Ποτέ δεν είναι αργά Παύλο

Και ναι, χθες ξαφνικά, είδα φως μέσα μου. Κατάλαβα τα πάντα. Όχι, δεν ήταν το φως από τις εκρήξεις και τις φωτιές που έβαλαν τα «άκρα», μόνο όπως είπε και ο υπουργός που με προστατεύει εμένα, τον απλό πολίτη, και γι αυτό τον ευχαριστώ πολύ. Ήταν το φως της συνειδητοποίησης για όλα τα τεκταινόμενα. Και τους ευχαριστώ όλους, και τους 199. Μ’ έσωσαν. Με γλύτωσαν από την...καταστροφή. Όχι μόνο εμένα. Όλους τους Έλληνες. Όλη τη χώρα. Σας ευχαριστώ πολύ.

Σ’ ευχαριστώ πολύ Γιώργο Παπανδρέου, γιατί τώρα που ολοκλήρωσες το μεγάλο έργο που έκανες αφιλοκερδώς 2 χρόνια, κατάλαβα πόσο μπροστά θέλεις να μας πας. Και τα κατάφερες. Ήδη κοιτάζω με ψηλά το κεφάλι την Ευρώπη και αισθάνομαι υπερήφανος για την ηγεσία μου, που ακολουθεί πιστά τις ευρωπαϊκές επιταγές. 

Σ’ ευχαριστώ πολύ Ευάγγελε Βενιζέλε. Υποκλίνομαι μπροστά στη διαπραγματευτική σου δεινότητα. Ναι, έχεις δίκιο. Κανείς δεν ζει με 400 ευρώ, ούτε με 800. Όταν, όμως, σε λίγα χρόνια θα κατανοήσουν όλοι σε τι ευτυχία θα ‘ναι η χώρα, θα δικαιωθείς. Μπορεί να μη ζουν πολλοί. Μπορεί να ‘χουν φύγει σε άλλες χώρες για να ζήσουν. Κρίμα, γιατί δεν θα μπορέσουν να σε δικαιώσουν όπως εγώ τώρα.

Πόση χαρά νοιώθω που, επιτέλους, θα καθορίζω εγώ τη σύμβαση εργασίας μόνος μου. Χωρίς άλλους πάνω απ’ το κεφάλι μου. Θέλω τόσα; Αυτά που μου δίνουν θα παίρνω. Και θα ‘χω ψηλά το κεφάλι ότι τα κατάφερα μόνος μου.

Πόσο σας ευχαριστώ που με απαλλάξατε από άχρηστους Οργανισμούς, όπως αυτούς της Εργατικής κατοικίας και Εστίας. Αμάν πια μ’ αυτή την εργατική τάξη. Όλο ζητούσε συνεχώς. Και από δουλειά τίποτα. Είχε δίκιο ο ΓΑΠ που έλεγε ότι είμαστε χώρα διαφθοράς και τεμπελιάς.

Σ’ ευχαριστώ και σένα Λουκά Παπαδήμο. Τι λόγος. Τι ανάστημα. Πόσο πειστικός ήσουν. Και όλοι σε υπάκουσαν. Πρέπει ν’ αγαπάς πολύ αυτή τη χώρα. Σ’ ευχαριστώ πολύ και κρίμα που θα ξαναφύγεις πάλι. Έπρεπε να κάτσεις εδώ μαζί μας. Ν’ απολαύσεις το οικοδόμημά σου. Δεν πειράζει. Σώσε κι άλλες χώρες. Το αξίζεις. 

Σ’ ευχαριστώ και σένα Αντώνη Σαμαρά. Γιατί πριν χρόνια, που ήμουν κοντά σου στην Πολιτική Άνοιξη, μ’ έμαθες τι σημαίνει συνέπεια και συνέχεια στο έργο σου. Πόσο σε χάρηκα γι’ αυτή σου τη συνέπεια. Αταλάντευτος. Δεν ξέφυγες γραμμή. Ό,τι υποστήριζες το έκανες πράξη. Πάντα πίστευα ότι είσαι άνθρωπος της ρήξης. Και πόσο σε χάρηκα σ’ αυτή τη ρήξη με τον ΓΑΠ. Μα, τα ανέτρεψες όλα. Σ’ ευχαριστώ γιατί τώρα που θα γίνεις πρωθυπουργός (αν βέβαια σε ψηφίσει ο κόσμος) θα αισθανθεί ότι ξέρει πού πηγαίνει αυτός ο λαός. Ότι δεν θα ‘χει κάποιον που θα αλλάζει στάση και πράξη ζωής.

Σ’ ευχαριστώ Αντώνη μου, γιατί έσωσες τον 13ο και 14ο μισθό. Μπορεί να χάσαμε τους άλλους 12, αλλά ο 13ος και 14ος ήταν θέμα τιμής για μας. Και ευτυχώς που δεν έκανες τίποτα στη Ρωσία που πήγες. Φοβήθηκα μήπως αν παθαίναμε κάτι, έπαιρνες βοήθεια από το χριστιανικό τόξο που κάποτε θαύμαζες και στήριζες ως σημείο λύσης. Μόνο οι Ευρωπαίοι και οι Αμερικανοί είναι φίλοι μας και μας πονάνε. Έχεις σπουδάσει εκεί και ξέρεις. Πόσο υπερήφανο μ’ έχεις κάνει που μ’ έχεις δικαιώσει όταν μιλούσα για σένα και έλεγα ότι είσαι ελπίδα γι αυτό τον τόπο. Ότι δεν κάνεις κολωτούμπες. Ότι έχεις όραμα για τον τόπο. Ότι είσαι ηγέτης. Σ’ ευχαριστώ που με δικαίωσες. 

Να μην ξεχάσω να ευχαριστήσω τη κυρία Ντόρα Μπακογιάννη. Με τι πόνο ψυχής μας στήριξε όλους. Πόσο μας αγαπάει. Και πόσο την έχουμε αδικήσει. Έβαλε κι αυτή μια βοήθεια ώστε να γίνει η χώρα καλύτερη. Σ’ ευχαριστούμε δακτυλιδόστομη και αγγελοκαμωμένη. Ο Θεός να δίνει χρόνια στην οικογένειά σου.

Μακάρι να μπορούσα να ευχαριστήσω προσωπικά και τους 199. Σώσατε τη χώρα. ΜΑΣ ΣΩΣΑΤΕ. Από αύριο τα ράφια θα ‘ναι πάλι γεμάτα. Και θα παραμείνουν γεμάτα, γιατί κανείς δεν θα μπορεί να αγοράσει, αλλά δεν θα ‘χουμε χρεοκοπήσει όπως ήθελαν οι άλλοι 101. Τα βδελύγματα. Οι ανόητοι. Οι ανθέλληνες. 

Να ευχαριστήσω προσωπικά το φίλο Γιάννη Βούρο, που αντιστάθηκε όταν οι άλλοι παραιτούνταν ή έλεγαν όχι και που έδωσε άλλη μια ευκαιρία στην κυβέρνηση να πετύχει το στόχο της. Μας έσωσες Γιάννη. Σ’ ευχαριστώ. Στα 2 χρόνια που μοιραζόμασταν το ίδιο καμαρίνι ό,τι μου είπες το έκανες. Τίμησες την ψήφο που σου έδωσα και σε πίστεψα. Κι αν αύριο περνάμε δύσκολα, χάρις σε σένα η ΑΕΚαρα μας θα χει γήπεδο. Είναι λίγο αυτό; ΟΧΙ. Είναι έργο ζωής. Σ’ ευχαριστώ.

Και καλά κάνατε οι αρχηγοί και διαγράψατε τους αντιρρησίες. Αυτό έλλειπε. Είχαν καμιά ιστορία κάποιοι απ’ αυτούς πίσω τους; Όχι, βέβαια. Εσείς είστε η Ιστορία μας. Το Μέλλον μας. Οι Ηγέτες μας. Κρατείστε όλοι μέσα σας αυτά τα πρόσωπα που μας πήγαν τόσο ψηλά. Που κράτησαν ψηλά το Ευρώ μας και όλα τα Χρηματιστήρια του κόσμου. Μπράβο σας. Και να στε σίγουροι ότι στις επόμενες εκλογές θα σας θυμηθούμε και θα σας το δείξουμε…

Παύλος Χαϊκάλης 

«Αγαπητέ Παύλο. 

Σου απευθύνομαι στον ενικό γιατί «γνωριζόμαστε» τόσα χρόνια μέσα από τη δουλειά σου. Μου έκανες παρέα από το θέατρο, τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη. Με έκανες να σε νοιώθω σαν ένα αγαπητό μου πρόσωπο. Το κείμενό σου μου προκαλεί ανάμικτα συναισθήματα. Λυπάμαι που εξαπατήθηκες όπως τόσοι άλλοι συνάνθρωποί μας, από τα πρόσωπα που αναφέρεις. Χαίρομαι γιατί έστω και «ξαφνικά, είδες φως μέσα σου». Δεν ξέρω αν «κατάλαβες τα πάντα». Χαίρομαι όμως γιατί δείχνεις, έστω και τώρα, να αντιλήφθηκες ότι το «σκηνικό» που έστησαν όλοι αυτοί είναι κακοραμμένο. 

Οι δρόμοι που μας οδηγούν είναι σκοτεινοί. Καμιά σχέση με τα όμορφα σκηνικά της δουλειάς σου, τα καθαρά φώτα και τα πολύχρωμα κοστούμια. Το ότι «μίλησες» δημόσια, σε ανεβάζει ακόμα πιο ψηλά στην εκτίμησή μου. Έκανες μια αρχή. Η μεγάλη πλειοψηφία των συναδέλφων σου σιωπούν ή κρύβονται. Μην απογοητεύεσαι όμως, δεν τέλειωσαν όλα. Ποτέ δεν είναι αργά. Οι δρόμοι του αγώνα είναι ανοιχτοί και μας χωράνε όλους! Θαυμαστής σου. Οικοδόμος»