"Ελληνική Χαλυβουργία", 90 μέρες απεργία: Ανάγκη συντονισμού του αγώνα με τους εργάτες των άλλων εργοστασίων

Στην πύλη του χαλυβουργείου αλλά και πολλών μεγάλων εργοστασίων του κλάδου όπου χέρι - χέρι μοιράζουν κάλεσμα αγωνιστικού ξεσηκωμού συνεχίζουν την πάλη τους οι απεργοί της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, που συμπληρώνουν σήμερα τρεις ολόκληρους μήνες (90 μέρες) σκληρού και περήφανου απεργιακού αγώνα. Αντιμετωπίζουν παλικαρίσια την αδίστακτη εργοδοσία του Μάνεση που έχει μπει μπροστά για λογαριασμό όλων των βιομηχάνων επιδιώκοντας να υπογράψουν την εξαθλίωσή τους. Επιμένουν αγωνιστικά να απαιτούν επαναπρόσληψη και των 65 απολυμένων και εργασία με 8ωρο χωρίς καμία μείωση μισθών αρνούμενοι κάθε πρόταση για 5ωρο ή εκ περιτροπής εργασία. Αντεργατικά μέτρα που όπως αποδείχτηκε και από τις προχθεσινές δηλώσεις του υπουργού Εργασίας Γ. Κουτρουμάνη αποτελούν αξιώσεις όλων των εργοδοτών.

Αυτός είναι και ο λόγος που οι χαλυβουργοί, στην τελευταία Γενική τους Συνέλευση, αποφάσισαν να απλώσουν τον αγώνα τους παντού, σε κάθε χώρο εργασίας και γειτονιά. Η αρχή έγινε με τις μαζικές εξορμήσεις την Τετάρτη και την Πέμπτη, στο εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ στη Λάρυμνα και στην «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (πρώην ΠΕΣΙΝΕ) στη Βοιωτία.

Κάλεσαν τους εργαζόμενους να συντονίσουν τον αγώνα και την πάλη τους γιατί η επίθεση της εργοδοσίας θα φτάσει σε όλους τους χώρους εργασίας. Ανάλογο κάλεσμα απηύθυναν την Πέμπτη το βράδυ στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στη Λιβαδειά που διοργάνωσαν σωματεία της περιοχής στην οποία συμμετείχαν δεκάδες φορείς της πόλης.

Την ίδια στιγμή, αντιπροσωπείες των χαλυβουργών απλώνουν το ίδιο κάλεσμα σε όλη την Αττική και τη χώρα μιλώντας σε συγκεντρώσεις και εξορμήσεις. Και ακόμα πιο αποφασιστικά θα συνεχίσουν τις επόμενες μέρες τις εξορμήσεις σε μεγάλες επιχειρήσεις στον κλάδο του μετάλλου, αλλά και αλλού καλώντας σε συμπαράσταση στον αγώνα τους, αλλά και κλιμάκωση με κήρυξη πανεργατικής - πανελλαδικής απεργίας στις αρχές του Φλεβάρη.

Φοβούνται τις κουβέντες στους τόπους δουλειάς

Ενα πούλμαν γεμάτο απεργούς χαλυβουργούς έφτασε την Πέμπτη το μεσημέρι στην πύλη της επιχείρησης «Αλουμίνιον της Ελλάδος» (πρώην ΠΕΣΙΝΕ), μέλος του ομίλου του μεγαλοεπιχειρηματία Μυτιληναίου, στην οποία απασχολούνται περίπου 1.000 εργαζόμενοι. Εκεί τους απεργούς υποδέχτηκαν μέλη του σωματείου που είχαν ενημερωθεί φυσικά από τους χαλυβουργούς ώστε να τους βοηθήσουν για την εξόρμηση. Ποια ήταν όμως η πρώτη κουβέντα που τους είπαν κάποιοι συνδικαλιστές; «Παιδιά προσπαθήσαμε, αλλά εδώ οι εργάτες δεν μαζεύονται. Ελάτε στα γραφεία να τα πούμε και να σας βγάλουμε και μια ανακοίνωση συμπαράστασης»!...

Η αντιπροσωπεία των χαλυβουργών έμεινε στην πύλη και έκανε αυτό που έχει αποφασίσει η συνέλευση των απεργών: Μοίρασε αγωνιστικό κάλεσμα χέρι - χέρι στους εκατοντάδες εργαζόμενους που σχόλαγαν εκείνη την ώρα κι έφευγαν με αυτοκίνητα και πούλμαν. Κι αυτή η μικρή ακόμα χρονική στιγμή, που οι εργάτες ήρθαν σε επαφή μεταξύ τους και αντάλλαξαν λίγες κουβέντες, είχε μεγάλη σημασία.

Τέτοιες κουβέντες πρέπει να γίνουν σε κάθε τόπο δουλειάς. Να αναδειχθούν και οι ένοχοι και οι αιτίες για τα βάσανα των εργαζομένων. Να αποκαλυφθεί πού οδηγούν ο συμβιβασμός και η υποταγή, τις συνέπειες που είχε π.χ. για τους χαλυβουργούς του Βόλου, ποιες είναι οι ευθύνες των εργατοπατέρων. Να οργανωθεί η αντίσταση στην εργοδοσία, εκεί ακριβώς όπου εκδηλώνεται καθημερινά η επιθετικότητα του κεφαλαίου. Να αξιοποιηθεί η δύναμη της ταξικής ενότητας και αλληλεγγύης, των ταξικά προσανατολισμένων αγώνων, δύναμη με την οποία άλλωστε οι εργάτες απέσπασαν όλες τις κατακτήσεις που προσπαθούν σήμερα να τους αρπάξουν.

Βέβαια, όπως φάνηκε και προχτές, αυτή ακριβώς την επαφή και την κουβέντα στους τόπους δουλειάς κάποιοι την αποφεύγουν. Φοβούνται και την παραμικρή συζήτηση με τους χαλυβουργούς. Φοβούνται προφανώς τη φωτιά που μπορεί να ανάψουν οι χαλυβουργοί για να μην περάσουν τα σχέδια των εργοδοτών. Οπως φοβούνται προφανώς κάποιοι ότι ο αγώνας και τα λόγια των χαλυβουργών μπορούν να τους ξεγυμνώσουν στα μάτια των εργατών... (Ριζοσπάστης).