 |
| Κ. Π. Καβάφης (1863-1933) |
Ένα ποίημα του μεγάλου Αλεξανδρινού ποιητή, γραμμένο το 1928. Ίσως το μόνο που μας κάνει να σκεφτούμε πως το γραπτό αυτό είναι παλιό, είναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκε. Κατά τα άλλα αν το διαβάσουμε, θα δούμε πως οι «Αναμορφωταί» είχαν κυρίαρχο ρόλο διαχρονικά στην «Αποικία». Οι συνειρμοί και οι ταυτίσεις είναι αναπόφευκτοι...
ΕΝ ΜΕΓΑΛΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΑΠΟΙΚΙΑ, 200 π.Χ.
Ότι τα πράγματα δεν βαίνουν κατ' ευχήν στην Αποικία
δεν μέν' η ελαχίστη αμφιβολία,
και μ' όλο που οπωσούν τραβούμ' εμπρός,
ίσως, καθώς νομίζουν ουκ ολίγοι, να έφθασε ο καιρός
να φέρουμε Πολιτικό Αναμορφωτή.
Όμως το πρόσκομμα κ' η δυσκολία
είναι που κάμνουνε μια ιστορία
μεγάλη κάθε πράγμα οι Αναμορφωταί
αυτοί. (Ευτύχημα θα ήταν αν ποτέ
δεν τους χρειάζονταν κανείς). Για κάθε τι,
για το παραμικρό ρωτούνε κ' εξετάζουν,
κ' ευθύς στον νου τους ριζικές μεταρρυθμίσεις βάζουν,
με την απαίτησι να εκτελεσθούν άνευ αναβολής.
Έχουνε και μια κλίσι στες θυσίες.
Παραιτηθείτε από την κτήσιν σας εκείνη·
η κατοχή σας είν' επισφαλής:
η τέτοιες κτήσεις ακριβώς βλάπτουν τες Αποικίες.
Παραιτηθείτε από την πρόσοδον αυτή,
κι από την άλληνα την συναφή,
κι από την τρίτη τούτην: ως συνέπεια φυσική·
είναι μεν ουσιώδεις, αλλά τι να γίνει;
σας δημιουργούν μια επιβλαβή ευθύνη.
Κι όσο στον έλεγχό τους προχωρούνε,
βρίσκουν και βρίσκουν περιττά, και να παυθούν ζητούνε·
πράγματα που όμως δύσκολα τα καταργεί κανείς.
Κι όταν, με το καλό, τελειώσουνε την εργασία,
κι ορίσαντες και περικόψαντες το παν λεπτομερώς,
απέλθουν, παίρνοντας και την δικαία μισθοδοσία,
να δούμε τι απομένει πια, μετά
τόση δεινότητα χειρουργική.-
Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.
Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία.
Τα πρόωρα μέτρα φέρνουν μεταμέλεια.
Έχει άτοπα πολλά, βεβαίως και δυστυχώς, η Αποικία.
Όμως υπάρχει τι το ανθρώπινον χωρίς ατέλεια;
Και τέλος πάντων, να, τραβούμ' εμπρός.
Το ποίημα υπάρχει στο βιβλίο: «Κ.Π. ΚΑΒΑΦΗΣ, ΑΠΑΝΤΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ, σελ. 208, που επιμελήθηκε η Σόνια Ιλίνσκαγια και εκδόθηκε το 2003 από τις εκδόσεις «ΝΑΡΚΙΣΣΟΣ».
Δεν νομίζω πως αν ζούσε σήμερα Αλεξανδρινός ποιητής θα περιέγραφε καλύτερα την κατάσταση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι τρόικα τι Πολιτικοί Αναμορφωτές ένα και το αυτό.Εκεί στο τέλος τα χαλάει λίγο,"Ίσως δεν έφθασεν ακόμη ο καιρός.Να μη βιαζόμεθα· είν' επικίνδυνον πράγμα η βία."!
Μα δεν καταλαβαίνουν από λόγια...
Να είσαι καλά,καλό ξημέρωμα!
O Αλεξανδρινος φιλος μας...Οπως ολοι οι μεγαλοι..
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθως ειχαν το βιωμα της ενορασης..
Κανενα προβλημα δεν εχουνε,οπως εμεις οι κακομοιροι θνητοι...Με το χρονο που περναει...!!
Αυτοι δινουν και νοημα στη λεξη..."ΚΛΑΣΣΙΚΟ"...
Ενω καλυτερα θα πρεπει να λεμε...
ΑΧΡΟΝΟ...
Ούτε... ρεπορτάζ να έκανε Δημήτρη "Ζ". Όσο για το τέλος, έχεις δίκιο. Μην περιμένουμε όμως τόσα πολλά από τον Καβάφη. Και οι διαπιστώσεις που κάνει είναι σημαντικές αν αναλογιστούμε το είδος της ποίησης με το οποίο καταπιάστηκε και ...μάλλον τα κατάφερε!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα υπόλοιπα τα άφησε στους νεότερους, δηλαδή σ' εμάς. Για να δούμε...
Καλώς όρισες, την καλησπέρα μου και καλή δύναμη!
Το αποτύπωμα που αφήνουμε στο χρόνο που περνά, καθορίζει το διαχρονικό, το κλασσικό... ή το άχρονο όπως λες. Όμως αυτό συμβαίνει πάντα μετά θάνατον. Σχεδόν ποτέ οι μεγάλοι δεν αναγνωρίστηκαν ως τέτοιοι ενώ ζούσαν. Ένα από τα πολλά ελατώματά μας κι αυτό...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα "Μαχαίρη" μου και καλή δύναμη!