Την Πέμπτη 1 Δεκέμβρη, στην ΑΠΕΡΓΙΑ, πάμε με το ΠΑΜΕ!

Σκεπάρνι να μην ακουστεί. Μηχανή να μην δουλέψει. Καμιά υπηρεσία ανοιχτή.  Προπέλα να μη γυρίσει. Να νεκρώσουν τα γιαπιά, τα εργοστάσια, τα γραφεία, τα λιμάνια. ΟΛΟΙ στον αγώνα, όλοι στους δρόμους. Την Πέμπτη 1 του  ΔΕΚΕΜΒΡΗ κανείς στη δουλειά. Να δυναμώσει παντού η αλληλεγγύη ανάμεσα στην εργατική τάξη.

·         Κάτω τα χέρια από τις Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Όχι στις μειώσεις μισθών. Να καταργηθούν τώρα οι αντεργατικοί νόμοι για τις Συλλογικές Συμβάσεις και τις εργασιακές σχέσεις.

·         Να γενικευτεί το κύμα ανυπακοής στα χαράτσια. Να μην πατήσει πόδι στις γειτονιές, συνεργείο της ΔΕΗ για να κόψει το ρεύμα. Να καταργηθούν τώρα τα χαράτσια.

·         Να μην αφήσουμε να διαλύσουν τα Ασφαλιστικά Ταμεία και να ισοπεδώσουν τις συντάξεις. Να μην πληρωθούν οι δανειστές, να πληρωθούν οι μισθοί κι οι συντάξεις.

·         Κανένας άνεργος χωρίς υγεία, περίθαλψη, χωρίς τα αναγκαία.

·         Κανένας μόνος του στην επίθεση των εργοδοτών, στις απολύσεις, στην εφεδρεία.

·         Να φορολογηθούν τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου με 45%. Αφορολόγητο όριο 40.000€ για κάθε εργατική – λαϊκή οικογένεια και επιπλέον 5.000€ για κάθε παιδί.

·         Όχι στο ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου στα μονοπώλια.

Δεν έχουμε άλλη επιλογή. Ή θα σκύψουμε το κεφάλι και θα δεχθούμε να δουλεύουμε μόνιμα για 500 και 300 ευρώ, μισοάνεργοι, άνεργοι και χωρίς δικαιώματα για να σωθούν τα κέρδη των μονοπωλίων και η ΕΕ ή θα μπούμε σε νέους αγώνες για ανατροπή της βάρβαρης αντιλαϊκής πολιτικής.

Μαζί με το ΠΑΜΕ για ενιαίο μέτωπο αντίστασης παντού, στα εργοστάσια, σε κάθε χώρο δουλειάς και γειτονιά, στα σχολειά και στα χωριά απέναντι στην κλιμάκωση του πολέμου εργοδοσίας, κυβέρνησης, ΕΕ. Μαζί με το ΠΑΜΕ για ένα ρωμαλέο, αποφασισμένο κίνημα ρήξης και ανατροπής.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, δεν έχουν να περιμένουν τίποτα αισιόδοξο από τη νέα κυβέρνηση. Αντιθέτως, πρέπει να δυναμώσει το σύνθημα “ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΜΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΛΟΥΤΟΚΡΑΤΙΑΣ”. ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΡΑ.

Ούτε μια ώρα να μην τους χαριστούμε. Στόχος της κυβέρνησης του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ είναι να περάσουν και νέα βάρβαρα μέτρα, να συρρικνωθούν παραπέρα οι μισθοί, οι συντάξεις, να ξεχαρβαλωθούν κι άλλο οι εργασιακές σχέσεις, να επιβληθούν νέοι φόροι στο λαό. Να θυσιαστούν τα πάντα στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων.

Να αξιοποιηθεί η θετική εμπειρία της 48ωρης απεργίας στις 19 και 20 Οκτώβρη. Αυτός ο αγώνας έφερε σε δύσκολη θέση και οδήγησε σε ανατροπή την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Να απορριφθούν τα εκβιαστικά διλήμματα που βάζουν η κυβέρνηση, τα κόμματα της πλουτοκρατίας, η Ε.Ε. Να απορριφθούν οι πολιτικές που μας καταδικάζουν στη φτώχεια, στην ανεργία, στην εκμετάλλευση.

Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια!

Η εργατική τάξη, οι αυτοαπασχολούμενοι, η νεολαία, η φτωχή αγροτιά να δυναμώσουν τους ταξικούς αγώνες και τη συμμαχία τους. Να βάλουν ως στόχο να πάρουν στα χέρια τους τα μέσα παραγωγής και την εξουσία.

Ή εμείς ή αυτοί. Τα ψέματα τελείωσαν. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά.

ΠΙΟ ΔΥΝΑΤΑ, ΠΙΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΑ, με ακόμα μεγαλύτερη μαζικότητα να συνεχίσουμε την πάλη. Να σηκώσουμε πιο ψηλά τη σημαία των ταξικών αγώνων σε κάθε εργοστάσιο και τόπο δουλειάς.

Κανένας εργάτης, άνεργος να μη λείψει. Να ’ρθει πιο κοντά στο ΠΑΜΕ, να οργανωθεί στα σωματεία του, να εκφράσει αγωνιστικά, ταξικά την οργή του. Ακόμα πιο ορμητικά να αρνηθεί την πληρωμή των χαρατσιών. Να μην ξεγελαστεί από καλέσματα για συναίνεση και κοινωνική συνοχή. Δεν υπάρχει κανένα κοινό συμφέρον με τους εκμεταλλευτές του. Να απορρίψει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία. Να μην παραδώσει τα όπλα και να ρίξει τον πήχη της ζωής του για να ταϊστεί το κεφάλαιο από τους τόκους και τα χρεολύσια.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΑΚΟΜΑ ΑΠΕΡΓΙΑ. Να απορρίψουμε το νέο προϋπολογισμό που σφαγιάζει τα λαϊκά στρώματα. Τα συνεχόμενα χαράτσια και οι νέοι φόροι, η κατακόρυφη μείωση των μισθών και των κοινωνικών δαπανών, το χτύπημα και η σφαγή στα δικαιώματα συμπληρώνονται με νέες φοροαπαλλαγές και προνόμια για το κεφάλαιο. Για όλα αυτά απάντησή μας πρέπει να είναι η οργάνωση του αγώνα παντού. Κίνημα ρήξης και ανατροπής της αντιλαϊκής πολιτικής. Να πληρώσει το κεφάλαιο.

Η απεργία την 1η ΔΕΚΕΜΒΡΗ, ΕΙΝΑΙ ΑΠΕΡΓΙΑ ΣΥΝΕΧΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΛΙΜΑΚΩΣΗΣ της πάλης απέναντι στον πόλεμο που μας έχει κηρύξει η πλουτοκρατία.

ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΕΙ Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ, Η ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Καμία ανοχή, καμία συναίνεση, καμία καθυστέρηση. Ο λαός μπορεί να απαντήσει αγωνιστικά στο μαύρο μέτωπο, να αποκρούσει τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία.

Όλοι στο δρόμο των χαλυβουργών της Ελευσίνας!

Η ανεργία "χτυπά" τους οικοδόμους σε ποσοστό πάνω από 70% στην Άρτα

Περιφερειακή Σύσκεψη των Διοικητικών Συμβουλίων και Σωματείων Οικοδόμων πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 27 Νοεμβρίου στην Άρτα, στην αίθουσα του Εργατικού Κέντρου, με πρωτοβουλία του Συνδικάτου Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων Άρτας.

Η σύσκεψη είχε θέμα τις πολιτικές εξελίξεις και τον συντονισμό της δράσης για τα μέτωπα πάλης που αφορούν την προστασία από την ανεργία, τις συλλογικές συμβάσεις, το ασφαλιστικό και τις συντάξεις, το φορολογικό και τον προϋπολογισμό. Στη σύσκεψη παραβρέθηκε και μίλησε ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Ελλάδας Γιάννης Πάσουλας ενώ συμμετείχαν σωματεία από την Ήπειρο, το Αγρίνιο και τα Ιόνια Νησιά.

Η ανεργία στον κλάδο έχει φτάσει πάνω από 70% όπως ανέφερε ο κ. Πάσουλας ο οποίος τόνισε τα εξής: «Η κατάσταση που βιώνει ο κλάδος των κατασκευών είναι ανάλογη μ' αυτήν που βιώνουν και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι, γιατί αν οι άλλοι εργαζόμενοι δεν έχουν χρήματα για να αγοράσουν ή να φτιάξουν σπίτι και οι οικοδόμοι δεν μπορεί να έχουν δουλειά.  Εάν οι αγρότες δεν πουλήσουν το προϊόν τους, και βλέπω ότι εδώ όλα τα πορτοκάλια είναι πάνω στις πορτοκαλιές, επίσης δεν μπορούν να δουλέψουν οι οικοδόμοι.

Κατά συνέπεια αυτή η κατάσταση που σήμερα διαμορφώνεται με την οικονομική κρίση, ακουμπάει όλους τους εργαζόμενους και βέβαια ακουμπάει και τους οικοδόμους. Αυτή τη στιγμή είναι τουλάχιστον το 70% των οικοδόμων πανελλαδικά άνεργοι, ίσως και περισσότεροι και σε ορισμένες περιοχές μπορεί το ποσοστό να υπερβαίνει το 70%-75%. Και βεβαίως φαίνεται ότι αυτό θα διογκώνεται όσο αυτή η κατάσταση, όσο αυτή η πολιτική υπάρχει και δημιουργεί αυτά τα προβλήματα».

Και στην Άρτα η κατάσταση δεν διαφέρει από τους άλλους νομούς και η ανεργία "χτυπά" τους οικοδόμους σε ποσοστό πάνω από 70% σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφερε ο πρόεδρος του Συνδικάτου Οικοδόμων & Συναφών Επαγγελμάτων Άρτας Χρήστος Φώτης. "Βλέπουμε το νέκρωμα της αγοράς γενικά. Οικοδομική δραστηριότητα δεν υπάρχει. Η πολυπόθητη Ιόνια οδός περιμένουμε 4-5 χρόνια για να ολοκληρωθεί. Στα ελάχιστα έργα που συνεχίζονται οι άνθρωποι έχουν να πληρωθούν 4-5 μήνες" ανέφερε μεταξύ άλλων ο κ. Φώτης.

ΑΕΤΟΣ των ΤΖΟΥΜΕΡΚΩΝ

http://romiazirou.blogspot.com/

Ένα άγνωστο ποίημα του Μιχάλη Κατσαρού

Μιχάλης Κατσαρός (1919-1998)

Πριν από καιρό, ξεφυλίζοντας παλιά  τεύχη του περιοδικού «Εθνική Αντίσταση» που εκδίδει η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ, ανάμεσα στις πλούσιες  σε ιστορικά στοιχεία, χρονικά, και αναμνήσεις αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, σελίδες του, βρήκα ένα μάλλον άγνωστο ποίημα του  Μιχάλη Κατσαρού. Εκτός από το σπουδαίο αυτό ποίημα, μεγάλο ενδιαφέρον έχει η ιστορία του πως γράφτηκε. Ο Κώστας Μαραγκουδάκης, κάτοχος του άγνωστου ποιήματος, το στέλνει στη σύνταξη του περιοδικού, μαζί με την ακόλουθη επιστολή:

[«Σας στέλνω ένα αδημοσίευτο – νομίζω – ποίημα του ποιητή Μιχάλη Κατσαρού, του οποίου την ομορφιά, ασφαλώς και θα εκτιμήσετε εσείς και οι αναγνώστες της «Εθνικής Αντίστασης». Πριν απ’ αυτό, γράφω λίγα για το «ιστορικό» αυτού του ποιήματος.

Το καλοκαίρι 1944, όταν όλες οι εχθρικές δυνάμεις συνεργάζονταν για τη μεγαλύτερη και ταχύτερη εξόντωση των αγωνιστών της Εθνικής Αντίστασης, πριν από την απελευθέρωση, από Ράλληδες, ασφαλίτες, και γερμανοτσολιάδες, Γερμανούς και Άγγλους πράκτορες, είχαν ενταθεί οι διωγμοί – κυρίως στις πόλεις – με διεύρυνση των συλλήψεων και εκτελέσεων αγωνιστών του ΚΚΕ, του ΕΑΜ, της ΕΠΟΝ, κα.

Στο πλαίσιο δράσης των «Ελλήνων» του Ράλλη, η γνωστή ομάδα της «ειδικής ασφάλειας» - της οδού Ελπίδος – μπλοκάρισε το σπίτι μου στην Κηφισιά. Το ερεύνησε διεξοδικά, και συνέλαβε το μεγαλύτερο αδελφό μου, Νίκο Μαραγκουδάκη, η δράση του οποίου στο μαζικό κίνημα και στην ΕΠΟΝ είχε ενταθεί πολύ. [  ] Ο αδελφός μου, 21 ετών τότε, πιάστηκε και οδηγήθηκε στις φυλακές Χατζηκώστα, στην οδό Πειραιώς, όπου σήμερα είναι το ΙΚΑ.

Οι θάλαμοι, με χτισμένα τα παράθυρα, ήταν γεμάτοι ασφυκτικά. Εκεί, ο Νίκος, ο οποίος επίσης έγραφε ποιήματα (βλ. τεύχη «Νέας Γενιάς»), γνωρίστηκε με τον επίσης κρατούμενο νεαρό ποιητή Μιχάλη Κατσαρό. Και οι δυο φλέγονταν από τα ιδανικά της ΕΠΟΝ και γίνανε αμέσως φίλοι.

Όταν κάποτε οι δεσμοφύλακες σκέφτηκαν να αραιώσουν τους ασφυκτικά γεμάτους θαλάμους, μαζί με άλλους μετέφεραν το Νίκο στο πάνω πάτωμα. Ο Μιχάλης ετοίμασε αμέσως ένα ποίημα (το παραθέτω παρακάτω), το οποίο έστειλε στο Νίκο, που το διατηρεί μέχρι σήμερα, σαν ακριβή ανάμνηση:

«Φίλε, που σε συνάντησα σε μιαν οδοιπορία

-του θανάτου που ζήσαμε ή της ζωής που θα’ ρθει-

είχες στα μάτια τη φωτιά σμιχτή με μια απορία

από τα νιόβγαλτα φτερά, γιατί ο αέρας πάρθει.

Μας ένωσε σφιχτά σφιχτά του ανθρώπου ο μέγας πόνος

και της ιδέας ο άνεμος μας φούσκωσε τα στήθη.

Κάποιου καινούργιου, που έρχεται, μας συνεπήρε ο τόνος.

Ορίζοντες Μαγιάπριλου μας φέρνουνε τα πλήθη.

Κι εμείς, δεσμώτες της ζωής, προς τις κορφές τραβάμε

-του Ολύμπου ή του Γολγοθά- στη μέθη ενός ονείρου

το θάνατο και τη ζωή αλέγκρα χαιρετάμε

με τ’ άξια νιάτα, πορφυρά, στο δρόμο του απείρου».]

Στις 21 Νοέμβρη έκλεισαν 13 χρόνια από το θάνατο του ποιητή. Στη μνήμη του αφιερώνεται αυτή η ανάρτηση.

Μάθε παιδί μου γράμματα! (Φωτογραφίες από το ελληνικό σχολείο παλιότερων χρόνων)

Ο μαυροπίνακας είναι χαρακωμένος και μόλις διακρίνονται τα

σημάδια επάνω του. Η σόμπα στη μέση της αίθουσας

προσπαθεί να ζεστάνει τα μικρά παιδιά

Στα θρανία δεν κάθονται δυο δυο η τρεις τρεις αλλά έξι και πάνω!
 Ιδιαίτερη προσοχή δώστε στο βλέμμα του δασκάλου και
στα σταυρωμένα χέρια των παιδιών(1952)



Τα παπούτσια βέβαια ήταν πολυτέλεια...



Κάτι ανάλογο και στα κορίτσια. Και βέβαια πού βιβλία...
 ένα βιβλίο για δύο άτομα...
(Δημοτικό Σχολείο Καναλίων Βόλου,1949)

Εδώ δεν υπάρχει καν αίθουσα... το μάθημα έξω...
ο πίνακας φαίνεται  μόνο σε λίγους και με δυσκολία...
( Δημοτικό Σχολείο Ηπείρου 1950 )

Όταν πολυτέλεια ήταν ακόμα και τα θρανία... τα παιδιά
γονατισμένα συμμετέχουν στο μάθημα!

Τα παιδιά με πιο προσεγμένο ντύσιμο.

Εδώ κυριαρχούσε η προπαγάνδα της βασίλισσας Φρειδερίκης

περί …προσεγμένων παιδιών και σχολείων (1953)

Υποστολή σημαίας τη δεκαετία του 1950



Δημοτικό σχολείο στο Βαρδάρη Θεσσαλονίκης.

Περίπου 60 παιδιά με μόνο μία δασκάλα! (1930)



Ελληνικό Σχολείο Αρρένων Πύλου, όταν η τραγιάσκα
επιβάλλονταν για τα αγόρια... (1930)

...και το ανάλογο σχολείο θηλέων. Ο αριθμός μαθητριών

εξίσου μεγάλος και η δασκάλα πάλι μόνο μία!

Όταν θέριζε η πείνα... συσσίτιο στο σχολείο



Και βέβαια δε θα μπορούσαν να λείψουν οι εκδηλώσεις
στο τέλος της χρονιάς. Γυμναστικές επιδείξεις



Μια σχετικά πιο πρόσφατη φωτογραφία. Το 5ο Γυμνάσιο

Θηλέων Θεσσαλονίκης. Η ποδιά απαραίτητη στις μαθήτριες,

το ίδιο και ο γιακάς...

ΠΗΓΗ: Τρελλογιάννης

http://romiazirou.blogspot.com/

30 χρόνια Ευρωπαϊκή "Ένωση"

ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΙΑ...

Η φωτογραφία από το φιλικό ιστολόγιο http://dinavitzileou.blogspot.com/

Στην Κούβα υπάρχουν αξίες σταθερές που δεν θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους

Βαρέθηκα να ακούω τα κλασικά πια  ανεγκέφαλα σχόλια του καθενός που πάει στην Κούβα για να θαυμάσει ωραία σώματα, να πιεί ρούμι, να χαλαρώσει και να χορέψει και γενικά να κάνει το χαρούμενο τουρίστα  μόνο και μόνο γιατί ειναι μόδα!

Η δική μου γνώμη για την Κούβα που πήγα εκεί το 2008 θα σας περιγράψω ποια είναι, πως ένιωσα και τι είδα! Σίγουρα δεν πήγα με προκατάληψη και διάθεση να κρίνω αλλά να θαυμάσω αυτούς τους ανθρώπους που εδώ και 52 χρόνια ζουν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο επειδή δεν συμβαδίζουν με την κοινή λογική των πολιτισμένων Ευρωπαίων  ή με τις επιθυμίες των Αμερικανών.

Και παρ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσα χρόνια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστοι και έχουν καταφέρει πολλά! Πολλά που εμείς στις δήθεν πολιτισμένες κοινωνίες μας δεν θα δούμε ποτέ. Σίγουρα έχουν και πολλές ελλείψεις που απ' αυτες καταπιάνονται όλοι οι μεγάλοι δυσφημιστές του καθεστώτος που εδώ και τόσα χρόνια αγωνίζονται να το απαξιώσουν!

Σίγουρα  για έναν μέσο αστό Έλληνα υπάρχουν πολλές ελλείψεις κυρίως υλικές που για εμάς εδώ θα θεωρούνταν αδιανόητες. Για εμάς εδώ τους αστούς όχι τους ζητιάνους και τους πολύ φτωχούς γιατί όταν μιλάμε για τον εαυτός μας αυτούς πάντα τους ξεχνάμε, θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι είναι σαν και εμάς με τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το μισθό τους. Ξεχνάμε τους φτωχούς αυτούς που τα βγάζουν  πέρα ίσα ίσα ή αυτούς που δεν τα βγάζουν καν πέρα. Και σίγουρα αυτοί στην Κούβα θα είχαν πολύ περισσότερο σεβασμό και φυσικά τρία βασικά: σεβασμό, υγεία και παιδεία.

Η ιατρική στην Κούβα

Δεν θα πω πολλά για την Κούβα εξάλλου δέκα  ημέρες έμεινα. Απίστευτη η αίσθηση, η επαφή με τη φύση παρθένα γη, ατελείωτα καταπράσινα τοπία, πραγματικά λες και βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη συμπεριφορά σέβονται τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο αδιαφορώντας για το ποιός ή  από που είναι. Αυτό το βιώνεις καθημερινά πάντα σε αντιμετωπίζουν με χαμόγελο με ευγένεια έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν δείγμα φαίνεται όχι μόνο τις μόρφωσης αλλά και της παιδείας που διαθέτουν!

Εκεί κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές και σίγουρα δεν θυσιάζονται όλα στο βωμό του χρήματος ούτε φυσικά υπάρχει αυτή η επιδειξιομανία του πλούτου της ύλης όπως έχουμε συνηθίσει εμείς στο δυτικό κόσμο. Κάτι υπέροχο ακόμα εκεί είναι ότι δεν υπάρχουν διαφημίσεις σχεδόν πουθενά. Επιπλέον δεν υπάρχει αυτή η προσωπολατρεία  με εξαίρεση στο πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα και αυτό με αρκετά συγκρατημένο τρόπο.

Ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία της Κούβας έχει η ιατρική. Οι γιατροί έχουν άλλοι νοοτροπία και άλλη συμπεριφορά  αυτό το διαπιστώσαμε και εμείς όταν κάποιος από το γκρουπ μας παραπονέθηκε για έντονους πόνους στο στήθος. Αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εκεί διαπιστώθηκε αφού έγινε το απαραίτητο ηλεκτροκαρδιογράφημα, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αποφασίστηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να χειρουργηθεί.

Οι γιατροί εκεί ουτε ρώτησαν ποιός είναι τι ασφάλεια έχει κτλ, όπως θα γινόταν σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα τον ανέλαβαν κατευθείαν και θεώρησαν καθήκον τους να κάνουν ότι περνούσε από το χέρι τους για να του σώσουν τη ζωή. Χειρουργήθηκε και όλα πήγα ευτυχώς καλά.

Ο άνθρωπος -που για αυτονόητους λόγους δεν μπορώ να αποκαλύψω το όνομα του- όταν συνήλθε δεν ήξερε πως να τους ευχαριστήσει ήθελε να τους δώσει χρήματα από ευγνωμοσύνη προσπαθούσε να τους εξηγήσει, αλλά αδύνατον να τα δεχτούν. Θεωρούσαν ότι ήταν καθήκον τους να του σώσουν τη ζωή με κάθε τρόπο.

Αντιθέτως στην Ελβετία όταν κάποια από το γκρουπ μας έσπασε το χέρι της κατά τη διάρκεια μαθημάτων σκι και παρόλο που ο άντρας της ήταν γιατρός πλήρωσε 600 ευρω για τη συνέντευξη όπως το αποκαλούν εκεί (δηλαδή για τα δέκα λεπτά που χρειάστηκε ο γιατρός για να διαγνώσει ότι έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα) και να της πει ότι χρειάζεται άμεσα επέμβαση και ότι εκεί θα της κόστιζε περίπου 3.000 ευρω.

Δύο πολύ καλά  παραδείγματα μιας φτωχής χώρας και μιας από τις πλουσιότερες στο κόσμο για το πως αντιμετωπίζουν τους ασθενείς. Φυσικά η γυναίκα ταξίδεψε άμεσα για την Ελλάδα (με αφόρητους πόνους) ευτυχώς είχε την επιλογή μια και δεν ήταν πολύ μακριά.

Οι άστεγοι της Ευρώπης

Σίγουρα υπάρχουν  και οι Κουβανοί που κοστολογούν το δυτικό τρόπο ζωής, που επιζητούν περισσότεροι πολυτέλεια και υλικά αγαθά στη ζωή τους, ίσως είναι και αυτοί που παραπονιούνται για το σύστημα εκεί. Πάντα υπάρχουν επικριτές αλλά θεωρώ ότι αν θέλουν μπορούν να φύγουν να ζήσουν την πολυπόθητη ευρωπαϊκή ζωή.

Ωστόσο η ζωή στην Κούβα παρά τις δυσκολίες ήταν σίγουρα και με τεράστια διαφορά πολύ πιο ανθρώπινη από ότι στις υπόλοιπες χώρες τις Λατινικής Αμερικής και της πολιτισμένης Ευρώπης όπου για παράδειγμα σε πόλεις της Ευρώπης που έχω βρεθεί όπως στο Μιλάνο συναντάς άστεγους που κοιμούνται μέσα στις σκουπιδοσακούλες, στο Παρίσι περίπου 60 χιλιάδες άστεγοι κοιμούνται στους δρόμους κτλ.

Όμως δεν άκουσα κανέναν τουρίστα ποτέ να κάνει κριτική στα τόσα άρθρα που καθημερινά κυκλοφορούν στα διάφορα περιοδικά και εφημερίδες εγκωμιάζοντας μια ευρωπαϊκή χώρα. Γιατί εκεί δεν μας συγκινούν οι ζητιάνοι; γιατί εκεί  το να βλέπεις ανθρώπους να ζουν στο δρόμο είναι κατι καθημερινό και φυσιολογικό; Γιατί  δηλαδή στην Ευρώπη οι φτωχοί  χάνουν σχεδόν την ιδιότητα του ανθρώπου;

Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα των άλλων ανεπτυγμένων επιτυχημένων οικονομιών πέραν της Κούβας που προβάλλονται ως πρότυπα. Και όχι μόνο. Το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί πολεμικές επιχειρήσεις στην Λιβυή και χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται, εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, μεταναστεύουν αλλού αλλά ήδη η Ευρώπη ετοιμάζει σκληρά μέτρα για να μην τους δεχτεί. Στο Μεξικό, στη Βραζιλία, στη Βολιβία θριαμβεύει το εμπόριο ναρκωτικών και όχι μόνο το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων κτλ.

Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο τόσο ασταθής κόσμος κυριαρχείται ακόμη από τις αυτοκαταστροφικές, όπως αποδείχθηκε, δυνάμεις του χρήματος και της διεθνούς κερδοσκοπίας, οι οποίες εξουσιάζουν και ελέγχουν την πολιτική.

Οι υπεύθυνοι παραμένουν ατιμώρητοι

Η τεράστια αύξηση στις πωλήσεις όπλων στην Λατινική Αμερική, καθώς το 2010 έφτασαν στα 63.3 δις δολ. Συνολικά καταγράφονται πολεμικές δαπάνες σε παγκόσμιο επίπεδο της τάξης των 1.6 τρις δολ. Οι ΗΠΑ παραμένουν πρώτες στη λίστα καθώς ξόδεψαν 698 δις δολ. κτλ.

Λοιπόν όπως καταλαβαίνετε ειμαστε οι τελευταίοι που έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε την Κούβα και τον Φιντέλ που εδώ και τόσα χρόνια ζουν αρμονικά μακριά από αυτοκαταστροφικούς πολέμους που δημιουργούν οι ισχυροί του πλανήτη και  οι πολιτικοί ηγέτες που είναι εξαρτημένοι σε μεγάλο βαθμό από τους ισχυρούς του χρήματος και  δεν μπορούν να ξεπεράσουν την διαχρονική σχέση που έχτισαν μαζί τους και έτσι οι αδηφάγες κι απρόσωπες αγορές,

παρ' ότι παρήγαγαν την χρηματοπιστωτική κρίση, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν για την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αλλά αντιθέτως έκτοτε κερδίζουν όλες τις μάχες σε βάρος χωρών και κυβερνήσεων. Λοιπόν αν και η Κούβα πέσει θύμα αυτής της διεθνούς «μαφίας» σίγουρα δεν θα φταίει αυτοί ούτε ο Φιντέλ αλλά εμείς που αφήσαμε να συμβεί και δεν την προστατέψαμε!

Αυτή ήταν η Κούβα που εγώ είδα, ένιωσα, αγάπησα και θαύμασα το Φιντέλ που πραγματικά έχει καταφέρει τόσα χρόνια να μείνει ζωντανός κυριολεκτικά και μεταφορικά και προσπάθησε να εφαρμόσει αυτά για τα οποία αγωνίστηκε. Ίσως την Κούβα που είδα εγώ να μην την ξαναδούμε πια όμως πραγματικά άξιζε και είμαι πολύ τυχερή που τη γνώρισα!

Γιατί να πληρώσουν αυτοί τα δικά μας λάθη;

Μακάρι να μην γίνει και αυτή θύμα της αγελαίας αποκτήνωσης που έχει προκαλέσει σε εμάς ο φιλελευθερισμός.  Λέξεις όπως, πτώχευση, οικονομική κατάρρευση, αναφέρονται και συντηρούνται εντέχνως για να δεχθούμε τα πάντα για να βγούμε από αυτη την δύσκολη κατάσταση. Στο κάτω κάτω γιατί να πληρώσουν αυτοι τα δικά μας λάθη; Αυτοι τοσα χρόνια αρνούνται να αφομοιώσουν το αποτυχημένο σύστημα μας. 

americalatina.com.gr - Της Καλλιόπης Σπανομάρκου

Mυρσίνη Τσακίρη

Πηγή: http://barbudosdesierramaestra.blogspot.com/

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ": Για 27 μέρες, συνεχίζουν τον αγώνα με νέες δυνάμεις. Η αλληλεγγύη μεγαλώνει.

Κάθε μέρα όλο και περισσότεροι εργάτες εκφράζουν την ταξική τους
αλληλεγγύη, έξω από την πύλη της "Ελλην. Χαλυβουργίας".
Η εικόνα από τη χτεσινή συγκέντρωση (Ριζοσπάστης)

Ανυποχώρητοι, αλλά ενωμένοι και αποφασισμένοι συνεχίζουν για 27η μέρα σήμερα την απεργία διαρκείας οι εργαζόμενοι της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο. Εξω από την πύλη του εργοστασίου, έχοντας σαν όπλο την αστείρευτη αλληλεγγύη που εκφράζεται από όλη τη χώρα και από παντού καθημερινά, επιμένουν να αγωνίζονται και να διεκδικούν την ανάκληση των 34 απολύσεων. Ξεκάθαρα συνεχίζουν να στέλνουν αγωνιστικά μήνυμα στην εργοδοσία ότι δεν πρόκειται να αποδεχτούν τις αντεργατικές της αξιώσεις για εκ περιτροπής εργασία ή 5ωρη εργασία.

Ο αγώνας τους αυτός εδώ και 27 ημέρες, που έχει απλωθεί πλέον σε όλη τη χώρα, σε κάθε χώρο εργασίας, σε κάθε πόλη, σε κάθε γειτονιά, έρχεται να υποστηριχτεί και από τις γυναίκες των ίδιων των απεργών. Με σύσκεψη που διοργανώνουν σήμερα στις 12 το μεσημέρι στο χώρο του εργοστασίου θα συζητήσουν την οργάνωση της δράσης μέσω της ίδρυσης επιτροπής αγώνα.

Οπως σημειώνεται άλλωστε και στο κάλεσμα των γυναικών: «Οι σύντροφοί μας δίνουν έναν ηρωικό εργατικό αγώνα για το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Μαζί με τα παιδιά μας είμαστε στο πλάι τους, τους συμπαραστεκόμαστε και τους στηρίζουμε. Τους δίνουμε κουράγιο από το πείσμα τους! Θάρρος από το δίκιο του αγώνα τους! Ηρθε η ώρα να γίνουμε κι εμείς μια γροθιά, όπως οι σύντροφοί μας. Είναι επιτακτική ανάγκη να συναντηθούμε όλες μαζί, να γνωριστούμε καλύτερα, να μελετήσουμε τα προβλήματά μας, να συζητήσουμε και να βρούμε καλύτερους τρόπους για να στηρίξουμε τις οικογένειές μας. Για τις οικογένειες των χαλυβουργών δεν υπάρχει γυρισμός. Αυτός ο αγώνας θα μας βγάλει νικητές!!! Συνεχίζουμε μαζί τους, ξεπερνώντας κάθε εμπόδιο».

Συνεχίζεται η αλληλεγγύη

Στο μεταξύ συνεχίστηκε και χτες η έμπρακτη αλληλεγγύη με υλική και οικονομική βοήθεια και οι επισκέψεις αντιπροσωπειών στους απεργούς. Ιδιαίτερα συγκινητική ήταν η επίσκεψη που δέχτηκαν το πρωί οι απεργοί όταν στο εργοστάσιο έφτασε ένα πούλμαν της Ομοσπονδίας Συνταξιούχων ΙΚΑ. Εξέφρασαν την αλληλεγγύη της παλιάς φρουράς της εργατικής τάξης, όπως είπαν, δίνοντας δύναμη στους απεργούς να συνεχίσουν και ειδικά συνταξιούχοι παλιοί χαλυβουργοί που έχουν δώσει μάχες στο παρελθόν για πολλά από τα σημερινά δικαιώματα.

Στο πλευρό τους βρέθηκαν ακόμα αντιπροσωπεία από το ΔΣ του ΤΕΙ Πειραιά και φοιτητές μέλη του ΜΑΣ εκεί, μαθητές του 1ου Λυκείου Ανω Λιοσίων. Ακόμα, εκπρόσωποι του Σωματείου Τραγουδιστών Μελοδράματος Εθνικής Λυρικής Σκηνής, οι οποίοι παρέδωσαν στους χαλυβουργούς 340 ευρώ, τρόφιμα και χαρτικά και υποσχέθηκαν να τους διοργανώσουν και μια συναυλία.

Ακόμα, ενισχύουν τον αγώνα τους προσφέροντας: Ο Σύλλογος Εργαζομένων Αποκεντρωμένης Διοίκησης Αττικής 500 ευρώ, το Σωματείο Εργαζομένων στα μπετά «ΑΓΓΕΛΟΥ» 200 ευρώ, η Επιτροπή Ειρήνης Κοκκινιάς, το Σωματείο Συνταξιούχων ΟΑΕΕ Νίκαιας - Κορυδαλλού 300 ευρώ και ο Μουσικός όμιλος Νίκαιας, το επιχειρησιακό σωματείο και οι εργαζόμενοι στον Ομιλο Ιντρακόμ 2.100 ευρώ. Η γενική συνέλευση του Σωματείου Ξενοδοχοϋπαλλήλων Κέρκυρας, με ομόφωνη απόφαση, 300 ευρώ.

Μαθητές του Εσπερινού Γενικού Ενιαίου Λυκείου Ηρακλείου Κρήτης συγκέντρωσαν το ποσό των 35 ευρώ για τις ανάγκες του απεργιακού αγώνα των χαλυβουργών. Η πλειοψηφία των μαθητών είναι αγρότες, εργαζόμενοι και άνεργοι που έδωσαν από το υστέρημά τους για την επιτυχία της απεργίας. Ο Σύλλογος Μεταπτυχιακών φοιτητών και υποψήφιων διδακτόρων Πολιτικών Επιστημών του ΑΠΘ εκφράζει την αλληλεγγύη τους στους απεργούς της «Χαλυβουργίας» προσφέροντας 340 ευρώ.

Ακόμα, τα ταξικά σωματεία «Ενωση Ιδιωτικών Υπαλλήλων Χαλκίδας», Οικοδόμων, Κλαδικά Λευκού Κρέατος και Μετάλλου, το ΜΑΣ ΤΕΙ Χαλκίδας, ο Σύλλογος Γυναικών της ΟΓΕ και η ΠΑΣΕΒΕ, μαζί με εργαζόμενους, αυτοαπασχολούμενους, σπουδαστές και γυναίκες μετέφεραν την ηθική και υλική βοήθειά τους, τρόφιμα, προσφορά των πωλητών λαϊκών αγορών στη Χαλκίδα, των εργαζομένων στην «Ιντερκέμ» (γάλατα) και παρέδωσαν 750 ευρώ στο ταμείο του απεργιακού αγώνα.

Επίσης αντιπροσωπεία του ΔΣ του Σωματείου Εργαζομένων στην ΑΓΕΤ Ηρακλής ΙΙΙ (πρώην «τσιμέντα Χαλκίδας») επισκέφτηκε τους απεργούς και εκτός της συμπαράστασής του παρέδωσε και χρηματικό ποσό. Κοντά στους απεργούς βρέθηκαν χτες σπουδαστές του ΤΕΙ Χαλκίδας, προσφέροντας από το υστέρημά τους 148 ευρώ. Το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Λάρισας 100 ευρώ.

Σε ψήφισμά τους, οι μεταλλεργάτες, που συμμετείχαν στην προχτεσινή συγκέντρωση του Συνδικάτου Μετάλλου Νομού Μαγνησίας «Μήτσος Παπαρήγας» έξω από τη «Χαλυβουργία», στο Βόλο, τονίζουν: «Απέναντι σ' αυτή την πολιτική της κυβέρνησης, των βιομηχάνων, εφοπλιστών, τραπεζιτών είναι αναγκαίο όσο ποτέ άλλοτε να χτίσουμε το δικό μας μέτωπο, της εργατικής τάξης, για να τους αντιμετωπίσουμε».

Από το Ριζοσπάστη

Το ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ για την απεργία της 1ης Δεκέμβρη

ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΟΙΚΟΔΟΜΩΝ & ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΔΟΜΙΚΑ ΥΛΙΚΑ & ΣΤΙΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

ΕΔΡΑ:  ΑΘΗΝΑ,  ΟΔΟΣ ΒΕΡΑΝΖΕΡΟΥ  1,  ΠΛ. ΚΑΝΙΓΓΟΣ 2^ος όρ.

TEL. 3827.122  -  3827.181  FAX.  3827.496

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Συνάδελφοι οικοδόμοι, εργαζόμενοι στον κλάδο των κατασκευών,  Έλληνες και Μετανάστες

Δίνουμε συνέχεια στην μεγαλειώδη 48ωρη απεργία μας,
ανανεώνουμε το ραντεβού του αγώνα με

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΗ ΠΑΝΕΡΓΑΤΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ

την ΠΕΜΠΤΗ 1^η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Συγκέντρωση πλ. Ομόνοιας 11.00 π.μ.

Προσυγκέντρωση πλ. Κάνιγγος 10.00π.μ.

Με σφυρηλατημένη την ταξική μας ενότητα, ενάντια στο μαύρο μέτωπο Κυβέρνησης -πλουτοκρατίας-τρόικας.

Αφήνουμε κάτω τα εργαλεία της δουλειάς και πιάνουμε τα εργαλεία του αγώνα.

Γίνεται υπόθεση κάθε εργάτη –εργάτριας –υπαλλήλου -τεχνικού, η ζύμωση, η περιφρούρηση, η μαζική συμμετοχή στην απεργία.

Καλούμε όλους τους εργάτες στα γιαπιά, και τα εργοτάξια, τους μισθωτούς τεχνικούς, τους υπάλληλους των τεχνικών εταιριών, τους εργαζόμενους στη βιομηχανία οικοδομικών υλικών, τους εργαζόμενους στα συναφή επαγγέλματα να αψηφήσουν την τρομοκρατία της εργοδοσίας, να παρακάμψουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και μαζικά να συμμετέχουν στις απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ.

Συνάδελφοι, καμιά ανοχή στην κυβέρνηση του μαύρου μετώπου ΠΑΣΟΚ-ΝΔ-ΛΑΟΣ. Είναι κυβέρνηση της πλουτοκρατίας, του κεφαλαίου και παλεύει για τη σωτηρία τους. Αυτή η κυβέρνηση δεν έγινε για να αποσπάσει την 6^η δόση του δανείου αλλά για να περάσει πιο ανώδυνα για το κεφάλαιο τα αντιλαϊκά αντεργατικά μέτρα που το συνοδεύουν και είναι φωτιά για την εργατική τάξη, τα άλλα λαϊκά στρώματα.

§         Κατάργηση των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας

§         Πλήρη εφαρμογή των ελαστικών μορφών απασχόλησης

§         Μείωση μισθών και ημερομισθίων

§         Νέα μείωση των συντάξεων

§         Νέος αντιλαϊκός προϋπολογισμός

§         Νέες περικοπές στις κοινωνικές παροχές

§         Απολύσεις-εφεδρεία

§         Νέα χαράτσια.

Αυτά είναι μερικά από τα μέτρα που επιδιώκει να πάρει η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου. Για αυτό όλοι μαζί επιζητούν την μακροημέρευση της, για να τελειώσει το έργο της.

Δεν υπάρχει δεύτερη επιλογή, είναι μονόδρομος ο αγώνας, η σύγκρουση, η ανατροπή. Όχι αυταπάτες, καμιά αναμονή. Δεν έχουμε να περιμένουμε τίποτα από τα αρπακτικά.

Τώρα κάτω η κυβέρνηση και τα κόμματα της πλουτοκρατίας.

Εκλογές τώρα.

Το σύνθημα ή αυτοί ή εμείς είναι επίκαιρο και αποκτάει το πραγματικό του περιεχόμενο στην οργάνωση των εργατών στο γιαπί, στο εργοστάσιο, στη γειτονιά, στα σχολεία, στην πολυκατοικία, στην σφυρηλάτηση της ταξικής ενότητας, στην ουσιαστική ενίσχυση του μετώπου της εργατικής τάξης με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Σε αυτό το δρόμο επιβάλλεται να πορευτούμε για να βάλουμε φρένο στην προσπάθεια κατάργησης των ΣΣΕ, την κατεδάφιση σε ότι έχει απομείνει από τις εργασιακές σχέσεις, για να μην διαλύσουν ακόμα περισσότερο τα ασφαλιστικά ταμεία, για να μην διευρυνθεί ακόμα περισσότερο η ανεργία, για να μην πληρώσουμε τα χαράτσια.

Ο άλλος δρόμος είναι το σκύψιμο του κεφαλιού που οδηγεί στην φτώχεια και την εξαθλίωση, είναι ο δρόμος που θα φέρει τις πιο μαύρες μέρες για τη νεολαία, τα νέα ζευγάρια, τα παιδιά που θα γεννηθούν.

Συνάδελφοι, εργαζόμενοι στον κλάδο των κατασκευών, σήμερα όλη η εργατική τάξη βιώνει τα ίδια προβλήματα. Κανένας δεν θα σωθεί από μόνος του. Είναι αυταπάτη να περιμένουμε σε αυτές τις συνθήκες να μειωθεί η ανεργία στον κλάδο και να ανακάμψει η οικοδομική δραστηριότητα. Σε κανέναν δεν περισσεύουν για να αγοράσει ή να κατασκευάσει σπίτι. Τα μεγάλα έργα έχουν βαλτώσει λόγω μη χρηματοδότησης από το κράτος. Οι συνάδελφοι φεύγουν μαζικά στην Αυστραλία για να εξασφαλίσουν μεροκάματο μέσα στην έρημο με κακές συνθήκες και κακοπληρωμένη εργασία.

Για αυτό σήμερα είναι απαραίτητη η ενιαία ταξική πάλη της εργατικής τάξης, η οργάνωση και συσπείρωση στα σωματεία, η κλιμάκωση του αγώνα με ακόμα πιο ανεβασμένες μορφές πάλης.

Σήμερα είναι πιο αναγκαίο να δυναμώσει η αλληλεγγύη στο χώρο δουλειάς, στην γειτονιά, στην πολυκατοικία, να εκφραστεί πιο δυνατά η αλληλεγγύη στους εργάτες, τους κλάδους που βρίσκονται σε αγώνες σε σύγκρουση με την εργοδοσία. 

Ο πολυήμερος αγώνας των μεταλλεργατών στην Χαλυβουργία της Ελευσίνας δεν θα μπορούσε να αντέξει την πίεση της εργοδοσίας χωρίς το γιγάντωμα της αλληλεγγύης από εργάτες, ταξικά συνδικάτα, επαγγελματοβιοτέχνες, τους συνταξιούχους, τους μαθητές τους απλούς ανθρώπους. 

Ο αγώνας θα είναι μακρύς, τα μέτρα δεν είναι τα τελευταία. Τα γεράκια επεξεργάζονται πολλά σενάρια σε βάρος της εργατικής τάξης. Ο πόλεμος θα έχει βάθος χρόνου και θα εκφράζεται με διάφορες παραλλαγές, με νέο κούρεμα του χρέους, με μερική ή ολική χρεοκοπία, με νέα δάνεια, με απειλές μέσα ή όχι στην Ευρωζώνη και άλλα σενάρια.

Αυτό που επιδιώκουν είναι να δέσουν πισθάγκωνα την εργατική τάξη με την τρομοκρατία, τους εκβιασμούς, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, για να σώσουν το τομάρι τους, να κερδίσουν έδαφος στο βάρβαρο ανταγωνισμό του κεφαλαίου.

Για αυτό πιο αποφασιστικά, μαζικά πρέπει να απαντήσουμε στα σχέδια τους.

Η απεργία μας την 1^η Δεκέμβρη πρέπει να τους τρομοκρατήσει. Να πάρουν πιο δυνατά το μήνυμα της ανυπακοής, της αντεπίθεσης, να αποκρούσουμε τους εκβιασμούς, την τρομοκρατία, να γίνουμε αποτελεσματικοί στους αγώνες μας, να ενισχύουμε το μέτωπο της αντεπίθεσης για λαϊκή εξουσία, χωρίς μονοπώλια, με το λαό να κάνει κουμάντο στον πλούτο που παράγει. 

ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ ΤΗΝ 1^η ΔΕΚΕΜΒΡΗ

Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ
ΝΟΕΜΒΡΗΣ 2011

"ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΑ": 25 μέρες και συνεχίζουμε!

Ηχηρή εργατική φωνή αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον αγώνα των απεργών χαλυβουργών, που δίνουν εδώ και 25 ημέρες, στάλθηκε χτες έξω από το εργοστάσιο της «Ελληνικής Χαλυβουργίας» στον Ασπρόπυργο, από χιλιάδες εργαζόμενους του Θριασίου. Εργάτες και εργάτριες από δεκάδες κλάδους και εργασιακούς χώρους του Θριασίου ανταποκρίθηκαν μαζικά στο κάλεσμα του εργοστασιακού σωματείου και των 400 απεργών χαλυβουργών και χτες σταμάτησαν για τρεις ώρες τη δουλειά τους (12 έως 3 μ.μ.) και κατευθύνθηκαν έξω από το εργοστάσιο, στήνοντας μια μεγάλη απεργιακή συγκέντρωση αλληλεγγύης.

Μαζί τους μαθητές της περιοχής, φοιτητές, γυναίκες και άνθρωποι των λαϊκών στρωμάτων, στάθηκαν δίπλα τους, ένωσαν τη φωνή και τα χέρια τους, γιατί καταλαβαίνουν ότι αυτός ο αγώνας που δίνεται στο εργοστάσιο αφορά και τους ίδιους, ολόκληρη την εργατική τάξη της χώρας.

Αυτή ακριβώς τη μαζική έκφραση αλληλεγγύης στους απεργούς από τον εργατόκοσμο του Θριασίου και γενικότερα, ήθελαν από την αρχή να αποφύγουν και στη συνέχεια να καθυστερήσουν οι συμβιβασμένες ηγεσίες (ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ) στο Εργατικό Κέντρο Ελευσίνας και στην Ομοσπονδία Μετάλλου. Ετσι άφησαν να περάσουν 25 ολόκληρες ημέρες απεργίας στην «Ελληνική Χαλυβουργία» για να προκηρυχτεί τελικά στάση εργασίας και αυτό δεν έγινε με δική τους πρωτοβουλία, αλλά μετά από παρέμβαση των δυνάμεων του ΠΑΜΕ.

Είναι πλέον ξεκάθαρο και το ξέρουν ότι είναι πλήρως εκτεθειμένοι στα μάτια της εργατικής τάξης της περιοχής, καθώς ξεγυμνώθηκαν και φανερώθηκε ο βρώμικος ρόλος που παίζουν στηρίζοντας τα συμφέροντα των μονοπωλίων αντί των εργατών.

Οι εργάτες όμως είχαν άλλη άποψη. Χτες μαζικά, αποφασισμένοι, «νέκρωσαν» για τρεις ώρες τα εργοστάσια και τους χώρους εργασίας στο Θριάσιο, κατέβασαν τους διακόπτες των μηχανών, σταμάτησαν τις αλυσίδες παραγωγής και βρέθηκαν στο πλευρό των απεργών συναδέλφων τους. Μάλιστα, κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε κινητοποιήσεις για να αντιμετωπίσουν παρόμοιες εργοδοτικές επιθέσεις.

Ενδεικτικά, στη στάση εργασίας συμμετείχαν εργαζόμενοι από: Τσιμέντα «Χάλυψ», «Μαλτέζος», ΒΙΒΕΧΡΩΜ, ΝΟΥΝΟΥ, «Χαλυβουργική», εργοτάξιο επέκτασης των ΕΛΠΕ, «Πετρογκάζ», ΠΥΡΚΑΛ, Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, Σούπερ Μάρκετ ΛΙΝΤΛ και ΝΤΙΑ, ΚΑΝΑΚΗ κ.ά. Στο πλευρό τους κατέφθασαν και οι εργαζόμενοι της επιχείρησης ΚΑΡΙΠΙΔΗΣ από τα Γιάννενα που εδώ και τρία χρόνια δίνουν το δικό τους αγώνα.

Μιλώντας στη συγκέντρωση ο Γιώργος Σιφωνιός, πρόεδρος του εργοστασιακού σωματείου, διάβασε την επιστολή των απεργών χαλυβουργών στους εργαζόμενους στα άλλα δύο εργοστάσια του ίδιου ιδιοκτήτη στο Βόλο, την οποία μετέφερε αντιπροσωπεία τους χτες για να μοιραστεί κατά τη διάρκεια της στάσης εργασίας. «Μετά από 25 ημέρες απεργίας, σήμερα δίνουμε μια ηχηρή απάντηση. Απαντάμε στους παρατρεχάμενους και τα τσιράκια του Μάνεση, που λένε ότι το σωματείο κρατάει αδιάλλακτη στάση.

Είμαστε αδιάλλακτοι γιατί θέλουμε 8ωρο και ανάκληση των απολύσεων. Στόχος τους είναι η διάσπαση του αγώνα και της ενότητας των εργαζομένων. Δε θα τα καταφέρουν», τόνισε, ξεκινώντας την ομιλία. Κατήγγειλε στη συνέχεια τη στάση των εργατοπατέρων στο ΕΚ Ελευσίνας και την ΠΟΕΜ και διαβεβαίωσε τους συγκεντρωμένους ότι «οι χαλυβουργοί είναι ενωμένοι και αποφασισμένοι σαν μια γροθιά, είναι ένας για όλους και όλοι για έναν.

Γιατί τα αντεργατικά σχέδια έχουν ήδη αρχίσει να προωθούνται όπως στην ΑΓΝΟ, στον ΚΑΤΣΕΛΗ. Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από αυτόν της "Χαλυβουργίας", της οργάνωσης στο χώρο δουλειάς. Το σωματείο δίνει τη μάχη συσπειρωμένο στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα και το ΠΑΜΕ, το οποίο από την πρώτη στιγμή στήριξε τον αγώνα μας. Εχουμε στο πλευρό μας όλους τους εργάτες, μαθητές, απλό κόσμο, ανέργους για να αποκρούσουμε τα αντεργατικά μέτρα.

Ο κάθε εργάτης να οργανωθεί στο χώρο και να απλωθεί αυτός ο αγώνας παντού. Και όπου δεν μπορούν, να ξετινάξουν τους συμβιβασμένους συνδικαλιστές. Ολοι στους δρόμους, να ανατρέψουμε την πολιτική των χαρατσιών, της φτώχειας, της εξαθλίωσης».

http://www1.rizospastis.gr/