 |
| Του Γιάννη Καλαϊτζή, Ελευθεροτυπία |
«Μη χάνεις το θάρρος σου εμείς πάντα το ξέραμε πως δε χωράει μέσα στους τέσσερις τοίχους το μεγάλο μας όνειρο…»
Σελίδες
▼
Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2011
8 σχόλια:
Καλώς ήρθατε!
Πριν αφήσετε το σχόλιό σας, παρακαλώ να λάβετε υπόψη τα εξής:
Το σχόλιό σας να αφορά το θέμα της ανάρτησης.
Δεν θα δημοσιεύονται διαφημιστικά μηνύματα.
Αποφύγετε τις ύβρεις και τους προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
ΟΧΙ στα greeklish - ΝΑΙ στα Ελληνικά.
Όποιος σχολιάζει σαν «ανώνυμος», ας προσθέτει στο τέλος του σχολίου του ένα ψευδώνυμο. Με τον τρόπο αυτό, γίνεται πιο εύκολη η επικοινωνία.
Το ιστολόγιο δέχεται τις διαφωνίες, την ένταση και το πάθος στην υποστήριξη των απόψεών σας. Δεν είναι απαραίτητο να συμφωνήσουμε, αρκεί να γινόμαστε κατανοητοί ο ένας στον άλλον. Ας βοηθήσουμε όλοι στη διατήρηση ενός επιπέδου στο διάλογο.
Ο διαχειριστής του ιστολογίου διατηρεί το δικαίωμα να μην δημοσιεύει σχόλια που δεν ανταποκρίνονται στις παραπάνω επισημάνσεις, χωρίς καμιά προειδοποίηση.
Ευχαριστώ για το σχόλιό σας.
Tεχνολογια παιδακι μου...!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τα θες τα..Βιβλια τωρα...!!;;
Σαματις τα..Διαβαζει και κανεις;;;
Επηγα φιλε μου να..Βοηθησω περσυ...Ενα μαθητη που..Εμεινε στην..Ιστορια...[Δωρεαν βεβαια..Απο..Ψωνιο...]
Βλεπω λοιπον το βιβλιο του...
Ατσαλακωτο..Κατακαινουγο...Ενομιζα, οτι..Αγορασε αλλο, ειδικα για το..Μαθημα...
Ρωταω...Ρε παιδι...Τι γινεται...;;
-Ασε ρε Θειο...Μου λεει...
Δεν το..Ακουμπησα...!!
-Γιατι ρε;; Του λεω...
-Ελα τωρα..Μου λεει...Τι χρειαζεται;;
Σαματις..Ημουνα εκει;;
[Ναι..Δεν φταιει το..Παιδι...]
Σωστά επισημαίνεις για το... διάβασμα των βιβλίων. Τεράστιες οι ευθύνες των δασκάλων.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα μαχαίρη και καλή δύναμη!
Να συμφωνήσω κι εγώ με τον φίλο "Μαχαίρη".
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι γνώσεις σε κονσέρβα, η επιλεκτική γνώση που προσφέρουν τα σχολεία, κάτι άχρηστα μαθήματα αλλά κυρίως η "αγγαρεία" που κάνουν οι πιό πολλοί δάσκαλοι αντί για διδασκαλία, έχουν κάνει τα παιδιά μας να μην θέλουν να ανοίγουν βιβλία.
Και εμείς οι γονείς φταίμε για τις εξωσχολικές δραστηριότητες των παιδιών μας.
Εγώ θυμάμαι τον πατέρα μου, ένας "καλλιεργημένος" οικοδόμος ήταν, μας έφερνε βιβλία στο σπίτι, μας έβαζε να τα διαβάζουμε και μετά μπροστά στο τζάκι, βράδυα ατελείωτα, συζητούσαμε για ότι διάβασε ο καθένας από εμάς, τα συναισθήματα που μας έβγαλε το κάθε βιβλίο...
Και τα "παραμύθια" του, που διαρκούσαν μήνες γιατί ήταν σε συνέχεια, όταν ήμασταν πιό μικρά...("ΟΙ ΑΘΛΙΟΙ", Καζαντζάκης) που μας τα μετέφερε με απλό, παιδικό τρόπο...
Όλοι φταίμε παιδιά, όλοι!!!
Αγαπητή Γίτσα καλησπέρα,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα είσαι περήφανη για τον πατέρα σου. το ξέρω ότι είσαι. Αυτά που "έσπειρε" τόσα χρόνια, μέσα και από τις ζεστές οικογενειακές σκηνές που μας αναφέρεις, έπιασαν τόπο, κάρπισαν. Αν από εκεί που βρίσκεται μπορούσε να δει, είμαι σίγουρος πως θα σε καμάρωνε και με υπερηφάνεια θα σε έδειχνε στην παρέα του: αυτό είναι το παιδί μου!
Σου εκφράζω για μια ακόμα φορά τα βαθιά φιλικά μου αισθήματα.
Καλή δύναμη!
Καράβι σε φουρτουνιασμένη θάλασσα η Ελληνική Παιδεία. Κάθε χρόνο και κάτι διαφορετικό, κατά τις ορέξεις του/της κάθε υπουργού. Δάσκαλοι, Καθηγητές, Γονείς γεμάτοι απογοήτευση, πολύς χαμένος χρόνος για τα παιδιά των λαϊκών στρωμάτων. Ευθύνες υπάρχουν παντού, όμως μεταξύ των άλλων μεγάλη ευθύνη έχουν και οι διδάσκοντες. Δε μπορώ συγκρίνω το ύψος της αμοιβής των διδασκόντων με το ενδιαφέρον και την αυταπάρνηση που πρέπει να επιδεικνύουν κατά την ώρα της διδασκαλίας. Δε σας ικανοποιεί η αμοιβή σας, αγωνίζεστε μαζί με το σωματείο σας να τη βελτιώσετε, άπαξ όμως βρίσκεστε στην αίθουσα διδασκαλίας υποτίθεται ότι επιτελείτε ύψιστο καθήκον και δεν υπάρχει χρόνος για άλλες σκέψεις. Αυστηρή προσέγγιση; Πιστεύω ρεαλιστική!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα φωνάξουμε μαζί με τους διδάσκοντες για τα δίκαια αιτήματά τους, αλλά θέλουμε από αυτούς να προσέξουν τα παιδιά και τα εγγόνια μας, να τους μάθουν πως μπορούν να να γίνουν χρήσιμοι άνθρωποι στην κοινωνία, πως μπορούν να αλλάξουν τη μοίρα αυτού του τόπου. Ένα είναι βέβαιο, τους σωστούς δασκάλους τους ακούνε πιότερο από τους γονείς!!
Σας εύχομαι καλή εβδομάδα, και καλή σχολική χρονιά!
Προσυπογράφω scorpion49,
ΑπάντησηΔιαγραφήείμαι απόφοιτος λυκείου, πέρασα από τα χέρια δεκάδων δασκάλων και καθηγητών. Στη μνήμη μου έμειναν μόνο τρεις.
Η μια, η κυρία Ιουλία, η δασκάλα της πρώτης τάξης του δημοτικού σχολείου, έμεινε στη μνήμη μου ως η πρώτη δασκάλα, η πρώτη μου επαφή έξω από την οικογένειά μου.
Δυο καθηγητές του λυκείου έμειναν και θα είναι για πάντα στη μνήμη μου:
η φιλόλογός μου ΚΥΡΙΑ Μάρω Δημάκου, υπόδειγμα καθηγήτριας με την έννοια του δασκάλου, της παιδαγωγού και της αγωνίστριας της ζωής. Από το είδος των δασκάλων που αγωνίζονται, που μοχθούν, να μεταδώσουν στο μαθητή τους την πραγματική γνώση, που δεν χωρά τις περισσότερες φορές στις σελίδες των σχολικών βιβλίων (όταν αυτά είναι υπαρκτά...). Από το είδος των δασκάλων που βρίσκονται πάντα στο πλευρό του μαθητή, τον στηρίζουν, ακούν τα προβλήματά του, τον πέρνουν απ' το χέρι και του δείχνουν το δρόμο.
Στα μαθήματα των νέων ελληνικών και της έκθεσης, κρεμόμαστε από τα χείλη της.
Ο άλλος μου καθηγητής που ξεχώρισα, ο θεολόγος ΚΥΡΙΟΣ Δημήτρης Παπαϊωάννου, με έναν "επαναστατικό" - με την έννοια του καινοτόμου - τρόπο διδασκαλίας , έκανε τα αδιάφορα και νερόβραστα θρησκευτικά ένα μάθημα ανταλλαγής ιδεών και απόψεων. Αυτός μας έσπρωχνε στο να εξηγούμε τον κόσμο, στην ανάγκη για περισσότερη μόρφωση, στην αμφισβήτηση των "θέσφατων".
Δε νομίζω να υπάρχει καλύτερη ανταμοιβή, μεγαλύτερη δικαίωση για ένα δάσκαλο, από το να τον θυμούνται οι μαθητές του δεκαετίες αργότερα.
Να είναι καλά εκεί που βρίσκεται ο καθένας τους. Να είσαι καλά κι εσύ που μου τους "θύμισες" με το σχόλιό σου και με συγκίνησες.
Καλή δύναμη!
Έχεις δίκιο, μπορεί να ξεχάσουμε κάποιους γνωστούς, ή φίλους που πέρασαν από τη ζωή μας, μα δάσκαλους και καθηγητές που σημάδεψαν τα μαθητικά μας χρόνια και αγωνιούσαν πραγματικά για το μέλλον μας, σαν να ήταν οι πραγματικοί μας γονείς, δε θα τους ξεχάσουμε ποτέ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς μου επιτραπεί να παραθέσω κι’ εγώ δύο-τρία ονόματα καθηγητών που έχουν μείνει ανεξίτηλα στη μνήμη μου λόγω του τρόπου διδασκαλίας, αλλά κυρίως της ελευθερίας πνεύματος και της φιλικής προσέγγισης κατά τη διάρκεια των μαθημάτων:
01/07/1969-5ο Νυκτερινό Γυμνάσιο–29ο Λύκειο Αθηνών
Θεολόγος : Μπράβος Παναγιώτης
(αντικατέστησε τη θεολόγο με το παρατσούκλι «ο έσω άνθρωπος»
Μάθημα από το βιβλίο μόλις ένα τέταρτο, χωρίς αυστηρή εξέταση, και κατόπιν ερωτήσεις γενικής φύσεως χωρίς περιορισμούς και ταμπού. Οι μαθητές, αν και κουρασμένοι μετά την ολοήμερη δουλειά, άστραφταν από χαρά, και οι ερωτήσεις έπεφταν σύννεφο. Αξέχαστος!!
Φυσικός : Βρέταρος (δε θυμάμαι το μικρό του όνομα, ντροπή μου, νομίζω Νικόλαος)
Νέος άνθρωπος, γεμάτος ζωντάνια – Εεε, εσύ στο τελευταίο θρανίο ξύπνα θα κάνουμε το πείραμα του ηλεκτροσόκ- (αστείο, κάποιος κοιμόταν από την κούραση). Κάναμε μάθημα στο υπόγειο του επταώροφου κτιρίου, επί της Σίνα και Βαλτετσίου στα Εξάρχεια, και έπρεπε να φέρουμε τα όργανα από τον έβδομο όροφο για να μας κάνει διάφορα πειράματα, ανάλογα με το μάθημα της βραδιάς. Πραγματικά χαζεύαμε, ξυπνάγανε και οι βαριά κουρασμένοι, τόσο ενδιαφέρον είχε το μάθημα του. Τον ευχαριστούμε, και θα τον θυμόμαστε για πάντα.
Μάθημα Γαλλικών (τη λέγαμε Γαλλίδα) : Στούκη ….. Παρατσούκλι…. Ωραίες γάμπες-
Περιμέναμε το μάθημά της για να πάρουμε λίγο μάτι. Δε φταίγαμε εμείς, η έδρα ήταν υπερυψωμένη και δεν είχε προστατευτικό κάλυμμα. Ωραία κοπέλα και της άρεσε η εναλλαγή των ποδιών, τα ψιθυριστά επιφωνήματα της γαλαρίας αναπόφευκτα. Θυμάμαι κάποια βραδιά όταν διάβασα κείμενο με ρώτησε: Έχεις μείνει στη Γαλλία; (Είχα σωστή προφορά του ρρρ… ) Απάντησα: Όχι Κυρία, είμαι καλός μίμος (γέλια η γαλαρία). Πάντως, εκτός από το ωραίο φύλο, άξιζε και ο τρόπος που δίδασκε το μάθημα των γαλλικών.
Μαθηματικός : Κουταβάς Κων/νος ….. Παρατσούκλι…. Ο Σκύλος- (εξαιρείται της φιλικής προσέγγισης)
Μόλις έμπαινε στην αίθουσα δεν έλεγε ούτε καλησπέρα, πέταγε τον κατάλογο με τα ονόματα των μαθητών επάνω στην έδρα, και άρχιζε να τον ξεφυλλίζει βασανιστικά, έριχνε ένα βλέμμα ψηλά από την έδρα και ξαφνικά πέταγε ένα όνομα στον αέρα.
Αχώνευτος, αλλά κατηρτισμένος και καλός στο μάθημα του, όποιος έδειχνε ενδιαφέρον και πρόσεχε στο μάθημά του είχε πολλά περιθώρια να κερδίσει γνώσεις.
Δώσαμε εξετάσεις για να μπούμε στο Γυμνάσιο, και πάλι για να μπούμε στο Λύκειο, άλλα τα χρόνια τότε, μα και τώρα εύκολα δεν είναι, κάθε άλλο.
Πάντως από τις τάξεις του 5ου Νυκτερινού Γυμνασίου/29ου Λυκείου Αθηνών αποφοίτησαν, μαζί με εμένα, και μαθητές που μετέπειτα εξελίχθηκαν και έγιναν γνωστοί, ένας δε εξ αυτών είναι και ο Παναγιώτης Γερμανός, ένας εκ των δύο αδελφών, (κατ/τα με μπαταρίες, κινητά, κ.λπ), πρότυπο μαθητή, ευφυέστατος, και πολύ κοινωνικός άνθρωπος (τουλάχιστον κατά την περίοδο που εγώ τον είχα συμμαθητή, ελπίζω να συνεχίζει έτσι και στην παρούσα περίοδο της ζωής του).
Αυτό το σύντομο ιστορικό είναι πρώτη φορά που το γράφω, και σ’ ευχαριστώ αγαπητέ Οικοδόμε που μου έδωσες την ευκαιρία να σκαλίσω αρκετά βαθιά τη μνήμη μου για να φέρω στην επιφάνεια τόσο ενδιαφέρουσες στιγμές από τα μαθητικά μου χρόνια.
Ελπίζω να μη σας κούρασα με τη φλυαρία μου.
Σου εύχομαι καλή εβδομάδα!
Φίλε scorpion49,
ΑπάντησηΔιαγραφήνομίζω πως σου έβαλα, ή μάλλον σου βάζω την ιδέα τώρα: ανάρτηση-αφιέρωμα στους καθηγητές. Εγώ το σκέφτομαι σοβαρά για το μέλλον. Είναι τόσα πολλά αυτά που μου έρχονται στο μυαλό! Κατά μια ...διαβολική σύμπτωση, η θεολόγος μου στη β΄ γυμνασίου, η κυρία Λάππα, και πως να αποκαλέσεις κυρία ένα πανέμορφο κορίτσι 26 ετών τότε που με το ...προκλητικό αλλά όχι πρόστυχο ντύσιμό της, άναβε φωτιές που δύσκολα τις σβήναμε. Η σύμπτωση που προανέφερα ήταν η συνεχής εναλλαγή στο σταύρωμα των ποδιών. Αγαπημένη μας στιγμή όταν... αλλά δεν πρέπει να συνεχίσω, η ανάρτηση αφορά τα προβλήματα της εκπαίδευσης και όχι τις ...ευειδείς λειτουργούς της!!!
Την καλησπέρα μου και καλή δύναμη!