Σαν ένα θεόρατο χέρι να’ σπειρε βουνά, άγρια ψηλά βουνά. Κι αυτά έρχονται και χαμηλώνουν και σκύβουν σμίγοντας με την καθάρια θάλασσα και φτιάχνουν παραλίες μαγικές, ονειρεμένες.
Χωριά απόμακρα, σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των βουνών, κουβαλούν στους πέτρινους τοίχους των σπιτιών τους τη λαϊκή αρχιτεκτονική και την παράδοση αιώνων των ντόπιων μαστόρων.
Και η πέτρα… να κυριαρχεί με την επιβλητική παρουσία της. Η πέτρα...
Ποτάμια όμορφα με κρύα διάφανα νερά άλλοτε ήρεμα και άλλοτε ορμητικά κι αγριεμένα και πέτρινα γεφύρια να ενώνουν το αδύνατο με το ιδεατό.
Θρύλοι και παραδόσεις. Η πύλη προς τον «κάτω κόσμο».
Η Ιστορία ξεπροβάλλει από παντού, μέσα από τα μνημεία της που βρίσκονται διάσπαρτα να μας θυμίζουν τις μεγάλες στιγμές των αρχαίων προγόνων.
Αλλά και η νεότερη ιστορία, των αγώνων για την απελευθέρωση, της επανάστασης του ΄21, της Εθνικής Αντίστασης.
Και το παρόν, είναι εδώ. Μέσα από τα λαμπερά μάτια των ανθρώπων, το ζεστό «καλώς όρισες», τη φιλοξενία. Τις παραδοσιακές πίτες και το ζυμωτό ψωμί.
Αλλά και την εγκατάλειψη από την κεντρική εξουσία. Τις χαμένες ευκαιρίες και τις τεράστιες δυνατότητες ανάπτυξης.
Αυτή είναι η Ήπειρος κι ο μελαγχολικός ήχος του κλαρίνου…
Πηγή φωτογραφιών: (A trip to Epirus), http://sardelas.blogspot.com/
Ο πρόλογος, του Οικοδόμου...
Ας μεινει ετσι για παντα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι αν ειναι η "αξιοποιηση" να χαλασει τουτη την ομορφια...
Ας μη γινει ποτε...
Τα έχω τριγυρίσει αρκετές φορές τα μέρη των φωτογραφιών, είτε για εκδρομή είτε έχοντας το χρόνο για κάποια καλώς εννοούμενη κοπάνα από τη δουλειά, προσφέρει κάποιες φορές κάτι τέτοια κελεπούρια ο κατασκευαστικός κλάδος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρόκειται για εκπληκτικά τοπία! Ας αποφασίσουμε ως λαός ότι δεν θα ανεχτούμε να προσφερθούν για "αξιοποίηση", ούτε αυτά ούτε τα υπόλοιπα. Δεν είναι για τα μούτρα τους.
Ξέρεις κάτι, φίλε "Οικοδόμε";
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια την Ήπειρο, λόγω της ανεξάντλητης ομορφιάς της, υπάρχουν πολλοί θρύλοι και παραδόσεις για πολλά μέρη της. Θα σου στείλω μερικά...
Περιττό να πω πόσο μου άρεσε η ανάρτησή σου...
Μου φαινεται πως σου λειπει η ΠΥΡΣΟΓΙΑΝΝΗ .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαχαίρη καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠράγματι, αν πρόκειται η «αξιοποίηση» της περιοχής να γίνει με το γνωστό Ελληνικό τρόπο, τότε καλύτερα να μη γίνει ποτέ, ας λείπει το βύσσινο…
Καλή δύναμη!
«a.d.» καλησπέρα και καλώς όρισες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣαν περιηγητής της περιοχής, τα μάτια σου είδαν όμορφες «στιγμές», εικόνες που η ομορφιά τους δεν χωράει ολάκερη στις φωτογραφίες μιας ανάρτησης.
Στο χέρι μας είναι και κυρίως των τοπικών κοινωνιών να διαφυλαχτεί όλη αυτή η ομορφιά, όλος αυτός ο φυσικός πλούτος. Δυστυχώς τα σημάδια είναι ανησυχητικά.
(…κάτι ανέφερες για κατασκευαστικό κλάδο;)
Καλή δύναμη!
Φίλη Αγρινιώτισσα, καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε μεγάλη χαρά θα τα περιμένω!
Καλή δύναμη!
Θεσσαλονικιά φίλη, καλησπέρα
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου να χωρέσει όλη η Ήπειρος σε λίγες φωτογραφίες! Επιφυλάσσομαι για μελλοντική ανάρτηση αφιερωμένη στην Πυρσόγιαννη και τους φημισμένους της μάστορες της πέτρας.
Καλή δύναμη!
Υπέροχη φύση απεικονίζεται σε όλες τις φωτογραφίες,
ΑπάντησηΔιαγραφήαλλά μία απ όλες είναιξεχωριστή..η 10η.
"Το δέντρο που έγινε γεφύρι"..έτσι την είδα εγώ.
Μαγική!
Η "ποιητική" ματιά ενός καλλιτέχνη μπορεί να "διαβάσει" μια εικόνα, διαφορετικά.
ΑπάντησηΔιαγραφήΊσως όχι όπως είναι, αλλά όπως θα "έπρεπε" να είναι.
Την καλησπέρα μου Ντίνα και
καλή δύναμη!
Τα σχόλια περιττεύουν, η συλλογή των πινάκων της έκθεσης «Ήπειρος, στιγμές ονείρου» μαγεύει τους επισκέπτες. Για μένα είναι πίνακες ανεκτίμητης αξίας που μας χάρισε η Ηπειρώτικη φύση. Αγαπητέ Οικοδόμε, ζητώ την άδεια σου να κάνω εκτύπωση της 26ης κατά σειρά εικόνας (file name: 28), το χωριό κάτω από το χιονισμένο βουνό, και εάν έχεις την καλοσύνη να αναφέρεις την τοποθεσία και την ονομασία του χωριού.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ’ ευχαριστώ πολύ εκ των προτέρων για την ανταπόκρισή σου.
Καλημέρα Οικοδόμε! Μέχρι πέρσι δούλευα ως τοπογράφος στα εργοτάξια της Eγνατίας. (εξ ου και ο κατασκευαστικός κλάδος)
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι βεβαίως στα έργα έχω συνεργαστεί πάρα πολύ και εξαιρετικά με τους οικοδόμους.
ΑπάντησηΔιαγραφή@scorpion49 το χωριό 28 είναι οι Καλαρρύτες, κοντά στο Συρράκο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα "a.d."
ΑπάντησηΔιαγραφήέβαλες λοιπόν και εσύ το χέρι σου στην κατασκευή αυτού του καταπληκτικού αυτοκινητόδρομου!
Σχετικά με τη συνεργασία μηχανικών και οικοδόμων, θα ακολούθήσει ανάρτηση στο μέλλον.
Καλή δύναμη!
Καλημέρα Scrpion49
ΑπάντησηΔιαγραφήελεύθερα, εννοείται. Την απάντηση στο πιο είναι αυτό το χωριό, σου την έδωσε ο "a.d.".
Οι Καλαρρύτες βρίσκονται σε υψόμετρο 1200 μέτρων, έχουν χαρακτηριστεί ως παραδοσιακός οικισμός και ανήκουν διοικητικά σήμερα στο δήμο Βόρειων Τζουμέρκων.
Καλή δύναμη!
Είναι αλήθεια ότι θα μπορούσε να είχε κατασκευαστεί καλύτερα. Και να είναι πιο φτηνή και πιο λειτουργική για τους χρήστες (λαό). Τέλος πάντων, ας μην ξεφεύγουμε από το θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή δύναμη!
ποτε δεν ξεχναω 2 αυγα τηγανητα και μια σαλατα με τοματες που μολις μαζεψε η γιαγια σε ενα ορεινο χωριο της ενδοχωρας μα ποτε
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Νίκο, καλως όρισες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεύσεις και μυρωδιές και εικόνες από το παρελθόν, τα παιδικά χρόνια της αθωότητας. Η γιαγιά να βγαίνει απ' το κοτέτσι κρατώντας το ζεστό ακόμα αυγό, και μετά να περνάει από τον κήπο με τις μεγάλες κατακόκκινες ντομάτες. Κι ύστερα ντομάτες με αυγά στο τηγάνι και καθώς τηγανίζει, να σιάχνει και τη μαύρη μαντίλα στο κεφάλι.
Άτυχος όποιος δεν έχει χωριό, άτυχος διπλά όποιος δε γνώρισε παππού και γιαγιά.
Α, για τις φέτες ζεστού ζυμωτού ψωμιού αλοιμένες με κατσικίσιο βούτυρο και ζάχαρη τι λες;
Καλή δύναμη!