Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη
Σε ένα ιατρείο μικρό της γειτονιάς
πήγα να βγάλω κάτι ακτινογραφίες
κι είδα ανθρώπους μιας παλιότερης γενιάς
που περιμέναν του γιατρού τις οδηγίες
Είχε ησυχία λες και μπήκα σε ιερό
κι είχανε όλοι του πατέρα μου τα χρόνια
ο γέρος μου έχει πια πεθάνει από καιρό
μα είχε προλάβει να χαρεί τρία εγγόνια
Με τρόπο έριξα μια γρήγορη ματιά
τέτοιο κατάντημα δεν είχα δει ποτέ μου
κι όλα αυτά τα ξεχασμένα γηρατειά
θα είναι σκέφτηκα ανάπηροι πολέμου
Ο ένας είχε το ένα πόδι του λειψό
άλλος το χέρι του δεμένο και πονούσε
ο τρίτος φόραγε κολάρο στο λαιμό
κι ένας άλλος την κυρά του κουβαλούσε
Ο νους μου πήγε στον πατέρα μου ξανά
τότε που μου έλεγε τα βράδια ιστορίες
σαν να είναι τώρα τον θυμάμαι να πονά
και να μιλάει για νεκρούς και τραυματίες
Κι όλοι αυτοί για την δική μου λευτεριά
έζησαν χρόνια κατοχής και τυραννίας
ήταν κορίτσια και αμούστακα παιδιά
και πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας
Μου είχαν χαρίσει μια ελεύθερη ζωή
κι ότι κι αν ήμουν σε εκείνους το χρωστούσα
κι ήτανε μες τα γηρατειά τους τόσο απλοί
ούτε παράσημα φορούσαν ούτε λούσα
Πρόσωπα τίμια χωρίς εγωισμό
κι αν μες το πόλεμο τα πάντα είχαν χάσει
με ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό
όλα όσα τράβηξαν θα τα είχανε ξεχάσει
Ένιωσα ξάφνου μια τεράστια ντροπή
έσκυψα κάτω και είχα χάσει την μιλιά μου
μου ήρθανε δάκρυα και κρατήθηκα πολύ
και ευτυχώς που είχα μαζί μου τα γυαλιά μου
Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν και πολεμούν ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πάλι ταπεινά ζητώ συγνώμη...
γι όσους πολέμησαν κι αντέχουνε ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πρώτα ταπεινά ζητώ συγνώμη
Σε ένα ιατρείο μικρό της γειτονιάς
πήγα να βγάλω κάτι ακτινογραφίες
κι είδα ανθρώπους μιας παλιότερης γενιάς
που περιμέναν του γιατρού τις οδηγίες
Είχε ησυχία λες και μπήκα σε ιερό
κι είχανε όλοι του πατέρα μου τα χρόνια
ο γέρος μου έχει πια πεθάνει από καιρό
μα είχε προλάβει να χαρεί τρία εγγόνια
Με τρόπο έριξα μια γρήγορη ματιά
τέτοιο κατάντημα δεν είχα δει ποτέ μου
κι όλα αυτά τα ξεχασμένα γηρατειά
θα είναι σκέφτηκα ανάπηροι πολέμου
Ο ένας είχε το ένα πόδι του λειψό
άλλος το χέρι του δεμένο και πονούσε
ο τρίτος φόραγε κολάρο στο λαιμό
κι ένας άλλος την κυρά του κουβαλούσε
Ο νους μου πήγε στον πατέρα μου ξανά
τότε που μου έλεγε τα βράδια ιστορίες
σαν να είναι τώρα τον θυμάμαι να πονά
και να μιλάει για νεκρούς και τραυματίες
Κι όλοι αυτοί για την δική μου λευτεριά
έζησαν χρόνια κατοχής και τυραννίας
ήταν κορίτσια και αμούστακα παιδιά
και πολεμούσαν στα βουνά της Αλβανίας
Μου είχαν χαρίσει μια ελεύθερη ζωή
κι ότι κι αν ήμουν σε εκείνους το χρωστούσα
κι ήτανε μες τα γηρατειά τους τόσο απλοί
ούτε παράσημα φορούσαν ούτε λούσα
Πρόσωπα τίμια χωρίς εγωισμό
κι αν μες το πόλεμο τα πάντα είχαν χάσει
με ένα χαμόγελο και λίγο σεβασμό
όλα όσα τράβηξαν θα τα είχανε ξεχάσει
Ένιωσα ξάφνου μια τεράστια ντροπή
έσκυψα κάτω και είχα χάσει την μιλιά μου
μου ήρθανε δάκρυα και κρατήθηκα πολύ
και ευτυχώς που είχα μαζί μου τα γυαλιά μου
Ένα τραγούδι θα σας πω σαν το νερό
γι όσους πολέμησαν και πολεμούν ακόμη
θα πρεπε να το είχα γράψει από καιρό
γι αυτό και πάλι ταπεινά ζητώ συγνώμη...
Μουσική, λόγια, ερμηνεία: Γιάννης Μηλιώκας
Ποτέ όλοι αυτοί οι (.........) που καταλαμβάνουν καρέκλες και οφίτσια της εξουσίας, δεν θα μπορέσουν να φτάσουν -ούτε στο ελάχιστο- την αξιοπρέπεια και το σεβασμό που αποπνέουν οι άγιες μορφές των ανθρώπων που παραθέτεις στις φωτογραφίες σου. Και ο λαός ΠΛΕΟΝ τους το υπενθυμίζει σε κάθε ευκαιρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία ανάρτηση φίλε οιοδόμε. Κάποιες φορές η πίκρα "εκπέμπει" τα πιο σαφή μηνύματα.
Καλές αντοχές, βαστάμε γερά!
Εξαιρετική ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΆκουσα απανωτά τρεις φορές αυτό το θαυμάσιο τραγούδι.
Τί κρίμα να τα καταχωνιάζουν όλα αυτά τα όμορφα..
Αλλα πάλι τί χαρά που το ανακάλυψα χάρι σε αυτή σου την ανάρτηση, που τη ταίριαξες εξαιρετικά με τις φωτογραφίες.
Μπράβο!
Μπραβο φιλε...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνα χαμογελο και λιγος σεβασμος...!!
Ευχαριστω απο μερους τους..!!
Δεν έχω λόγια να πω παρά μόνον ότι:
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίναι που τα λιοντάρια με τις "Ελπίδες" τους έχουν μεγάλες καρδιές.
Τέτοιες, που όταν τις συναντάμε και τις αναγνωρίζουμε,μας γεμίζουν ελπίδα,πεποίθηση,αισιοδοξία και αφοβιά.
Γεια σου !
Πριν από 71 χρόνια ο ελληνικός λαός αντιστάθηκε στον κατακτητή, έδωσε τον ίστατο αγώνα και έπεσε ηρωικά μαχόμενος. Ίσως κάποια από τα γεροντάκια που εμφανίζονται στις παραπάνω φωτογραφίες να ήσαν μεταξύ αυτών που τα έδωσαν όλα για εθνική αξιοπρέπεια και ελευθερία. Σήμερα όλοι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για ένα νέο ηρωικό ΟΧΙ, αυτή τη φορά ενάντια στην εξαθλίωση που μας οδηγούν οι νέες οικονομικές συμφωνίες με χρονικό ορίζοντα εικοσαετίας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι έτσι για την ιστορία: Τον πίνακα με τους οπλισμένους φαντάρους στο χιονισμένο τοπίο, μαζί με πολλούς άλλους, τον έχει ζωγραφίσει ο ζωγράφος του Αλβανικού έπους Αλέξανδρος Αλεξανδράκης, τον οποίο είχα την τιμή να γνωρίσω όταν ήμουν σε ηλικία 15 ετών, στο κατάστημα του αδελφού του Αριστόβουλου Αλεξανδράκη, όπου και εργαζόμουν εκείνο το διάστημα.
Εξαιρετική επιλογή τραγουδιού, οι στίχοι το λένε ξεκάθαρα προς όλους, ο Γιάννης Μηλιώκας (συνθέτης, στιχουργός, ερμηνευτής) ταπεινά ζητά συγνώμη, μήπως ήρθε και η δική τους, η δική μας η σειρά;
Καλό Σαββατοκύριακο!
Αγαπητέ φίλε Οικοδόμε εξαιρετική η έμπνευσή σου να γιορτάσεις την 28η Οκτωβρίου με τις συγκεκριμένες εικόνες και τη συγνώμην του Μηλιώκα,μπράβο.Ελπίζω μόνο να μη σε διαβάζει ο κύριος Παπούλιας και παρεξηγηθεί πάλι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά,καλό Σαββατοκύριακο.
Ευρυτάνα, φίλε μου, καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτή η ανάρτηση όπως και ό,τι άλλο βλέπεις εδώ, σ' αυτό το ιστολόγιο, δεν είναι τίποτ' άλλο παρά καθρέφτης της ψυχής μου.
Καλή δύναμη φίλε!
Δεν χωράνε Ντίνα μου στα playlists αυτά τα τραγούδια. Η ευαισθησία όμως του καλλιτέχνη υπερνικά τα - περισσότερα - εμπόδια. Υπάρχει και το youtube...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην καλησπέρα μου, καλή δύναμη!
Συνάδελφέ μου, φίλε, καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣεβασμός, το λιγότερο. Τους χρωστάμε το παρόν μας. Είσαι νέος ακόμα Μαχαίρη μου, μη βιάζεσαι...
Καλή δύναμη!
Γεια σου ββ, Καπετάνισσα !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα λόγια σου με "ψήλωσαν".
Περήφανος που σε γνώρισα.
Έχεις μια θέση σ' αυτή την καρδιά!
Δέξου τους αγωνιστικούς-συντροφικούς μου χαιρετισμούς.
Καλή δύναμη!
Φίλε scorpion49, καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓι αυτό το ΟΧΙ παλεύουμε. Με όσες δυνάμεις διαθέτουμε. Δύσκολος ο αγώνας, μα όμορφος!
Χρήσιμη η πληροφορία σου. Δεν το γνώριζα. Να λοιπόν ένα "παράσημο" από τη βιοπάλη στα μικράτα σου!
"Συγγνώμη" τους λέμε με τη στάση μας, φίλε, που δεν προδώσαμε, εμείς, τα οράματά τους. Που προσπαθούμε...
Καλή δύναμη!
Καλησπέρα Δημήτρη!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ' ευχαριστώ για τον καλό σου λόγο. Αν ...παρεξηγήθηκε ο κ. Πρόεδρος μ' αυτό, τότε τί θα κάνει με την αποψινή μου ανάρτηση;
Καλή δύναμη φίλε, στο έργο σου!