Σελίδες

Τετάρτη 28 Σεπτεμβρίου 2011

"ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ": «ηρωικά» ή συντεταγμένα; (μια πρόταση)

Συλλογική, μαζική, οργανωμένη, συντεταγμένη δράση
του λαού για την άρνηση πληρωμής.
 Εκεί βρίσκεται η δύναμή μας!

Έχω απέναντί μου το ειδοποιητήριο της εφορίας. Εισφορά και τέλος επιτηδεύματος και πρώτη δόση κλπ, κλπ. Η προθεσμία πληρωμής, λήγει μεθαύριο. Αυτά τα χαράτσια, όπως και άλλα που πληρώναμε μέχρι τώρα, και τα άλλα που έρχονται, κι αυτά που ετοιμάζουν, είναι απάνθρωπα. Δεν υπάρχει αντίλογος. Εξοντώνουν εμάς και τις οικογένειές μας. Εξοντώνουν ξεκάθαρα πια όλο και μεγαλύτερα τμήματα του λαού.

Δεν θα αναλύσω περαιτέρω, όσοι παρακολουθούν την κίνηση του μπλογκ, έχουν καταλάβει τις θέσεις μου και για τα χαράτσια και για άλλα ζητήματα. Ενημερώνω όμως εξ αρχής τους νέους αναγνώστες πως δεν προτίθεμαι να πληρώσω. Αδυνατώ αλλά και δεν θέλω.

Αλλά…

Μη βιαστείτε μερικοί να βγάλετε εύκολα συμπεράσματα από αυτό το «αλλά». Δεν κιοτεύω, όχι. Αναρωτιέμαι όμως, ψάχνω τρόπο, αγωνιώ. Και η αγωνία δεν είναι μόνο δική μου.

Με φίλους στο τηλέφωνο, γείτονες, συναδέλφους στο γιαπί, μοιραζόμαστε την ίδια αγωνία, την ίδια αηδία αλλά και την ίδια αδυναμία και ταυτόχρονα άρνηση (που δεν έχει να κάνει με την οικονομική κατάσταση του καθένα) για πληρωμή των χαρατσιών. Δεν θέλουμε να πληρώσουμε.

Και πως αυτό θα επιτυχθεί οργανωμένα, συλλογικά; Αυτό είναι το ζητούμενο. Να μαζέψουμε τις φωτοτυπίες λέει των ειδοποιητηρίων και να τους τις τρίψουμε στη μούρη. Σιγά τ' αυγά! Αυτή είναι μια απλά συμβολική κίνηση, όχι οργανωμένη. Είναι αναγκαία μια πιο συγκεκριμένη πρόταση...

Θέλω η άρνησή μου  στην πληρωμή των χαρατσιών να καταγραφεί. Συγκεκριμένα και επώνυμα. Όχι ως μια …«ηρωική» αλλά ως μια συνειδητή πράξη αντίστασης στον πόλεμο που δέχομαι από τους ταξικούς αντιπάλους  μου. Ως μια πράξη υπεύθυνη, όχι στείρας άρνησης αλλά παράλληλα πρότασης που ξέρω φυσικά εκ των προτέρων πως δεν θα ληφθεί υπ όψη.

 Όμως θα καταγραφεί.

Θα ήταν εύκολο για μένα να γράψω μια επιστολή προς την αρμόδια ΔΟΥ της περιοχής μου, να τους τα πω ένα χεράκι, να νιώσω ήσυχος με τη συνείδησή μου, πως έκανα το χρέος μου σαν υπεύθυνος πολίτης που δεν ανέχεται να τον ληστεύουν και να τον κοροϊδεύουν από πάνω. Να τους δηλώσω πως δεν πληρώνω και να περιμένω… Θα ήταν μια προσωπική μου πράξη, ναι μεν συνειδητή αλλά μη υπολογίσιμη από αυτούς που θα την πέταγαν στο καλάθι των σκουπιδιών γελώντας ίσως ειρωνικά: «που πα ρε Καραμήτρο…»

Όμως η συλλογικότητα; Η οργανωμένη άρνηση; Η συντεταγμένη αντίσταση;

Αυτά κατά τη γνώμη μου είναι το ζητούμενο. Ο χρόνος κυλά, οι μέρες περνούν. Συλλαλητήρια σχεδόν κάθε μέρα. Εντάξει είμαι κι εγώ εκεί, θα είμαι και σήμερα, ε και; Να μαζέψουμε λέει σε φωτοτυπίες τα ειδοποιητήρια της εφορίας και να τους τα επιστρέψουμε. Αυτή είναι η μόνη «χειροπιαστή» πράξη έκφρασης της συλλογικής άρνησης.

Αυτό διαβάζω στον Τύπο, στα μπλογκς, «επαναστατικά» τσιτάτα και συνθήματα (βάζω και τον εαυτούλη μου μέσα), «τσαμπουκάδες» απέναντι στο σύστημα, που μπορεί να πνέει τα λοίσθια (δεν είμαι σίγουρος γι αυτό), αλλά οι μηχανισμοί καταστολής και απόδοσης της δικαιοσύνης τους δουλεύουν ρολόι  και με πολλές …υπερωρίες.

Ενθουσιασμός και μόνο! Αυτό έχω να πω. Από ουσία όμως;

Πόσοι από αυτούς που θα παραδώσουν τη φωτοτυπία του λογαριασμού τους στη διοίκηση του σωματείου τους θα πάνε να πληρώσουν από την …πίσω πόρτα, φοβούμενοι τις συνέπειες;  

Μόνος δε μπορείς, δεν έχεις δύναμη!

Πόσοι, μόλις τους καλέσει ο έφορος ή οι ιδιώτες (απ’ ότι διαβάζω) χαρατσοεισπράκτορες και του τρίξουν λίγο τα δόντια, θα πουν «συγγνώμη λάθος»;

Μήπως σκέφτονται και αυτά οι συνδικαλιστές μας, των ταξικών δυνάμεων εννοώ, όχι οι άλλοι οι …γιαλαντζί, και δεν «πιέζουν» τον κόσμο;

Τη Δευτέρα, προχτές, έγινε στο Συνδικάτο Οικοδόμων μια πλατιά σύσκεψη για τον τρόπο αντίδρασής μας. Παρόλο που ήθελα πολύ να πάω, για λόγους υγείας μου στάθηκε αδύνατο. Μίλησα όμως με συναδέλφους που ήταν εκεί. Τίποτα το συγκεκριμένο σαν αποτέλεσμα. Σκεφτόμαστε λέει να μαζέψουμε τις φωτοτυπίες, να τις επιστρέψουμε, μπλα-μπλα κλπ.

Η ταπεινή μου γνώμη λέει πως αυτό δεν είναι οργανωμένη, δεν είναι συλλογική, δεν είναι συντεταγμένη αντίδραση.

Είναι κάτι σαν …το χορό του Ζαλόγγου. Όσοι τελικά δεν πληρώσουν για τους λόγους που έγραψα παραπάνω, να …πέσουν «ηρωικώς» μαχόμενοι! Σαν τα πρόβατα που περιμένουν νευρικά τη σειρά τους στην ουρά για το λεπίδι.

Επαναλαμβάνω για να μην παρεξηγηθώ: οι λόγοι για την άρνηση πληρωμής, όπως αυτοί διατυπώνονται από τα σωματεία μας και άλλες οργανώσεις, με βρίσκουν απολύτως σύμφωνο. Στα πρακτικά ζητήματα όμως κολλήσαμε, για άλλη μια φορά. Κάποιος πρέπει να αναλάβει τη «βρώμικη» δουλειά. Να αναλάβει συγκεκριμένες ευθύνες απέναντι στο νόμο, που μας αρέσει ή όχι, λογοδοτούμε σ’ αυτόν για τις πράξεις μας. Εκτός κι αν μας προτείνουν, αφού αρνηθούμε να πληρώσουμε, να βγούμε στο βουνό.

Τα κόμματα της Αριστεράς, οι ταξικές ομοσπονδίες, τα συνδικάτα, δεν έχουν δικηγόρους; Έχουν. Τι τους θέλουν; Για να συμπληρώνουν μόνο τα χαρτιά των υποψήφιων συνταξιούχων; Ή για τις καταγγελίες στο ΙΚΑ; Να στρώσουν τον κώλο τους κάτω και να επεξεργαστούν πρόταση συγκεκριμένη και το κυριότερο, χειροπιαστή. Ή μήπως δεν παίρνουν τέτοιες κατευθύνσεις από τους συνδικαλιστές εργοδότες τους; Ή μήπως δεν υπάρχει τέτοια πρόταση; Κι αν δεν υπάρχει γιατί μας «ταλαιπωρούν»;

Έχω χορτάσει από θεωρητικολογίες.

Με το φτωχό μυαλό μου όμως σκέφτηκα το εξής:

Να μαζευτούν όλοι οι εκπρόσωποι του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και να συντάξουν ένα κείμενο που να έχει τη μορφή μιας προσωπικής επιστολής, εκτενή και εμπεριστατωμένη, να αναλύουν τους λόγους για τους οποίους δεν πληρώνουμε, την αδικία των χαρατσιών, την πρότασή μας (όσων δεν πληρώνουν) για το ποιοι πρέπει να πληρώσουν κλπ.

Στο τέλος να βάλουμε ο καθένας την υπογραφή και τα στοιχεία του και να την ταχυδρομήσουμε «συστημένα» στη ΔΟΥ για να είμαστε βέβαιοι πως θα την παραλάβουν. Και να αναλάβουμε την ευθύνη της πράξης μας.

Να δουν οι εκπρόσωποί μας σε συνεργασία με τους νομικούς συμβούλους των οργανώσεών μας το πολύ σοβαρό ζήτημα της  νομικής κάλυψης και στήριξης όσων από τους αρνητές κληθούν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες του νόμου. Οι ειδήμονες επί των οικονομικών μας λένε πως τα χαράτσια εκτός από δυσβάσταχτα αντιβαίνουν το νόμο, είναι αντισυνταγματικά.

Μπορούν να το κάνουν;

Πως θα στηρίξουμε νομικά-δικαστικά τα επιχειρήματά μας όταν κληθούμε να το κάνουμε;

Με τι λεφτά θα πληρώσουμε δικηγόρο αν διωχθούμε  ποινικά για την άρνησή μας;

Μη μου πείτε πως κανείς σας δεν αναρωτήθηκε γι αυτά!

Με την πρόταση που κάνω, νομίζω πως θα καταγραφεί η συλλογική αντίδρασή μας. Όταν οι εφοριακοί υπάλληλοι θα μετρούν τις χιλιάδες,  πιστεύω, όμοιες επιστολές άρνησης, θα τρίβουν τα μάτια τους. Ενώ οι φωτοτυπίες, κουρελόχαρτα… για τα σκουπίδια.

Δεν αναφέρομαι φυσικά στις διάφορες επιστολές που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, με νομικίστικες ορολογίες, ή μια επιστολή που δηλώνεις πως πληρώνεις μεν, με …επιφύλαξη δε. Αν πληρώσεις δεν υπάρχει καμιά επιφύλαξη. Με την …απομάκρυνση εκ του ταμείου, ουδέν λάθος αναγνωρίζεται!

Περίμενα είναι η αλήθεια μια πιο «σοβαρή» πρόταση ειδικά από τα κόμματα της Αριστεράς, και πιο ειδικά από το μεγάλο. Χορτάσαμε από περπάτημα, έκλεισαν οι φωνές μας, τρέξαν τα μάτια μας. Ναι, πρέπει να γίνονται αυτά, στους δρόμους γίνονται οι αγώνες. Εκεί θα είμαστε και σήμερα και αύριο και όποτε χρειαστεί. Η συμμετοχή μας καταγράφεται στις πορείες και όσο μεγαλύτερη είναι τόσο θα μας υπολογίσουν περισσότερο.

Δεν φτάνει όμως αυτό. 

Δε διεκδικώ το αλάθητο με την πρότασή μου. Πείτε μου την άποψή σας, συμπληρώστε, διορθώστε, απορρίψτε με. Μπορεί κάποια άλλη πρόταση να είναι πιο καλή. Να την ακούσουμε. Να γίνει κάτι όμως. Που να’ χει αντίκρισμα στον απλό άνθρωπο. Να του ανεβάσει το ηθικό, να ξέρει πως δεν είναι μόνος. Και στην περίπτωση που αποφασίσει συνειδητά ν' αντιμετωπίσει τις συνέπειες από το αποτέλεσμα της πράξης του, να έχει δίπλα του ένα στήριγμα, με τη μορφή ενός κόμματος, των συνδικαλιστικών του οργάνων, κάτι επίσημο και οργανωμένο.

Όποιος σήμερα διστάζει να κάνει το βήμα, αν νιώσει μια τέτοια στήριξη, οι πιθανότητες να το κάνει πολλαπλασιάζονται!

Η άρνηση πληρωμής φόρων είναι μια πολύ σοβαρή, συνειδητή πράξη, που όμως έχει και συνέπειες, και αν δε γίνει υπόθεση όλων μας, με τη σοβαρότητα και την οργάνωση που της αρμόζει εκ μέρους των ηγεσιών μας, θα  βυθίσει το λαό ακόμα βαθύτερα στην απογοήτευση και την απελπισία. Και ο απελπισμένος ξέρετε έχει δυο επιλογές:

ή να εξεγερθεί, ή να αυτοκτονήσει…

Ξύπνα!..


Σκέψου!

Σήκω, οργανώσου!

Δείξε τους τη δύναμή σου!

Συλλογικά, μαζικά, συντεταγμένα!!!

38 σχόλια:

  1. Ξέρεις Οικοδόμε, το χαράτσι αυτό της "εισφοράς αλληλεγγύης", που για κάποιους συνοδεύεται και από το λεγόμενο "τέλος επιτηδεύματος", είναι το πρώτο μιας πολύ μεγάλης σειράς αντίστοιχων χαρατσιών (το πρώτο με τη μορφή αυτή της έκτακτης εισφοράς, όχι ότι δεν ήταν άγριο χαράτσωμα όλα τα προηγούμενα μέτρα, έδώ όμως τώρα σου λένε "έλα μόνος σου και σκάστα"). Άρα, ίσως και για όλους εμάς που καλούμε σε οργανωμένη αντίδραση, προβάλλοντας ταυτόχρονα τον ταξικό χαρακτήρα του όλου ζητήματος, αυτό το πρώτο και κάποια από τα αμέσως επόμενα χαράτσια αποτελούν μια προπόνηση, εκπαίδευση να το πω, για να βρούμε και τον ενδεδειγμένο τρόπο με τον οποίον πρακτικά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα, που θα επαναληφθεί πολλές φορές, είναι δεδομένο αυτό. Μάλιστα το δεύτερο στη σειρά χαράτσι, αυτό της ακίνητης περιουσίας, θα πέσει βαρύ για πολύ περισσότερους από ότι αυτό του οποίου η διορία λήγει μεθαύριο (αν και η γνωστή μας εφορία συνηθίζει να δίνει παρατάσεις λέω εγώ τώρα).
    Εγώ νομίζω ότι ανεξάρτητα από το ποιες θα είναι οι συνέπειες τις οποίες εύλογα θέτεις, και η πραγματικότητα είναι σαφέστατα ότι όλος ο κόσμος τις λαμβάνει σοβαρά υπ'όψιν, η ουσία βρίσκεται στο εξής σημείο: ότι η οργανωμένη άρνηση πληρωμής που προβάλλουμε σήμερα είναι ένας τρόπος για να αρχίσει μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου να αντιλαμβάνεται αυτό που λέμε οργανωμένη λαϊκή απειθαρχία και ανυπακοή στο σύστημα. Αντιλαμβάνεται ο κάθε λογικός άνθρωπος νομίζω την τεράστια ποιοτική διαφορά του τελευταίου, με τον βαθιάταξικό χαρακτήρα του, από το στείρο "δεν πληρώνω".
    Για να αιτιολογήσω τον παραπάνω ισχυρισμό:
    Πρώτον, θα ήθαλα να τονίσω ότι πιστεύω βαθιά ότι η οργανωμένη αντίδραση δεν είναι ηρωισμοί και νταηλίκια.
    Δεύτερον, είναι αντικειμενικό κατά τη γνώμη μου ότι αν όχι το πρώτο, τα επόμενα χαράτσια δεν θα μπορεί να τα πληρώσει -και όταν λέμε δεν θα μπορεί, σημαίνει ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να κόψει ούτε από το φαϊ του- πολύ περισσότερος κόσμος. Για τι φόβο θα μιλάμε τότε στον κόσμο; Αφού δεν θα έχει, θα τον έχουν ξεζουμίσει, είναι αντικειμενικό το ζήτημα. Θα πάει όλη η Ελλάδα φυλακή;
    Οργάνωση, λοιπόν, μαζί με το ΠΑΜΕ, στη δουλειά, στο συνδικάτο, στην επιτροπή ανέργων, στη γειτονιά, στο καφενείο, στο δρόμο, παντού. Γιατί αυτό είναι που φοβούνται οι σεβαστοί άρχοντές μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Φίλε Οικοδόμε,

    και εγώ τον ίδιο προβληματισμό έχω. Που διάολο είναι η οργανωμένη απάντηση; Γιατι δεν ξεκινάει κάτι απο τώρα ώστε να οξυνθεί άμεσα η αντιπαράθεση όταν θα έρθει η ώρα των λογαριασμών της ΔΕΗ και της διακοπής ρευματοδοτήσεων;

    Τελικά φαίνονται αναντίστοιχοι των περιστάσεων οι διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς. Γιατί, απλές προτάσεις όπως αυτές που αναφέρεις θα μπορούσαν να είχαν καλεστεί μαζικά, θα μπορούσε να βοηθήσει και το ιντερνετ κτλ. Αντι γιαυτό, πιο πολύ δημοσιότητα έχουν πάρει οι επιστολές επιφύλαξης και αντίθεσης, λες και η αντιπαράθεση με την φορομπηξία και της αντιλαϊκή πολιτική μπορεί να γίνει επιτυχώς με τους όρους ενός κινήματος καταναλωτών!

    Αυτό ακριβώς καταγγέλω και στην τελευταία μου ανάρτηση...

    Εγώ αγαπητέ Οικοδόμε για να καταλήξω, μπορώ να τα βρω δεν μπορώ, δεν με ενδιαφέρει. ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΩ! Τέλος το έργο. Και όσους μπορώ θα τους πείσω να ακολουθήσουν..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Έτσι.
    Μόνο οργανωμένα θα καταφέρουμε κάτι. Όλοι οι σύλλογοι, μα όλοι, όλα τα σωματεία,όλοι οι συνταξιούχοι, όλοι οι άνεργοι, ΟΛΟΙ ΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ.
    Αλλά οργανωμένα, όχι ο καθένας μόνος του.

    Και συγκεκριμένη μέρα και ώρα, όλοι μαζί τους επιστρέφουμε τα σημειώματά ΤΟΥΣ.
    Και εκείνη τη μέρα να αφήσουμε την κομματική μας ταυτότητα στο σπίτι.

    Ποιός όμως θα οργανώσει αυτή την κίνηση;
    Ποιός θα ηγηθεί;
    Ποιός θα ενώσει όλους αυτούς;
    Πού είναι ο "Πνευματικός" κόσμος της Χώρας τούτης;
    Πού είναι οι "Λόγιοι";
    Πού είναι αυτές οι φωνές;

    Όσο για την Αριστερά....Άστο, πονεμένη ιστορία, ΔΥΣΤΥΧΩΣ...

    Κάτι πρέπει να κάνουμε και πρέπει να το κάνουμε ΧΤΕΣ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Την αντιθεση μου στην επιβολη της νεας συνιδιοκτησιας, της ακινητης περιουσιας μας...
    Με το κρατος...
    Την εγραψα στην αναρτηση...
    Πιστευω οτι αρκετες συνειδησεις,θα κατανοησουν τελικα...Απο το γεγονος αυτο και μονο...Οτι τα
    υποτιθεμενα.."δικα τους" σπιτια...

    Δεν θα τους τα παρουν οι "κομμουνισται"...

    Αντιθετα...Αυτα τα ακινητα αποτελουσαν παντα μια
    γραμμη αμυνας..Για να σωθει η περιουσια των Μεγαλοαστων...!!!!!!!!
    Φιλοι μου αγαπημενοι...
    Οταν η Αττικη Οδος...Απαλλωτριωνε αναγκαστικα...
    Τα ακινητα στο διαβα της...Με τιμες..1960...
    Δεν καταλαβατε...Οτι και τα υπολοιπα ακινητα...
    Θα μπουν στη σειρα;;;
    Απλα, χρειαζοταν..Ενας..Υπερτερος σκοπος και στοχος...!!
    Γι αυτο νομιζω..Οτι ο αγωνας, δεν πρεπει να εχει αντικειμενο να γλυτωσει η μικρη και μεσαια ιδιοκτησια ΜΟΝΟ...!!
    Αλλα...Στο...
    Εαν οι βουλευτες της οποιασδηποτε πλαστικης πλειοψηφιας...ΕΧΟΥΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ, να νομοθετουν,
    ΚΟΝΤΡΑ στα συμφεροντα των ψηφοφορων τους....!!!
    Αν εμεις οι ιδιοι οι πολιτες...Με την ανοχη την συνεναιση και την στηριξη μας, στα κομματα του Μνημονιου...Εξακολουθησουμε να εναλασσουμε τις πλειοψηφιες, στο συστημμα αυτο...
    Σταδιακα θα περιοριζεται και η κυριαρχια μας...
    Μεχρι την θεση του...Κωπηλατη...!!
    Νομιζω το συστημα πασχει...
    Οχι απλα το νομοσχεδιο...!!
    Που ασφαλως και θα ψηφιζοταν, και θα γινοταν ΝΟΜΟΣ...Απο αυτους που...ΔΕΝ θιγονται απο αυτον...!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Οικοδόμε καλημέρα, καλημέρα και στην υπόλοιπη παρέα.
    Το ζήτημα που προκύπτει αν το μεταφράζω σωστά, εκτός από το πρακτικό μέρος του πως θα ξεπεραστούν τα νομικού χαρακτήρα προβλήματα με τα οποία θα βρεθούμε αντιμέτωποι είναι, για μένα αυτό είναι και το πιο ουσιαστικό, ο πολιτικός χαρακτήρας της άρνησης πληρωμών.
    Οι περισσότεροι που συνομιλούμε έχουμε συνειδητοποιήσει την ανάγκη της οργανωμένης αντίστασης, της αντίστασης όχι μόνων σε επιμέρους ζητήματα,αλλά ενάντια στην πολιτική αυτή που έχει εξαντλήσει τα όριά της και μόνος στόχος της, μη έχοντας άλλη διέξοδο, είναι η εξολόθρευση μέρους των παραγωγικών δυνάμεων.
    Τα επί μέρους ζητήματα και στην συγκεκριμένη περίπτωση η άρνηση πληρωμών ,επιβάλλεται για ένα μεγάλο μέρους του λαού εκ των πραγμάτων και η ανταπόκριση στην φοροεπέλασή πρακτικά δεν μπορεί να πραγματωθεί.
    Η αντιμετώπισή της φοροληστείας τους και των επιπτώσεων της άρνησης, μόνον μαζικά και οργανωμένα μπορεί να αντιμετωπιστεί.
    Ακόμα και ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ είπε .

    "ΒΕΒΑΙΩΣ ΑΝ Η ΑΡΝΗΣΗ ΠΛΗΡΩΜΗΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΠΑΡΕΙ ΜΑΖΙΚΑ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ,ΤΟΤΕ Η ΔΕΗ ΘΑ ΑΔΥΝΑΤΕΙ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΔΙΑΚΟΠΗ ΡΕΥΜΑΤΟΣ" !

    Έτσι μπαίνει το ζήτημα να αναπτυχθεί ένα κίνημα προκειμένου να αντιμετωπισθεί συλλογικά, μαζικά και οργανωμένα, αλλά όμως προκύπτει και η ανάγκη του συντονισμού αυτής της οργανωμένης αντίστασης.
    Μια διαδικασία μέσα στην οποία θα γίνουν ζυμώσεις, θα προκύψουν συσπειρώσεις και συλλογικότητες τέτοιες, που θα συμβάλλουν στην ανάπτυξη τόσο των δεσμών με τις μάζες, όσο και στην συνειδητοποίηση της ανάγκης οργανωμένης αντίστασης.
    Έχω πεισθεί ότι ό μόνος τρόπος να τους αντιμετωπίσουμε, είναι ο οργανωμένος ταξικός αγώνας και αυτό απ΄όσο ξέρω είναι πεποίθηση και όσων γράφουν εδώ.
    Και ενώ αυτό είναι το ζητούμενο, ο βασικός λόγος ύπαρξης ενός ΚΚ,εμφανίζεται ένα κενό,μια αναποτελεσματικότητα και δεν θα ανταποκρινόταν στην πραγματικότητα αν σήμερα συνεχίζαμε να λέμε ότι οφείλετε στους μηχανισμούς της εξουσίας και μόνον.
    Η ευθύνη πέφτει στις πλάτες των οργανωμένων ταξικών δυνάμεων.
    Προσπάθειες γίνονται, αλλά αυτές μοιάζουν να μην ανταποκρίνονται στις σημερινές ανάγκες, κάποιες φορές δεν είναι και ανάλογες με τις δυνατότητες που υπάρχουν.Υπάρχει ανεπάρκεια, υπάρχει ακόμη και ανακολουθία λόγων και πράξεων.
    Είναι αναποτελεσματικές.

    "Τελικά φαίνονται αναντίστοιχοι των περιστάσεων οι διάφοροι συνδικαλιστικοί φορείς".Λέει ο ΠΑΥΛΟΣ

    "Όσο για την Αριστερά....Άστο, πονεμένη ιστορία, ΔΥΣΤΥΧΩΣ"... Λέει η φίλη από το Αγρίνιο

    Και από το κείμενο του φίλου Οικοδόμου αυτή η αγωνία προβάλλει.

    Για ποιους συνδικαλιστικούς φορείς μιλά ο Παύλος,για πια αριστερά μιλά η φίλη από το Αγρίνιο;
    Περίμενε κανείς τίποτα από τους συμβιβασμένους συνδικαλιστικούς φορείς ή από την Αριστερά του συμβιβασμού;
    Από τις πρωτοπόρες δυνάμεις υπάρχει η απαίτηση να αποδείξουν την πρωτοπορία τους.
    Αλλά επειδή το Κόμμα δεν είναι ιδιοκτησία κανενός, είναι το κόμμα της πρωτοπορίας της εργατικής τάξης, είναι οι συλλογικές του αποφάσεις, είμαστε εμείς όλοι που έχουμε συνείδηση του ρόλου μας, ας αναλάβουμε ευθύνες, ας δώσουμε την μάχη στο πεζοδρόμιο, στο γιαπί, στο γραφείο, στην γειτονιά και μέσα από αυτήν την καθημερινή πάλη θα αναδειχθεί και θα επιβληθεί το καινούργιο, το φρέσκο, το πραγματικά επαναστατικό και πάντα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω από τις γραμμές και τις αρχές της μοναδικής επιστημονικής επαναστατικής κοσμοθεωρίας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Οι καπιταλιστές και οι κάθε λογής εκπρόσωποι αυτού του άθλιου και άδικου οικονομικού συστήματος που μας εξαθλιώνει μέρα με τη μέρα έχουν κάνει πολύ καλή δουλειά.
    Κατάφεραν να μας καταντήσουν καταναλωτικές ΜΟΝΑΔΕΣ εξαρτημένες από κατασκευασμένες ανάγκες, ξέροντας πολύ καλά ότι αναπόφευκτα αυτό κάποτε θα τελείωνε.
    Και τότε θα έχουν μπροστά τους μια μάζα διαλυμένη από τα απανωτά χτυπήματα, μια μάζα φοβισμένη, πανικόβλητη, να ψάχνει για στηρίγματα και να μην βρίσκει και έτσι θα είναι απόλυτα ελεγχόμενη.
    Οργανωμένη κοινωνία?
    κόμματα?
    κολοκύθια!
    Δύο ήταν τα κόμματα τόσο χρόνια ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και είναι αυτά που προτιμούσε ο κόσμος (γιατί οι περισσότεροι έβλεπαν το τυρί και όχι τη φάκα) και είναι αυτά που μας έφεραν σε αυτή την κατάντια.
    Κάτι γραφειοκράτες αριστεροί ξεχασμένοι πολλές δεκαετίες πίσω και μακρυά από την σύγχρονη καθημερινότητα, εκ των πραγμάτων δεν γίνεται να πείσουν τον κόσμο να τους ακολουθήσει, αλλα και να γινόταν δεν έχουν καν μια ΠΡΟΤΑΣΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ.
    Γιατί αυτό είναι που χρειαζόμαστε αυτή τη στιγμή.
    Μια πρόταση Επανασταστική!
    Να πειστεί ο κόσμος ότι ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!
    Να πάψουμε να φοβόμαστε..να φοβηθούμε ΤΙ?
    Εδώ χάνουμε την ΕΘΝΙΚΗ ΜΑΣ ΥΠΟΣΤΑΣΗ!
    Στη βουλή μιλάνε για ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ και εμείς φοβόμαστε για το τί θα πάθουμε αν δεν πληρώσουμε?
    Μα αυτό ακριβώς είναι και το όπλο τους , ο ΦΟΒΟΣ που μας εμφύσησαν για τα κεκτημένα!
    Ας τον αποβάλλουμε και ας λειτουργήσουμε από μόνοι μας. ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Με την άδειά σου φίλε Οικοδόμε για την φίλη Dina Vitzileou
    Αν καλή μου φίλη εννοείς το ΚΚΕ, μάλλον το αδικείς. Οι θέσεις και οι απόψεις του, οι προτάσεις του, είναι απόλυτα εναρμονισμένες με τις σημερινές ανάγκες.
    Και κυρίως είναι ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΕΣ!
    Αν μπορούσες και παρακολουθούσες τα κείμενα και τις αποφάσεις του κόμματος δεν θα μιλούσες με αυτόν τον τρόπο.
    Ρίξε μια ματιά στο Ριζοσπάστη και τότε θα καταλάβεις.
    Ναι είναι αλήθεια ότι το ΚΚ έχει την ευθύνη να ενημερώσει τον κόσμο να τον πείσει και να τον εμπνεύσει αλλά και ο "κόσμος"χρειάζεται να θέλει τουλάχιστον άνθρωποι που διαθέτουν ένα επίπεδο και μπορούν και ερμηνεύουν.
    Μπορώ αν θες να σου προσκομίσω κείμενα τα οποία μιλούν για τις σημερινές εξελίξεις και 5 και 10 χρόνια πίσω αλλά συνέβαινε αυτό που λες και εσύ. Βλέπατε το τυρί αλλά όχι την φάκα.

    ΥΓ
    Όσο για την άρνηση πληρωμών το ΚΚΕ δεν είναι αυτό που πρωτοστατεί σε αυτήν την δράση,δεν είναι εκείνο που μιλά για απειθαρχία και ανυπακοή;
    Καλό σας απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Προς όλους τους φίλους:

    Ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.

    Αντιμετωπίζω από το μεσημέρι προβλήματα με το σχολιογράφο.

    Δεν μπορώ να ανεβάσω σχόλιο.

    Δεν θα του περάσει όμως.

    Απλά η επικοινωνία μας ίσως είναι διακεκομμένη.

    Καλή δύναμη σε όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Λοιπόν, απ' ότι βλέπω πήρε το πρώτο μου σχόλιο.

    Να πω στη φίλη "ββ" αλλά και σε όλους, πως εννοείται πως ο διάλογος είναι ελεύθερος μεταξύ ημών αλλά και ...υμών!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Καλησπέρα "a.d."

    Οι διαπιστώσεις που κάνεις στο σχόλιό σου, σχετικά με τα χαράτσια, με βρίσκουν σύμφωνο.

    Γράφεις:

    " για όλους εμάς που καλούμε σε οργανωμένη αντίδραση, προβάλλοντας ταυτόχρονα τον ταξικό χαρακτήρα του όλου ζητήματος, αυτό το πρώτο και κάποια από τα αμέσως επόμενα χαράτσια αποτελούν μια προπόνηση, εκπαίδευση να το πω, για να βρούμε και τον ενδεδειγμένο τρόπο με τον οποίον πρακτικά θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε το ζήτημα".

    Δεν είναι το ίδιο, να καλώ εγώ από εδώ για οργανωμένη άρνηση, να το ζητά ο εργαζόμενος που βλέπει στην τηλεόραση τα παπαγαλάκια να του πιπιλάνε το μυαλό πως πρέπει να πληρώσει για "την πατρίδα", να το ζητάνε οι φίλοι στη γειτονιά, στη δουλειά, παντού,

    με το να καλεί το λαό ένα μεγάλο κόμμα, το κομμουνιστικό, σε οργανωμένη άρνηση πληρωμών και ανυπακοή. Με το να καλούν το λαό προς την ίδια κατεύθυνση, σωματεία, ομοσπονδίες κλπ., δηλαδή οργανωμένοι φορείς.

    Να προπονηθούμε, να εκπαιδευτούμε λες για να βρούμε τον ενδεδειγμένο τρόπο αντίδρασης. Ναι, όσο αφορά εμένα κι εσένα (εννοώ τον λαό, μην το πάρεις προσωπικά), όχι όμως για τους οργανωμένους φορείς και ειδικά για το κομμουνιστικό κόμμα.

    Εγώ περιμένω από το κόμμα που πιστεύω ακράδαντα πως εκφράζει τον εργαζόμενο λαό, να είναι μπροστά από τις εξελίξεις, να τις διαμορφώνει όσο αυτό είναι εφικτό, και όχι να τις ακολουθεί.

    Η αίσθησή μου είναι πως αυτή τη στιγμή τις ακολουθεί. Όταν πολύ σωστά καλείς το λαό να αρνηθεί να πληρώσει, να αντισταθεί, να ξεσηκωθεί, άπλωσε ένα χέρι για να πιαστεί κι ο πολίτης ο σαστισμένος, ο τρομαγμένος, αλλά παράλληλα απηυδισμένος με όσα συμβαίνουν.

    Ο βαθμός συνειδητοποίησης, δεν είναι ο ίδιος στον καθένα. Άρα δεν μπορείς κύριε Κόμμα να έχεις τις ίδιες «απαιτήσεις» από όλους όσοι είναι αντίθετοι και στα μέτρα, και στους δυνάστες μας.

    Από την άλλη, οφείλεις να προτείνεις συγκεκριμένες προτάσεις, πάνω στη φωτιά των γεγονότων, όχι μόλις αυτή καταλαγιάσει. Και ο τρόπος που εκφράζεται αυτή η δήθεν "οργανωμένη" αντίδραση δεν είναι σοβαρός. Ούτε είναι λύση να πάνε τελικά να πληρώσουν αυτοί που ακόμα μπορούν, μέχρι να "εκπαιδευτεί" το κόμμα και να προτείνει κάτι πιο συγκεκριμένο.

    Γράφεις παρακάτω: """η ουσία βρίσκεται στο εξής σημείο: ότι η οργανωμένη άρνηση πληρωμής που προβάλλουμε σήμερα είναι ένας τρόπος για να αρχίσει μια πολύ μεγάλη μερίδα του κόσμου να αντιλαμβάνεται αυτό που λέμε οργανωμένη λαϊκή απειθαρχία και ανυπακοή στο σύστημα. Αντιλαμβάνεται ο κάθε λογικός άνθρωπος νομίζω την τεράστια ποιοτική διαφορά του τελευταίου, με τον βαθιά ταξικό χαρακτήρα του, από το στείρο "δεν πληρώνω"."""

    (συνεχίζεται…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. για τον “a.d.”

    (…συνέχεια του προηγουμένου)

    Συμφωνώ απολύτως, όμως αυτή η μερίδα του λαού έχει ανάγκη από βοήθεια, με τη μορφή καθοδήγησης εννοώ. Άσε που ο λαός ολόκληρος έχει ανάγκη από κάτι να τον "τσιγκλίσει", να τον εμπνεύσει, να τον σπρώξει στην οργανωμένη αντίδραση και ...στα περαιτέρω! Αυτό το "κάτι" εγώ δεν το βλέπω σήμερα, ούτε στον ορίζοντα.

    Και συνεχίζεις:

    " Πρώτον, θα ήθελα να τονίσω ότι πιστεύω βαθιά ότι η οργανωμένη αντίδραση δεν είναι ηρωισμοί και νταηλίκια.
    Δεύτερον, είναι αντικειμενικό κατά τη γνώμη μου ότι αν όχι το πρώτο, τα επόμενα χαράτσια δεν θα μπορεί να τα πληρώσει -και όταν λέμε δεν θα μπορεί, σημαίνει ότι δεν θα έχει τη δυνατότητα να κόψει ούτε από το φαϊ του- πολύ περισσότερος κόσμος. Για τι φόβο θα μιλάμε τότε στον κόσμο; Αφού δεν θα έχει, θα τον έχουν ξεζουμίσει, είναι αντικειμενικό το ζήτημα. Θα πάει όλη η Ελλάδα φυλακή;"

    Συμφωνώ ως προς το πρώτο σκέλος, έτσι είναι, όμως ενέργειες όπως το κάψιμο φωτοτυπιών για παράδειγμα, ή το κλείσιμο της τάδε ΔΟΥ 8 με 12, κατά τη γνώμη μου δεν είναι οργανωμένη αντίδραση. Είναι πυροτεχνήματα. Και κινήσεις εντυπωσιασμού που εμένα τουλάχιστον δεν με εντυπωσιάζουν. Κι απ’ ότι βλέπω και το λαό αν κρίνω από τη συμμετοχή του.

    Όσο για το δεύτερο σκέλος, το θέμα του φόβου, είναι λανθασμένη πρακτική να περιμένεις την πλήρη εξαθλίωση του λαού, για να αντιδράσει, αφού πια δεν θα έχει έτσι κι αλλιώς να πληρώσει. Η λογική του ώριμου φρούτου είναι αυτή; Ο λαός έχει ανάγκη, ακόμα κι όσοι δεν το έχουν ψηφίσει ποτέ, από ένα κομμουνιστικό κόμμα στην πρωτοπορία, όχι στην αναμονή. Να του δείξει το δρόμο της οργανωμένης αντίστασης, όχι να τον ψάχνουν μαζί. Γιατί αν φτάσουμε στο σημείο να περιμένουμε τον εξαθλιωμένο λαό να καταλάβει το «καλό» του όταν έτσι κι αλλιώς θα νιώθει χαμένος, τότε πάει το πουλάκι, πέταξε.

    Ξέρεις, δεν φτάνουν οι καλές προθέσεις των κομμουνιστών ως κόμμα, ως συνδικαλιστές, ως μαζικοί φορείς. Ο λαός έχει απαιτήσεις όσο κι αν τον θεωρούμε ανώριμο και ανέτοιμο για οργανωμένη αντίδραση. Αυτό το συμπέρασμα βγάζω κάθε μέρα με όποιον συζητώ. Υπάρχουν αδυναμίες, το καταλαβαίνω, δυσκολίες ναι, αλλά θα πρέπει να ανέβει επίπεδο σαν κόμμα, και τη «μόνη επιστημονική θεωρία του κομμουνισμού» όπως λέει και η φίλη «ββ» να τη μεταδώσει στο λαό. Να τον πείσει. Δε μπορεί το μέλλον μας να είναι ο αφανισμός, η εξόντωσή μας. Δε μπορεί και δεν πρέπει αυτοί που μας κυβερνούν, οι υπηρέτες του κεφαλαίου, να τα καταφέρουν να μας βάλουν στη γωνία. Το δίκιο είναι με το μέρος μας που να πάρει.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Φίλε pavlosk καλησπέρα.

    Η αγωνία που εκφράζουμε πίστεψέ με είναι αγωνία μεγάλου τμήματος του λαού. Ίσως δε φανταζόμαστε πόσοι άνθρωποι περιμένουν ένα «τσαφ», μια σπίθα για να αντιδράσουν. Η οργανωμένη αντίδραση είναι όχι μόνο ζητούμενο. Είναι επιτακτική ανάγκη.

    Έχω φίλους και γνωστούς που όταν ξέσπασε το «κίνημα των αγανακτισμένων», ξεχύθηκαν στις πλατείες. Σύντομα απογοητεύτηκαν όταν είδαν που πήγαινε το πράγμα. Τώρα δεν πάνε σε καμιά διαδήλωση, δε συμμετέχουν. Αλλά ...βράζουν στο ζουμί τους και περιμένουν.

    Κάτι οργανωμένο, κάτι χειροπιαστό (γίνομαι κουραστικός να το ζητάω;) θα έδινε μια ώθηση σ’ αυτούς και σε πολλούς ακόμα, ένα ενθουσιασμό αλλά και μια ελπίδα. Γιατί δε φτάνει μια οργανωμένη αντίδραση, όταν αυτή εκδηλωθεί.

    Χρειάζεται και πρόταση συγκεκριμένη και πραγματοποιήσιμη. Να εμπνεύσει.

    Τώρα όπως έχουν τα πράγματα, σίγουρα αρκετός κόσμος δεν θα πληρώσει τα χαράτσια. Γιατί δεν έχει – οι περισσότεροι – αλλά και για το «γαμώτο» πολλοί.

    Δε θα πληρώσουν αλλά θα συνεχίσουν να κάθονται στον καναπέ του σαλονιού τους απογοητευμένοι, απελπισμένοι και να περιμένουν…

    Τα επόμενα χαράτσια…

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Γίτσα καλησπέρα.

    Ξέρεις, όσο η οργάνωση του αγώνα χωλαίνει, εκτός των σύγχρονων κοτζαμπάσηδων που μας κυβερνούν, εκτός του συστήματος που μένει λαβωμένο μεν αλλά κυρίαρχο, οι αμέσως επόμενοι ωφελημένοι είναι οι ψυχολόγοι, ψυχίατροι, ψυχαναλυτές. Και οι φαρμακοποιοί, να μην ξεχνιόμαστε. Δεν κάνω πλάκα, τα ψυχοφάρμακα, τα αντικαταθλιπτικά και τα ηρεμιστικά, κάνουν θραύση στα φαρμακεία.

    Τα αδιέξοδά του το καπιταλιστικό σύστημα τα φορτώνει στις πλάτες του λαού. Πόσα βάρη να βαστήξουν πια αυτές οι πλάτες; Γι’ αυτό η οργάνωση της αντίδρασης χρειάζεται… χτες όπως λες. Για να βρει ο λαός διέξοδο στον αγώνα για την απελευθέρωσή του από τα δεσμά της σκλαβιάς του στη σύγχρονη εκδοχή τους. Όσο κλεινόμαστε στον εαυτό μας, εξυπηρετούμε αυτούς που μας θέλουν στη γωνία, «μοιραίους κι άβουλους αντάμα».

    Για τον λεγόμενο «πνευματικό» κόσμο. Θίγεις ένα ιδιαίτερης σημασίας θέμα. Αλήθεια που είναι οι καλλιτέχνες; Οι συγγραφείς; Οι ηθοποιοί; Οι ποιητές; Οι συνθέτες; Οι τραγουδιστές; Άνθρωποι κι αυτοί σαν κι εμάς, έτσι;

    Αρχικά να πω πως δεν μπορώ αλλά και δεν είναι σωστό να τους βάλω όλους στο ίδιο τσουβάλι. Υπάρχουν οι παλιοί αγωνιστές. Τους θυμάμαι μικρός αλλά και μεγαλύτερος, να συμμετέχουν, να κάνουν δηλώσεις, να μας εμπνέουν στους αγώνες. Πολλοί κουράστηκαν Γίτσα, τα χρόνια πέρασαν. Άλλοι συμβιβάστηκαν, «κοίταξαν» τον εαυτό τους, έμειναν στο σπίτι.

    Υπάρχουν οι πρώην αριστεροί. Κάτι βολεψάκηδες που μεταλλάχτηκαν σε λαμόγια, που μπούκωσαν από τα λεφτά των επιχορηγήσεων των σοσιαλΗστικών κυβερνήσεων και την απίστευτη προβολή και διαφήμιση. Άλλοι εξαργύρωσαν τους όποιους αγώνες τους με βουλευτικές πολυθρόνες κι αξιώματα.

    Υπάρχουν όμως και πολλοί πραγματικοί, σύγχρονοι αγωνιστές. Που δε λογαριάζουν να τα βάλουν με το σύστημα. Που πρώτα απ’ όλα μιλούν στο λαό με το έργο τους. Δεν τους βλέπουμε όμως στα ΜΜΕ. Δεν προβάλλονται ως πρότυπα. Δεν συμβαδίζει ο τρόπος ζωής τους με το σύγχρονο λάιφ-στάιλ τρομάρα μας. Συμμετέχουν όμως στους αγώνες του λαού, συνεπείς και αταλάντευτοι στις αρχές τους.

    Για την αριστερά, εγώ δεν το γενικεύω. Δε θεωρώ πως έχουν όλοι την ίδια ευθύνη. Αριστερά είναι το κόμμα που επιτίθεται στο σύστημα, παλεύει να το αλλάξει, έχει πρόταση εξουσίας λαϊκής, κοσμοθεωρία. Αδυναμίες; Πολλές. Δεν εξαπάτησε όμως το λαό, και ήταν πάντα στήριγμά του. Θα μου πεις φτάνει αυτό; Όχι, σου απαντώ, και στα προηγούμενα σχόλιά μου αυτή την αγωνία εκφράζω. Δε νιώθω όμως να με κορόιδεψαν ποτέ, και αν και διαφωνώ σε επιμέρους ζητήματα μαζί τους, δευτερεύουσας σημασίας τα περισσότερα, θεωρώ ότι δίνουν την πιο ξεκάθαρη εναλλακτική πρόταση στο λαό σήμερα.

    Αριστερά θέλουν να λέγονται κόμματα και ομάδες που στηρίζουν ηθελημένα ή άθελά τους δε μ’ ενδιαφέρει, το σύστημα. Που βγάζουν πολλές φορές τους άρχοντές μας από τη δύσκολή θέση.

    Αριστερά θέλει να λέγεται και το κόμμα ή μάλλον …κίνημα που μας κυβερνά. Σα δε ντρέπονται ρε…

    Είναι δύσκολα τα πράγματα Γίτσα. Όλοι μας έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλο. Κανένας δε θα τα καταφέρει μόνος του. Να γίνουμε όλο και περισσότεροι πρέπει να είναι ο στόχος. Όλο και πιο συνειδητοποιημένοι. Και να βλέπουμε καθαρά το στόχο, που πρέπει να είναι η ανατροπή αυτού του απάνθρωπου κοινωνικού συστήματος. Δεν ανέχομαι άλλο πια όλους αυτούς τους ξευτιλισμένους να ορίζουν τη ζωή μου χωρίς εγώ να έχω λόγο σ’ αυτό.

    Αυτός ο ουσιαστικός διάλογος που γίνεται εδώ μέσα αλλά ταυτόχρονα σε πολλές-πολλές μεριές, μεταξύ ανθρώπων με κοινές αγωνίες, οράματα, όνειρα και σχέδια για τη ζωή στο μέλλον, ακόμα κι αν δε συμφωνούν σε όλα μεταξύ τους, εμένα τουλάχιστον με βοηθά και με στηρίζει, με γεμίζει αισιοδοξία και δύναμη για να συνεχίσω… όσο αντέχω.

    Καλή δύναμη, χαιρετίσματα στο αγαπημένο Αγρίνιο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαχαίρη γεια σου.

    Τη θέση του κωπηλάτη (της γαλέρας φαντάζομαι πως εννοείς) μας την έχουν προσφέρει εδώ και καιρό. Και απ’ ότι φαίνεται στρογγυλοκαθίσαμε εκεί και τραβάμε κουπί.

    Ως πότε όμως;

    Όσο θα δεχόμαστε και θα τα κουτσοβολεύουμε μέσα στο υπάρχον σύστημα, θα αποδεχόμαστε και τους κανόνες του, πχ καλπονοθευτικό εκλογικό σύστημα. Να μας κυβερνούν εναλλάξ κυβερνήσεις μειοψηφίας. Που δεν εκφράζουν βέβαια το λαό. Αντίθετα, τον εμπαίζουν.

    «δυστυχισμένε μου λαέ
    καλέ κι ηγαπημένε
    πάντοτε ευκολόπιστε
    και πάντα προδομένε»

    γράφει ο Διονύσιος Σολωμός.

    Να ξυπνήσουμε λοιπόν και να τους δώσουμε δυο κλωτσιές. Να γυρίσουμε ανάποδα τις καρέκλες τους. Τα περιθώρια τα δικά μας στένεψαν. Να στενέψουμε εμείς και τα δικά τους!

    Η εποχή που τα κουτσοβολεύαμε και αφήναμε τους «άλλους» να βγάλουν το φίδι από την τρύπα, πέρασε.

    Ας σκεφτεί ο καθένας τι θέλει κι ανάλογα ας πράξει.

    Τώρα δε μπορεί να πει κανείς «δεν ήξερα»…

    Καλή δύναμη φίλε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Αγαπητή «ββ» καλησπέρα.

    Ακριβώς αυτό πρέπει να αναδειχτεί σήμερα, ο πολιτικός χαρακτήρας του κινήματος «δεν πληρώνω». Δεν πληρώνω όχι απλά και μόνο γιατί δεν έχω, αλλά για συγκεκριμένους λόγους, πολιτικούς.

    Η θέση σου είναι ξεκάθαρη και με βρίσκει απολύτως σύμφωνο.

    Πρέπει να πάρουμε την κατάσταση στα χέρια μας, με τις όποιες δυνάμεις διαθέτει ο καθένας. Η δυσκολία του αγώνα αυτού είναι μεγάλη. Και με κόστος προσωπικό. Αλλά αυτό που βιώνουμε δεν έχει κόστος; Και μάλιστα δυσβάσταχτο!

    Μια παρατήρηση, σημαντική όμως:

    Προσωπικά απ’ ότι βλέπω, δεν έχω να περιμένω περισσότερα από φορείς αλλά και κόμμα. Η αγωνία μου για την οργάνωση της αντίδρασης του λαού σε συντεταγμένη διαμαρτυρία αρχικά και κατόπιν σε κατεύθυνση ανατροπής, μάλλον θα μείνει αγωνία.
    Οι προσπάθειές μου πάντως, προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα δίνουν μάχη για να με διαψεύσουν.

    Άρα λοιπόν, να:

    «δώσουμε την μάχη στο πεζοδρόμιο, στο γιαπί, στο γραφείο, στην γειτονιά και μέσα από αυτήν την καθημερινή πάλη θα αναδειχθεί και θα επιβληθεί το καινούργιο, το φρέσκο, το πραγματικά επαναστατικό»,

    όπως γράφεις…


    Και για άλλη μια φορά, ο λαός να ξεπεράσει κόμματα και ηγεσίες (κομματικές, συνδικαλιστικές κλπ), και να βγει μπροστά.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Στη φίλη μου Ντίνα, καλησπέρα.

    Γράφεις:

    «Μα αυτό ακριβώς είναι και το όπλο τους , ο ΦΟΒΟΣ που μας εμφύσησαν για τα κεκτημένα!»

    Βρήκες το στόχο. Εκεί ποντάρουν. Γιατί λίγα ή πολλά όλοι έχουμε κάτι να χάσουμε. Και δεν καταλαβαίνουμε πως αυτό δεν θα μείνει κεκτημένο σε ατομικό επίπεδο. Όταν πιάσει φωτιά το σπίτι του γείτονα, γρήγορα θα φτάσει και στο δικό μας, εκτός κι αν αντιδράσουμε. Άρα λοιπόν αν αγωνιστούμε ο καθένας με τις όποιες δυνάμεις του, συλλογικά όμως, οργανωμένα, όχι μόνο δε θα χάσουμε ό,τι μας έχει απομείνει,
    Αλλά το όφελος από έναν τέτοιο αγώνα θα είναι τεράστιο.

    Το τυρί, όπως επίσης σωστά γράφεις, παρέσυρε το λαό με τη μεθυστική μυρωδιά και τη ζουμερή γεύση της εικονικής πραγματικότητας-ευημερίας. Και η φάκα τον γράπωσε. Τώρα όμως πρέπει να μαζέψει τις δυνάμεις του, να τις οργανώσει και να αντεπιτεθεί στη λαίλαπα που τον απειλεί με πλήρη υποταγή, με αφανισμό. Να αποτινάξει τη φάκα και να ορίσει αυτός τη «μοίρα» του.

    Τις απόψεις μου για την Αριστερά τις γνωρίζεις πάνω-κάτω. Για να μην επαναλαμβάνομαι και γίνομαι κουραστικός, ρίξε μια ματιά στα σχόλιά μου στο φίλο «a.d.» και στη φίλη Γίτσα από το Αγρίνιο. Είμαι πιο αναλυτικός.

    Ειλικρινά χαίρομαι το διάλογο μαζί σου, αλλά και με τους άλλους φίλους εδώ. Βγαίνω κερδισμένος από αυτόν.

    Καλή δύναμη Ντίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Όπα οικοδόμε έχει περάσει η ώρα και έχει ένα καλό έργο του Τατί στο κανάλι της βουλής δες το αν θες.
    Αύριο όμως θέλω να κουβεντιάσουμε κάτι σχετικά με το τελευταίο που γράφεις:

    "Και για άλλη μια φορά, ο λαός να ξεπεράσει κόμματα και ηγεσίες (κομματικές, συνδικαλιστικές κλπ), και να βγει μπροστά".

    Ένσταση. Εκτός και αν κάτι δεν καταλαβαίνω καλά!

    Καλό ξημέρωμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Αγαπητέ blackbedlam,
    έλεος πια με τα κείμενα και τις αποφάσεις ..
    τον Ριζοσπάστη και τον 902 !!
    Δεν είναι αυτός ο τρόπος για να ενημερώσετε τον κόσμο ή για να τον συσπειρώσετε στην παράταξή σας..
    Πότε θα το καταλάβουν οι υπεύθυνοι αυτού του κόμματος ότι έχουν αλλάξει πολλά απο την εποχή του 1920, που ιδρύθηκε το ΚΚΕ ?
    Το μόνο που δεν εχει αλλάξει είναι η ανάγκη των ανθρώπων για ισότητα , ισονομία και δίκαιη κατανομή του πλούτου.
    Δεν αρκεί η μόνιμη επωδός του ΚΚΕ .. "κάτω η πλουτοκρατία"!
    Μια καλή ανάλυση σχετικά, υπάρχει εδώ: http://eagainst.com/articles/communist-party2/
    και με βρίσκει απόλυτα σύμφωνη.
    Και δεν θα απολογηθώ εγώ γιατί νοιώθω αηδία για τα κόμματα και τις ηγεσίες,
    δεν θα αποληγηθεί ο Οικοδόμος
    γιατί την αγωνιστικότητά του, που ξεπερνά τα κόμματα και τις ηγεσίες,
    Να απολογηθούν τα ΚΟΜΜΑΤΑ και οι ΗΓΕΣΙΕΣ που τα εκατομμύρια των ανεξάρτητων αριστερών,
    ψάχνουν νέους τρόπους συσπείρωσης και αγώνα.
    Να απολογηθούν αυτοί που διατηρούν αυτούς τους ξεπερασμένους μηχανισμούς στο κόμμα τους,για να διαφυλάξουν την περίφημη "Γραμμή" και την "γρανιτένια " συνοχή τους.
    Για μένα, μόνο εκκλησιαστικές αιρέσεις θυμίζουν πια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Αγαπητή «ββ» γεια και χαρά σου.

    Ίσως να μην έγινα κατανοητός. Θα προσπαθήσω να γίνω όμως. Λέω λοιπόν: Το ότι εγώ συμφωνώ με τις γενικές κατευθύνσεις του κομμουνιστικού κόμματος, το ότι με βρίσκει σύμφωνο η κοσμοθεωρία που εκφράζει και υπηρετεί, και το ότι βρίσκω ρεαλιστική την πρότασή του για έξοδο από την «κρίση»,

    δεν σημαίνει πως δεν βλέπω, δεν ακούω και δεν αφουγκράζομαι.

    Βλέπω καλές προθέσεις, έντιμες και ειλικρινείς από τα μέλη του, από συνδικαλιστές (και συναδέλφους μου), από κομματικά στελέχη.

    Βλέπω μια αδυναμία από μέρους του να παίξει καθοριστικό ρόλο μέσα στο λαό, να τον πείσει, να γίνει η πρωτοπορία του, να τον οδηγήσει στην ανατροπή, που είναι για μένα το ζητούμενο.

    Ακούω πολύ κόσμο να «τσουβαλιάζει» όλα τα κόμματα, να τους διανέμει τις ευθύνες ισότιμα, για το πώς φτάσαμε ως εδώ. Να θεωρεί το κομμουνιστικό κόμμα ως ένα γρανάζι αυτής της παλιάς μηχανής που λέγεται πολιτικό σκηνικό στη χώρα. Ως ένα κομμάτι του συστήματος, που εξαρτά την ύπαρξή του (το κόμμα) από την ύπαρξη ακριβώς αυτού του συστήματος. Πίστεψέ με, σε συζήτηση το άκουσα και αυτό!

    Ακούω-βλέπω στα ΜΜΕ λίγα στελέχη με μεστό πολιτικό λόγο, με επιχειρήματα που να συνοδεύονται πάντα από αδιαμφισβήτητα στοιχεία, να βουλώνουν το στόμα των πολιτικών εκφραστών της άρχουσας τάξης και των «δημοσιογράφων» ανδρεικέλων τους. Και παράλληλα να ξέρουν να χειρίζονται τα μέσα. Να μπορούν να «μεταγγίσουν» την αλήθεια στο λαό. Θέλεις ονόματα; Αλέκα, Μπογιόπουλος, Κανέλη. Δε μου έρχεται άλλο τώρα στο μυαλό.

    Δε φτάνει να έχεις δίκιο. Πρέπει να πείσεις το λαό γι αυτό, κι αν δε μπορείς να τον πείσεις είναι εύκολο να πεις πως στράβωσε ο γιαλός, εμείς αρμενίζουμε ίσια. Δεν θα σε πιστέψει κανείς όμως. Δεν είμαι ούτε ειδικός και φυσικά ούτε μέλος του κόμματος για να προτείνω λύσεις. Υπάρχουν πιο ειδικοί από εμένα και πάνω απ’ όλους τα κομματικά μέλη.

    Αυτό το μπλογκ ξεκίνησε ως μια φωνή, χαμηλής έντασης, με σκοπό του να πορευτεί σε ένα λίγο διαφορετικό δρόμο. Εξελίσσεται σε κραυγή «ββ», κραυγή αγωνίας, και ξέρεις γιατί;

    Γιατί κάθε μέρα πολλοί συνάνθρωποί μας, από αυτούς που κάποιοι χαρακτηρίζουν ως «ανώριμους», σπάνε τα μούτρα τους πάνω στα αδιέξοδα του συστήματος που υψώνονται σαν τείχη και μας σφίγγουν. Πολλοί αυτοκτονούν, άλλοι πέφτουν σε κατάθλιψη, ζευγάρια χωρίζουν, οικογένειες διαλύονται, η ενδο-οικογενειακή βία αυξάνεται, ο αλκοολισμός επίσης. Αυτά μεταξύ άλλων ακούω και βλέπω, δίπλα μου. Και ξέρεις, στις …βαθυστόχαστες – τρομάρα μας – αναλύσεις και σχόλιά μας, πάντα μιλάμε για τους άλλους, σαν εμείς να είμαστε οι παρατηρητές των άλλων, σαν να μη μας χτυπά η καταιγίδα αλύπητα. Τι σου τα λέω τώρα αυτά; Τα ζεις, τα ξέρεις, τα βλέπεις και συ. Δεν πάει άλλο όμως ρε παιδιά. Πώς θα καταντήσουμε, αν δεν κάνουμε κάτι; Κι αυτό το κάτι τι είναι; Η ανατροπή αυτών που μας εξοντώνουν!

    (συνεχίζεται…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. (…συνέχεια του προηγουμένου)

    Η ανάγκη για ανατροπή αυτού του συστήματος γίνεται ολοένα και πιο επιτακτική. Επείγουσα! Τι θα μείνει από όλους εμάς στο τέλος, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση; Φαντάσματα μιας άλλης εποχής, χωρίς δικαιώματα, χωρίς ελπίδα, χωρίς όνειρα για το μέλλον. Γίνεται να ζεις χωρίς όνειρα; Θα προφτάσουν να μας τα κλέψουν κι αυτά;

    Αυτό φωνάζω:

    να μην τους επιτρέψουμε να μας κλέψουν τα όνειρα. Γιατί το μέλλον του Ανθρώπου δε μπορεί να είναι η βαρβαρότητα!

    Δεν υπάρχει λόγος να επαναλαμβάνω τις σκέψεις που εξέφρασα στην ανάρτηση. Μόνο τούτο να πω. Περίμενα προτάσεις συγκεκριμένες, χειροπιαστές και εφαρμόσιμες, σήμερα. Χάθηκε χρόνος μα δεν είναι αργά. Μαζί με μένα περιμένει πολύς κόσμος, πολλά από τους κομμουνιστές, κι ας μην τους εμπιστεύθηκε ποτέ εκλογικά (στην κεντρική πολιτική σκηνή), για διάφορους λόγους.

    Στην παλιά μου γειτονιά, τις Κυριακές στα σπίτια με την εφημερίδα, ο κόσμος λαχταρούσε να μάθει, να συζητήσει, εμπιστευόταν τους κομμουνιστές, βασιζόταν σ’ αυτούς. Δεν ήταν τυχαία τα αποτελέσματα σε μια μεγάλη σειρά δήμων, ο κόσμος γούσταρε τους κομμουνιστές. Από την πρώτη Κυριακή και με διαφορά. Δεν τα σκέφτομαι με ρομαντική διάθεση όλα αυτά, όχι. Ψάχνομαι όμως μέσα μου για το τι άλλαξε μαζί με τις εποχές, όταν η αδικία δεν έχει αλλάξει, απεναντίας μάλιστα…

    Όταν πριν από καιρό χιλιάδες λαού πήραν τους δρόμους και τις πλατείες, κάποιοι είπαν πως ήταν υποκινούμενοι. Δεν το πιστεύω. Δεν ήταν. Πολλοί γνωστοί μου έσπευσαν εκεί, χωρίς κάποια υποκίνηση κομματική. Ακόμα κι όταν παρουσιάστηκαν εκφυλιστικά φαινόμενα τύπου «απολιτίκ» διαμαρτυρίας, ακόμα κι όταν μερίδα των ΜΜΕ ανέλαβε χωρίς κανείς να τους το ζητήσει το … «σπόνσορινγκ» και την προβολή του κινήματος των αγανακτισμένων, υπήρχε και υπάρχει ακόμα πιστεύω μια μεγάλη μερίδα λαού που δε «μάσησε» με τα λεγόμενα «αμεσοδημοκρατικά» τεχνάσματα.

    Βρήκε όμως μια διέξοδο εκεί, μακριά και έξω από ΟΛΑ τα κόμματα, κι αυτό για μένα ήταν αποκαρδιωτικό. Γιατί δεν χρειάζονται ειδικά μάτια και αυτιά για να καταλάβεις πως δεν είναι όλοι ίδιοι μέσα στη βουλή. Πως υπάρχει ΕΝΑ κόμμα που πάει κόντρα στον καιρό, που δε βολεύεται στο ηρωικό παρελθόν του, αλλά είναι εδώ, στο σήμερα και παλεύει και διεκδικεί και προτείνει. Πως δεν είναι όλοι οι πολιτικοί ίδιοι διάολε!

    Όσο λοιπόν περνάει ο καιρός και δεν κινείται κάτι, όσο τα πράγματα γίνονται χειρότερα, όσο δεν μπορείς να ηγηθείς του λαού εξαιτίας των δικών σου αδυναμιών κυρίως, τόσο θα ξεπηδούν από το λαό κινήματα που θα σε ξεπερνούν, που δε θα μπορείς να τα εξηγήσεις, να τα επηρεάσεις, και σαν εύκολη λύση, θα τα απορρίπτεις ως ανώριμες κινήσεις μη συνειδητοποιημένου τμήματος του λαού.

    Χτες ήταν οι λεγόμενοι αγανακτισμένοι. Αύριο θα είναι κάτι άλλο. Σίγουρα πάντως κάτι θα είναι, κάτι θα γίνει, ο λαός κάποια στιγμή θα βρει το δρόμο που θα βαδίσει. Το ερώτημα που τίθεται λοιπόν είναι: ποιος θα είναι ο προορισμός αυτής της πορείας;

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Αυτό που λέμε εμείς (και εγώ ανήκω στα μέλη του ΚΚΕ, γι'αυτό βάζω και τον εαυτό μου), και προτρέπουμε τον κόσμο να πράξει, είναι να οργανωθεί στο συνδικάτο του και να εκφράσει την άποψή του εκεί μέσα, έτσι ώστε μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες, και προφανώς ακούγοντας από πρώτο χέρι και τις θέσεις του Κόμματος (είναι ξεκάθαρο ότι τα κομματικά μέλη δραστηριοποιούνται πολύ ενεργά στο συνδικαλιστικό κίνημα, κόντρα στις ξεπουλημένες ηγεσίες), να αλλάξουν οι συσχετισμοί και να δημιουργηθούν ισχυρές πλειοψηφίες που θα βγάλουν το εργατικό κίνημα από το τέλμα στο οποίο το έχουν οδηγήσει οι βαλτές συνδικαλιστικές ηγεσίες, που τα έχουν πλακάκια με την εργοδοσία και τον δικομματισμό τρομάρα τους.
    Στην κατεύθυνση αυτή στοχεύει και η ύπαρξη των κλαδικών συνδικάτων, τα οποία έχουν σκοπό να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους όλου του κλάδου, ανατρέποντας έτσι διάφορα συντεχνιακά και λοιπά στερεότυπα και βοηθώντας στο να γίνει αντιληπτή από όλους η κοινή ταξική προέλευση των εργαζομένων. Παραδείγματος χάριν, εγώ που είμαι μηχανικός είμαι οργανωμένος στο κλαδικό πλέον Συνδικάτο Οικοδόμων και Συναφών Επαγγελμάτων, μαζί με τους οικοδόμους, και είναι για μένα πολύ μεγάλη τιμή αυτό, από τη στιγμή μάλιστα που έχω συνεργαστεί στην πράξη στη δουλειά μου στα έργα με τους οικοδόμους. Με λίγα λόγια, το Κόμμα προτείνει ότι η δουλειά πρέπει να γίνει όπως λέει "από τα κάτω". Με οργάνωση στα σωματεία, με ταξικό προσανατολισμό, με στόχο την ανατροπή του καπιταλισμού και τη λαϊκή εξουσία. Αντιλαμβάνομαι ότι για πολλούς αυτό μπορεί να είναι ψιλά γράμματα και θεωρίες.
    Μπήκανε όμως οι άνθρωποι που έχουν αυτή την αντίληψη στη διαδικασία να συσπειρωθούν στο σωματείο, να εκφράσουν την άποψή τους σε μια δημοκρατική διαδικασία πέρα από τις εκλογές κάθε 4 χρόνια; Πολλοί δεν μπαίνουν στα σωματεία ή δεν κάνουν ούτε απεργία, επειδή φοβούνται την απόλυση ή κάτι άλλο. Ως ένα σημείο δικαιολογημένο, αλλά αυτό δεν είναι αν το δεις καλύτερα και ένας δείκτης της "δημοκρατίας" στη χώρα μας; Και για να πω και κάτι ακόμα. Το ΚΚΕ δεν λέει στον κόσμο "Θα...". Το ΚΚΕ λέει στον κόσμο "Οργανώσου!".

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Δείτε το και ως εξής: Το να περιμένεις παθητικά από το ΚΚΕ είναι παρόμοιο με το να περιμένεις παθητικά από το ΠΑΣΟΚ, τη ΝΔ ή άλλους. Δεν το λέω αυτό με την έννοια ότι το ΚΚΕ είναι ίδιο με τους άλλους, πώς θα μπορούσα κάτι τέτοιο αφού είμαι και μέλος του; Όμως επαναλαμβάνω ότι τη στιγμή που οι άλλοι λένε "Θα...", το ΚΚΕ λέει "Οργανώσου!". Και εξηγεί στον κόσμο ποια είναι η πραγματική φύση της καπιταλιστικής κρίσης, ποιες οι αιτίες κλπ. Και καλεί σε οργάνωση και σμμετοχή από τα κάτω. Σε δομές που τα ίδια τα μέλη πρωτοστατούν, συνδικάτα, ομοσπονδίες, επιτροπές ανέργων, σχολές, όλα.
    Μπείτε λοιπόν και εσείς για να διαμορφώσουμε ταξική πλειοψηφία, με δημοκρατικές διαδικασίες, εκεί που το ίδιο το Κόμμα ήδη έχει καταθέσει ανοιχτά και με σαφήνεια τις προτάσεις του, που είναι εξαγόμενα διεξοδικότατης επιστημονοκής ανάλυσης, να είστε σίγουροι γι'αυτό. Οι μαζικές δημοκρατικές διαδικασίες είναι απαραίτητες. Η διαπάλη στο κίνημα είναι χαρακτηριστικό υγιούς και δυνατού κινήματος! Για αναπτυχθεί στο κίνημα γνήσια ταξική συνείδηση, να οπλιστεί με τη μαζικότητα και τη σαφή στρατηγική και να διεκδικήσει την εξουσία που σφετερίζονται σήμερα μια χούφτα παράσιτα.
    Τα χαράτσια είναι μέρος του προβλήματος, δεν είναι το πρόβλημα αυτό καθαυτό. Σκεφτείτε ότι είναι ένα μέτρο που αν μπορούσαν να μην το πάρουν δεν θα το έπαιρναν. Ποιος βουλευτής θα ήθελε πριν από λίγα χρόνια να τα σπάσει με τους ψηφοφόρους που τον έστειλαν στη βουλή; Το σύστημα παίρνει αυτά τα μέτρα γιατί είναι στριμωγμένο. Η κρίση, που το χτυπάει στα κέρδη του (εμάς βέβαια μας χτυπάει στην ίδια τη ζωή μας), είναι κάτι που δεν μπορεί να το διαχειριστεί όπως κάποια χρόνια πριν. Άρα σήμερα είναι αναγκαία η πρόταση για τη λαϊκή εξουσία, τον σοσιαλισμό, όπως θέλετε πείτε το, που λέει το ΚΚΕ. Και ας μην πέφτουμε στην παγίδα να λέμε ότι το ΚΚΕ επιδιώκει την κρίση ή την πτώχευση ή τη χρεοκοπία για να προσελκύσει μάζες, όπως τραγουδάει η αστική προπαγάνδα. Η κρίση, η πτώχευση, η χρεοκοπία είναι αντικειμενικά ζητήματα στον καπιταλισμό, έρχονται έτσι και αλλιώς, όταν το κεφάλαιο μπουκώνει από τα κέρδη, όπως γίνεται σήμερα. Το ΚΚΕ προφανώς δεν τα επιδιώκει, απλά λέει την αλήθεια στο λαό γι'αυτά. Και ας τελειώσουμε με τα διάφορα αντιεπιστημονικά και εκ του πονηρού φληναφήματα "έξω τα κόμματα" και λοιπά. Δεν είναι το όλα τα κόμματα ίδια, δεν εκφράζουν τα συμφέροντα της ίδιας τάξης όλα.
    Άρα το ΚΚΕ λέει: μπείτε στα σωματεία, ελάτε σε άμεση επαφή με τα κομματικά μέλη και τον ήδη οργανωμένο κόσμο, μαζικοποιήστε τις συνελεύσεις και τα ταξικά συνδικάτα, και μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες να θέσουμε τις βάσεις για μια ποιοτική στροφή πέρα από τον φαύλο κύκλο στον οποίο είμαστε τελματωμένοι σήμερα. Για την εξουσία. Χωρίς την ενεργή συμμετοχή του λαού σε ένα πραγματικό ταξικό κίνημα, ό,τι και να λέει το ΚΚΕ θα είναι φωνή βοόντος εν τη ερήμω, είτε μιλάει η Αλέκα είτε η Λιάνα είτε ο Μπογιόπουλος είτε οποιοσδήποτε άλλος.

    Καλή δύναμη!
    (θα την χρειαστούμε, είναι σίγουρο αυτό!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Αγαπητή Ντίνα, καλησπέρα.

    Να σου πω καταρχήν, έτσι για τους τύπους, πως το «black bedlam» αντιστοιχεί σε φίλη και όχι σε φίλο.

    Τώρα σχετικά με τα υπόλοιπα που γράφεις, επίτρεψέ μου να σου πω πως σε βρίσκω υπερβολική στις κρίσεις σου. Ειδικά αυτό το τελευταίο που γράφεις. Δεν είναι έτσι βέβαια. Καταγράφω την αγωνία σου μέσα και από αυτή την παρέμβασή σου, για την οργανωμένη αντίδραση του λαού απέναντι στους δυνάστες μας.

    Κανένας δεν μπορεί να υποχρεώσει κανέναν να αποδεχτεί «κείμενα κι αποφάσεις». Όλοι κρίνονται και εμείς οι ίδιοι κρινόμαστε από τη στάση μας απέναντι στα γεγονότα, και τη ζωή γενικότερα. Έτσι κρίνονται και τα κόμματα, και το κομμουνιστικό. Τα κείμενα όμως είναι αυτά που καταγράφουν θέσεις και προγράμματα, που καταγράφουν ποια στάση κρατήθηκε σε συγκεκριμένα γεγονότα και χρονικές στιγμές. Και μας βοηθούν διαβάζοντάς τα, πρώτα να μαθαίνουμε και μετά να κρίνουμε-συγκρίνουμε.

    Δεν θα κάνω βέβαια εγώ το συνήγορο του ΚΚΕ, δε με χρειάζεται άλλωστε. Απλά ήθελα να καταθέσω την άποψή μου. Από κει και ύστερα βέβαια, όπως όλοι έτσι και το κομμουνιστικό κόμμα αλλά και οι κομμουνιστές, κρίνονται από μας και το λαό με βάση τη στάση τους και τη θέση που παίρνουν κάθε φορά στα δρώμενα. Και φυσικά από την αντιστοιχία λόγων και έργων.

    Δεν είναι κακό να επιδιώκεις «γρανιτένια» συνοχή στις τάξεις σου. Αντίθετα μάλιστα, αυτή η γρανιτένια συνοχή του λαϊκού κινήματος είναι το ζητούμενο σήμερα.

    Ο γρανίτης ξέρεις είναι σκληρός και «άτρωτος». Ικανός να καταπλακώσει και να συνθλίψει τους καταπιεστές του λαού.

    Καλή δύναμη φίλη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Φίλε «a.d.»,

    Σχετικά με το συνδικαλιστικό κίνημα, την ανάγκη οργάνωσης και συσπείρωσης των εργαζομένων στα συνδικάτα, ταξικές και προδοτικές ηγεσίες, συμφωνούμε απόλυτα. Αν προσέξεις στην ανάρτηση αλλά και στα σχόλιά μου τα τονίζω όλα αυτά. Και ειδικά τη συσπείρωση και οργάνωση στη βάση.

    Σχετικά με το συνδικάτο οικοδόμων του οποίου είμαι μέλος, έχω σκοπό να γράψω στο μέλλον και για την ιστορία του αλλά και για το παρόν του. Για τους αγώνες του αλλά και για προβλήματα στην οργάνωση και καθοδήγηση του αγώνα των οικοδόμων. Ζωή με υγεία να έχουμε και θα τα λέμε από εδώ και στο μέλλον.

    Επανέρχομαι στις θέσεις σου και του κόμματος, για την ανάγκη συμμετοχής του λαού «από τα κάτω» όπως λες. Αυτή είναι και η δική μου άποψη. Δεν θεωρώ και φυσικά δεν περιμένω από ένα κόμμα να παλέψει για μένα χωρίς εμένα. Ο λαϊκός παράγοντας θα διαμορφώσει πολιτικές και πρακτικές, θα διαμορφώσει πλειοψηφίες ανατροπής.

    Ξέρεις όμως τι θα περίμενα ν’ ακούσω από σένα;

    Τη γνώμη σου για τη μη συμμετοχή του λαού σ’ όλα όσα προανέφερες. Αναρωτήθηκες ποτέ εσύ, τα κομματικά όργανα στα οποία συμμετέχεις, το κόμμα τέλος πάντων, γιατί ΔΕΝ συμμετέχει ο λαός;

    Γιατί ο εργάτης δεν γράφεται στο σωματείο του;

    Γιατί αν και είναι εγγεγραμμένος, δεν συμμετέχει;

    Γιατί για παράδειγμα στο συνδικάτο μας, ένα ταξικό συνδικάτο, με σαφή προσανατολισμό και αγωνιστές συνδικαλιστές ηγέτες, η συμμετοχή στις εκλογές κατρακυλά; Και αν δεν ήταν συνδεδεμένες οι εκλογές με το χειμερινό επίδομα, η συμμετοχή θα ήταν ακόμα μικρότερη; Πρόσεξες τα ερωτήματά μου;

    Δεν αναφέρθηκα στην κεντρική πολιτική σκηνή, στις εκλογές για παράδειγμα, όπου τα ποσοστά των κομμάτων δεν αντικατοπτρίζουν την πραγματική τους δύναμη και οι ψηφοφόροι πέφτουν θύματα εκβιασμών και διλημμάτων.

    (Ακόμα κι έτσι όμως δε σας κάνει να αναρωτιέστε γιατί το κόμμα δεν εμπνέει μεγάλα τμήματα του λαού σε οργάνωση, αγώνες, ανατροπή;)

    Αναφέρομαι στα συνδικάτα και συγκεκριμένα σε ένα ταξικό συνδικάτο. Όπου ο εργαζόμενος θα έπρεπε αυτονόητα να συμμετέχει. Κι όμως γυρίζει την πλάτη του.

    Ποιος ευθύνεται γι’ αυτό το φαινόμενο;

    Ο γιαλός είναι στραβός ή μήπως ευθύνεται (και) ο βαρκάρης;

    Θεωρώ την άποψή σου πολύ σημαντική σε αυτό το διάλογο που γίνεται εδώ.

    Έχεις την καλησπέρα μου και καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Φίλε Οικοδόμε η ένσταση για την οποία μίλησα εχτές έχει να κάνει με την τοποθέτησή σου

    "Και για άλλη μια φορά, ο λαός να ξεπεράσει κόμματα και ηγεσίες (κομματικές, συνδικαλιστικές κλπ), και να βγει μπροστά".
    Σε αυτήν την άποψη είμαι κάθετα αντίθετη και επειδή από τις κατά καιρούς τοποθετήσεις σου δεν προκύπτει να έχεις αυτή την θέση:
    "Να ξεπεράσει ο λαός κόμματα και ηγεσίες (κομματικές συνδικαλιστικές κτλ) και να βγει μπροστά.
    Ας το ξεπεράσουμε αν και είναι ένα πολύ σοβαρό ζήτημα που καλλιεργείτε από την αστική προπαγάνδα και εύκολα χωνεύεται από το κόσμο, μπροστά στα όσα συμβαίνουν και είναι δύσκολο να ερμηνευτούν.
    Βλέπεις το κεφάλαιο και οι εκπρόσωποί τους ξέρουν καλύτερα από εμάς, ότι αν έχουν κάτι να φοβούνται δεν είναι παρά η οργανωμένη πάλη του ταξικού τους αντίπαλου.
    Σε αυτές τις κρίσιμες καταστάσεις αν δεν υπήρχε η ιδέα και η προοπτική του Κομμουνισμού θα έπρεπε να την ανακαλύψουμε.
    Τόσο αναγκαία είναι σύντροφε και ξέρω ότι αυτή είναι και η δική σου η άποψη .
    Τα περισσότερα από όσα γράφεις με βρίσκουν σύμφωνη και μπορώ να σου πω ότι επαυξάνω κιόλας.
    Σε τούτες τις δύσκολες ώρες όμως, προσπαθώ να είμαι όσο γίνεται περισσότερο "προσεκτική" στο τι λέω τι γράφω.
    Αν πάντως υπάρχει άλλη άποψη υπάρχουν και τα mail.
    Ας πούμε για τους συγκεντρωμένους της πλατείας,που λες.
    Έγραφα σε ανάρτηση μου τον Μάϊο :
    [..] Γι΄αυτό, για καθίστε καλά ρε συντρόφια και τι θέλουμε δηλαδή, να έρθουν στα γραφεία του κόμματος με το βιογραφικό στο χέρι.

    Βρε αυτοί δεν ήταν για τους οποίους λέγαμε ότι πρέπει να τους πείσουμε, να τους εμπνεύσουμε;
    Γι΄αυτούς δεν λέγαμε ότι πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να τους πείσουμε, ότι μόνον οργανωμένα, συντεταγμένα, και με σαφής στόχους, μπορούμε κάτι να πετύχουμε;
    Επιτέλους τον κόσμο, τους εργαζόμενους, τους συνταξιούχους, τους νεολαίους,τις χιλιάδες γυναίκες και άντρες, τους "δεξιούς αποπροσανατολισμένους", τους "αριστερούς που έχουν εγκλωβιστεί",τους "Αριστεριστές υπερεπαναστάτες", τους "αγανακτισμένους", θα τους αφήσουμε στα χέρια των Πρετεντέρηδων και των Καψήδων;
    Στα χέρια των μηχανισμών τους για άλλη μια φορά!

    Θα έλεγα αντί να παίρνουμε "ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ"(άρθρο του Ριζοσπάστη)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καλησπέρα και σε σένα φίλε Οικοδόμε,
    κατ αρχήν κατάλαβα ότι η «black bedlam» ήταν φίλη και όχι φίλος, όταν είχα ήδη στείλει το σχόλιό μου και να με συγχωρεί για το λάθος μου.
    Κατα δεύτερον,να σου ζητήσω συγνώμη για τους υψηλούς τόνους του τελευταίου σχολίου μου αλλά ίσως να φταίει αυτή η "γρανιτένια" συνοχή, που εσύ την κατατάσεις στα θετικά του ΚΚΕ ενώ εμένα με αγανακτεί.
    Ο γρανίτης φίλε μου μπορεί πράγματι να συνθλίβει και να καταπλακώνει, η γρανιτένια όμως συνοχή πολύ φοβάμαι πως το μόνο που καταφέρνει, είναι να απομονώνει.
    Όσο για τα κείμενα που καταγράφουν γεγονότα
    και μας βοηθούν να κρίνουμε ,
    θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου,
    αρκεί αυτά να μην δημοσιοποιούνται επιλεκτικά από αυτούς που τα κατέχουν, ανάλογα με τα κατά καιρούς κομματικά τους συμφέροντα.

    Απ ότι έμαθα το ΚΚΕ αποφάσισε λέει να αποκαταστήσει την μνήμη αγωνιστών, που πριν από πολλά χρόνια είχε καταδικάσει.

    Η γρανιτένια συνοχή, επιβάλλει δυστυχώς και τη γρανιτένια σιωπή που μπορεί να κρατήσει και 50 ολόκληρα χρόνια..

    Καλό ξημέρωμα..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Σε συνέχεια από το παραπάνω


    επισημαίνοντας τον ρόλο που μπορεί να παίζει η αντίδραση και το ποιοι μπορεί να βρίσκονται πίσω από τέτοιες κινητοποιήσεις, μήπως θα ήταν καλύτερα να προβληματιζόμασταν και να αποτελούσαν αυτές οι κινητοποιήσεις ΑΦΟΡΜΕΣ ΓΙΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟ, επισημαίνοντας και τονίζοντας τους τρόπους και τον ρόλο που είμαστε υποχρεωμένοι να παίξουμε για τον προσανατολισμό και την συνύπαρξη, για την συμπόρευση ,για την στήριξη τέτοιων κινητοποιήσεων;
    Για να αποκτήσουν ταξικότητα, για να αποκτήσει σαφή πολιτικό στόχο,για να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις, να αποκτήσει πιο μόνιμους δεσμούς με το υπόλοιπο λαϊκό κίνημα, για να συναντηθούμε επιτέλους [...]

    Στο σχόλιό σου γράφεις:
    [..]Όσο λοιπόν περνάει ο καιρός και δεν κινείται κάτι, όσο τα πράγματα γίνονται χειρότερα, όσο δεν μπορείς να ηγηθείς του λαού εξαιτίας των δικών σου αδυναμιών κυρίως, τόσο θα ξεπηδούν από το λαό κινήματα που θα σε ξεπερνούν, που δε θα μπορείς να τα εξηγήσεις, να τα επηρεάσεις, και σαν εύκολη λύση, θα τα απορρίπτεις ως ανώριμες κινήσεις μη συνειδητοποιημένου τμήματος του λαού[...]
    Είναι και δικές μου διαπιστώσεις και αγωνίες και ερωτήματα αλλά θέλω να πιστεύω ότι δεν έχουμε να φοβόμαστε τίποτε από αυτές τις κινήσεις άλλωστε και το κόμμα τι λέει οργανωθείτε παντού όπου.

    Μέσα από τους καθημερινούς αγώνες θα προκύψει το καινούργιο αν αυτό απαιτεί η ιστορία.
    Θα επαναλάβω αυτό που γράφω και στο σχόλιό μου μόνο που θα τονίσω ιδιαίτερα την λέξη "επιβληθεί" (σκέψου σε ποιους θα επιβληθεί) και το σημείο που μιλά ότι σε θέματα της επιστημονικής επαναστατικής κοσμοθεωρίας μας είμαστε ανυποχώρητοι,γιατί άλλωστε επαναστατικό κίνημα χωρίς επαναστατική θεωρία δεν μπορεί να υπάρχει.
    [...] ας αναλάβουμε ευθύνες, ας δώσουμε την μάχη στο πεζοδρόμιο, στο γιαπί, στο γραφείο, στην γειτονιά και μέσα από αυτήν την καθημερινή πάλη θα αναδειχθεί και θα επιβληθεί το καινούργιο, το φρέσκο, το πραγματικά επαναστατικό και πάντα χωρίς να κάνουμε βήμα πίσω από τις γραμμές και τις αρχές της μοναδικής επιστημονικής επαναστατικής κοσμοθεωρίας[...]
    Πραγματικά καλή μας δύναμη,γιατί θα αρχίσω να ουρλιάζω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ντίνα μου όχι,

    Δεν υπάρχει κανένας λόγος να απολογείσαι για τους «υψηλούς» τόνους. Μερικές φορές χρειάζονται. Αν συζητούσαμε όλοι όσοι ανταλλάσουμε απόψεις εδώ γύρω από ένα τραπέζι, ή στον καναπέ του σπιτιού μας, η φωνή όλων δεν θα είχε τον ίδιο τόνο.

    Προσωπικά μ’ αρέσουν αυτοί που υπερασπίζονται τις απόψεις τους έστω κι αν εγώ δεν τις ασπάζομαι. Τις σέβομαι όμως.

    Κοίτα όμως τώρα τι κάνεις. Ο ρόλος μου εδώ να φαίνομαι σαν δικηγόρος του κόμματος, είναι άχαρος. Θα ήταν καλύτερα τις απαντήσεις στα ερωτήματα και τις θέσεις σου για το ΚΚΕ, να τις έπαιρνες από ένα μέλος του, και πιο έγκυρες θα ήταν και ίσως πιο πειστικές.

    Αλλά δε μ’ αφήνεις με αυτό που λες για τη δικαίωση των στελεχών κλπ.

    Αναφέρεσαι προφανώς και στο Ζαχαριάδη.

    Γράφεις:

    «Όσο για τα κείμενα που καταγράφουν γεγονότα και μας βοηθούν να κρίνουμε , θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου, αρκεί αυτά να μην δημοσιοποιούνται επιλεκτικά από αυτούς που τα κατέχουν, ανάλογα με τα κατά καιρούς κομματικά τους συμφέροντα.»

    Με το συγκεκριμένο θέμα έχω ασχοληθεί προσωπικά για λόγους ιστορικούς αλλά και προσωπικούς.

    Εν συντομία λοιπόν:

    η αποκαθήλωση του Ζαχαριάδη έγινε στην έκτη πλατειά ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ, που έγινε το 1956, στη Ρουμανία. Σ’ αυτή καθαιρέθηκε από γραμματέας του κόμματος. Συμμετείχε στην ολομέλεια ο συγχωριανός και συγγενής μου συγγραφέας Κώστας Μπόσης, μέλος της ΚΕ τότε του κόμματος, στην οποία ήταν και ομιλητής. Τα πρακτικά της ολομέλειας, οι ομιλίες και οι αποφάσεις, δημοσιεύτηκαν μετά την ολοκλήρωσή της σε βιβλίο, και επανεκδόθηκαν φέτος από τη Σύγχρονη Εποχή.

    Άρα λοιπόν δεν είναι σωστό να γενικεύουμε, όταν αναφερόμαστε σε επιλεκτικές δημοσιεύσεις κλπ. Και στο κάτω κάτω, τίποτα δε μένει κρυφό για πάντα, κάτω από το φως της ιστορίας.

    Έστω και αργά θέλει πολιτική ανδρεία να αναγνωρίζεις λάθη και να αποκαθιστάς πρόσωπα όπως τον πρωτοκαπετάνιο Άρη, αν και θα προτιμούσα να μην είχαν συμβεί.

    Όμως Ντίνα όταν παλεύεις μέσα στη φωτιά είναι αδύνατο να μην κάνεις λάθη. Και εύκολο εμείς (βάζω και τον εαυτούλη μου μέσα) να κρίνουμε από τον αναπαυτικό καναπέ του σαλονιού μας.

    Τέλος πάντων, κάνε μια πρόταση στο ΚΚΕ να με προσλάβει για νομικό του σύμβουλο, σε περίπτωση που ξεμείνω από δουλειά στην οικοδομή!

    Λοιπόν, διάλογος σε όλους τους τόνους, ελεύθερος και χωρίς λογοκρισία.
    Ας χτυπάμε και καμιά φορά το χέρι στο τραπέζι!

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Φίλη «ββ» καλημέρα και καλό μήνα!

    Σε κάποιο παλιότερο διάλογό μας νομίζω, είχα κάνει μια αναφορά στις δυσκολίες αλλά και ιδιομορφίες που παρουσιάζει αυτή η μορφή διαλόγου (σχολιασμός στα μπλογκς). Μια αναφορά για το ίδιο θέμα είχε κάνει ο Δημήτρης, πιο αναλυτική αυτός, σε σχόλιό του στην ανάρτησή σου με θέμα τις απολύσεις στον 902.

    Γιατί αυτή η εισαγωγή;

    Έχεις δίκιο. Έγραψα:

    «Και για άλλη μια φορά, ο λαός να ξεπεράσει κόμματα και ηγεσίες (κομματικές, συνδικαλιστικές κλπ), και να βγει μπροστά.»

    Έπρεπε προφανώς τα δύο «να» να έχουν γραφεί «θα». Γι αυτό υπήρξε η παρανόηση, και με το δίκιο σου.

    Να εξηγηθώ λοιπόν γιατί δεν μου αρέσει να δημιουργώ λανθασμένες εντυπώσεις για τα γραφόμενά μου:

    Το ότι ο λαός θα ξεπεράσει κόμματα και συνδικαλιστικές ηγεσίες δεν είναι θέση μου. Ούτε προτροπή μου, τι γράφω τόσο καιρό από εδώ που να πάρει! Κάθε άλλο. Δεν εννοώ πως αυτό πρέπει να γίνει. Είναι όμως μια διαπίστωσή μου για το σήμερα και το χειρότερο, μια πρόβλεψή μου για το αύριο. Και γράφω στο ίδιο σχόλιό μου:

    «Οι προσπάθειές μου πάντως, προς την αντίθετη κατεύθυνση, θα δίνουν μάχη για να με διαψεύσουν.»

    Δεν θα το ήθελα να είμαι εγώ η αιτία του ουρλιαχτού σου.
    Ας πέσουμε για ύπνο με αισιοδοξία, αύριο ξημερώνει άλλη μια δύσκολη μέρα…

    Καλό ξημέρωμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  30. Οικοδόμε καλημέρα!
    Είναι πραγματικά πολύ καλό που γίνεται αυτός ο διάλογος και τίθενται όλοι αυτοί οι προβληματισμοί και η επιχειρηματολογία.
    Για να μπω στο ζήτημα που θέτεις, επίτρεψέ μου να επιχειρηματολογήσω λαμβάνοντας υπ'όψιν όλο το διαμορφωμένο πολιτικό περιβάλλον. Ο εργαζόμενος μέχρι τώρα αδιαφορεί ή επιλέγει να απέχει από την οργάνωση και τη συμμετοχή στα συνδικάτα διότι:
    1. Όπως ανέφερα στο προηγούμενο σχόλιό μου, φοβάται την απώλεια της δουλειάς του, και συμπλήρωσα ότι αυτό είναι και ένας δείκτης της "δημοκρατίας" στη χώρα μας σήμερα.
    2. Στα προηγούμενα χρόνια, το συνδικαλιστικό κίνημα κατάντησε σε έναν πολύ μεγάλο βαθμό μαγαζάκι των πλειοψηφιών των καρεκλοκένταυρων "συνδικαλιστών" του δικομματισμού, αυτών τους οποίους εμείς κατηγορούμε ως "εργατική αριστοκρατία". Τα συνδικάτα, η ίδια η ΓΣΕΕ, από δομές και φορείς οργάνωσης του εργατικού κινήματος κατέληξαν σε όλο αυτό το τσίρκο της συναλλαγής και του λαδώματος, του αυριανικού λαϊκισμού της δεκαετίας του '80 (τότε εγώ βέβαια δεν ήμουν ούτε 10 χρονών, αλλά επίτρεψέ μου να κάνω κάποιες εκτιμήσεις!), που κάθεται σήμερα και λέει "ναι ναι" στον κάθε ΣΕΒ, διαπραγματευόμενη σήμερα αυξήσεις των λίγων λεπτών και επαίσχυντες συλλογικές συμβάσεις. Να συμπληρώσω ότι όλο αυτό το σκηνικό στήθηκε με φόντο μια πλασματική ευμάρεια που απέρρεε από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΟΚ και ΕΕ. Βέβαια, το ΚΚΕ ήταν καθέτως αντίθετο σε αυτή τη συμμετοχή, ειδικότερα για μένα που και λόγω ηλικίας ασχολούμαι την τελευταία περίοδο, δηλαδή από το Μάαστριχτ (1992) και μετά, θυμάμαι να μιλάμε ξεκάθαρα για πρόσδεση της χώρας στο ιμπεριαλιστικό άρμα, με ό,τι συνεπάγεται αυτό για το λαό.
    3. Σε ό,τι αφορά τώρα συγκεκριμένα το συνδικάτο οικοδόμων, ένα πραγματικά ταξικό συνδικάτο με ό,τι διαβρώσεις μοιραία έχει υποστεί και αυτό, γιατί δεν είναι έξω από το γενικότερο σκηνικό που περιέγραψα παραπάνω. Θα θέσω κάπως διαφορετικά και το ζήτημα του χειμερινού επιδόματος, που πολύ σωστά θέτεις και θα σε παρακαλέσω να με διορθώσεις αν κάνω λάθος, μια και εγώ δεν ανήκω σε κατηγορία εργαζομένων που δικαιούται λήψη εποχιακού επιδόματος. Αν δεν κάνω λάθος, το χειμερινό επίδομα τα προηγούμενα χρόνια δινόταν στους οικοδόμους από το συνδικάτο. Σήμερα, η αρμοδιότητα έχει φύγει από το συνδικάτο και είναι νομίζω στον ΟΑΕΔ. Για μένα αυτό ήταν στοχευμένο, για να οδηγηθεί το συνδικάτο στην απομαζικοποίηση. Το χειμερινό επίδομα είναι και ένα παραπάνω κίνητρο για να έρχεται ο κόσμος στο συνδικάτο, να εγγράφεται, να δίνει συνδρομή κλπ. Βεβαίως και η απώλεια αυτή βαρύνει και τους συνδικαλιστές οικοδόμους, αλλά μάλλον δεν θα πρέπει να υποτιμάμε και τη δύναμη του συστήματος.

    (συνεχίζεται)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  31. Με βάση και τα παραπάνω, νομίζω ότι η δουλειά του ΚΚΕ είναι πάρα πολύ δύσκολη. Όμως το ΚΚΕ μιλάει για κρίση τουλάχιστον από το Μάαστριχτ και μετά, όπου εγώ έχω και δική μου αντίληψη. Κρίσεις είχαμε στην Ελλάδα και στις αρχές της δεκαετίας του '90 και κοντά στο 2000, άσχετα αν το σύστημα τις κάλυπτε και τις μπάλωνε είτε με υπέρμετρο δανεισμό (όπου το απόστημα πονάει σήμερα) είτε με επέκταση επιχειρήσεων στην αγορά των Βαλκανίων και αλλού. Σήμερα, η κρίση είναι τόσο βαθιά που δεν πιάνουν τα διαχειριστικά κόλπα του παρελθόντος. Και βγαίνουν στη φόρα όλα, πέφτουν οι μάσκες. Σιγά σιγά ο κόσμος καταλαβαίνει τι λέει το ΚΚΕ. Όμως οι συνθήκες σήμερα απαιτούν τακτική οργάνωσης και σύγκρουσης και όχι τακτική διαχείρισης. Το σύστημα εκδηλώνει τα αδιέξοδά του και πονάει σαν ένας πολύ επικίνδυνος πληγωμένος δράκος. Και σε ό,τι αφορά το ΚΚΕ, με όσες αδυναμίες (αλλά και εμπόδια και τρικλοποδιές) έχει στην προβολή των θέσεών του, θα πρότεινα να δούμε κάποια πράγματα δυναμικά στο χρόνο. Το ΠΑΜΕ, από το 1999 που ιδρύθηκε (και συμπληρώνω εγώ την εποχή της "ευμέρειας" και της μανίας του χρηματιστηρίου, άρα εκεί στο ΚΚΕ κάτι βλέπανε ότι έρχεται) μέχρι σήμερα καταγράφει θεαματική άνοδο στη δυναμική και το κύρος του, άσχετα με το αν θέλουμε σαφώς και περισσότερα. Επίσης, θυμάμαι το 2009, τη φράση της Αλέκας "Έρχεται θύελλα" μετά τις εκλογές, εν μέσω τρελών πανηγυρισμών για την "πτώση της δεξιάς" και σχολίων μετά γέλωτος του στυλ "Χέσε μας ρε Παπαρήγα". Άρα, οι θέσεις του Κόμματος, με όση αδυναμία και αν έχει ενδεχομένως στην προβολή τους για κάποιον κόσμο, είναι σαφείς, ανοιχτά διατυπωμένες στο λαό και η κλήση για περαιτέρω οργάνωση δεν θα σταματήσει.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  32. Φίλε «a.d.»

    Αρχικά να σου πω πως ο λόγος σου είναι «κτισμένος» με επιχειρήματα και λόγο που πείθει για την ειλικρίνειά του κάθε καλόπιστο συνομιλητή. Θεωρώ ότι κάλυψες τα ερωτήματά μου και οι απόψεις μας συμπίπτουν σε μεγάλο βαθμό.

    Μερικές μικρές «ενστάσεις» μου ενισχύουν αυτή την επιχειρηματολογία σου, κατά τη γνώμη μου.

    Αυτό που λες, για την αποχή των εργαζομένων από τα συνδικάτα λόγω φόβου απώλειας της δουλειάς τους, δεν ισχύει στην οικοδομή. Ο οικοδόμος είναι ένα επάγγελμα ελεύθερο. Μικρό ποσοστό εργαζομένων στην οικοδομή, που απασχολούν οι τεχνικές εταιρίες μπορεί να αφορά αυτό που λες. Εκεί μπορεί να υπάρχει αυτός ο φόβος, αν και πολύ συχνά το συνδικάτο παρεμβαίνει στα εργοτάξια. Στα τριανταένα χρόνια που «ταλαιπωρώ» το επάγγελμά μου, δεν δούλεψα ούτε μία φορά σε απεργία. Ούτε καν στα πρώτα μου βήματα όταν δούλευα μεροκάματο σε εργολάβους, αλλά και όταν άρχισα να αναλαμβάνω δικές μου δουλειές. Δεν στο λέω αυτό για να μου πεις μπράβο, αλλά για να σου δείξω πως ποτέ δε δέχτηκα πραγματική πίεση από κάποιον για να σπάσω την απεργία.

    Αντίθετα, αυτό που λες συμβαίνει κατά κανόνα σε πολλά άλλα επαγγέλματα, όπου η σχέση αφεντικού-εργάτη είναι πιο ασφυκτική.

    Για τα ξεπουλημένα παλιοτόμαρα της ΓΣΕΕ, είσαι πολύ … «ευγενικός» στις εκφράσεις σου. Γι αυτούς τους λακέδες της άρχουσας τάξης, τα τσιράκια των εργοδοτών-βιομηχάνων που φτιάχνουν χοντρούς κώλους στις καρέκλες των άλλοτε πραγματικών εκπροσώπων της εργατικής τάξης συνδικαλιστικών οργανώσεων. Οι «σοσιαλιστές» συνδικαλιστές που γονάτισαν το συνδικαλιστικό κίνημα, το εξευτέλισαν και το οδήγησαν στην απαξία. Χειρότεροι και από τους εγκάθετους της καραμανλικής δεξιάς, Μακρήδες και Λυκιαρδόπουλους. Εκείνοι τουλάχιστον σε χτυπούσαν στα ίσια, ήξερες με ποιους έχεις να αναμετρηθείς.

    Σε ότι αφορά το δικό μας συνδικάτο και το θέμα του χειμερινού επιδόματος. Έχεις δίκιο, τώρα κατατίθεται απ’ ευθείας σε τραπεζικό λογαριασμό μέσω ΟΑΕΔ. Παλιά για να το πάρεις, υπέφερες σε ατελείωτες σειρές προτεραιότητας, ξυπνώντας από τα άγρια χαράματα για να «πιάσεις στασίδι» έξω από τον ΟΑΕΔ.

    Αργότερα το συνδικάτο, σοφά σκεπτόμενο και σε συνεργασία με τον ΟΑΕΔ, άρχισε να μοιράζει αριθμούς προτεραιότητας, τα περιβόητα «νούμερα». Αυτό ήταν μια έξυπνη κίνηση γιατί αφενός αποφεύγαμε την ταλαιπωρία και αφετέρου όλοι περνούσαν από το συνδικάτο και πλήρωναν τη συνδρομή τους ή ψήφιζαν κιόλας αν ήταν περίοδος εκλογική. Αφού πέρασε ο καιρός όμως οι περισσότεροι συνάδελφοι, διακατεχόμενοι από ένα σωρό κουσούρια του τύπου «φταίει το συνδικάτο για ένα σωρό ζητήματα», μιζέρια και κακομοιριά για να αποφύγουν (!!!) να πληρώσουν τη συνδρομή τους, μέχρι και επιθέσεις είχαν συμβεί από «αγανακτισμένους» συναδέλφους σε συνδικαλιστές, εκφυλίστηκε σαν πρακτική.

    (συνεχίζεται…)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  33. (…συνέχεια του προηγουμένου)

    Και αφού ήδη το δωρόσημο έμπαινε απ’ ευθείας σε τραπεζικό λογαριασμό του δικαιούχου, ήταν φυσικό να ακολουθήσει και το επίδομα, και νομίζω όλα τα επιδόματα που αφορούν τον κλάδο μας. Δεν έγινε λοιπόν αυτό το βήμα για να αποδυναμωθεί η συμμετοχή των συναδέλφων στο συνδικάτο όπως γράφεις, ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη της εποχής. Και να σου πω και κάτι: τέτοια «συμμετοχή» να λείπει, με το ζόρι. Το μόνο καλό ήταν η είσπραξη των συνδρομών.

    Στο δεύτερο μέρος του σχολίου σου, αυτά που γράφεις με καλύπτουν απολύτως. Να προσθέσω μόνο πως κατά τη γνώμη μου, η ίδρυση του ΠΑΜΕ ήταν μια βαθιά επαναστατική πράξη και νομίζω πως έπρεπε να έχει γίνει πιο νωρίς, ήταν ανάγκη. Για να μη ψάχνουμε όμως συνεχώς για «λάθη» και «παραλείψεις» εκεί που δεν υπάρχουν, πιστεύω πως η ύπαρξη του ΠΑΜΕ βοήθησε στο να συμμαζευτεί κάπως η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, και να οργανωθούν πάλι εστίες πραγματικής ταξικής αντίστασης.

    Για τις δυσκολίες που λες, τις βλέπουμε και τις ζούμε όλοι. Όμως στα δύσκολα ο αγώνας αποκτά μεγαλύτερη αξία και αυτοί που έρχονται μαζί σου είναι πιο συνειδητοποιημένοι και πιο αποφασισμένοι για ρήξεις. Μέσα από τις αδυναμίες μας, εγώ, ο καθένας μας ξεχωριστά, συνδικάτα και κόμμα, να βγαίνουμε πιο δυνατοί, να μην τις κρύβουμε, να πολεμάμε μαζί με τον ταξικό αντίπαλο κι αυτές τις αδυναμίες. Και το μέλλον θα δείξει πιο αισιόδοξο και πιο φωτεινό!

    Καλό σου βράδυ και καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  34. Αγαπητέ Οικοδόμε άνοιξες τον ασκό του Αιόλου, άγγιξες χορδές ευαίσθητες που ο ήχος τους πολλές φορές είναι διαπεραστικός, οξύς και ενοχλητικός. Οι προβληματισμοί μεγάλοι, ειδικά τώρα που τα λαϊκά στρώματα έχουν να αντιμετωπίσουν όλες αυτές τις επιθέσεις στο λιγοστό, ή ακόμη και ανύπαρκτο εισόδημα τους. Όλοι αυτοί οι πελαγωμένοι πολίτες, αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί αντιμετωπίζουν το ίδιο πρόβλημα, η ανασφάλεια στα ύψη, η έλλειψη κυματοθραύστη ως προς τα επακόλουθα της άρνησης πληρωμής των αντιλαϊκών χαρατσιών δημιουργεί ρωγμές, και αυτό γιατί δεν έγινε καμία σοβαρή πρόβλεψη για τις όποιες συνέπειες της άρνησης πληρωμής. Η ανάλγητη κυβέρνηση θα συνεχίσει να εφαρμόζει τις εντολές των εντολοδόχων της. Πεδίον δόξης λαμπρό για τους νομικούς συμβούλους των συνδικάτων να επεξεργαστούν τρόπους μαζικής αντίδρασης «άρνησης πληρωμών» κάτω από την ομπρέλα των κλαδικών συνδικάτων, οργανωμένα και συντεταγμένα όπως πολύ σωστά αναφέρεις.
    Το ΚΚΕ έχει δώσει, δίνει και θα δώσει και στο μέλλον πολλά στον αγώνα της εργατιάς αυτού του τόπου. Οφείλει όμως να ξεφύγει από τη στατική φρασεολογία και την αυστηρότητα του λόγου, η οποία δεν έχει πλέον απήχηση στην πλειοψηφία της νεολαίας και να ανακαλύψει νέους τρόπους μετάδοσης της κομμουνιστικής θεωρίας (π.χ. μη μου πει κάποιος ότι στη σημερινή Κίνα εφαρμόζεται η θεωρία του κομμουνισμού στην πράξη; Είναι ένας αχταρμάς και στο τέλος δεν ξέρω που θα τους βγάλει. Αυτό το βλέπει ο κόσμος και το μετράει, το φέρνει ως παράδειγμα σε συζητήσεις, και πολλές φορές ρωτάει: πείτε μας ποιο είναι το πρότυπο σας; Αστεία ερωτήματα βέβαια, αλλά έτσι σκέφτεται ο πολύς κόσμος). Δύσκολο το εγχείρημα της εφαρμογής της κομμουνιστικής θεωρίας στην πράξη, κι’ αυτό γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι άμεμπτοι και αμόλυντοι για να την εφαρμόσουν στην πράξη, και πολύ περισσότερο πολίτες που θα δεχτούν εκείνο το επίπεδο μόρφωσης που θα τους μεταμορφώσει σε πραγματικούς ανθρώπους, ώστε να καταναλώνουν συνειδητά ανάλογα με τις πραγματικές τους ανάγκες. Αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε!! Ειδικά τώρα που η τεχνολογία έχει φτάσει σε τόσο υψηλά επίπεδα θα μπορούσαμε με σωστούς προγραμματισμούς να κάνουμε θαύματα!!
    (εδώ μπορούμε να γράψουμε πάρα πολλά, αλλά δεν είναι της παρούσης…)
    Υ.Σ.: Ένας ιδεολόγος κομμουνιστής, που θα ψηφίζει ΚΚΕ μέχρι το τέλος της ζωής του, ελπίζοντας όμως ότι θα δει σύντομα τη νέα γενιά στο τιμόνι της ηγεσίας τού κόμματος για μια νέα διαφορετική-δυναμική πορεία προς το μέλλον, δηλώνοντας ταυτόχρονα το σεβασμό του προς τον αγώνα των μελών και φίλων του ΚΚΕ. Οι μάχες που έδωσαν μέσα από τις γραμμές του κόμματος, παρά τις όποιες αντίξοες συνθήκες επικρατούσαν, ή επικρατούν, κράτησαν το ΚΚΕ όρθιο τη στιγμή που όλα τριγύρω κατέρρεαν.
    Ίσως κάπου εδώ να έχασα τη συμπάθεια κάποιων αναγνωστών, αλλά κάποια πράγματα είναι στάση ζωής και δεν αλλάζουν, π.χ. (άσχετο) ο Οικοδόμος μου είπε ότι θα γίνει «Παναθηναϊκός»….. ναι, καλά το παίρνω πίσω…
    Καλό απόγευμα σε όλους, και μη χολοσκάτε θα έλθει η ώρα τους, Κυριακή κοντή γιορτή….

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  35. Ο φίλος αναγνώστης «ΕΥΡΥΤΑΝΑΣ ΙΧΝΗΛΑΤΗΣ,

    προφανώς λόγω των τεχνικών δυσκολιών που αντιμετώπισε στη δημοσίευση του σχολίου του εδώ, μου το έστειλε με ημέηλ και το αναρτώ, όπως ακριβώς το έλαβα:

    [[ Όσο πιο μαζικά τόσο πιο επιτυχημένα. Αν εκατοντάδες χιλιάδες δείξουν ανυπακοή τότε θα μιλάμε με άλλους όρους από ότι τώρα. Αν όχι, τότε η όρεξή τους θα ανοίξει ακόμη περισσότερο. Το "κλειδί" βρίσκεται λοιπόν εκεί: στην όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ενεργοποίηση του λαού στην κατεύθυνση της οργανωμένης άρνησης. Φοβούνται την ίδια τη συμμετοχή του κόσμου στον αγώνα και όχι τόσο τον "τρόπο", αν και εδώ που τα λέμε έχει κι αυτός τη δική του σημασία.
    "Ευρυτάνας Ιχνηλάτης" ]]

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  36. Αγαπητέ scorpion49,

    Θέλω να σου πω πρώτα από κάθε τι άλλο, πως χαίρομαι για σένα:

    Παίρνεις θέση.

    Δεν «το παίζεις» κι από δω κι από κει. Ή είσαι μ’ αυτούς που μας καταδυναστεύουν, ή είσαι με το δίκιο, με την ανατροπή. Είναι ξεκάθαρο.

    Η επισήμανσή μου αυτή δεν έχει να κάνει με το γεγονός πως είσαι ψηφοφόρος του συγκεκριμένου κόμματος. Όποιο κόμμα και αν ήταν στη θέση του αναγραφόμενου, το να παίρνεις θέση ξεκάθαρα σήμερα, θέλει ανδρεία πολιτική. Ειδικότερα βέβαια η συγκεκριμένη θέση, έτσι;

    Όσο για τη «συμπάθεια κάποιων αναγνωστών» που λες, εγώ θα προτιμούσα την εκτίμηση. Προσωπικά, εκτιμώ κάποιον ανεξαρτήτως από το αν συμφωνώ ή διαφωνώ με όλες τις απόψεις του. Και βέβαια υπάρχουν κι αρκετοί που ενώ έχουμε κοινές απόψεις σε πολλά θέματα, δεν χαίρουν της εκτίμησής μου.

    Σχετικά με την Αριστερά και το ΚΚΕ, έχω τοποθετηθεί στα πιο πάνω σχόλιά μου και αναλυτικά. Για να μη γίνομαι κουραστικός, να μην επαλαμβάνομαι, ρίξε μια ματιά, αν και νομίζω πως ήδη έριξες.

    Γράφεις όμως κάτι βρε φίλε που δεν αναφέρθηκε εδώ, ούτε στα σχόλια, αν και είναι πολύ σημαντικό (και σαν θέμα, πολλές αναρτήσεις).

    Γράφεις:

    «Δύσκολο το εγχείρημα της εφαρμογής της κομμουνιστικής θεωρίας στην πράξη, κι’ αυτό γιατί δεν υπάρχουν άνθρωποι άμεμπτοι και αμόλυντοι για να την εφαρμόσουν στην πράξη, και πολύ περισσότερο πολίτες που θα δεχτούν εκείνο το επίπεδο μόρφωσης που θα τους μεταμορφώσει σε πραγματικούς ανθρώπους…»

    Πολύ-πολύ σωστό. Να προσθέσω πως εκτός από τη μόρφωση χρειάζεται και διαπαιδαγώγηση.

    Θα συνεισφέρω σ’ αυτό τον προβληματισμό σου, με δυο γραμμές από το μυθιστόρημα του Κώστα Μπόση «…και το τρένο τραβούσε για τα ξεχερσώματα». Το ξαναδιάβασα πρόσφατα και το αντιγράφω:

    «Να τους δώσουμε να καταλάβουν πως ο σοσιαλισμός είναι δύσκολο πράμα ακριβώς γιατί είναι μεγάλο πράμα. Δε φτάνει να πάρεις την εξουσία. Χρειάζεται να ζυμώσεις ξανά τον άνθρωπο που τον έπλασαν οι αιώνες, και να φτιάξεις απ’ την αρχή, καινούργιο…».

    Λοιπόν, χρειάζεται πολλή δουλειά. Να γκρεμίσουμε αυτό το σύστημα, που είναι δύσκολο αλλά εφικτό, και να χτίσουμε την καινούργια κοινωνία, που είναι το δυσκολότερο.

    Για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή, που έγραψε κι ένας μη κομμουνιστής…

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  37. Ευρυτάνα Ιχνηλάτη,

    οργάνωση, συμμετοχή, πάλη, νίκη.
    Αυτός είναι ο δύσκολος μα μοναδικός δρόμος που έχουμε να διαβούμε αν θέλουμε να βγούμε από τον βάλτο.
    Βουλιάζουμε όμως κάθε μέρα και πιο βαθιά.
    Θα περιμένουμε ακόμα; ως πότε;
    Ευχαριστώ για το σχόλιό σου.

    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  38. Όπως σημείωσα, δύσκολο το εγχείρημα, αξίζει όμως να το προσπαθήσουμε!!
    Ένα το χελιδόνι - τελευταίος στίχος - : «Θε μου Πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση»
    Καλημέρα και καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:

Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.

Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.

Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.

ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.

Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.

Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.

Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.