Σελίδες

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Χειρότερος εχθρός απ’ τα χαράτσια είναι ο φόβος…


Τα μεροκάματα έγιναν λίγα, κι αυτά κουτσουρεμένα. Αν έχεις δουλειά, θεωρείσαι τυχερός. Μας έκοψαν το μισθό. Μείωσαν τη σύνταξη των γονιών μας. Όλο και λιγότερα υλικά αγαθά  μπορούμε να προσφέρουμε πια στα παιδιά, στους γονείς μας, στους δικούς μας ανθρώπους. Για τον εαυτό μας ούτε λόγος. Τα λιγοστά χρήματα εξανεμίζονται από τις πρώτες μέρες του μήνα. Δεν φτάνουν ούτε για τις βασικές υποχρεώσεις της οικογένειας. Στεγαστικό ή νοίκι, ασφάλειες, λογαριασμοί. Στο σουπερμάρκετ, ψωνίζουμε στις προσφορές, και πάντα τις  φτηνές «ετικέτες». Τα βασικά. Τα παιδιά ζητούν. Η καρδιά σφίγγεται. Δεν έμεινε κάτι άλλο για να κόψουμε. Τρέμουμε μη συμβεί κάτι κακό, κάτι έκτακτο, και τι θα κάνουμε. Σκύβουμε το κεφάλι, σκεφτικοί.

Τιμωρούμαστε γιατί καταφέραμε στη ζωή μας, μετά από τόσα χρόνια δουλειάς, να φτιάξουμε ή ν’ αγοράσουμε ένα σπίτι. Κι αυτό με τη «βοήθεια» ενός δανείου. Αν κιόλας είναι λίγο μεγαλύτερο απ’ όσο «πρέπει», θεωρούμαστε διπλά ένοχοι. Μας τιμωρούν γιατί δηλώσαμε όλα τα εισοδήματά μας στην εφορία. Γιατί κόβαμε αποδείξεις στο μαγαζί. Γιατί πληρώναμε τακτικά το ΦΠΑ μας. Θέλαμε να είμαστε εντάξει. Μας υποχρεώνουν να πληρώσουμε την περαίωση. Έτσι κάνουν και οι «άλλοι». Κανείς δε θέλει μπλεξίματα με την εφορία. Πρέπει να τιμωρηθούμε γιατί έχουμε και αυτοκίνητο. Για όλα αυτά πληρώσαμε φόρους. Τώρα μας ζητούν να ξαναπληρώσουμε.

Χαράτσια τα λέει, αυτά, ο λαός. Αυτοί τα βαφτίζουν με διάφορα ονόματα. Σήμερα αυτός ο φόρος, αύριο αυτό το τέλος, μεθαύριο εκείνη η εισφορά. Άλλα τακτικά και άλλα …έκτακτα. Όλα δυσβάσταχτα. Μας εκβιάζουν για να τα πληρώσουμε. Μας απειλούν πως θα μας κόψουν το ρεύμα. Είναι αδίστακτοι κλέφτες, ληστές με νόμιμη κάλυψη. Μας ζήτησαν να βάλουμε πλάτη, για να σωθούμε όλοι. Και βάλαμε. Στην πλάτη μας έκατσαν αυτοί. Βουλιάζουμε κάθε μέρα όλο και πιο βαθιά στο βούρκο. Εμείς θα πνιγούμε. Αυτοί θα σωθούν. «Για το καλό της πατρίδας», μας είπαν. Μόνο που δεν μας είπαν για τίνος της πατρίδας το καλό μας θυσιάζουν. Έχουμε το κεφάλι σκυφτό, και υπομένουμε.

Είμαστε κυκλωμένοι.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που μας είπε πως τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά όσο νομίζαμε. «Πως λεφτά υπάρχουν, νοικοκύρεμα χρειάζεται». Μας είπαν πως μπορούν. Πιστέψαμε τις υποσχέσεις τους και τους εκλέξαμε πρώτους με διαφορά, να κυβερνήσουν απερίσπαστοι και δυνατοί. Αυτοί μας πρόδωσαν. Μας μαχαίρωσαν πισώπλατα. Έκλεψαν σε μια νύχτα τους αγώνες και τις θυσίες των παππούδων και πατεράδων μας. Δολοφόνησαν δικαιώματα που κατακτήσαμε με αίμα και μάχες δεκαετιών. Γύρισαν το ρολόι της ζωής μας, πολύ πίσω. Υπηρέτησαν με τον καλύτερο τρόπο τα συμφέροντα της τάξης των πλουτοκρατών αφεντάδων τους. Κάμποσοι από τους κυβερνώντες μας άλλωστε, ανήκουν σ’ αυτή. Και οι άλλοι, τα τσιράκια τους, πασχίζουν, ιδρώνουν για να αποκτήσουν την εύνοια των αφεντικών τους. Που όταν πια δεν τους χρειάζονται τους αντικαθιστούν με άλλους, πιο …ικανούς. Αυτό συνέβη τώρα.

Δυο χρόνια μετά τις εκλογές, μας κυβερνούν άρχοντες που δεν εκλέξαμε. Βρέθηκαν στην εξουσία χωρίς να ρωτήσουν το λαό. Αυτόν που επικαλούνται οι ίδιοι αλλά και ένας πλουσιοπάροχα αμοιβόμενος, δήθεν εύθικτος,  ηλικιωμένος κυριούλης που μοιράζει τις «εντολές» σχηματισμού κυβέρνησης. Μας κυβερνούν τραπεζίτες, φασίστες τραμπούκοι, σοσιαληστές σύζυγοι φοροφυγάδων κορασίδων, πουλημένοι πρώην «εργατοπατέρες», αριβίστες πρώην ιδιοκτήτες κομμάτων, βολεμένοι, όλοι, δυνάστες του μέλλοντός μας.

Μια χούφτα πλούσιων και αδίστακτων πολιτικών, με επικεφαλής τους έναν τραπεζίτη, όργανο των «αγορών», που για να εξυπηρετήσουν με τον πιο  δουλικό τρόπο τους πλουτοκράτες αφεντάδες τους, ξεπουλάνε αυτή τη χώρα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα. Δείχνουν αποφασισμένοι να κάνουν τα πάντα για να «επιτύχουν» όσα δεν μπόρεσαν οι προηγούμενοι. Να τελειώσουν τη δουλειά, και μαζί και μας, το λαό. Είναι αυτοί σήμερα, οι εκλεκτοί της πλουτοκρατίας.

Όλους αυτούς τους στηρίζουν με την ψήφο τους, βουλευτές που άγονται και φέρονται από τα συμφέροντα των αφεντικών-χορηγών τους. Κυνικοί  υποστηρικτές των αντιλαϊκών νομοσχεδίων που ψηφίζουν. Ανθρωπάκια ανήμπορα να αρθρώσουν αντίλογο στις εξελίξεις, ολίγιστοι να αφουγκραστούν την κοινωνία. Εξαρτημένοι και μέρος ενός σάπιου πολιτικού-πελατειακού  συστήματος που οι ίδιοι εξέθρεψαν τόσα χρόνια. Κόβουν και ράβουν τη δημοκρατία στα μέτρα τους, κατά πως τους βολεύει και πάντα ενάντια στο συμφέρον του λαού. Και σωπαίνουμε εμείς, φοβόμαστε, σκύβουμε το κεφάλι και περιμένουμε.

Μας έχουν κυκλώσει.

Τα τηλεοπτικά τους κανάλια, τα ραδιόφωνα, οι εφημερίδες τους. Μεγαλοδημοσιογράφοι με χρυσές πένες και μανικετόκουμπα καταδικάζουν στο …στούντιο, όποιον τολμά ν’ απεργήσει. Κυρίες πολλών δεκαετιών που μοιάζουν μόλις …ετών 39, διακόπτουν προκλητικά κάθε αντίθετη προς το συμφέρον των αφεντικών τους άποψη. Τσιράκια συγκροτημάτων, παθαίνουν αλλεργία όταν ακούν λέξεις όπως «ΠΑΜΕ», ανυπακοή, αντίσταση.

Κοκκινίζουν τα ρόδινα μαγουλά τους από οργή, επικαλούνται τους νόμους, απειλούν. Άλλοι, του οικονομικού ρεπορτάζ αυτοί, μας απειλούν με το μπαμπούλα της χρεοκοπίας, αν δε συμμορφωθούμε με …τας υποδείξεις των κυβερνώντων μας. Οικονομολόγοι, πανεπιστημιακοί, πρώην πρωθυπουργοί, όλοι «ειδικοί» και με συνταγές για να βγούμε από την κρίση. Τόσο «ειδικοί» που αναρωτιέται κανείς, πως φτάσαμε ως εδώ, με τόσους …ειδικούς!

Όλες οι συνταγές, όλα τα «μίγματα» πολιτικής που ακολουθούν οι κυβερνώντες, έχουν στο στόχαστρο πάντα τον εργαζόμενο, εμένα, εσένα, τον άνεργο, το συνταξιούχο, το μισθωτό. Όλοι έπεσαν πάνω μας, από εμάς… εξαρτάται το μέλλον αυτού του τόπου. Μεγάλη μας ...τιμή λοιπόν, και …μεγάλη η ευθύνη μας. "Να σώσουμε εμείς την πατρίδα!" Σκύβουμε το κεφάλι, σφίγγουμε τα δόντια και το αποδεχόμαστε. Και ο καιρός περνάει…

Είμαστε κυκλωμένοι.

Και από το χειμώνα, που ήρθε νωρίς. Το σπίτι θέλει θέρμανση. Η θέρμανση πετρέλαιο. Τα παιδιά κρυώνουν. Εμείς αντέχουμε ακόμα. Πρέπει να αντέξουμε. Λεφτά δεν υπάρχουν. Οι αχρείοι μας χτυπούν εκεί που «πονάμε», ανεβάζουν τους φόρους, ακριβαίνει το πετρέλαιο. Προσπαθούμε να ξεγελάσουμε το κρύο με το τζάκι. Όπως παλιά στο χωριό, οι παππούδες μας. Ή με σόμπες. Ο χειμώνας θα είναι βαρύς και μακρύς. Και αν μας κόψουν το ρεύμα; Σκύβουμε το κεφάλι. Τρόμος!

Μας έχουν κυκλώσει από παντού.

Τα προσωπικά μας αδιέξοδα. Είχαμε όνειρα όταν είμαστε παιδιά. Να μεγαλώσουμε σ’ ένα κόσμο καλύτερο από των πατεράδων μας. Σε μια κοινωνία που θα είχαμε όλοι τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες ευκαιρίες. Στη μόρφωση, στη δουλειά, στη ζωή. Παλέψαμε να σπουδάσουμε, σημαδευτήκαμε από ένα εκπαιδευτικό σύστημα που παράγει «ειδικότητες»  και όχι μορφωμένους ανθρώπους. Άλλοι, από μικροί στα βάσανα της βιοπάλης. Σπάσαμε τη μέση μας στα γιαπιά, μαύρισαν τα νύχια μας στα συνεργεία, στέγνωσε η ψυχή μας στις θάλασσες. Η ζωή δύσκολη, ο αγώνας όμως, για να την αλλάξουμε προς το καλύτερο, όμορφος. Η ελπίδα για ένα μέλλον, το δικό μας, φώλιαζε στην καρδιά, την τροφοδοτούσε με δύναμη και αισιοδοξία.

Τα χρόνια πέρασαν. Δεν αλλάξαμε το σύστημα. Σήμερα αναρωτιέσαι: από πού ξεκίνησες, που έφτασες. Πόσα βήματα έκανες μπροστά, μέσα σ’ αυτό το άδικο και απάνθρωπο σύστημα που ποτέ δεν αποδέχτηκες. Μετράς αυτά τα βήματα και είναι αρκετά. Πάλεψες κι έφερες τη ζωή σου σ’ ένα επίπεδο «ανθρώπινο». Απέκτησες «ανέσεις» και «πολυτέλειες» που πρέπει να (και) δικαιούται κάθε  ένοικος αυτής της γης. Κατοχύρωσες κάποια δικαιώματα,  καταχτήσεις εργασιακές, ασφαλιστικές, κοινωνικές. Πήγες τη ζωή πιο πέρα από εκεί που την παρέλαβες.

Σήμερα μας κλέβουν ό,τι πετύχαμε όλα αυτά τα χρόνια. Ξηλώνουν οικονομικές απολαβές, δικαιώματα, καταχτήσεις. Γκρεμίζουν τα όνειρα της νέας γενιάς. Τα όποια, δικά μας σχέδια. Ποδοπατούν τις στερνές επιθυμίες των γονιών μας, να καμαρώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους, να τα βλέπουν ευτυχισμένα. Τα μαγαζιά στις γειτονιές κλείνουν. Κάποιος, ακούσαμε, αυτοκτόνησε. Χρωστούσε. Η τράπεζα πήρε το σπίτι κάποιου άλλου. Έμειναν στο δρόμο, πέντε άνθρωποι. Τους γνωρίζαμε! Αυτοί; Είναι δυνατόν;

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΝΑ ΣΠΑΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΛΟΙΟ!

Ζούμε τα δύσκολα χρόνια που μπορεί να φέρουν την ανάσταση ή την καταστροφή μας. Όλα αυτά που βλέπουμε, τα χειρότερα,  μας αφορούν όλους. Αφορούν εμάς, και όλα όσα θα έρθουν. Χτες ήταν που λέγαμε «αυτά δεν γίνονται εδώ» ή «στο τέλος θα βρεθεί μια λύση». Λύση θα βρεθεί, ερήμην μας, και εναντίον των συμφερόντων μας. Θα είμαστε τα θύματα αυτής της «λύσης». Σήμερα ζούμε αυτά που …«δεν γίνονται». Και το μέλλον προδιαγράφεται μαύρο. Εκτός αν…

Η ώρα να αντιδράσουμε ήρθε …χτες. Κάποιοι το κάναμε κιόλας. Βγήκαμε στους δρόμους, στις πλατείες, κλείσαμε τη Βουλή, φωνάξαμε. Θα το ξανακάνουμε. Για κάποιους, μαθημένα τα βουνά απ’ τα χιόνια. Δεν είναι όμως αρκετό! Δεν ιδρώνει τ’ αυτί τους! Πρέπει να οργανωθούμε καλύτερα, από τα κάτω. Να βγούμε από τ’ αδιέξοδα που αυτοί μας στριμώχνουν. Να σπάσουμε τα δεσμά του φόβου  και της αβεβαιότητας. Ο καθένας μας μόνος, είμαστε ευάλωτοι απέναντί τους. Να δούμε στα μάτια του διπλανού, του γείτονά μας, του συνάδελφου, του φίλου, την ΕΛΠΙΔΑ. Άντε, να πάρουμε τα πάνω μας!

Τρία χρόνια τώρα κάνουμε «υπομονή», τους ακούμε, τους πιστεύουμε, τους ψηφίσαμε, σκύβουμε το κεφάλι, υπομένουμε τα πάντα. Όλοι βλέπουμε ξεκάθαρα ποια αποτελέσματα φέρνουν όλες αυτές οι θυσίες που μας επέβαλλαν, τι αντίκρισμα έχουν στις ζωές μας: μας σπρώχνουν πιο βαθιά στην εξαθλίωση, μας εξοντώνουν! Γιατί λοιπόν να τους πιστέψουμε σήμερα; Την ίδια κατάληξη  θα έχουν και αυτές οι θυσίες που μας ζητούν και οι επόμενες που θα μας επιβάλλουν, όσο σκύβουμε το κεφάλι φοβισμένοι και γκρινιάζοντας. Όσο τους αφήνουμε, τόσο θα κουρσεύουν τις ζωές μας, και των παιδιών μας το μέλλον.

ΟΧΙ ΣΤΑ ΧΑΡΑΤΣΙΑ!

Μπορούμε να κάνουμε το επόμενο βήμα, που θα’ ναι πιο μεγάλο από το προηγούμενο. Μπροστά μας έχουμε το λογαριασμό της ΔΕΗ. Να μην πληρώσουμε το χαράτσι! Να αρνηθούμε! Σήμερα δεν είμαστε μόνοι. Έστω και καθυστερημένα σε κάθε γειτονιά σχεδόν δημιουργούνται επιτροπές, από ανθρώπους σαν κι εμάς. Συμμετέχουν άνθρωποι σαν κι εμάς. Με τα ίδια προβλήματα και ανησυχίες. Ας πάμε κοντά τους, δίπλα τους, να γίνουμε, πολλοί, περισσότεροι, όλοι!

Στα σωματεία, στους τόπους δουλειάς, στα ταξικά συνδικάτα μας. Στους τοπικούς συλλόγους. Αν δεν είμαστε γραμμένοι, να γραφτούμε. Να συμμετέχουμε ενεργά στις αποφάσεις. Με την άποψή μας, τις αντιρρήσεις μας, τις αγωνίες, τον προβληματισμό μας. Να δώσουμε και να πάρουμε δύναμη από τους συναγωνιστές μας. Αν δεν έχουν πάρει ακόμα αποφάσεις για αγώνα, να πιέσουμε σ’ αυτή την κατεύθυνση. Η ανάμιξή μας στα κοινά θα διώξει τα σύννεφα από τη σκέψη, θα ατσαλώσει το κουράγιο, θα μας δώσει πίσω την αισιοδοξία που μας έκλεψαν. Θα βοηθήσει τη συλλογική προσπάθεια.

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι δήμοι παίρνουν αποφάσεις στήριξης των δημοτών τους. Υπάρχουν επιφυλάξεις, κατά πόσο θα το πάνε μέχρι τέλους, αλλά μη φωλιάσει πάλι ο φόβος στις ψυχές μας. Είναι ένα θετικό βήμα. Εμείς να τους πιέσουμε να το πάνε παραπέρα. Να πιέσουμε στο δήμο μας. Να απαιτήσουμε να συζητηθεί το θέμα των χαρατσιών στο δημοτικό συμβούλιο. Να πάρουν αποφάσεις. Στριμώχνονται οι δήμαρχοι όταν βλέπουν πως άλλοι δήμοι πρωτοστατούν. Όταν οι δημότες τους πιέζουν.

ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΣΟΥΜΕ!

Να είμαστε προετοιμασμένοι πως μπορεί να μας κόψουν το ρεύμα! Δεν τελείωσε η ζωή με λίγες ώρες στο σκοτάδι. Ο αγώνας γίνεται για να μη  σπρώξουν ολόκληρη τη ζωή μας στο σκοτάδι. Στο διαδίκτυο υπάρχουν πρακτικές οδηγίες πως προστατεύουμε τα ρολόγια της ΔΕΗ, από αυτούς που θα έρθουν για να το κόψουν. Μπείτε στις μηχανές αναζήτησης και αναζητήστε τις. Ας τις ακολουθήσουμε.

Αν μας το κόψουν, αυτό θα είναι για λίγο. Από το δήμο, από το Συνδικάτο Οικοδόμων,  από το ΠΑΜΕ, ή από άλλες ομάδες συναγωνιστών εθελοντών, θα μας το συνδέσουν. Δεν είναι θεωρίες αυτά. Συμβαίνουν στην πράξη! Πολλοί συνάνθρωποί μας που έμειναν χωρίς ρεύμα ή νερό λόγω αδυναμίας πληρωμής των λογαριασμών, βοηθήθηκαν. Επανασυνδέθηκαν οι παροχές τους.

ΝΑ ΥΠΕΡΝΙΚΗΣΟΥΜΕ ΤΟ ΦΟΒΟ ΜΑΣ

Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας. Μας έχει τσακίσει η ανέχεια, η απογοήτευση, η αβεβαιότητα, η απελπισία. Να μην καταλήξουμε στην κατάθλιψη και τα φάρμακα. Ο αγώνας είναι το καλύτερο γιατρικό! Να ανασυντάξουμε όσες δυνάμεις μας έχουν απομείνει. Ας σταθούμε στα πόδια μας κι ας πιστέψουμε στη δύναμή μας. Στη δύναμη αυτού του περήφανου – κάποτε – ελληνικού λαού. Αν τα χαράτσια «περάσουν», αυτοί θα μας τσακίσουν, θα μας εξαθλιώσουν.

Όσο φοβόμαστε χάνουμε την καθαρή σκέψη, τη βούλησή μας. Χάνουμε την αξιοπρέπειά μας. Αυτό εκμεταλλεύονται, η άρχουσα τάξη και οι κυβερνώντες υπάλληλοί της. Κι έτσι μας κάνουν ό,τι θέλουν. Να ξεπεράσουμε αντιλήψεις όπως «δε βγαίνει τίποτα» ή «δεν μπορούμε να νικήσουμε». Μπορούμε! Αν γίνουμε πολλοί, ΜΠΟΡΟΥΜΕ! Αρκεί να το πιστέψουμε! Και να σηκώσουμε επιτέλους το κεφάλι ψηλά! Η πρώτη  νίκη θα μας δώσει δύναμη να προχωρήσουμε στις επόμενες, μέχρι την οριστική μεγάλη νίκη, που θα είναι η ανατροπή αυτού του σάπιου συστήματος των καπιταλιστών, του κέρδους και των «αγορών».

22 σχόλια:

  1. Οικοδομε καλησπερα, μου ελεγαν παλιοτερα οι γεροντες της οικογενειας, πατερας, πεθερος, εσεις εισαστε τυχεροι δεν ειδατε κατοχη, μου λενε τωρα, ειμαστε ολοι πολυ ατυχοι, ο εχθρος ειναι ο χθεσινος φιλος, δεν εχει ντουφεκι, ειναι χειροτερος, σου παιρνει απο τα λεφτα σου, λιγο-λιγο, καθε ημερα και μετα απ'ολιγο, οταν σε ζορισει οικονομικα και δυσκολευσαι στην καθημερινοτητα σου και σκεφτεσαι το αυριο και τις αναγκες σου, τις αναγκες των παιδιων σου, των εγγονων σου, σε καταρακωνει ηθικα.

    Μιλαμε με τους παπουδες, ''βλεπουνε'' ποιος ειναι ο εχθρος, παιρνει ''σχημα'', ''ακουνε'' την φωνη του, μπορουν να τον ''ζυγισουν'', αναμετριωνται μαζι του, μπαινουν στο νοημα, γινονται τα πραγματα πιο ''απλα'', παιρνουν και παιρνουμε δυναμη, οσο πιο πολλοι θα γινουμε, τοσο πιο γρηγορα θα τους διωξουμε.

    Θα τους κερδισουμε στο παλεμα μας αυτο, εκει στο μαρμαρενιο αλωνι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φοβερα λογια...
    Ας γινουμε ο εφιαλτης τους...
    Οπως αυτοι γενηκαν εφιαλτες..Των αγωνων, των δικων μας πατεραδων...ΤΩΡΑ...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ότι έχει γραφεί με την πένα της καρδιάς, εμπνέει και ξεσηκώνει! Το κείμενό σου φίλε οικοδόμε, είναι απ' αυτά.

    Αλληλεγγύη- μαζικότητα- συσπείρωση μαχητικότητα, πριν να είναι αργά.

    Καλή δύναμη σε ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ΣΦΕ ΟΙΚΟΔΟΜΕ ΣΤΟ "ΜΠΟΡΟΥΜΕ"ΔΑΚΡΥΣΑ ΚΑΙ ΑΝΑΘΑΡΡΗΣΑ ΜΑΖΙ.ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗ ΛΑΪΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΠΟΥ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΘΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ.ΕΜΠΝΕΕΙ ΤΟΝ ΞΕΣΗΚΩΜΟ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΛΗΘΙΝΟ.ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ.ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε μου, παίρνω δύναμη από τα λόγια σου και προχωράω.
    Ο φόβος αυτή τη στιγμή είναι το πιο αποτελεσματικό όπλο της οικονομικής χούντας που μας κυβερνάει.
    Το μόνο που φοβάμαι είναι..
    οι φοβισμένοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλησπέρα φίλε Οικοδόμε,
    Τα λόγια σου αγγίζουν την καρδιά του κάθε αγανακτισμένου έλληνα πολίτη, και πραγματικά εύχομαι να ευνουχίσουν τους φόβους όλων μας.
    Η εν λόγω ανάρτηση θα πρέπει να διαδοθεί σε όσο το δυνατόν περισσότερους συμπολίτες μας (στο blog μου θα βάλω ανάρτηση με link που θα παραπέμπει στο blog σου).
    Εύχομαι τα δυνατά σου λόγια να πιάσουν τόπο, και δεν αναφέρομαι μόνο στα χαράτσια.
    Καλό βράδυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Γεια σου σύντροφε Οικοδόμε.
    Έτσι όπως τα λες είναι τα πράγματα, μήπως και ακόμη χειρότερα.
    Μας δάνεισαν την ζωή που δικαιούμασταν με υψηλό επιτόκιο.
    Τώρα μας ζητάν τους τόκους.Την ίδια μας την ζωή.
    Αυτήν υποθήκεψαν τόσα χρόνια.
    Ε,αυτήν την ζωή την δική μας και των παιδιών μας δεν θα αφήσουμε να μας την πάρουν.
    Οι παρακαταθήκες των πατεράδων μας είναι φυλαχτό και ορόσημο,που μας δείχνουν τον δρόμο.
    Δεν υπάρχει περίπτωση τούτος ο λαός να μην αφυπνιστεί.
    Ότι σήμερα μας φαίνεται αδύνατο, δύσκολο, ανέφικτο, μπορεί να ανατραπεί και να δούμε τον κόσμο να αντιδρά συντονισμένα, οργανωμένα, και αποτελεσματικά.
    Θέλει δουλειά από μεριάς μας.
    Αλλά σιγά τώρα, δεν το βάζουμε κάτω, δεν λυγάμε και συνεχίζουμε με όλα τα μέσα που διαθέτουμε.
    Όπως και να έχει εμείς θα είμαστε με ψηλά το κεφάλι.

    ΥΓ Οι απεργοί της Χαλυβουργικής είναι στην 18η μέρα της απεργίας τους.
    Χρειάζονται την αλληλεγγύη μας.
    Είναι εκεί στις πύλες της Χαλυβουργικής με το κεφάλι ψηλά και την απόφαση στην καρδιά και στα μάτια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δημήτρη καλησπέρα.
    Αυτά λένε κι οι δικοί μου.
    Δεν είναι κάποια σοφία.
    Είναι συσωρευμένη πείρα από αγώνες χρόνων.
    Να την "εκμεταλευτούμε", να βγούμε πιο δυνατοί.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συνάδελφε καλησπέρα.
    Μπορούμε να το καταφέρουμε.
    Όλοι ξέρουμε τον τρόπο.
    Κόπος χρειάζεται.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα ΕΥΡΥΤΑΝΑ ΙΧΝΗΛΑΤΗ.
    Δεν έχουμε πολύ χρόνο...
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. ΚΑΤΕΡΙΝΑ καλησπέρα, καλώς όρισες!
    Με τιμούν τα λόγια σου.
    Καλό αγώνα!
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ντίνα καλησπέρα!
    Με όλες μας τις δυνάμεις να σπάσουμε τις αλυσίδες του φόβου.
    Να μην υπάρχουν πια φοβισμένοι, μόνο αποφασισμένοι.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Scorpion49 καλησπέρα!
    Τα χαράτσια να είναι η αφορμή.
    Σαράκι ο φόβος, τρώει τα σωθικά.
    Να το πατήσουμε!
    Ευχαριστώ.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Καλησπέρα PHOTO ΤΙΤΛΟΙ!
    Μόνο εκεί. Εκεί μετριούνται οι δυνάμεις. Όλων.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. ΣΥΝΤΡΟΦΕ ΟΙΚΟΔΟΜΕ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΣΟΥ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ ΜΙΛΗΣΕ ΣΤΙΣ ΚΑΡΔΙΕΣ ΟΛΩΝ.ΟΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΣΥΜΠΥΚΝΩΝΕΙ ΟΣΑ ΗΘΕΛΑΝ ΝΑ ΠΟΥΝ.Η ΛΑΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΣΥΓΚΡΟΤΗΘΗΚΕ ΚΑΙ ΗΤΑΝ Η ΑΙΘΟΥΣΑ ΚΑΤΑΜΕΣΤΗ ΑΠΟ ΚΟΣΜΟ.ΚΑΤΕΡΙΝΑ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Καλησπέρα ββ.
    Αυτός που το βράδυ πέφτει να κοιμηθεί χωρίς τύψεις και ενοχές, μα μόνο έχοντας στο κορμί του την κούραση της μέρας, περπατά πάντα με το κεφάλι ψηλά!
    Όχι, δεν το βάζουμε κάτω, όπως λες κι εσύ. Οι παρακαταθήκες βαριές. Η ανάγκη για επιβίωση με αξιοπρέπεια, το ίδιο.
    Οι συνάδελφοι χαλυβουργοί είναι αποφασισμένοι. Δείχνουν σε όλους (ΣΕ ΟΛΟΥΣ) ένα δρόμο αντίστασης.
    Δεν πρέπει να νιώσουν μόνοι ούτε λεπτό. Η εργατική τάξη ολόκληρη οφείλει να τους συμπαρασταθεί, όχι μόνο ηθικά αλλά και ΥΛΙΚΑ! Και να γίνει τώρα! Εκεί, στην "Ελληνική Χαλυβουργία", άναψε μια φωτιά.
    Πολλές φωτιές χρειάζονται για να λιώσουν οι αλυσίδες.
    Να είσαι γερή και δυνατή, να μας εμπνέεις με τη "φωνή" σου!
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. ΚΑΤΕΡΙΝΑ,
    σκέψεις, αγωνία, προβληματισμός, πίστη στον αγώνα. Αυτό ήταν το κείμενο. Δεν διεκδικούμε εδώ "συγγραφικά εύσημα".
    Αν άγγιξε κάποιων τις "χορδές", το θεωρώ πολύ τιμητικό για μένα.
    Καλή δύναμη στον αγώνα σας, εκεί!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θερμά συγχαρητήρια. Για το άρθρο που μίλησε και στη δική μου καρδιά. Όπως συμβαίνει με καθετί αληθινό. Αλλά και συνολικά για το ιστολόγιό σας. Που το γνώρισα μόλις προχτές από την αναδημοσίευση φίλης του άρθρου σας για το Γιάννη Βαγενά. Ήξερα τον άνθρωπο. Τον ήρωα του κλάδου μας (δασκάλα ούσα κι εγώ) και του λαού μας. Όχι τις λεπτομέρειες. Κι όχι πως ήταν Ηπειρώτης. Συγκλονίστηκα από το αφιέρωμά σας. Ως φαίνεται η Κυψέλη της Άρτας δε βγάζει μέλι μα ανθρώπους που γλυκαίνουν την ίδια τη ζωή μας. Άλλοι με τη στάση τους, άλλοι με το λόγο τους.

    Κι ως προς την ουσία του παρόντος άρθρου σας να σας "γλυκάνω" λίγο κι εγώ. Αυτά ακριβώς που γράφετε ξεκινήσαμε ήδη στη Θεσπρωτία να τα κάνουμε πράξη. Έχοντας κατά νου το εκ των κάτω το φως και παίρνοντας τη ζωή μας στα χέρια μας. Θα χαρούμε πολύ αν περάσετε και από το δικό μας ιστολόγιο, το http://ekpaideutikoiendrasei.blogspot.com , που μπορεί να μην έχει ούτε ένα μήνα ζωής μα είναι το μετερίζι του αγώνα που δίνουμε για τη ζωή μας και τη ζωή των παιδιών. Εκεί και θα αναδημοσιεύσουμε τη φωτογραφία του άρθρου σας με link στην ανάρτησή σας, ελπίζοντας να τη διαβάσουν όσοι περισσότεροι γίνεται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Δανάη καλησπέρα.
    Με μεγάλη χαρά σε καλωσορίζω εδώ.
    Ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Με τιμούν. Ειδικά όταν βγαίνουν από τη σκέψη δασκάλων αγωνιστών που δε συμβιβάζονται, δεν αρκούνται. Ναι, μόνο αν πάρουμε τη ζωή μας στα δικά μας χέρια, έχουμε ελπίδες. Αγώνας, συλλογικότητα, αλληλεγγύη, οι έννοιες που πρέπει να εκφράζουν τη δράση του λαού σήμερα. Προς αυτή την κατεύθυνση ας είναι οι προσπάθειές μας. Με όσες δυνάμεις μας απέμειναν. Τί λέει ο ποιητής; "Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή!"
    Καλή δύναμη στον όμορφο αγώνα σας!

    υγ.1) Η επικοινωνία μας ας γίνεται στον ενικό.
    υγ.2) Η Κυψέλη Άρτας βγάζει και... μέλι, και μάλιστα υψηλής ποιότητας!
    Καλή αντάμωση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:

Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.

Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.

Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.

ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.

Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.

Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.

Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.