗ το παιδι...Μανασσε στασου...!!..Ενοιωθε την καρδια του αδερφου του..Να πεταει στο στηθος του..."οσα φερνει η ωρα"...!!.Δεν τα φερνει ο χρονος...!!!

Καλμαρε ο Μανασσος, λαχανιασμενος...Εφερε το χερι στην μεσα τσεπη του μπουφαν...Κι εβγαλε ενα ματσο...Χαρτονομισματα...

Οπως ητανε..Τα πεταξε, με αηδια στη λασπη...!!

-Παρε, χαμενε..Τα λεφτα σου...!!..Κι εξαφανισου απο δω...!!..Συρε να καμεις παρεα..

Με αυτα...!!

Γιατι πια δεν εχεις ανθρωπους δικους σου...!!..Χαμενε...!!

-Πατερα...Παιρνεις, το μερος αυτουνου...Κι αφηνεις το παιδι σου...!!

Κλαψουρισε ο νεος, απο χαμω πεσμενος...

-Ποιος σου ειπε, χαμενο...Οτι εγω ειμαι περισσοτερο πατερας σου...Απ αυτον..;;

Ειπε ο Μανασσος,χαμηλοφωνα...!!!

-Σωπα Μανασσε...Ειπε ο γρηγορης, κι εβαλε το χερι του στο στομα..Του αδερφου του...

Οταν εφυγαν οι κλητηρες...Και καθαρισε η λασπη, απο τα χαρτια και τα γραμματια...

Λεει ο Μανασσος στο Γρηγορη...

-Θα το παμε το μαγαζι στο νησι...Εβρηκα ενα παλιο σταυλο..Με ρευμα, να δουλεψουμε εκει...Βαρεθηκα το ψαρεμα...Θα πιασω, παλι την τσιμπιδα...

Στραφηκε στον Πακιστανο, που κοιταε φοβισμενος...

Συρε Αλη...

Παρε ψητα και ρακη...Αρχιζουμε παλι απ την αρχη...!!

Και χτυπησε απαλα στην πλατη τον Γρηγορη...

Τοσο να πεσουν τα γυαλια του στον παγκο...Μεσα στο κουτι με τα γρασσα...!!!

ΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ.....

Ελοιωσανε ολοι απο τα γελια...!!

Κι ο Γερο Μανασσος, εσκουπισε κρυφα ενα δακρυο...Οπου πηγε να φυγει..Στην ακρη του ματιου...

Μονο ο Γρηγορης το ειδε...

Και καμωθηκε..Οτι κοιταε αλλου...!!

Την ιστορία έγραψε ο  ΜΑΧΑΙΡΗΣ  ο μάστορας, με τα μουτζουρωμένα χέρια και την καθαρή καρδιά.