Στην Κούβα υπάρχουν αξίες σταθερές που δεν θυσιάζονται στον βωμό του κέρδους

Βαρέθηκα να ακούω τα κλασικά πια  ανεγκέφαλα σχόλια του καθενός που πάει στην Κούβα για να θαυμάσει ωραία σώματα, να πιεί ρούμι, να χαλαρώσει και να χορέψει και γενικά να κάνει το χαρούμενο τουρίστα  μόνο και μόνο γιατί ειναι μόδα!

Η δική μου γνώμη για την Κούβα που πήγα εκεί το 2008 θα σας περιγράψω ποια είναι, πως ένιωσα και τι είδα! Σίγουρα δεν πήγα με προκατάληψη και διάθεση να κρίνω αλλά να θαυμάσω αυτούς τους ανθρώπους που εδώ και 52 χρόνια ζουν απομονωμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο επειδή δεν συμβαδίζουν με την κοινή λογική των πολιτισμένων Ευρωπαίων  ή με τις επιθυμίες των Αμερικανών.

Και παρ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τόσα χρόνια είναι πραγματικά αξιοθαύμαστοι και έχουν καταφέρει πολλά! Πολλά που εμείς στις δήθεν πολιτισμένες κοινωνίες μας δεν θα δούμε ποτέ. Σίγουρα έχουν και πολλές ελλείψεις που απ' αυτες καταπιάνονται όλοι οι μεγάλοι δυσφημιστές του καθεστώτος που εδώ και τόσα χρόνια αγωνίζονται να το απαξιώσουν!

Σίγουρα  για έναν μέσο αστό Έλληνα υπάρχουν πολλές ελλείψεις κυρίως υλικές που για εμάς εδώ θα θεωρούνταν αδιανόητες. Για εμάς εδώ τους αστούς όχι τους ζητιάνους και τους πολύ φτωχούς γιατί όταν μιλάμε για τον εαυτός μας αυτούς πάντα τους ξεχνάμε, θεωρούμε δεδομένο ότι όλοι είναι σαν και εμάς με τη δουλειά τους, το σπίτι τους, το μισθό τους. Ξεχνάμε τους φτωχούς αυτούς που τα βγάζουν  πέρα ίσα ίσα ή αυτούς που δεν τα βγάζουν καν πέρα. Και σίγουρα αυτοί στην Κούβα θα είχαν πολύ περισσότερο σεβασμό και φυσικά τρία βασικά: σεβασμό, υγεία και παιδεία.

Η ιατρική στην Κούβα

Δεν θα πω πολλά για την Κούβα εξάλλου δέκα  ημέρες έμεινα. Απίστευτη η αίσθηση, η επαφή με τη φύση παρθένα γη, ατελείωτα καταπράσινα τοπία, πραγματικά λες και βρίσκεσαι σε άλλο πλανήτη. Οι άνθρωποι εκεί έχουν μια άλλη νοοτροπία, μια άλλη συμπεριφορά σέβονται τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο αδιαφορώντας για το ποιός ή  από που είναι. Αυτό το βιώνεις καθημερινά πάντα σε αντιμετωπίζουν με χαμόγελο με ευγένεια έτοιμοι να σε εξυπηρετήσουν δείγμα φαίνεται όχι μόνο τις μόρφωσης αλλά και της παιδείας που διαθέτουν!

Εκεί κάποιες αξίες παραμένουν σταθερές και σίγουρα δεν θυσιάζονται όλα στο βωμό του χρήματος ούτε φυσικά υπάρχει αυτή η επιδειξιομανία του πλούτου της ύλης όπως έχουμε συνηθίσει εμείς στο δυτικό κόσμο. Κάτι υπέροχο ακόμα εκεί είναι ότι δεν υπάρχουν διαφημίσεις σχεδόν πουθενά. Επιπλέον δεν υπάρχει αυτή η προσωπολατρεία  με εξαίρεση στο πρόσωπο του Τσε Γκεβάρα και αυτό με αρκετά συγκρατημένο τρόπο.

Ιδιαίτερη θέση στην κοινωνία της Κούβας έχει η ιατρική. Οι γιατροί έχουν άλλοι νοοτροπία και άλλη συμπεριφορά  αυτό το διαπιστώσαμε και εμείς όταν κάποιος από το γκρουπ μας παραπονέθηκε για έντονους πόνους στο στήθος. Αμέσως μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο εκεί διαπιστώθηκε αφού έγινε το απαραίτητο ηλεκτροκαρδιογράφημα, οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, αποφασίστηκε χωρίς δεύτερη σκέψη να χειρουργηθεί.

Οι γιατροί εκεί ουτε ρώτησαν ποιός είναι τι ασφάλεια έχει κτλ, όπως θα γινόταν σε μια πολιτισμένη ευρωπαϊκή χώρα τον ανέλαβαν κατευθείαν και θεώρησαν καθήκον τους να κάνουν ότι περνούσε από το χέρι τους για να του σώσουν τη ζωή. Χειρουργήθηκε και όλα πήγα ευτυχώς καλά.

Ο άνθρωπος -που για αυτονόητους λόγους δεν μπορώ να αποκαλύψω το όνομα του- όταν συνήλθε δεν ήξερε πως να τους ευχαριστήσει ήθελε να τους δώσει χρήματα από ευγνωμοσύνη προσπαθούσε να τους εξηγήσει, αλλά αδύνατον να τα δεχτούν. Θεωρούσαν ότι ήταν καθήκον τους να του σώσουν τη ζωή με κάθε τρόπο.

Αντιθέτως στην Ελβετία όταν κάποια από το γκρουπ μας έσπασε το χέρι της κατά τη διάρκεια μαθημάτων σκι και παρόλο που ο άντρας της ήταν γιατρός πλήρωσε 600 ευρω για τη συνέντευξη όπως το αποκαλούν εκεί (δηλαδή για τα δέκα λεπτά που χρειάστηκε ο γιατρός για να διαγνώσει ότι έπρεπε να χειρουργηθεί άμεσα) και να της πει ότι χρειάζεται άμεσα επέμβαση και ότι εκεί θα της κόστιζε περίπου 3.000 ευρω.

Δύο πολύ καλά  παραδείγματα μιας φτωχής χώρας και μιας από τις πλουσιότερες στο κόσμο για το πως αντιμετωπίζουν τους ασθενείς. Φυσικά η γυναίκα ταξίδεψε άμεσα για την Ελλάδα (με αφόρητους πόνους) ευτυχώς είχε την επιλογή μια και δεν ήταν πολύ μακριά.

Οι άστεγοι της Ευρώπης

Σίγουρα υπάρχουν  και οι Κουβανοί που κοστολογούν το δυτικό τρόπο ζωής, που επιζητούν περισσότεροι πολυτέλεια και υλικά αγαθά στη ζωή τους, ίσως είναι και αυτοί που παραπονιούνται για το σύστημα εκεί. Πάντα υπάρχουν επικριτές αλλά θεωρώ ότι αν θέλουν μπορούν να φύγουν να ζήσουν την πολυπόθητη ευρωπαϊκή ζωή.

Ωστόσο η ζωή στην Κούβα παρά τις δυσκολίες ήταν σίγουρα και με τεράστια διαφορά πολύ πιο ανθρώπινη από ότι στις υπόλοιπες χώρες τις Λατινικής Αμερικής και της πολιτισμένης Ευρώπης όπου για παράδειγμα σε πόλεις της Ευρώπης που έχω βρεθεί όπως στο Μιλάνο συναντάς άστεγους που κοιμούνται μέσα στις σκουπιδοσακούλες, στο Παρίσι περίπου 60 χιλιάδες άστεγοι κοιμούνται στους δρόμους κτλ.

Όμως δεν άκουσα κανέναν τουρίστα ποτέ να κάνει κριτική στα τόσα άρθρα που καθημερινά κυκλοφορούν στα διάφορα περιοδικά και εφημερίδες εγκωμιάζοντας μια ευρωπαϊκή χώρα. Γιατί εκεί δεν μας συγκινούν οι ζητιάνοι; γιατί εκεί  το να βλέπεις ανθρώπους να ζουν στο δρόμο είναι κατι καθημερινό και φυσιολογικό; Γιατί  δηλαδή στην Ευρώπη οι φτωχοί  χάνουν σχεδόν την ιδιότητα του ανθρώπου;

Αυτή λοιπόν είναι η εικόνα των άλλων ανεπτυγμένων επιτυχημένων οικονομιών πέραν της Κούβας που προβάλλονται ως πρότυπα. Και όχι μόνο. Το ΝΑΤΟ πραγματοποιεί πολεμικές επιχειρήσεις στην Λιβυή και χιλιάδες άμαχοι σκοτώνονται, εγκαταλείπουν την πατρίδα τους, μεταναστεύουν αλλού αλλά ήδη η Ευρώπη ετοιμάζει σκληρά μέτρα για να μην τους δεχτεί. Στο Μεξικό, στη Βραζιλία, στη Βολιβία θριαμβεύει το εμπόριο ναρκωτικών και όχι μόνο το εμπόριο ανθρώπινων οργάνων κτλ.

Το χειρότερο είναι ότι αυτός ο τόσο ασταθής κόσμος κυριαρχείται ακόμη από τις αυτοκαταστροφικές, όπως αποδείχθηκε, δυνάμεις του χρήματος και της διεθνούς κερδοσκοπίας, οι οποίες εξουσιάζουν και ελέγχουν την πολιτική.

Οι υπεύθυνοι παραμένουν ατιμώρητοι

Η τεράστια αύξηση στις πωλήσεις όπλων στην Λατινική Αμερική, καθώς το 2010 έφτασαν στα 63.3 δις δολ. Συνολικά καταγράφονται πολεμικές δαπάνες σε παγκόσμιο επίπεδο της τάξης των 1.6 τρις δολ. Οι ΗΠΑ παραμένουν πρώτες στη λίστα καθώς ξόδεψαν 698 δις δολ. κτλ.

Λοιπόν όπως καταλαβαίνετε ειμαστε οι τελευταίοι που έχουμε δικαίωμα να κρίνουμε την Κούβα και τον Φιντέλ που εδώ και τόσα χρόνια ζουν αρμονικά μακριά από αυτοκαταστροφικούς πολέμους που δημιουργούν οι ισχυροί του πλανήτη και  οι πολιτικοί ηγέτες που είναι εξαρτημένοι σε μεγάλο βαθμό από τους ισχυρούς του χρήματος και  δεν μπορούν να ξεπεράσουν την διαχρονική σχέση που έχτισαν μαζί τους και έτσι οι αδηφάγες κι απρόσωπες αγορές,

παρ' ότι παρήγαγαν την χρηματοπιστωτική κρίση, όχι μόνο δεν τιμωρήθηκαν για την χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, αλλά αντιθέτως έκτοτε κερδίζουν όλες τις μάχες σε βάρος χωρών και κυβερνήσεων. Λοιπόν αν και η Κούβα πέσει θύμα αυτής της διεθνούς «μαφίας» σίγουρα δεν θα φταίει αυτοί ούτε ο Φιντέλ αλλά εμείς που αφήσαμε να συμβεί και δεν την προστατέψαμε!

Αυτή ήταν η Κούβα που εγώ είδα, ένιωσα, αγάπησα και θαύμασα το Φιντέλ που πραγματικά έχει καταφέρει τόσα χρόνια να μείνει ζωντανός κυριολεκτικά και μεταφορικά και προσπάθησε να εφαρμόσει αυτά για τα οποία αγωνίστηκε. Ίσως την Κούβα που είδα εγώ να μην την ξαναδούμε πια όμως πραγματικά άξιζε και είμαι πολύ τυχερή που τη γνώρισα!

Γιατί να πληρώσουν αυτοί τα δικά μας λάθη;

Μακάρι να μην γίνει και αυτή θύμα της αγελαίας αποκτήνωσης που έχει προκαλέσει σε εμάς ο φιλελευθερισμός.  Λέξεις όπως, πτώχευση, οικονομική κατάρρευση, αναφέρονται και συντηρούνται εντέχνως για να δεχθούμε τα πάντα για να βγούμε από αυτη την δύσκολη κατάσταση. Στο κάτω κάτω γιατί να πληρώσουν αυτοι τα δικά μας λάθη; Αυτοι τοσα χρόνια αρνούνται να αφομοιώσουν το αποτυχημένο σύστημα μας. 

americalatina.com.gr - Της Καλλιόπης Σπανομάρκου

Mυρσίνη Τσακίρη

Πηγή: http://barbudosdesierramaestra.blogspot.com/